yönetmen kadrosu şahane. ne yazık ki oyuncu kadrosunda pek de tanınan isim yok. yılmaz erdoğan da yer alacakmış projede. tabi ki bahman ghobadi'nin çekeceği kısa filmde oynayacak. son zamanlarda oyunculuğa merak salan emir kusturica da, demian bichir de oyuncu kadrosunda. umarım sağlam kısa filmler izleriz.

bu sene gösterime girecek bol yönetmen ve oyunculu bir diğer filmse the turning. gelecek sene gene içinde kusturica'nın olduğu tales from the hanging head gösterilecek. anlaşılan kısa filmlerden oluşan uzun metrajlı filmler furyası hızla devam edecek.

(sherlock holmes 90 - 22 Şubat 2013 02:17)

bu yilki iksv istanbul film festivalinin favorisi. oyle ki biletleri genel satisa cikmadan gt lale kart sahiplerince tuketilmistir. bize de kala kala liverpool, her yer yeniden yeserecek gibi skmsonik filmler kalmis. isme ya da kisa tanitim ve kunyeye bakip festival filmine gitmenin ne denli tehlikeli oldugunu ancak yasayanlar bilir. sitkim siyrildi anasini satim :/

surada kisa teaser var:

(bkz: http://film.iksv.org/tr/film/2940)

(zakir - 7 Nisan 2015 11:27)

filmden yeni çıktım taze taze yazıyorum. öncelikle müthiş bir proje olmuş. 9 bölümün hepsinin tadı bambaşka. 9 farklı kültür, 9 farklı inanış. insanoğlunun varlığından beri en büyük sorularına, çıkmazlarına, çaresizliğine konu olan bir yüce yaratıcının girdiği farklı kılıklar, insanların yaşamına,savaşlarına,ölümlerine ve doğumlarına yön verişi kısacası insanın şuanki haline gelirken ilk dönemdeki saflığını koruması hali var. ayrıca özellikle belirtmem gerekirse alex de la ıglesia 'nın katolikliği konu edinen bölümü the confession benim en çok gözüme çarpan bölüm. ayrıca yılmaz erdoğan'ın da oynadığı mardin'de geçen bahman ghobadi'nin bölümü kaboki de diğer bölümlerden farklı olarak mizahi tadı ve tanıdık yerlerde tanıdık oyuncularla türkçe/kürtçe çekilmiş olması ile doğal olarak benim tarafımdan dikkat çeken bir diğer bölüm. ha ayrıca belirtmekte fayda var müziği peter gabriel, bölümlerin dizilişine karar verilmesi ise mario vargas llosa tarafından yapılmıştır.

(hotterthanhell - 9 Nisan 2015 01:04)

34. istanbul film festivali kapsaminda gosterilen, dokuz ayri yonetmenin dokuz filminden olusan, dogumdan olume farkli yaslardaki karakterlerin gozunden, farkli cografyalarda yasanan inanclar^* uzerine bir guillermo arriaga projesi. maribel martinez cizgileriyle, peter gabriel ise muzikleri ile buyuluyor. yonetmenlerden alex de la iglesia, amos gitai, bahman ghobadi ve final film olarak izledigimiz la sangre de dios ile guillermo arriaga, muhtesem isler ortaya koymuslar. inanc denen kurgular butunune, elestirel ve zihin acici bir bakis olmus bu proje, alkisliyorum!

(lemunka - 9 Nisan 2015 17:03)

"doğum" ile başlayan, "ölüm" ile biten dokuz diyalog... arada gördüklerimiz ise, farkı suretlerde yaşanan ve insan elinden çıkan "hayat"lar. bana göre; tanrı olsaydı, ortak bir bilinç şeklinde olurdu. bu ortaklıktan vazgeçip, türlü çeşit din yaratmak olsa olsa insanın eseridir.

aslında, bahman ghobadi'nin filminde de anlattığı gibi; haram da, helal de aynı kafanın içinde. uzaklarda aramaya gerek yok, bazen yukarı bakalım yeter. çünkü "aynı" gökyüzünün altındayız.

dokuz filmi de yazalım da tam olsun;

1- "true gods" (yönetmen: warwick thornton) - avustralya, aborijin ruhaniliği
2- "the man that stole a duck" (yönetmen: hector babenco) - brezilya, afro-urban seremoni/ katarsis
3- "god room" (yönetmen: mira nair) - hindistan, hinduizm
4- "sufferings" (yönetmen: hideo nakata) - japonya, budizm
5- "the book of amos" (yönetmen: amos gitai) - israil, yahudi (eski ahit)
6- "the confession" (yönetmen: álex de la ıglesia) - ispanya, katolik
7- "our life" (yönetmen: emir kusturica) - sırbistan, ortodoks
8- "sometimes look up" (yönetmen: bahman ghobadi) - iran kürdistan, islamiyet
9- "la sangre de dios (god's blood)" (yönetmen: guillermo arriaga) - meksika, ateizm

(dolls - 12 Nisan 2015 16:32)

9 ayrı kısa filmdeki bir çok farklı hikayenin, insanın, anlatının aslında ne kadar ortak olduğudur bence esas olayı... hayata gelmek, yaşamak, ölmek, acılar, insan olmak... nasıl ki kullanılan diller farklılaşsa da hissettirdikleri ortaksa; aynı şekilde inanç farklılaşsa da aslında hissettirdikleri, varoluş nedenleri ortak.

her filmde dil ayrı, din ayrı, coğrafyalar ayrı ama izlerken hissedilenler ya da o filmin karakterlerinden biri olunsa hissedilecekler aynı...

çok sığ gibi görünebilir yazdıklarım ama ben 2 buçuk saat boyunca, gözümü kırpmadan (festivalde kısa süreli uyukladığım film de oldu hem de filmi beğenmiş olmama rağmen) 9 filmi de izlediğimde ilk aklımdan geçen bu oldu çünkü... filmlere de ayrı ayrı gelecek olursak;

1- "true gods" (yönetmen: warwick thornton) - avustralya, aborijin ruhaniliği
başlangıç için çok çarpıcı bir kısa film. anlatılanlar kelimelerle anlatılamayacağı için sadece izleyin diyebiliyorum.

2- "the man that stole a duck" (yönetmen: hector babenco) - brezilya, afro-urban seremoni/ katarsis
işte yine bir insan olma hikayesi... vicdan azabı, kendini cezalandırma, inanma ve arınma; kendinle barışma süreci... kötü değil ama filmler içinde beni en az çekenlerden biri oldu.

3- "god room" (yönetmen: mira nair) - hindistan, hinduizm
"bence 'tanrı her yerdedir' ve saflıkları ile bu bilgiye ancak çocuklar haiz olabilirler" mesajı ile güzel ama beni çok da sarıp sarmalamayan ikinci film.

4- "sufferings" (yönetmen: hideo nakata) - japonya, budizm
en etkileyici filmlerden biriydi. kurgusu, budizmin acı sınıflandırması, hayatta dayanması en güç olan acıların anlatımı... (ama kısa film olarak kalması gerek zira uzatılsa abd'nin 11 eylül temalı ağlak filmlerine dönme ihtimali taşıyor)

5- "the book of amos" (yönetmen: amos gitai) - israil, yahudi (eski ahit)
dil sorununu tek hissettiğim film oldu. hem konuşma hem de ekranda akan görüntüler o kadar hızlı ki altyazıyı okuyup bir de görüntülere yetişmek mümkün değildi. bunu becerebilen varsa kendisini ayakta alkışlıyorum. ve fakat nadiren de olsa denk düşürebildiğim noktalarda eleştirileri, gönderileri son derece başarılı ve aslında dil anlaşılabilse son derece vurucu bir film olmuş.

6- "the confession" (yönetmen: álex de la ıglesia) - ispanya, katolik
konuşmaların az, 'sanatsal' anlatımların yoğunlukta olduğu filmlerin aksine aksiyonu, hızı, enerjisi ile salonda bir uyanmaya neden oldu :) 'günah çıkarma', 'huzur içinde ölme', 'kendini ve hatalarını kabul etme' halleri çok zekice bir kurgu içerisinde verilmiş bence...

7- "our life" (yönetmen: emir kusturica) - sırbistan, ortodoks
klasik bir kusturica filmi ise beklentiniz, bulamayacaksınız. önce bunu bilin. sadece ayin seslerinin fondaki tınısı bir kusturica filmi izlediğinizi hatırlatıyor. ben başka bir şey hayal ederek izlediğim için sanırım bende hayal kırıklığı yarattı demekle yetiniyorum.

8- "sometimes look up" (yönetmen: bahman ghobadi) - iran kürdistan, islamiyet
9 filmin en canlısı ve sürükleyici olanıydı kuşkusuz. yüzler, diller, inançlar, 'geyikler' bizden olduğu için mi bilmiyorum. açıkçası bu filmi bir de yurtdışında bir salonda izleyip orada izleyenlerin tepkilerini görmek isterdim. çok 'bizden' olduğu için çok da tarafsız bir yorum yapamayacağım fakat çok güzel kurgulanmış, çok ince bir zekanın ürünü olduğu (ki ghobadi için bunu demek haddim değil biliyorum ama tekrar tekrar övmeden de edemiyorum) çok ortada...

9- "la sangre de dios (god's blood)" (yönetmen: guillermo arriaga) - meksika, ateizm
bence en çarpıcı olan da buydu. açıkçası yönetmeni tanımıyorum ama ateist olduğunu ve kendisinin de içine düştüğü çelişkileri anlattığını düşündüm, hissettim. çünkü asla taraflı bir gözle çekilmemiş, çok samimi bir sorgulama filmi izledim. "evet doğanın bir düzeni var. ve doğayı yakıp yıkan insanın acımasızlığı da doğanın düzeni kadar süreklilik gösteriyor. ateistler tanrı'ya inanmasalar da bir korku anında şüpheye kapılıp, panikleyebiliyorlar ve fakat tanrı yok ve 'tanrı ölse bile' bu düzen böyle sürüp gider" demiş, çok da güzel anlatmış.

(derada - 15 Nisan 2015 11:20)

istanbul film festivalinde bilet bulamayıp ankara film festivalinde yakalayabildiğim için sevindiğim konseptli kısa film projesi.
her ne kadar japonya'da shintoizm i anlatmadılar diye düşündüysem de beni en çok etkileyen film açık ara o oldu.

israil ve yahudilik filminin ne anlama geldiğini hala çözemedim. benim.için takip etmesi yorucu ve anlamsız; fazla deneysel bir fillmdi.

sırbistan-ortodoks filmi sembolizm doluydu.

brezilya filmi sonunda ayin sahnesi acaba bu hangi dinin ibadeti diye merak uyandırdı.

ikinci favorim ispanya-katolik filmiydi ki alt yazı okumaya gerek duymadığımız ve taksicinin çok gerçek bir karakterinin olmasının bunda payı büyüktü.

(cupid of hatred - 25 Nisan 2015 09:19)

(bkz: why don't you show yourself)

(uyku - 26 Ocak 2016 13:52)