fragmanında elektronik destekli makinalı tüfeklerle savaşan ama ulaşım için masif ağaçtan yapılma kupa arabalarından vazgeçmeyen insanlar var. hmm.

(shakak - 30 Eylül 2013 00:34)

zombi gibi korku figürlerini, 19.yy. londra'sıyla buluşturan ps4'ün exclusive aksiyon-macera oyunu. heyecanlandıran ve merak uyandıran trailerı şuradan izlenebilir.

düzenleme : anlatım bozukluğu.

(chester bennington - 10 Ekim 2013 19:20)

2015'in playstation 4 yılı olacağını kanıtlarcasına geliyor. collector's edition'ı far cry 4'ün col. edition'ından sonra gördüğüm en 'kuul' olanlarından biri.

(awesomocracy - 8 Aralık 2014 05:50)

playstation experience'ta tekrar kendini hatırlatan ve 20 şubat'ta bizlerle buluşacak olan ps4 exclusive oyunu.

bol detaylı, oynanış videolu, ön incelemesi için buradan yakabilirsiniz.

alternatif bir geçmişte, alternatif bir londra'da geçen oyunun konusu ise şu şekilde;

eski bir şövalye kardeşliğinin, insanlığı melez bir canavar ırkından korumasını konu alan oyun, 1886 yılında alternatif londra'da geçiyor. 7. veya 8. yüzyıl civarlarında küçük bir grup insanın hayvansal özellikler kazanması ve insanlığın geri kalanının bu yeni ırktan korkmasıyla bir savaş patlak veriyor ve yüzyıllarca devam ediyor. insanoğlu, bu yeni düşmanına sayıca üstünlük kurmasına rağmen savaşları kazanamıyor. melez ırk, hayvani özellikleri sayesinde savaşları kazanıyor.

asırlar sonra insanoğlu, kral arthur ve yuvarlak masa şövalyeleri ile yeni bir umut buluyor. kral arthur ve şövalyeleri, savaşı melez ırka taşıma kararı alıyor, ama arhut kısa sürede gidişatın insanlık için iyi olmadığını ve bu savaşı kaybedeceklerini anlıyor. kaderin gizemli bir cilvesi ile şövalyeler mistik bir sıvı olan "kara su(black water)" ile tanışıyorlar. içenin uzun bir ömür ve hızlı iyileşme yetenekleri kazanmasını sağlayan bu su bile melez ırka karşı zafer kazanmalarını sağlayamıyor. canavarlar her savaştan galip çıkmaya devam ediyorlar, ta ki sanayi devrimi gerçekleşene kadar. mucitler zamanın çok ötesinde silahlar ve araçlar geliştirmeyi başarıyorlar; ısıya duyarlı dürbünler, zeplinler, kablosuz iletişim ağları, düşmanların üzerine elektrik ve erimiş metal döken bulut çıkaran silahlar, bomba ve mayınlar geliştirerek savaşın gidişatına doğrudan etki ediyorlar.

tarih 1886'yı gösterdiğinde savaş hala devam etmektedir, insanoğlu ise neredeyse sıkı yönetim altındadır. bu dönemde melez ırka ek olarak insanoğlu içinde bir de asiler sıkıntısı ortaya çıkar. alt sınıfın zenginlere, soylulara ve mevcut düzene isyanına karşılık 'şövalyeler' zenginlerin tarafında yer alır. oyunda aynı ekipte yer alan dört ana kahraman bulunuyor. bu karakterlerin dördü de kardeşlik'in orijinal şövalyelerinin isimlerini benimsemekte ve onların şanını devam ettirmektedir. şövalyeler arasındaki en yaşlı isim thomas malory'nin soyundan gelen sebastian malory. sir percival unvanın da ikinci sahibi olan malory, kardeşliğin tarihindeki en güçlü şövalyelerden biri olarak görülmekte ve grayson'ın da yakın bir arkadaşı. (not: sebastian'ın soyundan geldiği thomas malory, 1400'lü yıllarda yazılmış le morte d'arthur(arthur'un ölümü) isimli kitabın da yazarıdır.)

grayson ise sir galahad unvanını benimseyen üçüncü şövalyedir ve kardeşliğin düşmanlarına karşı asırlardır savaşmaktadır. malory'i üstadı, lafayette'yi bir dostu olarak görmektedir. ısabeau'yu ise duygusal hisler beslemektedir. bu bilgiler dışında kendisi hakkında pek fazla bilgi henüz verilmedi. ısabeau d'argyll, 'kardeşlik'teki genç şövalyelerden biridir. yirmili yaşlarının sonunda gözükmesine rağmen oldukça yaşlıdır. lady ıgraine unvanının son sahibidir. grayson'ın öğrencisidir ve 'kardeşlik' ile bağları bu kadar sıkı olmasa grayson ile aralarında bir aşk yaşanabilirdi.

marquis de lafayette fransız ve amerikan devrimleri'nde savaşmış, fransız bir askeri memurdur. taktiksel uzman oluşu onu kardeşlik'in radarına sokmuştur ve malory onu kendilerine katılmaya ikna etmiştir. grubun en genç ismi olmasına rağmen görmüş geçirmişliği, onu farklı ve anlaşılması güç bir insan gibi göstermektedir. genç bir öğrenci olduğu için(en azından diğerlerine oranla) henüz hiçbir şövalyenin unvanına sahip değildir.

(awesomocracy - 10 Aralık 2014 11:19)

dün alıp oynadığım ve pek beğenmediğim oyun. sebeplerini şöyle sıralayım;

1- akıcılık sıfır. 5dk yürü, 10dk çatış, 20dk cutscene izle. böyle oyun mu olur lan? mgs serilerinde de cutscene'ler çoktu ama oyunu uzun soluklu oynayınca araya video giriyordu.

2- yapay zeka çok komik. serious sam'deki gibi düşmanlar var. üzerinize koşuyorlar falan. hard ile medium arasındaki tek fark birinde 5 mermide ölüyorsunuz diğerinde 3 mermi.

3- çatışmalarda sanki su tabancası ile ateş ediyorsunuz hiç gerçekçilik hissi yok.

4- chapter 5'teyim ve senaryo beni pek sarmadı. zaten şu ana kadar oyun neyin hakkında onu bile doğru dürüst anlamıyorsunuz. lycan'lar falan var garip garip bir yerlere gidiyoruz böyle niye gittiğimiz belli değil.

5- grafikler şahane.

6- ben karakterleri de sevmedim. fransızca konuşan bir dallama var zaten adama yapay zeka kodlamamışlar. mösyö ben burada çatışacağım deyip çatışmıyor. oradan oraya koşuyor her işi siz yapıyorsunuz.

ben oyunu bedavaya aldım diye pişman değilim valla. oyun yokken bu aralar zaman geçirmek için güzel ama para verecekseniz yazık günah o kadar paraya...

(hullabaloo - 20 Şubat 2015 17:34)

60$'lık fiyatını haketmeyen, 2 günde biten oyun. evet görseller, sinematik, çevre, silahlar harika ama 2 günde bitiyor amk.

fazlasıyla çizgisel, oyuncunun ekstra birşey yapmasına hiç gerek kalmadan film tadında akıp gidiyor. nerede o eski, başında saatler geçirdiğimiz, bir bölümü geçebilmek için bin takla attığımız efsane oyunlar. koyim yeni nesile.

(red dead revolution - 21 Şubat 2015 17:52)

2 gecede bitirdiğim sinema tadında oyun. evet bir oyuna göre çok fazla ara ve sinematik sahne olduğu için böyle diyorum. bunları izmeleyim es geçeyim de diyemiyorsunuz, zorla iziyorsunuz. bazı kısımları izlerken konunun beni sarmamasından uykumun geldiği bile oldu. oyun bir an önce bitsin dedim sonlara doğru. uzatmamaları iyi olmuş.

beklendiği gibi çıkmamasının sebepleri: oyunun çok çok kısa olması, oyun içi çeşitliliğin azlığı ve konunun vasatlığı.

elinizde o kadar kaliteli çizimler, modeller ve mekanlar var. ama adam gibi konuyu yazmak çok zor olsa gerek? oyunda kim, ne, neden anlamak için pür dikkat izlemek ve odaklanmak gerekiyor. karakterin oyun içindeki kararları da bir o kadar sizi geriyor. gereksiz davranışları sizin karakter ile bağ kurmanızı engelliyor. yani hep o beklediğimiz last of us içerisindeki duygusal bağı bu oyunda kuramıyorsunuz. öyle olunca da gebersin itoğlu it diyip koşma tuşuna basıyorsunuz.

bu oyunu kim çizdiyse, programladıysa onları ekip olarak alıp adam gibi senaryo yazan bir ekibe monte ederseniz harika işler çıkabilir.

işin özü. nextgen diye sandılarki biz sadece grafik bekliyoruz. konu olmadıktan sonra o oyunun tarihe geçmesinin mümkünatı yok. teslayla, farklı canavarlarla olacak iş değil bu. (bkz: kill zone shadow fall) da buna benzer bir duygu yoksunluğu vardı. ama bir bakın (bkz: grim fandango)'ya öylemi? 20 yıl sonra bile oyun kendinin remaster olarak yeniden yaptırabiliyor.

umarım ileride adam gibi dlc ek oyun vb yaparlarda bunca emek bir şeye benzer.

puanlamam: grafikler 9/10, oynanabilirlik 7/10, senaryo 5/10, genel 7/10

(birak bu hayalleri - 23 Şubat 2015 09:53)

grafikleri guzel olan oyun.grafikleri diyorum cunku gerisi pek harika degil. surekli damdan dama atlamalar, yikik viraneler arasinda hoplayip ziplamak guzel ama o fransiz yardimci habire mösyö mösyö demese daha iyi olacak gibi.o yardimcinin ne ise yaradigini pek cözemedim. senaryo,oynanabirlik, genel puanlamalarini eksiciler yapmis zaten.fena oyun degil 1886 yili alternatif londra sokaklarinda gezinmek, sanayi devrimine tanik olmak, nikola tesla ile tanismak muthis zevkli. sadece oyun boyunca mösyö diyen basarili sövalye karaktere taktim o ayri.

(sabahmavisi - 24 Şubat 2015 18:49)

alt yazıları adamı kör eden oyun. sik kadar yapmışlar okumak için dürbün kullanmak gerek.

(budwe1ser - 25 Şubat 2015 09:34)

ps4'ün çıkışından bu yana sony tarafından desteklenen aaa kalitede bir yapımla henüz karşılaşamamış olmamızdan bu yana, ne yalan söyleyeyim, uzun zamandır merakla beklediğim bir oyundu. ign ve metacritic gibi önde gelen pek çok siteden gelen olumsuz incelemeler ve oyuncuların olumsuz eleştirileri ile bir zerre hayal kırıklığı yaşasam da hevesimi kırmak istemedim ve alıp kendim denemek istedim. neyle karşılaşacağımı tam olarak bilemediğim için de uygun bir fiyata ikinci elini satın alıp iki günümü kendisine harcadım.

oyunu oynarken çokça zaman bir telltale games oyununun içindeymiş hissi yaşadım. zira tek bir düz çizgi üzerinde ilerleyen oynanışın yanında, quick time event'in gereğinden fazla kullanılmış olması, özellikle ilk 2/3'lük kısmı geride bıraktığımda tamamıyla bir interaktif film tadı bıraktı. yıllardır oyun piyasasını yakından takip eden oyuncular olarak istediğimizin bu olduğunu sanmıyorum. bizler ki bölüm ve oyun sonu canavarlarını alt edebilmek için bin dereden su getirmiş, dolayısıyla oyuna son noktayı hakikaten verilen bir uğraş sonucu koymuş neslin ahvadıyız. bir oyunun sonuna saniyeler içinde basman gereken herhangi bir tuşun karar vermesi üzüyor açıkçası.

oyunda beni rahatsız eden bir diğer şey çevre etkileşimi, ya da daha doğru bir deyişle çevre etkileşemeyişi oldu. tabii bunda hikaye ve oynanış öğelerinin düz; düz olduğu kadar dar bir çizgide ilerliyor oluşunun payı büyük. ara sahnelerden arta kalan zamanınızın %90'ı çatışmaya ayrılmış olduğu için - ki çatışmaların yapıldığı oda/salon/avlu/bina gibi mekanların ne denli hareket sınırlayıcı olduğu ile ilgili ayrı bir yazı yazabilirim - arta kalan zamanınızı ancak alakasız ve kaçırmanızın mümkün olmadığı toplanabilir eşyalar ile harcayabiliyorsunuz.

tüm bunların yanında keşke - en azından - hikâye ile oyunu kotarabilselerdi. alternatif bir 19.yüzyıl londra'sı, nikola tesla - dolayısıyla zamanının ötesinde silahlar - ve likan ırkı gibi alt başlıkları elinde toplayan bir hikâyeden daha fazlasını bekliyordum. sürekli aynı örnek üzerinden gidiyor olacağım ama telltale games ve quantic dream de oynanış dinamiklerini benzer öğeler üzerine kursalar da oyuncuyu hikâyenin içine çekmeyi biliyorlar.

oyunun beni en çok memnun eden yanı ise grafikleri oldu. evet, dama çıkıp tüm kasvetiyle londra'yı izlemek güzel ama bana sorarsanız hepsi bu. oynanış, hikâye, üzerine kafa patlatmak gereken bulmacalar olmadıktan sonra kanlı canlı adamlarla video oyunu yapılsa ne olur ki? hep bu grafik meraklısı yeni nesil yüzünden oluyor bunlar, söylüyorum bak!

keratalar sizi...

(ultranil07 - 1 Mart 2015 20:17)

bu oyun jenerasyonun şu ana kadar çıkan en başarılı oyunudur canlar. bunu kendi yorumlarımı katarak, kendi tecrübemi göz önünde bulundurarak değil, tamamen geçtiğimiz haftadan beri başımıza gelen şu alametlerden dolayı söylüyorum:

öncelikle oyuna ign 6.0 verdi. bunun ardından oyun medyası, hemen sıraya girmiş gibi oyuna kötü puanları tek tek dizmeye başladı.

oyun haberlerini toplayan sitelere ardı ardına inceleme makaleleri düştü. çoğunluk büyük abinin peşinden gidip oyuna 6 puan verdi.

aradan birkaç gün geçince, çıta biraz daha yükseltildi ve oyuna 4/10, 3/10 notlarını uygun gören incelemeler de piyasaya çıkmaya başladı.

oyuna 1/10 veren incelemeler bile gün yüzü gördü.

ardından oyun top chart'larda ilk sırayı alınca, oyunu oynayan kullanıcılar arasından da "ne oluyor birader, oyun gayet iyi?" diyenlerin sesi yükselmeye başladıkça karşıt makaleler de anında ivme kazandı.

neler denmedi ki,

önce "oyun satıyor çünkü playstation fanatikleri, konsolcular arasındaki 'en fanatik' kitleyi oluşturuyor." başlıklı makaleler yayınlandı.

ardından yeni makalelerde "oyun satıyor çünkü bu ay the order ile rekabet edecek oyun yok." denerek onlara göre kötü olan bir oyunun satışlarındaki saçmalık meşru gösterilmeye çalışıldı.

yetmedi, "oyuncular the order'ı alıyor çünkü ps4'te exclusive oyun kıtlığı var." minvalindeki makaleler gün de yüzüne çıktı.

bu arada oyun hala satmaya devam ediyordu ama nasıl mümkün olabilirdi bu, halbuki oyun tam bir rezaletti ve hiç satmaması gerekiyordu.

son çare "the order satmaya devam ediyor; bunun tek açıklaması da oyuncuların artık inceleme yazılarını okumadığı olabilir." başlıklı makaleler piyasaya sürmekti ve o da oldu. çünkü kendi adına düşünemeyen bireyler olarak o inceleme yazılarını okuyup, o notları kanun kabul edip the order'ı almamamız icap ediyordu. yüksek editörlerin öğütlerine uymadığımız için bu sefer de "okuma yazması olmayan cahil oyuncu" ilan ediliverdik. game informer ve gametrailers gibi işini adam gibi yapan editörlere sahip kaynakların yorumları, elbette ki bu genellemenin içinde değerlendirilmeyecekti.

her şey yazıldı çizildi de kimse çıkıp "ya arkadaş, oyun satıyor çünkü incelemeler kimsenin umrunda değil; ve insanlar oyunu sevdiği için alıyor, size garip gelebilir ama halen single-player oyunlardan zevk alan, her sene çıkan fast-paced call of duty'lerden midesi bulanmış, sizin yerden yere vurduğunuz hikaye odaklı sinematik oyunları seven bir kitle de var." demedi. heavy rain gibi, beyond gibi itin g.tüne ittirilmeye çalışıldı yine sp odaklı bir oyun. medyadaki haberlerin satır arası mesajları sürekli olarak şu oldu: "bu oyundan nefret etmek zorundasın, zevk almamalısın arkadaşım; alıyorsan da sorun sende ve klinik bir vakasın."

düpedüz hakarete vardı yani iş. sırf oyunu beğeniyoruz, alıyoruz diye.

işte neredeyse iki haftadır başımıza gelen tüm bu alametler, tüm bu kavga gürültü, tüm bu organize troleybüs operasyonu oyunun hedefi tam da 12'den vurduğunu, çok da başarılı olduğunu gösteriyor; başka bir şeyi değil.

varsın ne denirse densin, durum apaçık ortada işte.

* * *

gelebilecek mesajlara karşı ekleme: oyunculuğa commodore 64 ile başladım ve ps4'ümün yanında sadece oyun için kullandığım enthusiast seviyesi bir bilgisayarım da var.

(il mentore - 2 Mart 2015 02:46)

oyun satıyor çünkü eşeğin sikinden dolayı.

ulan alan memnun veren memnun. oyun dünyadaki en rezalet oyun da olsa bu sana oyunu satın alıp oynayan kişilere hakaret etme hakkı vermez. sırf seninle aynı zevke sahip değil diye insanlar embesil ve zevksiz olmuyor. şunu anlayamayacak kadar bile kapasiten yoksa zaten sen dümdüz qte'ta bile ilerleyemezsin.

(croaton - 2 Mart 2015 03:11)

sorun bazı yazarların oyuna kötü demesi değil bu oyunu oynayıp beğenenlere embesil demesi. bunu idrak edemiyorsanız kapasite tartışmasına hiç girmeyin bence.

(macabrex - 2 Mart 2015 10:28)

beğendiğim için embesil ilan edildiğim oyun. öncelikle şu kısımı anlamıyorum. oynamadığın, para verip enayi yerine koyulmadığın bir oyun hakkında nasıl yorum yapabiliyorsun.

bak canım. şu ana kadar var olmuş tüm konsollara sahibim. hepsinde her tür oyunu oynadım. özellikle son yıllarda multiplayer olarak şişirilen oyunlardan bıkmıştım ve bu oyun istediğim single player deneyimini yaşattı bana. ha oyun mükemmel midir? kesinlikle eksikleri oldukça fazla. ancak oyun güzel be abi. gayet oynarken zevk aldım. cut scene çok var, qte çok var o yüzden oyun tü kaka, oynayanlar embesil ise metal gear solid serisini oynayan bir adam olarak sanırım moron oluyorum.

öncelikle şunu bilmek gerekiyor. herkesin oyun zevki aynı değil ve olmak zorunda da değil. oldum olası moba türünü sevmedim. ama onu oynayan adama hakaret etme hakkını bana vermez. bir boku da genellemeden yorumlayın yahu. nintendo oyunu oynayanlar çocuk, konsol oyunu oynayanlar oyundan anlamaz, pc oyuncusu torrentçi. kim düzgün oyuncu lan?

(bosubasa10 - 2 Mart 2015 11:02)

oyuna ilk dusuk veren yer ign degildir. ign de 6.5 vermistir. oyunun anlatim dilinden vazgecip sinemanin anlatim diline basvurmak harika bir durum degil oyundan cok interaktif film kategorisine giriyor the order 1886. bunun da seveni vardir tabii ancak incelemelerdeki en buyuk sikayetler hep bu yonde zaten. linear bir oyun ve daha ziyade film gibi. incelemeler de zaten bu oyunu sakin almayin vb. gibi seyleri dikte etmez sadece fikir beyanidir. bir editorun senle oyun zevki eslesirken digeri eslesmediyse baskasina isini kotu yapiyor deme hakkin yoktur. ve komik olmayin lutfen. sadece yorumlari bile okumak yeterli. "ps4 e baska oyun yok. mecburen alicaz". bi seyin cok satmasi kalite demek degil. kendi savinizi curutmeyin hemen. cod dunyanin en iyi oyunlarindan biri mi oluyor simdi bu mantikla? kotu ya da ortalama oyun da satar. sony bu kitlikta senin dlcini cikarsa onu bile satabilir. ayriyetten kotu puanlama da bi reklamdir.

oynanisi duz otoban gibi bi oyundur. genel olarak izleyip arada tuslara basip guzel bir hikayeye dahil olmak istiyorsaniz alin ya da youtubedan izleyin. almakla es deger sayilir.

(awesomocracy - 2 Mart 2015 11:21)

bazı arkadaşlar bu oyunu alanlara -ben dahil- moron demiş. burdan kendisine seslenmek istiyorum.

-kendi kazandığım param var alıyorum sanane.

edit: para kaynağı.
edit2 : engelli insanları hor gören yazarlarıda bize gösteren oyun olmuş ayrıca.

güzel kardeşim. oyunun iyi olduğunu zaten savunmuyoruz oyun iyi değil bu açık ve net. ama kötü bir oyuna para verip almış birine hakaret etmek ne kadar doğru ? hiç mi aldığın bir şeyden memnunsuzluk duymadın ? benim tepkim oyunu eleştirmene değil, oyunu alanlara yaptığın hakarettir.

(budwe1ser - 4 Mart 2015 10:25)

herhangi birseyin fanboyu olmadigim icin sadece oyun gelistirmek ve oyun gelistiriciler gozunden bakabilen bir yorum getirmem gerekirse;

ryse son of rome xbox one icin neyse the order 1886 playstation 4 icin odur. tek fark fazlasiyla gec cikmis olmasidir. aciklayayim;

taa atari 2600 ve commodore 64'den beri konsol/bilgisayar/donanim ureticileri urunlerinin sadece varolan oyuncularin degil yeni potansiyel musterilerinin de ilgisini cekebilmesi icin en az 1 tane "vay be" dedirtecek oyun yaptirma pesinde olmuslardir. bu cok eski ama hala uygulanan bir yontemdir.

"vay be" dedirtmenin en bilinen yontemi de "gercekcilik" sunmaktir. bu bazen oynanisla ve mekanikle, bazen de grafikle olmustur, son yillarda ise agirlik grafik tarafina verilmistir.

ama ne yazik ki gercekte ne bilgisayarlar, ne ekran kartlari, ne islemciler, ne de konsollar aslinda anlatildigi kadar guclu olmuslardir. birakin cok iyi bir masaustu bilgisayari veya konsolu, gayet guclu bir workstation bile (birkac islemcili, en az 4 ekran kartli yuzlerce gb ram'li onbinlerce dolar edenler de dahil) cok yuksek poligonlu genis acik dunyali bir sahneyi goze batmayacak sekilde hizli real time render'layamaz. bu yuzden oyun gelistiriciler binbir iluzyon ve goz boyama ile her dakika yeni teknikler gelistirmeye calisarak bu zor isin altindan kalkmaya calisirlar.

mesela bunun eskilerden en bilinen ornegi pre-rendered sistemidir. bilgisayarlarin/konsollarin real time olarak sahneleri cizmeye gucu yetmedigi zamanlarda sahneler onceden hazirlanip katmanli resim dosyalari halinde gerekli zamanlarda yuklenir, ortada gercek bir uc boyut varmis hissi yaratmak icin de karakterler sahneye gore uzaga gittikce kucultulerek sanal bir uc boyut yaratilirdi.

daha sonra uc boyuta ilk gecildigi zamanlarda ise cevreyle en ufak bir etkilesim olmaz, sadece onceden belirlenip hazirlanmis nesnelerle etkilesime gecilebilirdi (hala da oyledir aslinda, ama etkilesilebilen nesne skalasi cok genisledigi icin farkina varilmaz pek).

gunumuzun en gelismis oyunlarinda bile arka planda binbir iluzyon ve hile donmektedir. mesela sadece goze batacak nesnelerin golgeleri cizilir, parcaciklar cogunlukla cevreyle etkilesime girmez, uzak nesne ve alanlar iki boyutlu planlar uzerindeki resimlerden ibarettir, donanimlarin polygon kisitlamalari sebebiyle yuksek cozunurluklu modeller dusuk polygon'lara bake'lenir, bump map/normal map gibi gorsel algilara oynayan tekniklerle gercekcilik/performans dengesi tutturulmaya calisilir, texture'lar aslinda ortalama bir ekrani bile kaplamayacak kucuktur ama cesitli tekniklerle tekrarlayici olmasi engellenmeye calisilir, olabilecek her noktada quick time event'da denilen aslinda adi cutscene olan tekniklerle onceden hazirlanip paketlenmis donanimi zorlamayan cozumler oyuna yedirilir.

iste bu oyunda da teknoloji firmalarinin da istedigi olan "vay be" etkisini uyandirabilmek icin gorsellige olabildigince yuklenilmis (gercekten cogu yerde cok cok guzeller), donanimsal kisitlamalar yuzunden de bolca cutscene, kisitlanmis oynanis ve kisa bir oynanis sunmus gelistiriciler.

cevreyle etkilesim adeta 90'lardaki oyunlar gibi neredeyse sifir oldugu icin, ve oyuncuyu adeta izleyiciye cevirdigi icin de hakli elestiriler almis oyun dunyasi tarafindan.

bu yuzden kisitli alanlarda sunulan cok gercekci grafiklere sahip oynanis bolca cutscene ile desteklenmis, cevredeki esya ve kisilerle olan etkilesin tamamen sifirlanmis, boylece "ultra-gercekci bir oyunu ben oynuyorum" algisi yaratilmaya calisilmis. tabii aslinda olan biten uzun video dosyalarinin arasinda cok kisitli bir alanda cok kisitli seyleri yapabilmek icin birkac tusa basmaktan ibaret.

ama oyun gelistirme isi boyledir, bir sinira dayanilir, o sinira dayanilinca bazi seylerden feragat edilip o sinir asilmaya calisilir, genelde basarili olunmaz, daha sonra bambaska bir teknik veya donanim cikip o sinirlari yeni seviyelere ceker.

mesela su anda oyun dunyasina hizla adapte edilen fotogrametri teknigi the vanishing of ethan carter oyununda gayet guzel sekilde kullanilmis, yakin gelecekte bu teknik gelistiricilerin elini rahatlatacaktir gecici olarak.

elbette bu kisitlamalar arasinda dogru secimler yaparak, mesela grafikten bir parca odun vererek veya kendi gelistirdikleri tekniklerle goze batmadan ve serbestlik iluzyonu saglayarak cok daha hos bir sekilde asan ornekler hali hazirda mevcut zaten, onlar da hakli olarak "efsane oyunlar" oluyorlar.

kapitalizm sisteminin temeli olan "surekli heves edilecek yeni seyler sunup kitleleri hayatlari boyunca kontrol altinda tutarak sistemin guvenligini saglamak" dusturu varoldugu muddetce sadece oyun dunyasinda degil butun ticari alanlarda (cep telefonu, yeni arabalar, harika evler vesaire) bu tarz sancili donusum surecleri varolacaktir.

neyse konuya donersek; gorsel olarak muhtesem ama oynanis olarak vasat ortalama bir oyun iste,

"sen alir misin?" derseniz; lan bende birak playstation 4'u playstation 1 bile yok. oyuncakcilarda satilan el atarilerinden var, idare ediyoruz işte. zaten o kadar param olsa at alir dag bayir dolasirim, niye mi? cunku delirmek işten bile değil gunumuzun manyamis, vahset ve aptallik dolu dunyasinda (hay senin yazacagin yaziya da verecegin mesaja da tukureyim afedersin).

(lemre - 26 Mart 2015 21:26)

milleti tartışmaya sürükleyen oyundur. bu bile oyunun başarılı olduğunu sergilemeye yetiyor.

mesele eğer oyun ise, izninizle, ben olaya subjektif bakarım.

oyunlar tüketim ve kazanç için üretiliyor, elbette biliyoruz. oynayıp tüketiyoruz, eğleniyoruz işte. bazısı teknolojik unsurlarıyla ön plana çıkıyor, bazısı biraz daha estetik unsurlarla dikkati çekiyor. kiminin grafikleri, oynanış mekaniği çok üstün oluyor, kiminin senaryosu kült seviyeye ulaşabilecek kalitede. sonuçta her şey, iyi vakit geçirtmek ve bunun üzerinden para kazanmak için. yani şu hayattaki diğer her şey gibi "yaşam kalitesini artırmaya yönelik".

aslına bakarsanız, burada önemli olan yapımcının kendine koyduğu hedeftir. ready at dawn adlı firmanın hedefi "teknolojik"ti, peki bunu başarabildiler mi?

kesinlikle evet.

bunca yıldır sırf zevkine oyun oynayan bir insanım; en basit oyunda bile hiç bir zaman en yüksek puanı tutturmak gibi bir amacım olmamıştır veya multiplayer oynayıp herhangi anlamsız bir sıralamada üste çıkma arzusu gütmemişimdir. "e ne diye oyun oynuyorsun o zaman?" diye soranlar olabilir, bahsettiğim de bu işte. insanlar farklı, farklıyız arkadaş. ben böyle iyi vakit geçiriyorum, kaldı ki bir oyunun başında hırslanan, sinirlenen, saatlerini harcayan, kısacası iyi vakit geçireceğine kendini yıpratan insanları da hiç anlamıyorum. belki çok ciddiyetsizim bu konuda, belki de fazla umursamıyorum. ama başkalarına hakaret edecek kadar umursamam için çok ciddi bir sebebe ihtiyacım var, bir oyunun bana o sebebi sunması ise im-kan-sız. birbirimizi anlamıyoruz işte, farklıyız, az önce dediğim gibi. zevk meselesiyle hiç mi hiç alakası yok bunun. neyse.

the order'a gelirsek: şunu çok rahatlıkla söyleyebilirim ki, ben bu oyunun karşısında geçirdiğim bir kaç saatte epey keyif aldım. sebebi ise teknolojik ve görsel estetik. başka biri çıkıp "4 saatte bir iki tuşa basmaktan başka bir bok yapamamak için 200 tl verenler maldır, öküzdür, allah belalarını versin" derken; ben genel grafiklere, animasyonlara, kullandıkları renk paletine, şehrin ve ortamların dizaynına dikkat verdim mesela, oynanış umrumda değildi, oynama sebebim de "oynanış" değildi zaten ^*. adamlar, teknolojik açıdan önümüzdeki yıllarda örnek alınabilecek bir takım gelişmeler sunmuşlar, sırf bu yüzden bu oyun çoktan kendine bir yer edinmiş durumda. başka yapımlarla karşılaştırmanın anlamı yok. sesler ve seslendirme neredeyse kusursuz, hikaye de gayet güzel, işleniş bakımından her ne kadar hafiften "küt" bırakılsa da, derdini anlatmak konusunda başarılı olduğu söylenebilir. eğer illa ki karşılaştırma yapmamı istiyorsanız, şöyle söyleyeyim; david cage oyunlarındaki hikaye işlenişlerinde mevcut olan yer yer yetersizliklere, rahatsızlığa ^* ve kör noktalara ^{* *} rastlamadım mesela. bu "benim" için yeterlidir. telltale games tadında bir şeyler istemez miydim peki? hayır, böyle bir hikayeyi yönlendirmekten çok seyrine dalmayı tercih ederim. ama bunlar benim görüşlerimdir. oynayan benim sonuçta. salt "oyun" olarak ele alsanız pek oyun gibi değil, doğrudur. "film" deseniz, o da tam değil. ama diğer yapımcılar tarafından kesinlikle ele alınması gerekiyor.

sonuç olarak: alınabilir mi? evet... o paraya değer mi? hem evet, hem hayır... madem oynanış yok, youtube'dan izlesem? olabilir... sırf beğenmediğim ve piyasaya sürülmesine kızdığım için başkalarıyla hakarete varan tartışmalara girebilir miyim? hayır... peki konuyu kapatabilir miyiz? evet, lütfen...

(wowozange - 29 Mart 2015 17:49)

gta v ile ayni paraya satiliyor olmasi isin gulunebilirligi konusunda ayri bir acidir.

(zad - 2 Nisan 2015 22:23)

bu oyunu alıp takas için kullanmayı düşünenler hayal kırıklığı yaşayabilir. en azından kadıköy piyasasında.
kısa sürmesi, online seçeneği olmaması ve gereğinden çok stok gelmesi ikinci el piyasasını düşürmüş gibi gözüküyor.

(portakalkoy - 4 Nisan 2015 15:51)