dardenne kardeşlerin, 30. uluslararası istanbul film festivali kapsamında izleme imkanı bulduğum başyapıtı. medeniyetin beşiği avrupa'nın makyajı silindiğinde ortaya çıkan korkunç canavarla yüz yüze getirir seyirciyi. belki de tüm aydınlanma felsefesinin altında yatan farklı olanı dışlama eğiliminin günümüz dünyasındaki sonuçlarının açıkça sergilendiği filmdir la promesse.

(liz lemon - 10 Nisan 2011 17:57)

bu seneki festivalde tekrar seyrettiğimiz, göçmen meselesini ele alan en çarpıcı filmlerden birisi.

(butcher weather report - 15 Nisan 2011 08:55)

11-12 yaşlarında sanayide çalışıp bir yandan da çocukluğunu yaşamaya çalışan igor karakteri için bile izlenebilecek bir film. kendi çocukluğumu mu buldum bilmiyorum ama igor'a kanım ısındı. he bir de yabancı filmlerde duyulup nedensiz yere tebessüm yaratan türkçe konuşmalara bir örnek de bu filmde var; hamidou'nun kumar oynadığı sahnede bariz bir şekilde arkadan "vay köpoğlu vay" sesi geliyor. ben mi yanılıyorum bilmiyorum ama la haine'daki "evet hödük evet" ile beraber sırrını çözemedim bu vay köpoğlu vay'ın da, ulan ya fransızca bir şeyler diyorsa.

(aklima nick gelmedi - 5 Temmuz 2012 15:22)

eski dostlarla birlikte verilen bir sözü ve o söz vesilesiyle, özlemi duyulan güzel gençlik günlerinin ve o döneme ait hislerin yad edilmesini konu eden enfes bir grégoire ve jean-jacques goldman düeti. grégoire'ın pürüzlü ve depresif sesi ile jean-jacques goldman abimizin zeytinyağı kıvamındaki gırtlağı birbirini çok iyi tamamlamış. özellikle yapıldığı bariz olan bu durum, şarkının etkisini bittabi daha da arttırıyor.

[grégoire] on était quelques hommes
quelques hommes, quelques femmes rêvant de liberté.
[jean-jacques] on n'était pas à vendre
mais on pouvait revendre des montagnes d'amitié.
[grégoire] le cœur en bandoulière
et les bras grands ouverts à tous les étrangers
[jean-jacques] on n'avait pas de peurs.
on sentait la chaleur qu'on savait se donner.
[grégoire] même au fin fond du désert
on aidait les plus faibles à ne jamais tomber.
[jean-jacques] même au milieu des chimères
on y croyait plus fort quand le courage manquait.

[grégoire & jean-jacques]
ô vous mes compagnons, mes amis de jeunesse
quelles que soient vos histoires, vous n'oubliez jamais
qu'un beau jour, nous avions fait ensemble une promesse.
s'il n'en reste qu'un, nous serons ce dernier.

[jean-jacques] on était plein d'ardeur
et on sortait vainqueurs de nos pauvres blessures.
[grégoire] quand les pleurs étaient lourds
on se trouvait toujours une voix qui nous rassure.
[jean-jacques] on avait tant d'envie
qu'on voyait notre vie comme une belle aventure.
[grégoire] on n'avait pas de maître.
la seule à nous soumettre était la mère nature.
[jean-jacques] même au fin fond du désert
on aidait les plus faibles et, quitte à y rester
[grégoire] même au milieu des chimères
on y croyait plus fort quand le courage manquait.

[grégoire & jean-jacques]
ô vous mes compagnons, mes amis de jeunesse
quelles que soient vos histoires, vous n'oubliez jamais
qu'un beau jour, nous avions fait ensemble une promesse.
s'il n'en reste qu'un, nous serons ce dernier.

[jean-jacques] même au fin fond du désert
[grégoire] on aidait les plus faibles à ne jamais tomber.
même au milieu des chimères
[jean-jacques] on y croyait plus fort quand le courage manquait.

[grégoire & jean-jacques]
ô vous mes compagnons, mes amis de jeunesse
quelle que soit mon histoire, non, je n'oublie jamais
et aujourd'hui encore, je refais la promesse.
s'il n'en reste qu'un, nous serons ce dernier.
[grégoire] ô vous mes compagnons, mes amis de jeunesse
[jean-jacques] quelles que soient vos histoires, ne m'oubliez jamais.
[grégoire] et si un jour, je tombe, faites-moi cette promesse
[jean-jacques] s'il n'en reste qu'un, je serai ce dernier.
[grégoire] ce dernier.
[jean-jacques] ce dernier.

(anonymiss - 26 Mart 2013 18:02)

hormonlu sergen yalçın'ı roger rolünde izlediğimiz film.

https://www.google.com.tr/…ray-620.html%3b400%3b240

(gecmisiolmayanadam - 18 Ekim 2013 10:20)

içinde müzik bile barındırmayan gerçekçi-ötesi film. olanca durağanlığına rağmen oldukça etkileyici ve sürükleyici. assita'nın metaneti, neredeyse yoktan var etme yetisi, hayatta kalma gücü beni derinden etkiledi. dünyanın bilmediğimiz, görmediğimiz yerlerinde doğanın kurallarıyla yaşamayı öğrenmiş bunun gibi kaç kadın var kim bilir. şikayet etmemeyi öğrenmiş, ama yumuşak olmayan. ezik hiç olmayan. sadece boşuna şikayet etmenin bi işe yaramadığını bilen kadınlar. hepimizin burdan çıkaracağı bişeyler olmalı...

(geckaldim - 26 Mayıs 2015 23:57)

dardenne kardeşlerin yine bir göçmenlik hikayesini anlattıkları yine sakin, yine sessiz, müziksiz ve sade filmleri.

buradaki gibi kadınlara dünyanın her köşesinde acılar var..

(bezdim - 16 Ağustos 2015 13:19)

fr. söz, yemin

(yer mantari - 16 Ağustos 2015 13:24)

bugunlerde izlenilmesi gereken film.

(havuclu pasta - 15 Temmuz 2016 17:12)

1996 tarihli jean pierre dardenne filmi. belçika filmidir, cannes'da altın palmiye dahil bir çok ödül almış, mükemmel bir filmdir. jeremie renier ve olivier gourmet filmin başrollerini paylaşmaktadır.

kaçak işçi çalıştıran babanın işçilerinden birisi olan bir afrika göçmeni bir gün çalışırken ölur. karısına yalan söylerler. filmin geneli çocuğun bundan duyduğu vicdan azabı ve vicdanını rahatlatmak için yaptıklarından ibaret. ama anlatım o kadar duru ve vurucudur ki, istemeden rahatsız olursunuz. yönetmen tarafsız değildir, tarafını belirtir ama bu tarafını o kadar iyi savunur ki, seyirci kesinlikle yönetmenle ayni fikirdedir. oyuncularının performansları için söylenebilecek tek şey ise şapka çıkartılası olduğudur. harika bir film.

(peder zickler - 18 Mayıs 2006 14:36)