türkçesi leyleğin geciken adımı olan 1991 yapımı theo angelopoulos filmi.

(sarenalaja - 13 Aralık 2008 00:22)

mavi-kırmızı çizgiler arasında, meriç'in ortasında, uçbeylerin sultasında bir hudutkıran film.. eleni karaindrou ve acıtan sesler bandosu da en az film kadar kıyılarda..

(aritmi - 21 Kasım 2002 18:18)

--- spoiler ---
yağmurun sesindeki musikiyi duyabilmek için sessiz olmak gerekir.
--- spoiler ---

(hazreti insan - 23 Temmuz 2010 12:44)

mahmur bir film. uyanamamış, uyanacağı da yok. dehşet fotoğraflar var evet. final sahnesindeki çerçeve birinci sınıf. aydınlatma ve kompozisyon bakımından her kadraj ayrı bir keşif. genel planda ısrarı farketmemek mümkün değil. (ihtimal mülteciliğin doğasına uygun biçimde) hemen hemen bütün yüzler silik ve yarım. bununla beraber mıy mıy mıy giden bir film. kamera "esas oğlan" tahtını işgal eden ve hat tamircilerinin tırmandığı telefon direklerininkinden daha ileri bir oyunculuğunu göremediğimiz "reporter" rolündeki gregory patrikareas'ın üzerinde fazla kalıyor. hatta denebilir ki, ondan fırsat bulabildiğimiz kadarıyla yetiniyoruz. kürt mültecilerin kendi aralarındaki "ihanet" kavgası sahnesi tekrarlanması gerektiğini düşündürecek kadar ham.

(bireyinbiri - 31 Ağustos 2011 23:28)

theo angelopulos'un sınırlar üçlemesinin ilk filmi. diğerleri için:

(bkz: to vlemma tou odyssea)
(bkz: mia aioniotita kai mia mera)

hem üçlemenin hem de angelopulos'un diğer filmlerinden bir adım öne çıkar kanaatimce. filmin en göze çarpan özelliği sınır kavramının hem somut olarak hem de soyut olarak yansıtılmasıdır. bu filmde ulis'in bakışı'nın yavaşlığı ve hayal gücü, sonsuzluk ve bir gün'ün yalnızlığı ve yorgunluğu yoktur. bu filmde ulaşamamak vardır. hem iki ülkeyi, akrabaları birbirinden ayıran, yeni bir hayata başlamak için oradan ayrılmak isteyen göçmenleri engelleyen bir nehir yani sınır vardır. hem de birbirine tanımak isteyen insanlar arasında gözle görülmeyen sınır vardır, hem de daha önceden tanışanlar için de aralarında artık beraber olmalarını engelleyen bir sınır vardır.

filmin ana karakterinin kasabada kalmasına sebep olan kişinin telefon hatlarını tamiriyle uğraşması ve sarı yağmurluğuyla telefon tellerine tırmanması ve son sahnede de yol boyunca sağlı sollu telefon direklerinde sarı yağmurluklu tamircilerin görünmesiyle filmin bitmesi ve leyleklerin de kütükten yapılan telefon direklerinin tepesine yuva yapması filmin adının buradan gelmiş olabileceğini düşündürdü bana.

(vys - 26 Ocak 2013 22:49)

theo angelopulos tarafından yönetilmiştir.

(cubique - 23 Mart 2001 21:57)

angelopoulos'a yonetmen, yaptigi o muhtesemliklere film demek haksizlik bence.

yeni kelimeler bulunmali onu ve yaptiklarini anlatabilmak icin. mevcutlar yetersiz ve onun hak ettigi degeri vermede cok cok eksik kaliyorlar.

her izleyiste daha cok daha cok daha cok seviyorum.

(miskin kaktus - 27 Kasım 2013 03:05)

retina ağrıtan. leylek öpen. sistiren. ne güzel film ne güzel.

"artık hiç'in, hiç demek olduğunu öğrendim." ya da "dokunduğum her şey beni yaralıyor."

(ya iste boyle senden naber - 8 Aralık 2013 20:34)

filmdeki estetik kaygıyı, psikolojik derinliği, politik dramı geçtim. filmi film yapan şey ise angelopoulos'un, yurtsuz insanın, dünya ile gerçek bağlantılarının koparıldığı, anayurdundan koparılan insanın varoluşunu temel sorun olarak bu düzleme oturtmaya çalışmasını, varlığın anlamını tartışmıştır.

filmde bir diğer dikkat edilmesi gereken husus insanın nesneleştirildiği ve şeyleştirildiği bir devirde, mutluluğun bulunmasının zorlaşacağı, yaşamın öznesi olan insanın, toplum içinde kaybolmuşluğunu, varlığın anlamı sorusunun cevapsız kaldığı, varlık ile varoluş arasındaki ilişkiyi anlamlandırmadıkça, insanın yurtsuz, yurtsuz insanların da sınırlar arasında yabancı bir dünya arasında kaygı ile yaşam mücadelesini sürdürmeye çalışacaklarını ve sürekli bir yalnızlık acısıyla yaşayacaklarını vurgulamıştır.

angelopoulos'un filmlerini yorumlamak david lynch gibi bir piskopatın filmlerini yorumlamak kadar ağır değildir fakat "toplum" merkezli ele aldığı konuları, mitoloji, felsefe, psikoloji düzlemine uygulaması, aynı zamanda estetik vurgular yapması filmlerini daha da muhteşem yapıyor bu adamın.

(atari salonundaki yanci cocuk - 23 Ocak 2016 00:01)

bir üçlemenin ilk filmidir. sınır üçlemesi olarak geçer. üçlemenin ikinci filmi to vlemma tou odyssea harvey keitel'in oynadığı film. ve bu film o filme kurgu olarak en yakın olanıdır. thedoros, bu filmde olduğu gibi ufak ama ilginç hikayeler yaratıp onlar üzerinden oynamayı ve kurgu yaratmayı çok seven bir adam. üçlemenin son filmi mia aioniotita kai mia meraen meşhur olanı herhalde. (bkz: #83287504)

“sınırı geçtik ama hâlâ buradayız, evimize varmak için daha kaç sınır geçeceğiz?'' sanırım filmi özetleyen en güzel repliktir.

21. yüzyıl sona ererken koyduğumuz her türlü bireysel ve toplumsal sınırın acısını içinde taşıyor film. muhteşem görsellik ile.

(syd barrett in kedisi - 17 Kasım 2018 22:43)