2018 yılı yapımı uruguay filmi. yönetmenliğini álvaro brechner'in yaptığı film, 70 li yıllarda askeri diktatörlükle yönetilen ülkenin en önemli hapishanesinden alınıp 12 yıl boyunca hücrede tutulan üç tupamaro gerillasının başından geçenleri anlatıyor.
https://www.imdb.com/…le/tt6792282/?ref_=ttpl_pl_tt

(trumpets - 17 Aralık 2018 01:42)

geçtiğimiz aylarda uruguay'da senatörlükten istifa eden eski uruguay devlet başkanı josé mujica ve diğer iki arkadaşının 12 yıllık hücre hayatını anlatan etkileyici film.

(got damn shit the bed - 31 Aralık 2018 00:34)

3 darbe görmüş bir ülke olarak izleyenlerin çok şey bulacağı muhteşem film, coğrafya değişse de yaşananlar demek ki her yerde aynı. izlerken özgürlüğün ne kadar önemli bir şey olduğunu damarlarınıza kadar hissediyorsunuz, yönetmenin müthiş başarısıdır ki içeride o üç adam 12 yıl boyunca erdikçe sanki bir yakınınız elinizden kayıp gidiyor hissi uyandırıyor. film bitince balkona çıkıp bir sigara yakmak ne büyük özgürlükmüş onu bir kez daha anlamanızı sağlayan nefis film

-- spoiler ---

ortada bir satranç tahtası bile olmadan zihinsel olarak duvara vura vura işaretle satranç oynadıkları sahne muazzam ötesiydi

(sevgifakiri79 - 1 Ocak 2019 20:28)

kafka'nin ceza somurgesi'nde gecen bir pasajla acilmasiyla bile beni daha ilk andan vuran, 70'li yillarda diktatorlukle yonetilen uruguay'da bir gece gizli bir operasyonla alinan ve 12 yillik tecrit hapsinden sonra demokrasinin gelisiyle serbest birakilan 3 devrimci tupamaro mahkumu anlatan harikulade netflix filmi. venedik film festivali'nde de en iyi film odulune sahip.

tek kisilik hucrelerde 12 yil boyunca oldurulmeyen ancak iskencenin her turlusune maruz birakilip delirtilmeye calisilan 3 mahkum. gun yuzu gormeden karanlikta nefes alinan 4380 gun. konusmak yok, herhangi bir sey okumak ve yazmak yok ama cesitli hucrelerde zulmun her turlusu mevcut. mahkumlardan ikisi duvar tiklatarak birbirleriyle iletisim kuruyorlar ve digeri de zamanla zihnindeki dusuncelere ve duydugu seslere tahammul edemeyip basini duvara vurmaya basliyor ve psikoza giriyor. hak, hukuk, adalet, din, insan haklari, ideoloji, vicdan, fasizmin korkunc yuzu, inanc hepsi ayri ayri carpiyor yuzunuze. neden? ne icin? diye sorgularken buluyorsunuz kendinizi her bir kavramla. gozlerinizin dolmasina engel olamayacaginiz bazi sahnelerde hem fasizmin vahsetine lanet ediyorsunuz hem de umudun, inancin ve direnisin gucune tanik oluyorsunuz. ozellikle pepe'nin^* annesiyle ve doktorla olan konusma sahneleri ve soundtrack'te gecen sozler cok vurucu ve cok etkileyiciydi.

fernandez, mauricio ve jose karakterlerini canlandiran her bir oyuncuya ve oyunculuklarina ayri ayri bayildim. bilhassa mauricio karakteri sair ve yazar olusundan olsa gerek ayrica etkiledi beni. karakterlerin derinligi ve kurgunun butunlugu cok basariliydi. soundtrack ise tek kelimeyle muhtesemdi.

izleyin ve izletin.

(aspetto - 3 Ocak 2019 21:31)

insani duyguları derinlemesine hissedip yaşayabilenlerin sonunda ağlayabileceği film. başından sonuna zamanın nasıl geçtiğini anlayamadım. etkileyici.

(fafalanfafa - 6 Ocak 2019 02:16)

filmi izlerken nazım'ın aşağıdaki dizeleri aklıma geldi sürekli;

"bugün pazar.
bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar.
ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün
bu kadar benden uzak
bu kadar mavi
bu kadar geniş olduğuna şaşarak
kımıldamadan durdum.
sonra saygıyla toprağa oturdum,
dayadım sırtımı duvara.
bu anda ne düşmek dalgalara,
bu anda ne kavga, ne hürriyet, ne karım.
toprak, güneş ve ben…
bahtiyarım…"

(aslagelmeyecektelefonubekleyenadam - 6 Ocak 2019 23:34)

izledikten sonra; karnıma çok sert bir yumruk darbesi almışım gibi, beni yere seren alvaro brechner filmi.
söz konusu yumruk hissini unutmamak adına ara sıra bu videoyu seyredeceğim.

(hejirok - 7 Ocak 2019 18:27)

özellikle nato'nun tezahüratlar eşliğinde hayali gol attığı sahne çok iyiydi. mujica'yı zaten çok severdim,bu filmden sonra sevgim ve saygım daha da arttı kendisine.

(degaron - 13 Ocak 2019 10:07)

coğrafya değişse de kaderler benzeyebiliyor dedirten film. tabi emperyalizmin elinin değdiği coğrafyaların kaderinin benzeşmesi de nasıl bir kader, nasıl bir tesadüfse artık.

--- spoiler ---

zorlayıcı bir film ama gülümseten bir sahnesi de vardı (acıyla gülümseten mi desem?) ñato bir sahnede tuvaletini yapmaya çalışıyor ancak kelepçesini çok yükseğe taktıkları için çömelemiyor ve mahkumun bunu belirtmesi üzerine herkes bir üstüne danışmaya başlıyor. er onbaşına, onbaşı çavuşa, çavuş teğmene derken konu binbaşına kadar ulaşıyor. sonuç olarak ñato tuvaletini yapamıyor ve biz de bürokrasinin absürdlüğüyle ve akılsızlığıyla başbaşa kalıyoruz.

--- spoiler ---

(kurk mantosuz saziye - 14 Ocak 2019 02:27)

son yıllarda kaliteli film özlemi çeken biri olarak izlediğim, izlerken bol bol empati kurduğum muazzam film. burada uzun uzun analizini yapmak isterdim ama yüreğim el vermiyor. eğer film izlemek için 2 saatiniz varsa listenizin ilk sırasına bu şaheseri ekleyin.

(jeritto - 14 Ocak 2019 09:48)