ismiyle özdeş filmdir. nuri bilge ceylan'ın daha kozadayken verdiği meyve, filmdir. eski nesilden fotoğraflarla başlayan filmin her karesi ayrı bir fotoğraf neredeyse... belki bir öyküsü yok belirgin olarak ama insanı gene de kendine çeken bir şey var. bu da görüntüler işte. nuri bilge en başarısız gördüğüm filmi olan iklimler de bile bana "çok güzel karelere sahip" dedirtebilmişti. ^* şimdi de bunu rahatlıkla tekrarlıyabilirim. çok güzel kareler var bu filmde hem de iyi bir yönetmenlikle birleşmiş kareler.

(tanya - 24 Nisan 2007 23:47)

"bir koza örüyoruz etrafımıza acılardan, mutluluklardan, mecburiyetlerden, sorumluluklardan, korkulardan, gerçeklerden, yalanlardan bir koza örüyoruz ellerimizle, yıllarca uğraşarak ve kelebek olma zamanımız gelince kıyamıyoruz emeğimize, korkuyoruz veya alışıyoruz güzelliğimizi örten bu ipek örtüye, parçalayıp atamıyoruz kendimizi özğürlüğe. tüm değerimizi, tüm güzelliğimizi içinde çürüttüğümüz kozaya dönüşüyor hayatımız, ne kadar güzel ve değerlisin bir bilsen, kozandan çıkıp rengarenk kanatlarını bir görebilsen. uçulacak o kadar çok yer varki ve kanat çırpışlarınla beslenecek rüzgarlar ve koskoca bir dünya var etrafımızda, içindeyken güzel, güvenli ve yaşanabilir olan kozamız bir gün işi bittiği için çürüyüp yok olunca ya şaşkın bir kelebek olacağız uyuşmuş kanatlarımızla uçmayı beceremeyen ya da mutsuz bir kelebek olacağız kalan ömürümüzü kaçırdıklarımıza yetiremeyeceğimizden..."
-michael jackson

(lunedor - 8 Haziran 2008 14:01)

anlayabilmek için herhalde aşmış bir sinema kültürüne falan sahip olunması gereken kısa film.
zira ben bi bok anlamadım.
ama kimin çektiğini bilmesem tarkovski çekmiş derdim. su çekimleri falan bildiğin stalker.

(cobongo - 8 Ocak 2009 09:45)

--- spoiler ---

oldukça tedirgin edici bir atmosfere sahip nuri bilge ceylan filmi. eski fotoğrafları genelde nostaljik ve sevimli şeyler olarak düşünürken, bu film bende tam tersi etkiyi yaratttı diyebilirim. kanımca yönetmen bu filmde ölümün de ne denli hayata ilişkin olduğunu göstermeye çalışmış. ölümü estetize etmeyi değil, ölüm karşısında duyulan tedirginliği aktarmayı amaç edinmiş. çift ile çocuk arasındaki tezatın hayat yolculuklarının başında ve sonunda olmaları açısından anlamlı olduğunu düşünüyorum. ölüme yol alan çift artık hayata baktığında yalnızca ölümü görebiliyor.

--- spoiler ---

(jack in the box - 25 Ocak 2009 23:13)

resimleri, atmosferi ve üzerine oturtulmaya çalışılan müziğiyle buram buram tarkovski kokan nuri bilge ceylan filmi. özellikle annenin bakışlarında, jestlerinde slav hüznü yoğun bir şekilde hissedilmektedir. n. bilge ceylan’ın kamera arkasına ilk geçişinde, hayranlık duyduğu herkesçe bilinen tarkovski sinemasından bu denli etkilenmesi son derece anlaşılır bir reaksiyon.

baba (m. emin ceylan) için de birkaç şey söylemek gerekiyor; fotoğrafçı olunmasa bile, insanın bu denli fotojenik yüzü olan bir babası olursa sürekli fotoğraflarını çekmek ister. n. bilge ceylan ve kardeşi de yakın bir zamanda babalarının fotoğraflarından oluşan bir sergi açmışlardı zaten.

(mavikarpuz - 31 Ocak 2009 00:57)

nuri bilge ceylan'ın yönetmenlik sürecinin başlangıcı niteliğinde çektiği ilk filmdir. filmde babası mehmet emin ceylan, annesi fatma ceylan, yeğeni turgut toprak, arılar, karıncalar ve ölü bir kedi oynamıştır.

(halitkin - 5 Ocak 2010 13:25)

esasında ciddiyetle anlaşılmaması normal bir film. keza film çokça tarkovski sineması kokmakta. görüntü yapısı itibariyle bile tarkovski sineması hakim ki metaforlar hakkında yorum yapmak için tarkovski sinemasına hakim olmak gerek. yani anlamamak çok normal, 2 günde 1, her gece 1 tarkovski filmi izleyip, aradaki vakitlerde de film hakkında ekşi yorumlarını okusanız aslında, sonra bu filmi bir daha izleseniz, "oha kaplıkurba ve benliklerine hapsolmuş hayatlar arasındaki bağlantı.." şeklinde devam eden bir cümle kurabilirsiniz.

(balkabagi krali sakir - 6 Haziran 2011 20:59)

"making of" hedesinden bir bölüm:

+ anne! çok kırpma gözünü, uzun uzun bak!
- yavrım, yüzüme ışık dayadın dayanamıyom ki
= pancur açık kalmış
+ baba elleme onu! sen şimdi kambur şekilde eller arkada camdan bak

o değil de ben hayatta bizimkilere yaptıramazdım bunları, kavga çıkardı, huzurumuz bozulurdu. tabi ben götümü çatlatsam böyle görüntüler çekemezdim ya neyse.

(martin edilen - 12 Ağustos 2011 17:46)

uzak dvdsinde extralardan cıkan güzel bir hediye.nuri bilge ceylan'ın ileride buyuk isler yapacagına dair kendini cok onceden kanitladigi kisa filmi. soyut anlatimi ile tarkovski tarzindaki duragan ve siyah beyaz kareleri, icimizden biri olan portreleri ve anlasilmasi zor bir olay örgüsü... anladıgım kadarıyla, isminden anlasilacagi uzere, degisim konulu bir kısa filmdir.

(anahita - 27 Ağustos 2004 00:49)

nuri bilge ceylan bir ipek böceğinin yaşamını anlatmak istemiş bu belgesel çalışmasında, tırtıldan kozaya kozadan kelebeğe ve sonra kelebekten ölüme, veletken arı kovanlarını çomaklayıp kaçmak, gençliğin rüzgarına kapılıp olgunluğun kıyısında karaya vurmak, sobayı yakan kadın eli ve terkediliş yada terkediş ve dahi sonrasındaki yalnızlık, ak saçlar ve kadraja girmemiş olan ölüm. hepimiz kelebeğiz, kadraja girenlerin hepsini görebilsek yeter, kadrajın dışı, dışarısında kalsın algımın. dostumun dediği gibi hayat çok garip...

(abdulica - 5 Ekim 2005 13:18)