türkçesiyle kızıl güvercin, 1989 yapımı bir nanni moretti filmi. michele apicella (ki kendisi moretti'nin hemen her filminde karşımıza çıkan alter-egosu olur), takımıyla birlikte sutopu maçına (ki nanni bey de gençliğinde italyan milli takımında oynamış bir sutopçudur) gitmeden hemen önce küçük bir kaza geçirir ve hafızasını kaybeder. maç olanca çekişmesiyle devam ederken, aynı zamanda parlak bir komünist parti üyesi olan kahramanımız molalarda, televizyonda kendisini hayretle izlemekte, yitik kimliğiyle birlikte, komünist ideali de "her türlü yargıdan bağımsız olarak" gözden geçirmektedir. azılı taraftarların sıkı tezahüratlarıyla çetinleşen havuz içi yarış, televizyonda rakibine karşı laf ebeliği yapan görüntüsünün sürdürdüğü yarış, hafızasıyla giriştiği yarış derken her şey birbirine girer. michele soğukkanlılıkla aynı anda hepsinin üstesinden gelmeye çalışır.
havuzu saran hırsı dizginleyen yegane şey, televizyonda doktor jivago'nun başlayışıdır. tüm havuzun hep beraber kilitlendiği tren sahnesiyle, tüm bu gidişata dur denilmiş olur.

ama şimdiye kadar toparlamaya çalıştığım tüm bu saçmasapan öykünün ötesinde, kızıl güvercin, bugüne dek izlediğim en politik, en eğlenceli, en tutkulu filmlerdendir. bir havuz dolusu toplumsal bellek, ideal, varoluş, ideoloji ve dönüp dolaşıp gelinen o vicdandır.

(zazie - 27 Kasım 2002 21:47)