bir san'at eseri üzerine konuşurken, - eğer eser ile ilgili referans bilgileri vermekle yetinmeyeceksek - takip edebileceğimiz geleneksel yol, gene bu san'at eserinin içinde yeşerdiği kültür ortamını tarif ve ortam ile eserin iki taraflı etkileşimlerini işaret etmek oluyor. yani bu yol, o eserin yaratıldığı çağa ve kendi çağına dair mütevazi bilgisi olan herkesin takip edebileceği bir yoldur. ancak, hem o eseri sırasıyla, keşfetmemizi ve ona tanıklık etmemizi sağlayan hem de daha mühimi o eser üzerinde önce düşünme sonra da bunları ifade etme ihtiyacını içimizde doğuran "merak" bizde tahlil işleminden önce mevcuttur ve bahsi geçen eser san'at esasına sahipse tahlil işlemi sırasında ve sonrasında da kuvvetini koruyacaktır. işte bu film ile ilgili nedir; alman ekspresyonizmi, eisenstein,çağının ilerisinde bir görüntü yönetmenliği, tarihsel belgelere bağlılık, vesaire.

bu filmdeki renee falconetti için "sinema tarihinde bir aktris tarafından verilmiş en iyi performans" deniyor, bilemem. ben ancak daha iyisini izlemediğime tanıklık edebilirim. bu film ile beraber iki taraflı kültürel etkileşimlerin, tarihi bağların, eseri doğuşuna hazırlayan toplumsal şartların ve dahi eserin yaratıcılarının yaratım sürecinde ortaya koydukları irade ve kuvvetin tesliminin önemi kalmıyor. daha doğrusu tüm bunlar kendi mevcudiyetlerinde önemlerini koruyorlar ancak eserin kendisi ile olan bağlamlarını yitiriyorlar zira bunlar safi kuvvet ile masanın üzerinden süpürülüyorlar. evet alt-yapı üst-yapıyı inşa ediyor ama kuvvet nereden doğuyor? meraktan. filmin son on dakikası öyle yoğun ki ana-akım sinema seyircisi ona katlanamaz, -bu yüzden ilk iki kopyası yanmıştır ve bu yüzden bir kopyası elli sene sonra bir akıl hastanesinin bodrumunda bulunmuştur- ama filmin başından ayrıl-a-mayan seyirciye dayanma kudretini ne veriyor, onun merakı ve merakın da kaynağı tanık olmaya duyulan ihtiyaçtır. yani insanlığın dertlerine, azabına ve "insan ruhunun kuvvetine" tanıklık etme ödevi. bu kadar biçimsel olan ve bu yolla sonunda biçimini onu eriterek kaybeden bir eser için kurgu yoktur hakikat vardır zira filmin hakikati onu anlayamadığım yani ona hükmedemediğim sürece -hayatım boyunca- bende saklanacak ve içeriden dışarıya doğru,düşünceden bir sonraki düşünceye, karardan eyleme doğru kendisini tezahür ettirmeye devam edecek.

(stalker - 27 Ocak 2008 22:33)

filmin orjinali tamamen sessiz olmakla beraber daha sonra etkisini arttırmak amacıyla orjinaline en yakın olarak kabul edilen kopyasına müzik eklenmiş. müzikli olan ve tamamen sessiz olarak gösterilen iki versiyonu var.

(doc dr stein - 16 Ekim 2010 05:28)

danimarkali yönetmen carl theodor dreyer'in 1928'de gerçeklestirdigi ve zamanin^* ünlü oyunculari michel simon ve marie falconetti'nin (jeanne d arc rolünde) yer aldigi fransiz yapimi film. özgün adi bu basliktakidir.

(pinocchio - 6 Şubat 2003 19:09)

filmde jean massieu rolünü tiyatro efsanesi antonin artaud oynamıştır.

(misirkalyonigne - 2 Mayıs 2011 16:35)

sessiz sinema döneminin başyapıtlarından sayılan, jeanne d'arc'ı oynayan falconetti'ninse çok büyük bir başarı kazandığı fransız filmi. filmde, oyuncular için hiçbir şekilde makyaj kullanılmadığı ve yüz ifadelerinin kamerayla büyütüldüğü bilinir.

(caza niye gelmedin - 4 Temmuz 2011 12:59)

unutulmaz ve ıskalanamaz bir yapıt. dreyer’in hiç şüphesiz kendinden sonra gelecek olanlara, yine imkânlarının üzerinde bir gayretle bıraktığı o miras – zira bu gayret filmin yapım aşamasında gösterildiği gibi, filmin kötü kaderi süresince de sürdürüldü. zaman içinde, içlerinde robert bresson’ın da olduğu birkaç yönetmen tarafından tekrar işlenen bir hikâye jeanne d’arc; fransa’nın ulusal halk kahramanı olan jeanne d'arc rolünde maria falconetti’nin filmi aşan performansı efsanevi; elbette dreyer’in cesur ve söze gerek bırakmayan anlam dünyası ve bu korkunç tarihsel gerçekliği olabilecek en yalın biçimde işleyişi de. tarihin karanlığında yolculuğa çıkıp günümüz dünyasıyla yüzleşmek isteyenlere; güçlüklerle dolu, insanı zorlayan, iç acıtan bir vicdan filmi.

(misirkalyonigne - 25 Ocak 2012 14:33)

sadece sessiz sinemanın değil tüm zamanların en iyi filmlerinden biri.

(betatron - 3 Kasım 2012 18:57)

1928 tarihli, fransa'da çekilmiş, gelmiş geçmiş en büyük filmlerden biri. bu filmin 1928 yılında çekildiğine zor inanıyorum her izleyişimde. bu film ile carl theodor dreyer'ın sinemanın ilk tanrısı diyebiliriz kesinlikle.

orijinalinde müzik dahi yoktur. bana kalırsa bu şekilde izlenmelidir: tamamen sessiz, müziksiz. etkisini, gücünü, çekimlerini, oyunculuklarını gibi her şeyi daha iyi görebiliyorsunuz bu başyapıtın. tamamen sessiz izlenince filmin içine de daha iyi girildiğini ve dramın daha güçlü olduğunu düşünüyorum. etkisi, hüznü daha kuvvetli. garip gelebilir tamamen sessiz izlemek fakat dediğim gibi orijinali de böyleydi. zaten bana kalırsa bu film için yapılan ve kullanılan müzikler oldukça yetersiz kalmaktadır. hatta gücünü götürmektedir.

ayrıca orijinal hali yandığı için uzun yıllar o hali bilinemedi; taa ki 1981'de oslo'da bulunan çok iyi kondiksiyonlu orjinalinin tıpa tıp kopyası bulunana kadar.

maria falconetti'nın bu filmedeki oyunculuk performansına da yakın bir performans daha bilmiyorum. hiç makyaj, hile vs olmadığını da düşünürsek kendisine daha da tapabiliriz. o ağladıkça kahroluyorum, nasıl etki bırakıyorsa.

filmdeki yüz çekimleri ve yüzlerdeki ifadelerle detaylar ayrı inanılmazdır. yüzlerdeki acıma, dehşet, korku, kötülük, saflık, sinsilik, şaşırma, ölüm korkusu, sinirlenme gibi ifadeler o derece gerçekçidir ki, insan film değil de 1400 yıllardan joan of arc'ın gerçek görüntülerini izliyormuş hissine kapılıyor. ayrıca yüzlerdeki kusurlar, gözler, gözlerin büyüp küçülmesi, kaşlar, göz yaşları ve benzeri şeyler inanılmaz dikkati çekiyor dreyer'ın yüze odaklı çekimiyle.
ayrıca film her anlamda inanılmaz gerçekçidir. makyaj kullanılmaması da bu gerçekçiliği arttırmak içindir. döneme uygun saç stillerinin, kıyafetlerin, mekanların seçimleri de gerçekçiliği arttırır. ilk örneklerdendir bu da.

(the march of the white queen 2 - 29 Kasım 2012 01:21)

zavallı jeanne d'arc için gözyaşı dökmeye zorlayan film. hukuksuzluğun, mesnetsiz iddiaları sanığa zorla kabul ettirmeye çalışmanın ne kadar acı, ne kadar iğrenç bir şey olduğunu bu denli gerçekçi anlatan film pek azdır herhalde.

(emin sifatiyla zilyet - 20 Nisan 2013 01:33)

bazı orospu evatlarına kapak olmuş filmdir!

(oorleef - 23 Eylül 2013 19:46)

kamera kullanımı dahi işi olan film. eğer bir iki sahnesinde farklı bir açı dahi olsaydı o eşsiz hüzün, keder dolu acımasız atmosferin etkisi yarım kalabilirdi. ilüzyon gibi bir şey yaratıyor bünyede, sorgulamadık dinsel öğe bırakmıyor. konuşmaların orijinal metinden alınması da önemli bir detay tabi.

"skærmende omringede flammerne jeannes sjael, da den løftede sig mod himlen - jeanne, hvis hjerte er forblevet frankrigs hjerte... jeanne, hvis minde til alle tider vil blive aeret af det franske..." diye biter.

(renascimento - 19 Temmuz 2014 00:03)

10. avrupa filmleri festivali kapsaminda tkm'de sarp maden ve reyend bolukbasi'nin canli muzikleri esliginde gosterimi yapilan, carl-theodor dreyer'in yonettigi sessiz film.

(july12 - 10 Ekim 2004 00:02)

dreyer in mükemmel bi gercekcilik, sadelik ve incelikle yakın plana aldıgı insan yüzlerini ve mimiklerini insanın özündeki bilinene ve bilinmeze uzanan şiir kitapları gibi kullandıgı başyapıt.

(theater and its double - 16 Kasım 2004 02:24)

(bkz: jeanne d'arc)

(arioch - 16 Kasım 2004 02:28)

19 ya$indaki bir kizin cagresizligini, tutanaklardaki gercek konu$malar kullaniliarak gostermesi acisindan kayda deger filmdir.

(kokomichu - 13 Aralık 2004 14:45)

yeni versiyonu 1999 senesinde cekilmistir.

(bkz: the messenger the story of joan of arc)

(ride - 4 Haziran 2005 10:52)

criterion collectiondan cikan versiyonunu izledim, bu versiyonunu diyorum cunku filmin girisinde filmin bir suru badireler atlattigini orjinalinin yandigini daha sonra kopyasinin kayboldugunu, sonralari bir yerde bir kopyasinin bulundugunu ve orjinaline en yakin hali olan bu filme ulasildigini yazmislardi.

duragan bir film oldugu kesin, sabretmesini bilen icin izlemesi zevkli bir film. yakin cekim ve duygularin sadece yuz ifadesiyle ifade edilmesini gormekteyiz bu filmde. hem avangard hem de klasik oldugu kacinilmazdir ama gunumuz sinemasi sempatizanlari icin duraganligi izlenmesini guclestirmektir.

(kudra - 20 Temmuz 2005 10:21)

filmin orijinali bir yangında kül olduktan sonra dreyer tarafından produksiyon şirketine belli etmeden tekrar montajlanmıştır. yani yıllarca dolaşımda olan la passion de jeanne d'arc aslında filmin ilk versiyonu, ya da dreyer'in gerçekten istediği biçimi değildir. 1981 yılında günlerden bir gün oslo'da bir akıl hastanesinin sinema arşivinde filmin ilk kopyasına raslanması büyük şok etkisi yaratmış. meğer hastanenin müdürü pek bir sinema severmiş ve hastalarına böyle filmler izletirmiş, tabi filmi nasıl olup da böyle illegal bir yoldan elde ettiği bir türlü bilinememiş. bu durum dreyer'in ruhsal hastalıklarıyla bağdaştırılabilir miymiş?

(dum belek - 1 Nisan 2006 22:06)

renée falconetti'nin bir bayan oyuncu olarak sinema tarihinin en iyi oyunlarından birini sergilediği, çekildiği zamanın tekniğine rağmen, duygusallığın çoğu son dönem filminden çok daha başarılı bir şekilde aktarıldığı, richard einhorn'un voices of light'ı eşliğinde izlendiğinde ayrı bir güzellikteki başucu klasiği. bu filmin, çekim açıları, kadrajları ve kurgusu açısından kendinden sonraki tüm sinema tarihini etkilediği su götürmez bi gerçektir.

godard'ın vivre sa vie filminde anna karinayı sinemada bu filmi izlerken ağlarken görmek mümkün.

(anahita - 27 Haziran 2006 23:48)