(bkz: unutma beni istanbul)

(alieyi - 29 Haziran 2012 08:22)

öyküler arası geçişlerde boğazda yüzen gemilerin leitmotif olarak kullanıldığı ve daha çok eski istanbul'u konu alan film, içinde istanbul olan yedi öykü anlatıyor. kiminde istanbul sadece bir mekan, kiminde acılarla örülü bir geçmiş yürek burkan.
geçmişle yüzleşip geleceğe dönük barışçı adımlar atabilmek varken, devekuşu gibi kafamızı gömerek kuma, kaçabilir miyiz can yakan gerçeklerden ama? çok mu zor birazcık empati, hiç değilse hemen reddetmek yerine birazcık anlamaya, öğrenmeye çalışmak?

birbirinden bağımsız 7 ayrı kısa film olduğu için kendi içinde sıralamam:
bosnalı aida begic: otel(o)
abd'li eric nazarian: bolis
filistinli hany abu-assad: neredeyse
yunanlı josefina markarian: epilog
danimarka'dan omar shargawi: yahudi kız
yunanlı stergios niziris: yarım ay
sırbistan'lı stefan arsenijevic: mirko

filmler ve hikâyeleri : (alıntıdır)
unutma beni istanbul'da aida begic, otel(o) adlı bir film çekmiş. othello oyunun seçmeleri için istanbul'a gelen boşnak oyuncu alma, bir yandan kıskanç sevgilisinin telefonlarıyla uğraşırken, diğer yandan oyuna hazırlanmak için sevgilisinin onun için ayırttığı odada okuma provası yapmaya çalışmaktadır. alma otel görevlisi ayça'yı onunla prova yapmaya ikna eder. projenin sırbistanlı yönetmeni stefan arsenijevic ise mirko adlı filmiyle orta yaşlı bir entelektüel çiftin istanbul macerasını anlatıyor. stergios niziris'in yarım ay yabancıları ise türklerden hoşlanmayan vangelis adlı bir yunanlının hikayesi. sık sık selanik-istanbul arasında mekik dokuyan vangelis, her seferinde istanbul'da bir gece geçirmektense uzun gidiş-geliş yolculuğunu aynı günde yapmayı tercih etmektedir. ancak bir gelişinde dolandırılır ve parasını geri almak için mücadele ederken, dul bir kadın olan zeynep'le karşılaşır. konuştukları dil ortak olmasa da, bu tanımadığı kadın ona parasının iade edilmesini sağlayacak ve onda beklenmedik duygular uyandıracaktır. abd'li eric nazarian'ın bolis'i ise kökleri bu topraklarda olan bir abd'li ermeninin hikâyesi. armenak, önemli bir müzik festivali için istanbul'a gelen hayatında ilk defa gelen başarılı bir ud ustasıdır. ermeni dedesinin 1915'te 'kılıcın ucunda' terk etmek zorunda kaldığı bu şehre karşı oldukça karmaşık duygular içindedir. dedesinin 1900'lerin başlarında ud imal ettiği müzik dükkanını aramaya çıkma kararı kendiliğinden gelir. tek sahip olduğu eski bir fotoğraf ve bir sokak adıdır, ama tesadüfen ilk girdiği dükkan doğru dükkan çıkar. projeye danimarka'dan katılan omar shargawi yahudi kız adlı filminde londra'da yaşaya başarılı filistinli yazar fayez'i anlatıyor. filistinli yönetmen hany abu-assad, neredeyse adlı filminde israil'in 1948'de kurulmasıyla biri suriye'ye göç eden iki kızkardeşin istanbul'daki buluşma hikayesini beyaz perdeye aktarıyor. josefina markarian'ın çektiği epilog ise ünlü yunanlı yazar petros markaris'in doğduğu şehir olan istanbul'u gezmesinin öyküsü. 1960'lı yılların sosyal ve politik çalkantılarından dolayı terk ettiği şehrin kendisi için anlamlı yerlerini tek tek gezen markaris, geçmişe yaptığı bu kısa yolculuğun sonunda eskiden oturduğu apartman dairesine varıyor...

(masiva - 22 Nisan 2014 11:02)