ingmar bergman’ın ilk dönem filmlerinden biri olan yapımda, yedi yıl denizlerde dolaşan bir denizcinin döndüğünde yaşadığı varoluşsal kriz anlatılıyor. bergman'ın ilk dönem filmlerinde baskın tema olan isveç'in dünya savaşı sonrasındaki krizi, toplumsal sorunlar ve bireylerin kriz içine girmesi gibi belli başlı meseleleri bu filmde de görmek mümkündür.

(jeansolpartre - 1 Ağustos 2013 13:55)

frustration, the land of desire, a ship to india gibi isimlerle de anılan, bergman'ın ilk filmlerinden olup en iyilerinden değildir. sene 1947.

(serendip - 6 Eylül 2004 17:28)

1947 yapımı skepp till india land pek güzel bir film. hemen 2. dünya savaşı'nın sonundan, birey, aile ve ruhsal görünümlü bir savaş hatta devlet allegorisi gibi geldi. baba otorite veya zalim devlet, anne halk/anavatan, oğul işçi ve emekçiler, sevgili gelecek ve ütopya gibi. baba hitlervari ama karikatür değil, tüm kişiler sembolik ama bergman'ın genç yaşına rağmen karikatür değiller. oğulun kamburunun içindeki aşılması zor baba (geçmiş) olsa gerek. kamburun dışsal karşılığı yel değirmeni gibi konmuş veya yeldeğirmeni olarak okunabilir biçimde konmuş. yeldeğirmeni pır pır eder ama uçamaz, ama hep kurulmaya, döndürmeye devam eder. johannes'in orada kendisi ve hayalleriyle başbaşa oluşu bir kişi temsili olabileceğini destekliyor. gencin kamburu olması zorunlu, bir yaşanmıslık, bir tarih var. bataklık bölgesinden uzaklaşınca, kaderine yanıt verince kurtuluyor kamburundan. baba oğlundan utanıyor, onu öldürmeye çalışmak zorunda. zeus'a karsı kronos gibi. oğul biraz halk/gönül desteğiyle bambaşka düzeye zıplamak üzere. benim babam da gözleri herediter nistagmus nedeniyle iyi görmediğinden dedemin gözünü doldurmayan oğuldu. dedem kendi çapında bir hitler'di. oğulun babasının hem karısına hem sevgilisine ayar olması ve göz koyması da ayrı bir dinamik, onu da beklendik ve kaçınılmaz saymalı.

ingmar bergman'ın bir özelliği, diyaloglarının boş veya hafif olma şansı yok. ingmar bergman tiyatrodan gelme. uzunca süre kışın tiyatro yapıp yazın film çekerek iki sanatı aynı anda, birlikte sürdürmüş. bazı anlarda grotesk görüntü kareleri ve ürpertiler yakalamış. kendi babasıyla ömür boyu sürecek olan mücadelesi bu filminde de belli olmakta. nasıl her şeyini açık açık, bir yere uzaklaşamadan, ifade ederek yaşamış.

(bkz: ingmar bergman/@ibisile)

(ibisile - 22 Ekim 2017 17:18)