la tête contre les murs, georges franju'nun 1959 tarihli bir yapıtı.
asi ve bohem hayatı yaşayan, evli kadınlarla dahi ilişkiye giren, kumarbaz ve motokros yapan bir gencin, otoriter ve takıntılı babası tarafından bir punduna getirilip akıl hastahanesine yatırılışı ve oradan kaçma çabaları filmin yüzeydeki konusu.

insan ilişkileri, toplumda bir yer edinme, sistemin eleştirelliğe muhtaçlığı, kendine yeterlilik ve aşkın sıradanlığı daha derindeki işlenmiş konular.
bu s/b filmde, bir yan fakat önemli rolde, charles aznavour da oynamış. şarkı falan söylemiyor; ana karakterin bir arkadaşı sadece fakat çok iyi bir oyunculuk çıkarmış küçük adamlığıyla, kısa boyuyla; sonu, hüsran elbet...

filmin biri geleneksel, diğeri modern yöntemlerle hasta sağaltımına yönelmiş iki doktoru da, tezat fikirlerin birlikte bulunmasının hoşluğunu perdeye yansıtmış.
hastahane görüntüleri de oldukça gerçekçi, yer yer sinir bozucu ve üzücü. sinemasal olarak izleyiciye tokat atan, bazen tekmeleyen filmlerden. la tête contre les murs, türkçe olarak fena halde anlam kaymasına uğrayıp, "kafa kafaya" diye sunulmuş!
ingilizce adı "head against the wall".

tepeden bakan bir izleyici şunu düşünebilir: "papillon filminin pek bir light'ı." ama değil; öyle değil. bir serzeniş: freudyen sahneler, çocukluğa iniş, annenin ölümü gibi anımsamalar, keşke görüntü olarak da verilseymiş; bunlar metin olarak akıyor hasta-doktor ilişkisi esnasında, yetmiyor... süre daha uzun tutulabilirdi. ticari kaygılar yüzünden, "sıkışmış" bir film duygusu sezgisine kapıldım.

"(bir zamanlar) fransızlar, gerek hapishane, gerekse akıl hastahanesi gibi yerleri devasa kompleksler olarak kurmayı, oraların kendi içsel evrenlerini yaratmayı biliyorlarmış!" saptamasını doğrulayan bir yapıt.

--- spoiler ---
gelelim filmin en güzel yerine, sonuna:
mutlu son arayanlar başka kapıya!
--- spoiler ---

imdb: la tête contre les murs (1959) / georges franju

7 yıl önce verilmiş @yin yang uktesi imiş bu.

(fij - 20 Ağustos 2018 18:27)

sevgisiz ve manen katılaşmış bir toplumda özgürlüğün imkansızlığına vurgu yapan film. franju'nun neredeyse hemen her filmi gibi de klostrofobiye gark edici.

not: entryi bir hastane koridorunda okuyor olmamın öngörülemez garabetine mi şaşırayım, fij de hatırlatmasa böyle klasiklerin tamamen unutulacağı "halihazırdaki" ekşi gerçeğine mi üzüleyim.

(fasist ve kapitalist - 20 Ağustos 2018 19:07)