richie mehta'nın yönettiği film. kamera hindistan halkına çevrilmiş.

film, bir taraftan tüm sefaleti gözler önüne sererken, küreselliğin dayattığı teknolojiye ucundan da olsa ayak uydurdukları için büyüme yolunda emin adımlarla ilerledikleri halüsinasyonunu gören insanları anlatıyor. kullandıkları eşyalar için, "şu kadar sene önce bu yoktu, hindistan büyüyor" cümlesi, çeviri hatası değilse ki değil, ne kadar da tanıdık, değil mi...

ahh teknolojinin pazarı olmuş hayalperestler... dünyaya hükmetme aracı cezbedici ürünlerin patent sahipleri ve bunlardan sağlanan para akışıyla bir kısmını vergi olarak aktardıkları devlet kasaları "kazanan"ken, sırf satın aldığı için büyüdüğünü zannedip bununla gurur duyuyorlar. kapitalizmin bu kadar başarılı kılık değiştirebilen bir şeytan olduğunu bilmezdim. hem sömürülüyor, hem mutlu oluyor. ama filmde bir hintlide duyduğum tek mantıklı şey, yurt dışında onları başarılı şekilde temsil eden yurttaşlarıyla iftihar edişiydi. çok konuda benzerliğimiz olduğunu düşündüğüm bu halk da fikir ayrılığına düştüğü medar-ı iftiharlarına karşı saldırıya geçiyor mudur acaba...

sadece bu da değil aslında aklıma gelen. sefaleti görüp salise geçmeden vicdani bir refleks gibi çıkış yolu düşünürken, 3. dünya ülkelerine yapılan hibeler de aklıma geldi. aslında bu, yardım yapan ülkelerin korunma mekanizması da bir yerde: tabii ki mülteci akınına karşı. toplumsal dengelerini bozacak insan istemiyorlar ve onları kendi topraklarında kalmaları için yatırıma, istihdam yaratmaya teşvik ediyorlar. belki abes bir benzetme olacak da, istenmeyen bu mültecilere karşı harcanan paralar, bir yerde prezervatife harcadığın para yerine geçiyor. ee, o da korunma; bu da...

izlerken tek bir halkı değil, aynı klasmanda yer alan birçok toplumu anlattığını, dünya düzenine ufak dokunuşlarını fark ettim. başlangıcı uykumu getirse de sonlara doğru anlattıkları ya da algıda seçiciliğimin devreye girişiyle düşündürttükleri güzeldi.

ilave: haksızlık ettim biraz, filmdekilerin, eğitimin önemini idrak ettikleri aşikar. o yüzden gelecekten umutlular.

(ozenti filozof - 26 Şubat 2017 15:28)

güzel bir film, hindistan gibi bir ülkenin hemen her anlamdaki çeşitliliğini bu kadar kısa bir sürede anlatmak zor, ama bu film bence fena olmamış. bir yanda sefillik, bir yanda refah, kırların sakinliği karşısında, kentlerin keşmekeşi, bir yanda süper zenginler diğer tarafta pis suyla yüzünü yıkayan insanlar, yani her türden hayat bir arada. filmden eminim her izleyen başka bir şey çıkartacaktır, ama eğitimin önemini gören okula giden çocukların gözlerindeki pırıltının güzelliği yanında aç gezip gururluyum diyenler de vardı, özellikle de ikinci grup bana fazla yabancı gelmedi.

(fevri - 27 Şubat 2017 22:24)

if'te izleme şansını bulduğum ve bana oldukça ilham veren belgesel.

sadece orijinal fikri ve bu fikre mükemmel bir akıcılık veren müthiş kurgusu değil anlattığı hikâyelerle de çok özel bir yere sahip. insanların eğitim aşkı ve gelişme isteği, küçük çocukların tatlılığı, işe yetişmek gibi günlük yaşam telaşları, çiftçiler, karate öğrenecek olan küçük kız, aracını farklı dinlerin simgeleriyle süsleyen şoför, özgür 5 dakikasında hayatını sorgulayan priya, kardeşi kanser olan adam, lokanta işleten transparan, çocuğunu öldüren otobüsün peşini bırakmayan inek... her biri ayrı ayrı ama ortak bir temada birleşiyordu: daha iyi olma isteği.

yönetmen gösterime katılmış ve hindistan'ın kendisi için dünyanın özeti olduğunu söylemişti. belgesel gerçekten de bu hissi veriyordu bize.

(le realisateur - 2 Mart 2017 00:56)