ilk bölümü yayınlanmış hbo dizisidir. true detective'in yerini doldurmuş diyebilirim. amy adams'ın çocukluğu için yaptıkları oyuncu seçimi (sophia lillis) muazzam olmuş, daha çok benzeyemezdi.

(sacrerism - 10 Temmuz 2018 00:44)

spoiler olabilir...

anne, camille'in kendini kesme dürtüsünün farkında: kahvaltıda elmayı doğramasına bile izin vermiyor; sonrasında hizmetçi mutfaktaki tüm bıçakları ortadan kaldırıyor.

anne, camille'in ona sarılmasına izin vermiyor: destek olma/alma girişimini daha başlamadan bitirip tabutun yanına gidiyor; geride kalan camille annesinin kirpiğini yanağında gezdiriyor: çünkü o an sahip olabildiği "tek anne parçası", kirpikleri.

anne, marian'a sarılıyor ve birlikte marian'ın odasına giriyorlar: camille dışarıda kalıyor.

camille annesinin odasının eşiğinde ayak parmaklarını sürüyor. bunu uzun süredir yaptığı o denli belli ki kapının eşiğinde aşınma izleri var.
annesi, onu içeri almıyor, hem fiziksel hem de psikolojik olarak.

camille ve adora ilişkisi, dizinin psikolojik olarak izlemesi en zor sahnelerini ortaya çıkarıyor.

kilisedeki anne-kız arasındaki kalem savaşı gibi olağanüstü güzellikteki sahnelerin imlediği "kontrol (etmek)" güdüsü, sadece anne ve kız arasında yaşanmıyor. çünkü kontrol, tüm hikayenin belkemiğini oluşturuyor.
katil, kurbanlarının dişlerini sökerek, yerel polis ile "yabancı dedektif" arasındaki güç/kontrol dengesini kravat sahnesi ile sembolize ederek, markette sprite şişesine votka dolduran amma'nın arkadaşlarını tek kelimeyle susturmasını göstererek, herkesin hazır bulunduğu cenaze töreninin ancak adora'nın katılımıyla başlayabildiğini göstererek, camille ve dedektif arasındaki kasabaya ve cinayetlere dair bilgi alışverişinin adeta pazarlık gibi işlediğini göstererek vs. dizi, kontrol kavramını çok iyi sembolize ediyor.

camille'in not defterinin sağ üst bölümüne kazınmış "bad" yazısının yanı sıra defterin kapağının çiziklerle dolu olması, açılışta camille'in vücuduna kazınmış olduğunu gördüğümüz "fornicate" kelimesi, natalie'nin odasındaki aynaya yazılmış "sevdiklerim - nefret ettiklerim" listesinde ann'in ilk önce sevdiklerim tarafında olmasına rağmen üzerinin çizilip nefret ettiklerim bölümüne taşınması, hizmetçinin adora'nın odasını temizlerken aynı anda amma'nın da kendi bebek evini temizlemesi, camille'in arabasına kazınmış scared (korkmuş) kelimesinin sacred (kutsal) haline dönüşmesi, camille'in iğneyi tırnağıyla etinin arasına sokması...
dizinin görsel dili ve kurgusu kelimenin tam anlamıyla muazzam. izlerken kendimden geçiyorum, hayran oluyorum her bir sahnesine.

hikayenin polisiye tarafı yavaş yavaş çözülürken yaşayan birer varlıklar olan amma'nın bebek evine, adora'nın evine ve wind gap'in kendisine dair bilgilerimiz artacak. bunun yanı sıra camille gibi çocukluğunda ve ergenliğinde dayanılmaz travmalar ve ruhsal acılardan geçip sağ kalabilmiş ve hayata karşı kendi stratejilerini geliştirebilmiş çocuklara dair de bilgilerimiz artacak.
izlemesi gerçekten acı veren o sahneleri teker teker göreceğiz, kelimeleri vücuduna işleyerek çektiği acıyı vücudunda taşıyan ve kitaptan alıntılarsam "vücudu çığlıklar atan" ^* camille'i ve annelerinin korkunç terörü altında kendilerine bir alan açmaya çalışan kız çocuklarını daha iyi anlayacağız. çünkü çok fazlalar.
camille, "kır çiçeği" (bu da başka bir kitaptan alıntı ama, hangisi olduğunu söylemeyeceğim.)

(ug tek - 16 Temmuz 2018 15:30)

spoiler olabilir.

üçüncü bölüm, şimdiye dek yayınlanan en iyi bölümdü. hikaye biraz daha açılmaya başladı.

sharp objects'in dış ses kullanmama kararı, öyle ki "previously on sharp objects" bile seslendirilmiyor, anlatısını çok daha gizemli yapmasına olanak sağlıyor, bununla birlikte bu, hikayenin ana hatlarından haberdar olmayan, kitabı okumayan seyirciler için sharp objects'i içine girilmesi zor bir "ev"e dönüştürüyor.
bu açıdan, dizinin de, tıpkı adora'nın camille'e yaptığı gibi, seyirciyi bir noktaya kadar dışladığını, camille gibi çaba göstermesi gereken bir konuma yerleştirdiğini söyleyebiliriz.
kim, neden yaptı, vs gibi sorulara takılmadan da bir aile dramı ya da bir kasaba belgeseli gibi izlendiğinde de sharp objects'in sunduğu seyir zevki muazzam.

ilk önce bölümün adıyla başlayalım: dizinin kelimelerle kurduğu ilişkiyi en iyi yansıtan bir bölüm adıydı fix: çünkü hem tamir etmek hem de argoda (iğneyle) uyuşturucu almak anlamlarına geliyor.
camille'in klozetten söktüğü vida ile vücudunu "fix"lemesi izlemesi çok zor bir sahne olsa da harika bir sembolizmdi.

alice, isim olarak kitapta yer almasa da isimsiz olarak kitapta geçiyor: camille, kitapta 12 haftasını bir hastanede geçirdiğini belirtiyor. çoğunluğu kadın "hasta"ların kaldığı hastanedeki oda arkadaşı 16 yaşında.
dizide alice lavabo açıcı (drano) içerek intihar ediyor ancak kitaptaki isimsiz kız windex (camsil) içerek yaşamına son veriyor.

camille'in geçmişinde 2, şimdiki zamanında da 2 ölü kız var: bu 4 ölü kız, amma ve camille'in arasında yatıyor.
amma'nın garip, hatta arsız bir teşhircilik içeren yakınlaşma çabalarını camille'in yanıtsız bırakması biraz bu yüzden: amma'yı da kaybetmekten ya da başka türlü ifade edersek ona zarar gelmesinden korkuyor.

amma'nın, annesinin biriciği amma'nın, ilk bölümden itibaren gösterilen iki farklı yaşamından dışarıdaki amma'ya odaklandık: domuz çiftliğini ziyaret eden, parkta içki içip sarhoş olan, golf arabasıyla kaza yapıp annesinin güllerine zarar veren, dedektif richard'a "dick" diye seslenen, ablasını provoke eden amma'nın davranışları sadece ergenlikten mi kaynaklanıyor?
kasabanın popüler kızı amma'nın dışarıya karşı geliştirdiği zalimliğinin derinliğinde, "benim hiç kardeşim olmadı" cümlesinde sakladığı, biri ölü, diğeri kendine zarar veren iki ablanın yokluğuyla baş etmeye çalışan bir geçmiş var.

zarar gören güllerini düzeltirken elini yaralayan, kasabanın polisi vickery'den aldığı bilgiyle camille'in röportajını sonlandıran, kocasının birlikte uyuma teklifini reddeden adora'nın soğukluğunun altında da kendi kızını kaybetmenin ve yakın olduğu iki kızın kaybı var.

dizinin katil kim sorusuna cevap verme niyeti pek yok gibi görünüyor, en azından birkaç bölüm daha... kasabadaki pek çok kişiyi şüpheli durumuna getiriyor seyircinin gözünde. bundaki en büyük başarısı da wind gap'i kodlayışı: dizi, adeta wind gap'i zehirli bir yer gibi anlatıyor, bu denli "ölü" bir yerde herkes şüpheli olabilir.

dizinin kurgusunu ve görüntü yönetmenliği övmelere doyamıyorum, olağanüstü bir işçilik var karşımızda ve hakikaten televizyonda bu denli harika bir iş izlemeyeli çok olmuştu. detaylara gösterilen özen, oyunculuklar ve elbette ki müzikler, muazzam.

dizi bittiğinde hepsini yeniden izlemek için sabırsızlanıyorum.

(ug tek - 24 Temmuz 2018 14:34)

spoiler olabilir.

dizinin dördüncü bölümünde, güç ve kontrol ile ilgili en önemli sahne adora ve vickery arasındaydı.
vickery'nin, adora için çok önemli olan calhoun day'i iptal etme önerisini, adora reddediyor; ama bu reddedişi vickery'yi görevden alabilecek bir güce sahip olduğunu kibarca hatırlatarak yapıyor.
bunun üzerine vickery, adora'nın kızlarından "birinin tehlikeli, birinin de tehlikede" olduğunu belirtiyor. ama vickery'nin burada durmaya niyeti yok: jackie'nin evine gidiyor ve camille hakkında ona soru soruyor.
çünkü, camille'in richard'a söylediği gibi, wind gap'tekiler sırlarını ileride sana karşı kullanmak için öğrenirler.

dizi, seyircinin beklentilerini ters yüz etmeye bayılıyor.
ölen "masum" kız natalie'nin wind gap'e taşınmasına sebep olan şeyin önceki okulunda bir kızın gözüne kalem sokması olduğunu öğrendik.
ann, natalie ve amma'nın kulübede birlikte oynadığını öğrendik. bölümün son sahnesinde camille'in çaresizce amma'yı araması bu yüzden: sıradaki kurban amma olabilir.
camille, john'un masum olduğuna inanıyor ama ashley'in john'un yatağının altındaki kan lekesini temizlediğini izledik.
la mere'deki yemek masasında kadınların john'un ilk cinayetinin üstünü örtmek için kendi kardeşini öldürdüğünü düşündüklerini duyduk.
dedektif richard, cinayetleri wind gap'ten birinin işlediğinden emin.
vickery'nin, üst paragrafta özetlediğim adora ile olan diyaloğu sonrasında adora cephesini açmaya çalıştığını izledik.
geçen bölümde çığlık atan alan'ın bir silahı olduğunu ve ve vickery-adora arasındaki ilişkiden rahatsız olduğunu açıkça belirttiğini gördük.
john'un dişlerinin söküldüğü ve kanların aktığı bir görsel ("smile! ain't karma a bitch!") internette dolaşmaya başladı.
ann'in babası bob, bu bölümde yoktu ama o da şüphelilerden biri.

dizinin merkezine aldığı karakterlerinin üzerine serptiği bu şüphe tohumu, wind gap'in gündelik yaşamının bir parçası olan dedikodudan da besleniyor: daha doğrusu, dizi, wind gap'in zehirli atmosferini daha da güçlü hissettirmek için bu taktiği, üstelik çok çok başarılı bir şekilde, uyguluyor.

richard ve camille'in karşılıklı bilgi alışverişi (ki, bu da bir kontrol yöntemi: #79233128), yakınlaşmayla sonlandı. ancak camille'in ilişkiyi, tıpkı dizinin anlatısı gibi, ters yüz etmesi de dikkate değerdi: camille, richard'ı öpmek yerine onun elini vajinasına götürmeyi tercih etti. vedalaşırken onu öptü.
ikilinin yakınlaşması, erotikten ziyade camille'in dürtüsel ihtiyacıydı. hayvani bir güdü, diyelim.
kulübede yaşananları sanırım ileriki bölümlerde anlatacaklar.

adora'nın, hep çocuk adora'nın, camille'e olan sevgisizliğinin detaylarını, alan'la olan ilişki dinamiklerini ve john'u kovdurmasını da izledik. vickery'nin elindeki yaraya dokunduğunda adora'nın çıkardığı "ouch" sesi, bölümün en creepy anıydı.

ve camille, kır çiçeği. annesi, onun doğum gününü kutlamak yerine ölen kızı için ağlıyor, üvey babası alan ve hizmetçi gayla onun doğum gününü kutlamak istiyor ama camille istemiyor, akşam olunca annesinin odasına kabul edilmiyor ve tek başına pastasındaki mumu üflüyor.
ve bu sahneler benim canımı çok acıtıyor.

(ug tek - 30 Temmuz 2018 15:10)

spoiler olabilir.

beşinci bölümde calhoun day aracılığıyla wind gap'in "gururla ırkçı"^* tarihini gördük.

kitapta yer almayan calhoun day'in dizinin arka planına eklenmesi son derece isabetli bir seçim olmuş: wind gap'in o berbat atmosferini daha da kasvetli yapmanın yanı sıra, kasabadaki insanların neden bu denli şirazeden çıkmış durumda olduklarını anlatmak için de etkili bir motif.

calhoun day, amerikan iç savaşı sırasındaki missouri'ye odaklanıyor. (şuradan ileri okuma yapabilirsiniz: https://en.wikipedia.org/…in_the_american_civil_war)

o dönemde köleliğin hala yasal olduğu missouri, amerikan iç savaşı sırasında hem "birlik"^* hem de "konfedere" taraftarlarının bulunduğu bir sınır eyaletiymiş. her iki tarafa da asker yollamış ve hem union (günümüzdeki abd) hem de konfedere devletin bayraklarında bir yıldızla temsil ediliyormuş.

sadece 4 yıl boyunca ayakta kalabilen ve köleliği destekleyen konfedere devleti kutsayan bir yapı olarak calhoun day, wind gap'i anlamak için oldukça önemli doneler sunuyor.
adora'nın hizmetçisi gayla bu açıdan kilit bir öneme sahip: wind gap'in en zengin ailesinin hala zenci bir hizmetçiye sahip olması ve ona hizmetçi kıyafeti giydirmesi, adora'nın hala o ırkçılığı yaşatmaya çalıştığının en önemli göstergesi.
calhoun day'de kot pantolon ve swatshirt giyeceğini belirten camille'e, adora o gün için tamamen "siyah" giyindiği için kızıyor ve kızını kıyafet almak için alışverişe çıkarıyor.
amma'nın mutfaktaki provasında ve oyunu sahnelediği sıradaki oyunculuğu, adora'yı adeta büyülüyor, kızının oyunculuğundan gurur duyuyor: ama elbette ki bundaki diğer etmen de kocası/kasabasını ele vermektense tecavüze uğramayı, çocuğunu düşürmeyi ve yakılarak öldürülmeyi seçen millie calhoun'un "onurlu" duruşu.
wind gap'te zenci ve göçmen pek yaşamıyor, bu açıdan neredeyse "bembeyaz" bir kasaba orası: azınlıklar da hizmetçilik, adora'nın domuz çiftliğinde çalışmak gibi pis işleri yapıyorlar.

calhoun day'in "karşıt" öğesi de dedektif richard. ona sürekli "kansas city" diye seslenilmesi de bu yüzden. (şuradan ileri okuma yapabilirsiniz: https://en.wikipedia.org/…in_the_american_civil_war)
kansas, köleliği yasaklayan ve birlik tarafında yer alan bir eyalet. bu açıdan richard, wind gap yerlilerinin tam zıttını temsil ediyor. o, millie calhoun'a tecavüz eden ve onu öldüren "yankee"lerden biri.
polis şefi vickery'yle arasındaki mesleki gerilime bir katman da bu "kansaslı olma" durumu ekliyor.
adora'nın dedektif richard'ı evine alması ve paris'ten ipek üzerine el işçiliğiyle üretilmiş duvar kağıdı ya da fillere eziyet edilerek elde edilen dişlerden yapılmış olan odasındaki döşeme gibi sadece zenginlerin sahip olabildiği "ince zevk"lerini göstermesi kendisinin (ve ailesinin) tarih boyunca durduğu yeri mimliyor.

wind gap'in köklerinde yatan ırkçılığın günümüzdeki uzantısı da çok farklı değil: bob nash (ve ailesi) wind gap'in sosyal yaşamına dahil olmamışlardı. o çevrenin dışında kaldıkları için bob nash üzerinde şüphe bulutları dolaşıyor.
benzer şekilde john (ve ailesi de) wind gap'e sonradan taşındılar, john'un abartılı ağlama krizleri kadar bu dışarıdan olma hali de john'un üzerindeki şüpheleri güçlendiriyor.
ve camille. o da kasabaya yeniden gelmesiyle her zaman dışlayan bakışların odağında.

herkesin çözümü içmekte bulduğu bir yer wind gap. çünkü bu dünyaya ait değil.

(ug tek - 6 Ağustos 2018 13:30)

sharp objects'in yayınlanan yedi bölümünün altısı camille'in uyanmasıyla başlıyor (tek istisna 3. bölüm) ve akşam olunca bitiyor: bu açıdan tüm hikaye 8 günü kapsıyor.

bölümlerdeki zaman ileriye doğru aksa da sahneleri birbirine bağlayan şey camille'in zihni ve duyguları. yapılan saniyelik anlık geri dönüşler, hikayenin etkisini inanılmaz artırıyor, bu açıdan beyaz camın görebileceği en ustalıkla çekilmiş ve daha önemlisi kurgulanmış eserlerinden biriyle karşı karşıyayız.
bu geri dönüşleri belirli bir kronolojik sıraya oturtmak, artık hikayenin geldiği nokta da düşünüldüğünde, mümkün. dizi, seyirciden talep ettiği sabrın karşılığını veriyor.

kulübede geçen seks/tecavüz sahnesi dizinin en çok rating alabileceği bir andı, ancak o sahneyi izlemedik. burası bence sharp objects'i diğer yapımlardan ayıran en önemli ayrıntılardan biri: dizi, hikayesini anlatmak için o denli grafik bir sahneyi göstermeye gerek duymuyor. oysa ilk bölümde o sahneyi gösterip^* ekranda seks görmek isteyen seyirciyi kendisine bağlayabilir ve her bölüm bu tür sevişme sahneleri yaratabilirdi.
ama yapmadı.

sharp objects, benzer şekilde camille karakterini anlatmak için de zor yolu seçti: halbuki bir dış sesle "küçüklüğümden beri kendimi kesiyorum, görüyor musunuz?" diyerek camille'i daha "anlaşılır" bir hale getirebilir, kurgusunu da bu denli karmaşık yapmak yerine dümdüz bir şekilde anlatabilirdi.

bunları yapmadı, çünkü elinde çok iyi bir oyuncu ve teknik kadro vardı. sharp objects gibi 250 sayfalık bir romandan bu denli güçlü bir hikaye yaratması, kitabını bile gölgede bırakmayı başarması, dizinin en büyük artısı.

sharp objects, benim hasta bebeğim.

(ug tek - 20 Ağustos 2018 19:29)

ilk 7 bolumunde olayin tirmanarak ilerledigi, ancak tam da heyecan dorukta beklenen final bolumunun gorece yavan kaldigi dizi. yavan, cunku tum olay literally son saniyelerde aydinlaniyor [bu yuzden credits cikinca kapatmayin, devami var] ve kitaba dair bilginiz yoksa da cevaplanmamis sorularinizla kalakaliyorsunuz.

--- spoiler ---

neden natalie ve ann öldürüldü?
cunku nasil ki annesi amma'nin hasta olup, kendisine muhtac durumda olmasini istiyorsa, amma da aslinda annesinin ilgisiyle beslenen bir cocuk. simarik, wind gap'e sigmayan, empatiden yoksun, sinirlari olmayan birisi. bu yuzden annesinin natalie ve ann ile yakindan ilgilenmesi, onlari kurban haline getirdi. hatirlarsaniz, ilk bolumlerde camille'e karsi da hayranlik ve kiskanclik arasinda bir yerdeydi amma.
son bolumde ise camille'in patronu curry'lerde yemege davetli olduklari aksam amma'nin radarina mae takiliyor. masadaki herkesin mae'yi takdir etmesi, ablasiyla mae'nin ortak yonlerinin olmasi haliyle amma'nin kiymetli egosunu sarsiyor ve mae'yi siradaki kurban yapiyor.

peki amma'ya ne oluyor?
dizi sonunda credits'in orta yerinde karsimiza cikan vahsi sahnelerde [ki bunlarin boyle aniden karsimiza cikmasina ve cekilme tarzina bayildim] de goruyoruz ki amma bu cinayetleri yalniz basina islememis, wind gap'te surekli birlikte paten surdugu ekurileri de ona yardim etmis. hatta 7. bolumde amma'nin patenli kiz arkadaslari yolda serifle karsilastiklarinda, serif kizlara dikkat etmelerini, kasabada bir katil oldugunu soylerken katilden "he" ^* olarak bahsediyor. patenli kizlar da serifi "or she" ^* diye duzeltiyorlar. masum gorunumlu patenli kizlarimizin gorundukleri gibi olmadiklarini onceki bolumlerde eglence anlayislarindan, uyusturuculu ev partilerinden de anlamistik ama cinayet kisminda yardimci olduklarini acikcasi beklemiyordum. yoksa amma hep deli deli bakiyordu.

sonuc olarak:
adora marian'i öldürüyor. (bkz: münchausen by proxy sendromu)
adora camille'in psikolojisinin icine siciyor. (bkz: self-mutilasyon)
amma ve patenli ekurileri natalie ve ann'i öldürüyor.
amma tek basina mae'yi öldürüyor.

kitaba gore amma hapse giriyor. ve keske bunu dizide de gorseydik.

--- spoiler ---

ayrica tabi ki finalde led zeppelin - in the evening de anilsin.

(eloise vera - 27 Ağustos 2018 13:45)

spoiler olabilir:

"14 eylül 1982
bugün camille'e bakmayı sonlandırmaya ve marian'a odaklanmaya karar verdim. camille asla iyi bir hasta olmadı -hasta olmak onu sadece kızgın ve kindar yapıyor. ona dokunmamdan hoşlanmıyor. böyle bir şey asla duymadım. onda joya'nın kini var. ondan nefret ediyorum. marian hasta olduğunda bir bebek gibi, bana aşırı düşkün ve her zaman beni istiyor. onun gözyaşlarını silmeyi seviyorum."

23 mart 1985
marian woodberry'ye gitmek zorunda kaldı, "sabahtan beri nefes darlığı çektiği ve midesi bulandığı için." sarı st. john takımımı giydim ama sonuçta bunu yaptığım için iyi hissetmedim - sarı saçlarımla solgun göründüğüm için kaygılandım. ya da yürüyen bir ananas gibi. dr. jameson marian'la ilgilendi, çok ustalıklı ve nazik, ama başkalarının işine karışan biri değil. benden çok etkilenmiş görünüyor. benim bir melek olduğumu ve her çocuğun benim gibi bir annesi olması gerektiğini söyledi. evlilik yüzüklerine rağmen biraz kur yaptık. hemşireler biraz tedirgin edici. muhtemelen kıskanç. bir sonraki ziyaretin üzerine titriyoruz (ameliyat olası görünüyor!) gayla'ya onun tarifi et kıymasını yaptırabilirdim. hemşireler molaları için küçük ikramları sever. kavanozun etrafında büyük yeşil bir bant koymalı belki? bir sonraki acil servis için saçlarımı yaptırmalıyım...
umarım dr. jameson (rick) görev başında olur...

10 mayıs 1988
marian öldü. durduramadım. 12 pound^* kaybettim ve bir deri bir kemiğim. herkes inanılmaz nazik. insanlar çok harika olabiliyorlar."

(adora'nın günlük yazıları, kitaptan.
ingilizce aslından çevirdim.)

(ug tek - 27 Ağustos 2018 20:21)

spoiler olabilir.

birinci bölümden itibaren usul usul gösterildi katilin dişleri nereye sakladığı.
yazdığım entry'lerde ufak ufak bunun spoiler'ını, seyir zevkini bozmayacak şekilde, vermiştim. bir nevi hansel ve gratel'deki ekmek kırıntıları gibi.
"amma'nın bebek evi, adora'nın evi ve wind gap'in kendisi, adeta, yaşayan varlıklar."
birinci bölüm entry'si: (bkz: #79024287)

"hikayenin polisiye tarafı yavaş yavaş çözülürken yaşayan birer varlıklar olan amma'nın bebek evine, adora'nın evine ve wind gap'in kendisine dair bilgilerimiz artacak."
ikinci bölüm entry'si: (bkz: #79233128)

"ama dizinin kitabı okuyanlar için serpiştirdiği ipuçları (bir nevi göz kırpma) başka bir düzlemde ilerliyor: örneğin bu bölüm en büyük spoiler'lardan birini verdi."
(açılış sahnesini hatırlayın), yedinci bölüm entry'si: (bkz: #80469410)

"katil "orada."
tıpkı dizinin anlatısı gibi, o da kendisini gizliyor -kurbanlarından söktüğü dişlerle birlikte. suç aletini görmedil ama "zula"sını her bölüm gösterdi bize."
yedinci bölüm entry'si: (bkz: #80469410)

camille'in delil toplamak için adora'nın hazırladığı onca ilacı^* içmesi, john'un kardeşi natalie'nin kendi yatağının yanında öldürüldüğünü öğrenmesi, amma'nın annesinin ilgisini kaybetmemek için richard'dan yardım çağırmaması, alan'ın amma'yla "sen geride dur ki ilk ölen sen olma"ya çıkan bir konuşma yapması, camille'in editörüyle geçirdiği akşam yemeği ve o birkaç dakikalık mutluluk sahneleri, marian'ın, genç camille'in ve tüm diğer ölü kızların görüntülerini izlemek pek çok farklı duygular yaşattı bize bu yolculukta.

8 hafta boyunca camille'i, adora'yı, jackie'yi, amma'yı, john'u ve wind gap'i izlemek, hayatımda güzel bir anı olarak kaldı. kitabını okuduğumda çok etkilendiğim, empati yaptığım ve sürekli yardım etmek istediğim camille karakterini, amy adams gibi harika bir oyuncunun bunca doğallıkla canlandırmasını izlemek, harika bir deneyimdi.

adora rolünde soğukluğun, lady'liğin kitabını yazan patricia clarkson'a, jackie gibi çok az bir alana sahip bir karaktere inanılmaz bir özenle can veren elizabeth perkins'e, genç camille rolünde olağanüstü görünen sophia lillis'e, amma rolünde harikalar yaratan, ama en çok gece yarısı patenle kaydığı sahnede ve kafasındaki taçlarla harika görünmeyi başarabilen eliza scanlen'e, john gibi bıçak sırtı bir karakteri seyircinin gözünde iticileştirmeden canlandırmayı başran taylor john smith'e ve ashley gibi bir "bitch"i ilgi çekici hale getirmeyi başaran madison davenport'a bakmalara doyamadım.

dizinin müzikleri, yönetmenliği, (en çok da) kurgusu son zamanların en başarılı işlerinden biri olmasını sağladı. büyük bir özenle çekilmesi, atmosfer yaratmadaki ve duyguları seyirciye geçirmedeki başarısı da takdire şayandı.

(hayatımda sadece la pianiste ve sharp objects için bu denli uzun ve detaylı yazılar yazdım, bu sebeple yazdığım entry'leri bir kez daha toplu halde paylaşıyorum:)
(bkz: sharp objects/@ug tek)

seni çok sevdim hasta bebeğim.

(ug tek - 27 Ağustos 2018 22:35)

--- spoiler ---

plot twist beklediğimi söylemiştim, şaşırmadım. zaten çok da şaşırtmaçlı bir final değildi zaten. yalnız şunu anladım ki amma da annesi gibi ilgi hastası. ilgi kendisinden uzaklaştığı anda, içindeki canavar açığa çıkıyor tıpkı annesi gibi.

annesi kızlara ilgi gösterdiği ve ilgisini kendisinden uzaklaştırdığı için kızları öldürdü.

camille'i kurtarmak için dışarı çıkmaması annesi ilgisini ona yönelttiği için onun ölmesini istemesinden ötürü bence.

camille'in ilgisini kazanacak diye siyahi kızcağız "ben de politikacı ya da yazar olacağım" dedikten sonra kızı harcadı.

velhasıl gereğinden fazla hastalıklı bir ailenin, manyak fertlerinin 8 haftalık hikayesi böylece sona erdi.

dizi tarihinin en cibiliyetsiz ve sinir bozucu karakteri olarak alan'ı bir daha görmeyecek olmaktan dolayı çok mutluyum açıkçası.

--- spoiler ---

(alwayssleepy - 28 Ağustos 2018 00:23)