alain resnais'nin son filmi. l’incident isimli bir kitaptan uyarlama. ingilizce adı 'wild reeds'. hakkında henüz fazla bilgi olmamakla beraber hırsızlık olayıyla ilgili bir hikaye şeklinde duyum aldım. bu sene cannes'da yarışacak filmler arasında duyuruldu.

(nihilanth - 26 Nisan 2009 15:24)

bu film alain resnais'e, 2009 cannes'da, yaşam boyu başarı ve sinema tarihine olağanüstü katkı ödülü getirdi.

(s e ff a f - 27 Şubat 2010 23:13)

les herbes folles, orta yaşlı, evli bir adamın bir başka kadına karşı geliştirdiği saplantının beklenmedik ve son derece acayip sonuçlarıyla ilgili. andré dussollier'in canlandırdığı georges palet, içinde para olmayan, ama bir sürü kart ve kimlik belgesiyle dolu bir cüzdan bulur bir gün. cüzdanı uzun uzadıya inceledikten sonra, pilot brövesi sahibi, orta yaşlı, kırmızı kabarık saçlı, diş hekimi marguerite (sabine azéma) hakkında kafasında fanteziler kurmaya başlar. cüzdanı ona şahsen teslim etmek ister ama koşullar denk gelmez, o da cüzdanın marguerite'e bir an önce ulaştırılabilmesi için polise gider, bundan sonrası polise kalır. marguerite ona teşekkür etmek için telefon eder, bu konuşmada kadının onunla yüzyüze görüşmek istememesi, telefonda salt kuru bir teşekkürle bu olayı geçiştirmesi şoka ve hayalkırıklığına uğratır georges'u, fakat marguerite'in peşini bırakacağı anlamına gelmez bu. onu her gün aramaya, kadın evde değilken telesekreterine uzun mesajlar bırakmaya ve ona mektup yazmaya başlar, bir gün sırf işe geç kalsın da kendisiyle konuşsun diye arabasının tekerleklerini patlatmaya kadar vardırır işi.

filme ilgili inceleme yazısı: http://kedilervekitaplar.blogspot.com/…-grass.html#

(balgam - 10 Nisan 2010 11:53)

georges gibi bir karakter aslında o kadar az bulunur cinsten ki, resnais'nin ustalığı ve dış ses ile birleşince tadından izlenmez oluyor, insanın kahkahaları boğazına dizim dizim diziliveriyor. film bir takıntılar silsilesi şeklinde ilerleyip, bir takıntıyla son buluyor.

valla georges kendince yeterince zavallıydı filmde o yüzden film her ne kadar kendisinin apış arasında sonlanmış olsa da, bunun çok daha ötesinde, atipik bir karakter olduğu için ben onu salt bir roçıstır ya da düz çapkın bir bukovski adamına benzetmeye kıyamam: zaten kendisi dillendiriyor, filmin başında ve ortasında aklındaki sırları: "göz zevkini bozduğu için o kadını elleme arzusu" sonra "kadınların hayatında yerimiz mi var sanki" diye polis memurlarına serzenişi filan. kafa müthiş dağınık, sinir katsayısı aşmış ve tarifi son derece sarkastik bir biçimde verilen, girift bir işleyişi var aklının. üstelik oğlanla diyaloğu da ayrı bir ayağı o georges bütünlüğünün: bu ayaküstü diyalogda film bütün o baba-oğul gerginliği ayrıntısını bir çırpıda özetleyiveriyor. başka herhangi bir filmde acemice duracak böyle bir ayrıntısal dekupaj da bu filmde hiç sırıtmıyor. toplamda georges yer yer sevimli bir adam ve izlemesi son derece eğlenceli, ustalıkla olgunlaştırılmış bir karakter.

karakter dediğimiz filmi ayakta tutan şeydir. bu bir. ağzından çıkardığınız şeyi önce sizin kulağınızın duyması gerekir. ve ona atfedilmiş her sahne, kurmaca ile gerçeğin bir karakterde ayırdına izin vermeyecek denli inandırıcıysa ve güzel bir bütünlüğe doğru zevk vererek ve akıllıca yönlendiriyorsa seyirciyi, film budur, her saniyesi hayatımızın, helal olsundur.

özcan alper ikinciyi çekmeden evvel, bu filmi izlesin. sonra kendi yusuf'una bir baksın; baksın da, georges misali anlık sinir buhranları geçirsin. hoş, gerçi, georges palet bana özcan alper'in kendisinden daha "inandırıcı" geldi, yalan olmasın.

ve bu anlattığım bu film için buzdağının (şahsıma) görünen kısmıydı.

(edvarda mack - 12 Nisan 2010 23:53)

--- spoiler ---
filmde hollwood'un mutlu onlarını alaya alan bir sahne var ki tadından yenmez. sevgililer kavuşur,yamulmuyorsam twenty century fox!un müziği duyulur, fin yazısı belirir ve mutlu hollywood sonuymuşcasına sunulurken başka sahneye geçeriz.
--- spoiler ---

(iste oyle bir sey - 23 Nisan 2010 17:23)