açlık romanını bizzat aç kalarak,açlık sayıklamaları içinde,kopenhag'a giden bir vapurun küpestesinde yazmaya baslayan nobel ödüllü norveçli yazar.maksimum doyumu alabilmek için illa da behçet necatigil çevirisi.

(ikimarsbiduz - 13 Kasım 2007 09:17)

vaktiyle hans christian andersen ile istanbul'a yaptiklari geziye dair de 'istanbul'da iki iskandinav seyyah' isimli bir kitabi da bulunan, okunasi norvecli yazar kisisi. (bkz: henrik ibsen)

(szap - 20 Mayıs 2002 05:28)

açlık ve göçebe’nin yazarı knut hamsun, 1899’da istanbul’u gezer ve gördükleri yüzünden kafayı yer. yıllardır ‘zalim sultan’ın hristiyan çocuklarını akşam yemeğinde afiyetle yediğini okuyan yazar, gördüğü cennet manzaralarıyla büyülenir.

(margot - 4 Aralık 2002 00:29)

doğduğu gece norveç edebiyatının kralı henrik ibsenin kabuslarına giren yazar.
o gece ibsen rüyasında dişlerinin döküldüğünü görür.çünkü o saat,kendi tahtını sarsmaya aday knut hamsun annesinin rahminden dünyaya büyük ve önüne geçilemez bir açlıkla düşüvermiştir.

(tabularasa - 22 Ocak 2003 13:37)

açlık romanını okurken, yemek yemeye utandığım olaganüstü gerçekçi ve insanın içine oturan cümleler kuran yazar. ha tabi behçet necatigil in çevirmiş olmasınında katkısı büyüktür zannımca.

(rakoun - 9 Ocak 2012 21:28)

türkçe'de olmayan birçok eseri bulunmaktadır. tiyatro eserleri dışındaki bu eserlerinin çoğu şöyledir:

ny jord (ing. shallow soil)
svermere (ing. dreamers)
ringen sluttet (ing. the ring is closed)
børn av tiden (ing. children of the age)
segelfoss by (ing. segelfoss town)
august (ing. august)
livets spil (ing. the game of life)
ved rigets port (ing. at the gate of the kingdom)
den sidste glæde (ing. the last joy)
konerne ved vandposten (ing. the women at the pump)
men livet lever (ing. the road leads on)
paa gjengrodde stier (ing. on overgrown paths)

bunların türkçe'ye çevrilmesi için artık bir behçet necatigil maalesef ki yok.

hatta bu eserlerin bir kısmı ingilizce'de de yoktur:
redaktør lynge
siesta
aftenrøde. slutningspil
munken vendt. brigantines saga i
kratskog
stridende liv. skildringer fra vesten og østen
sproget i fare

hatta bu yukarıda ingilizcesi bulunanlardan bazılarının baskısı da yoktur. işte böyle hamsun'um. thomas glahn'dan knud pedersen'e doğru olgunlaşan bir tanecik yazarım. böyle mi gözden yiteceksin bilemiyorum ama, norveçli yetkililer bunun için bir şey yapmalıdır. yapıyorlar da aslında, gylendal sanırım yayınevinin adı, 2008 yılında knut hamsun samlede verker adı altında 3 koleksiyonluk bir seride toplu eserlerini basmıştır. vaktiyle param yoktu alamadım. ama oslo üniversitesi kütüphanesinde hemen hepsinin anadilindeki eski baskılarını kopyaladım.

iş bunları çevirmeye gelince, kafam copyright ve kaynaklar konusunda rahatken, gelgelelim norveççem zayıf, ingilizcesi olmayanı nasıl çevireceğim ve de ben behçet necatigil gibi muhteşem bir şair de değilim. ama denersem herhalde ölmem. bunu edvarda için deneyeceğim. çünkü ringen sluttet. hatta çağımızda düşünürsek bir yayınevine de ihtiyaç yok, hele de public domain eserlerde. bir blogda da gayet yayınlanır diye düşünüyorum.

(edvarda mack - 20 Ocak 2012 10:30)

sadece bu adamın kitaplarını çevirmiş olmak bile behçet necatigil'in cennetlik olmasına yeter dedirten yazar ötesi.

(batikanbatilioglu - 8 Nisan 2013 03:14)

hayatımda okudugum en iyi kitabın yani açlık'ın ve dünya nimetleri'nin norveçli yazarı.

onbir yıl sonra gelen edit: baktım da, herkes "açlık romanını okurken daha bi yiyesim geldi buzdolabına saldırdım" minvalinde yorumlar yapmış.
şaşırdım.
ben açlık'ı okurken daha çok kusma ve öğürme isteği oluşuyordu. çünkü iştah açmanın yakınından bile geçmiyordu burada anlatılanlar. onca entryde kimse bahsetmemiş, ben anlatayım:

---spoiler---
kitabın kahramanı çoğu zaman aç gezen, parasızlık dibe vurunca kaldığı bir göz odadan da atılan, geçim kaynağı yazdığı makaleler olan bir genç adamdır. yazı yazacak kağıdı ve kalemi bile zar zor bulmaktadır. o kadar açtır ki, kendi parmağından kendi kanını emerek hayatta kalmaya çalışır. o kadar açtır ki, sokakta bulduğu bir portakal kabuğunu kemirir, ve o kadar açtır ki, cebi para gördüğünde bir lokantada oturup keyifle sipariş ettiği et yemeğini midesi kabul etmez, kusar. kahramanımız okadar açtır ve fakat o kadar idealist ve gururludur ki, bir kasaba girer, (olmayan) köpekleri için birkaç kemik rica eder ve bir kuytuda o kemikleri kemirerek karnını doyurmaya çalışır.
o kadar gururludur ki, aşık olduğu kızın karşısında bu sefaletinden utanır, tükürüğüyle pantolonunu ıslatıp rengi solmamış gibi göstermeye çalışır.

açlık sınırının da ötesinde dolanmakta olduğu için, en sonunda canına tak eder, bir geminin mürettebatına yazılarak idealist yazar hayallerine veda eder...
---spoiler---

(cosmic girl - 17 Haziran 2001 20:04)

şerefsizin önde gidenidir.

öyle ki, neredeyse "edebiyat" akımını bitirmiş, söyleyecek söz bırakmamış, "insan ilişkileri denen yalanlar yumağının içine sıçayım" demiş, ve bizim hepimizin yüzüne kocaman bir tokat atmıştır.

gece gece ağza sıçandır.

buyrun:
"önlerinden geçtiğim yerleri tanıyorum; ağaçlar, taşlar eski yalnızlıkları içinde; ayaklarımın altında yapraklar hışırdıyor. monoton esiş, tanıdık ağaçlar ve taşlar beni aşıyor; garip bir şükran duygusuyla doluyorum; her şey benimle dost oluyor, kaynaşıyor, hepsini seviyorum. oracığa oturmuş, kendi işlerimi düşünürken yerden kuru bir dal kaldırıyor, elimde tutuyor, seyrediyorum. dal çürümüş enikonu, kabuğun zavallılığı bana çok dokunuyor, kalbimden bir merhamet dalgası geçiyor. kalkıp giderken fırlatıp atmıyorum dalı; eğilip yere bırakıyor, doğruluyor, ondan hoşlanıyorum, onu oracıkta bırakıp ayrılmadan yaşlı gözlerle son defa bakıyorum."

knut hamsun - pan sf.44.

diyecek bir şey bırakmamışsın; ey âli yazar.

(yollarbenibekler - 7 Nisan 2015 23:24)

ihanetin bedeli

norveç’in yetiştirdiği en önemli edebiyatçılardan biriydi. yoksul bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelmiş, çok sıkıntılı bir gençlik yaşamıştı.

işsizliğin, açlığın ne olduğunu daha küçük yaşta öğrenmişti. ezen ile ezileni görmüştü.

edebiyata da meraklıydı. bir kaç kitap denemesi oldu ama başarısızdı.

sonra gerçeği yazdı. yaşadıklarını, yaşananları yazdı.

kitabının adı, “açlık”tı. büyük yankı yaptı…

açlık romanıyla ünlendi. ardından göçebe, gizemler, dünya nimeti kitapları yok sattı.

1920 yılında yılında nobel edebiyat ödülü’nü kazandı.

norveç’in en sevilen ve okunan yazarlarından biri oldu.

ünü norveç’i aşmış, dünyaca tanınan bir yazar olmuştu.

ancak… 1930’larda ülkesindeki faşist partiye katıldı.

1. dünya savaşı’nda norveç’in işgali sırasında faşist almanlar’ı destekledi.

norveç hükümetinin naziler’e teslim olması için kampanya yaptı.

hitler’i öven yazılar yazdı. işgal sırasında hep nazilerle birlikte oldu.

kazandığı nobel ödülünü hitler’e armağan etti. halkını sattı.

norveçliler onu hayalkırıklığıyla izledi.

yıllar sonra savaş bitip almanlar norveç’ten çekilince tutuklandı.

yaşı ileri olduğu için para cezasıyla kurtuldu.

ama norveç halkından kurtulamadı.

norveçliler, kendilerine ihanet eden bu yazara hiç bir şey söylemedi.

tek kelime etmediler.

ne bir protesto.

ne bir yazı.

ne saldırı.

ama bir gün evinin önüne bir genç kız gelip onun kitaplarını bıraktı..

biraz sonra yaşlı bir adam geldi ve o da kitapları bıraktı.

derken insanlar ellerindeki kitaplarıyla akın akın gelmeye başladılar.

o bütün bunları penceresinden izliyordu.

oslo’lular çıt çıkarmadan, en ufak bir tepki vermeden sakince kitapları bırakıyordu.

birinci günün sonunda kitaplar koskoca bir yığın ediyordu artık.

ertesi gün aynı durum devam etti.

kitap yığını büyüdükçe, norveç’e ihanet etmiş olan yazar küçüldükçe, küçüldü.

66 yıl önce böylesine bir kış gününde banyosunda ölü bulundu.

yüzünde acı bir pişmanlık vardı.

halkına ihanetin bedeli ağır olmuştu.

tarih unutmuyor.

tarih halkı için savaşanı da, halkına ihanet edenide yazıyor.

(renklikisilikbozuklugu - 29 Aralık 2018 14:38)