cocuk elinden cizime, masalsı anlatıma sahip; bir anlık "bu ne yaa" tepkisini kahkahalar esliginde sona baglayan anime. studio ghibli iftiharla sunar.

(vampir - 1 Temmuz 2007 15:52)

trt çocukta yayınlandığında kardeşimle başına geçip hayran hayran izlediğimiz manga yapımı.. film boyunca bunu çizgi film diye trtde yayınlayanların hangi mantıkla bu seçimi yaptıklarını anlamaya çalışmakla geçse de hayranlık uyandıran sahnelere yer vererek capon yönetmenlere hayranlığımı bir kat daha artırmıştır..

edit: türkçeye çevrilmiş hali "yamada ailesi"dir.

(ceus - 24 Aralık 2008 23:43)

tesadüfen alınan cd si ile hastası olunan,aşırı mutlu edici animedir. anne ve baba ile izlendiğinde "türk mü bunlar" tepkisi duyulabilir.

(emmeline - 20 Ocak 2009 22:22)

ghibli stüdyosundan çıkan bu film, yamada'ların hayatından bir kesit sunuyor bizlere ve bunu son derece samimi bir havada yapmayı başarıyor. 5 kişilik bir ailenin (anne, baba, büyük anne, bir kız ve bir erkek çocuk) özellikle biraz tuhaf olan en büyük üç ferdinin maceralarını seyrediyoruz. çizimler daha çok bir çocuk kitabına ait suluboya resimleri andırıyor ama özellikle açılışta bazı sekanslarda animasyonun kalitesi gerçekten etkileyici. unutamayacağım bir film olduğunu söyleyemem ama türü sevenler için (yaşamdan kesit) gerçekten iyi bir seyirlik olabilir. hatta ve hatta bu yaşamdan kesitler bir de sizin kendi yaşamınızdan izler taşıyorsa filmden aldığınız zevk hat safhaya ulaşıyor.

filmin çizimi ilk başta gözleri güzel animasyona alışmış anime seyircileri için biraz itici gelebilir. ama kendinizi hikayeye kaptırıp, kendinizi yamada'lardan birisi gibi hissetmeye başladığınız insan o alışa gelmişin dışındaki çizim stilini umursamıyor bile. çizimler bildiğiniz sulu boya, çocuk elinden çıkmış resimler gibi. çoğu sahnelerde çok yakın çekim tekniği kullanılmış ve bu göze ayrı bir hoş geliyor. hikayenin de kurgusuyla birlikte filmin ortalarına doğru zaten bu çizim tarzı oldukça hoşunuza gitmeye başlıyor.

hayal gücünün bir o kadar zorlandığı bu dünyada insan bu filmi izlerken kendisini bambaşka diyarlarda hissediyor. hikaye gayet akıcı olduğundan dolayı insanda bir an olsun sıkılma hissi uyandırmıyor bu yapım. erkek çocuğunun ergenlik çağında yaşadığı o olayların anlatıldığı bölümler harikaydı. hikaye sonunda ünlü düşünür ve kişilerden yapılan alıntılar ayrı bir leziz idi. film hayattan dersler veriyor kısaca ve bu dersler gerçekten takdire şayan güzellikte. izleyip sonrasında etkilenmemek ve ardından kendi hayatınızı tekrar gözden geçirmemek elde değil.

kapanış sahnelerinde kullanılan "que sera sera" şarkısını da çok sevdiğimi belirtmeliyim.

(toutaku - 2 Haziran 2011 20:46)

tesadüfen izlenen muhteşem filmlerdendir. ben de tesadüfen izledim bir pamukkale yolculuğunda. izlediğim en komik filmlerden biridir .izlediğim versiyonu sanırım türkçe dublajlıydı ve muhteşemdi. kısa kısa skeçlerden oluşmakta ve yamada ailesinin günlük hayatından kesintiler aktarmaktadır. film oldukça basit çizgilerle kotarılmıştır. sanırım çizeri ile "bu ne olum çocuk çizgisi gibi" diye dalga geçilmiş ki filmin sonuna doğru kara kalem ile gerçeğe yakın muhteşem bir hesaplaşma sahnesi de eklemişler.bu kadar basit anlatımla bu kadar evrensel bir komediyi yakalamaları takdire şayan.

(orhan tv - 4 Ekim 2011 16:54)

ünlü hotaru no hakanın yönetmeni ısao takahatanın benim izlediğim diğer filmlerinin aksine suluboya ile nihayete erdirilmiş karelerden oluşan 1999 yapımı film. içten, samimi, esprili...

(kiyiya vuran - 27 Mayıs 2015 00:18)

kısa kısa skeçlerden oluşan, bildiğiniz "bizi, bize, bizle anlatıyor" diyerek özetlenebilecek pek eğlenceli film.

elbetteki studio ghibli'den.

(misericord - 24 Temmuz 2015 12:58)

çok hoş bir çizgi film. çizimlerinin de söylenildiği gibi basit olduğu düşünülmesin, gerçekten çok güzel ve teknik olarak çok başarılı çizgiler.

(momo gelsin siz gidin - 14 Nisan 2017 18:31)

ghibli'yse at sepete diyerek izledigim, beklentimi fazlasiyla karsilamis sevimli mi sevimli bir animedir kendileri. cok sevdik seni yamada ailesi.

(wandering why - 18 Ocak 2018 06:24)

bir aileyi anlatan japon yapımı. evet, basit tanımla böyle ama aslında değil. sadece yaşayarak öğrenip fark edilebilecek durumlara dair ince detaylarla insanı daha ilk 10 dakikasında içine alıyor. aile anlatımlarından genelde sıkılırım ama bu çok başka.

mesela, şu an nonoka'yı alışveriş merkezindeki bankta unuttukları sahnedeyim. akşam yemeğinde onun macerasını dinleyecekler.

(ramone - 7 Mart 2019 04:07)