luis bunuel'in ve sürrealizm'in en lanetli filmlerinden biridir. özellikle içerdiği ağır din eleştirileri sonucunda kilise tarafından oldukça dışlanmış, uzun yıllar gösterime çıkamamıştır. luis bunuel sinemasını anlamak için iyi bir başlangıç olabilir.

(paralaksif - 6 Kasım 2007 19:03)

sinemada sürrealizm'in babası olan luis buñuel, 1928'de salvadır dali'yle birlikte gerçekleştirdiği, sinemanın öncü filmlerinden biri olan "un chien andalou" bir endülüs köpeği sinemada bir devrim olarak adlandırılmıştı. bunuel, bu filmden iki yıl sonra gerçeküstücülüğün tüm özelliklerine yer vermiş olduğu l'âge d'or'ı çekti. film, 1930'da paris'te "stüdyo 28" adlı sinema salonunda ilk gösterimi yapıldığında, sağcı örgütlerin saldırısına uğradı. perdeye atılan bir bomba gösterimi yarıda kesti. bu olay sonucunda filmin fransa'da gösterimi hükümetçe yasaklandı. fransa'dan sonra tüm ülkelerde de bu yasak uygulandı ve bu yasak tüm dünyada elli yıl sürdü. bunuel bu filmde, toplum düzeninin hemen hemen her yönünü; gelenekleri, dini, kiliseyi, uygarlığı, kısaca burjuvazinin kutsal saydığı tüm öğeleri yerle bir etmişti. akreplerin yaşamıyla burjuvaziyi özdeşleştirerek anlattığı bir girişten sonra altın çağ'da burjuvazi üstüne derinlemesine bir eleştriye dönük görüntüler dizisi sıralanır. burjuvazinin kendisinden önceki sınıfları yok ederek toplumda hegomanyasını kurduğu vurgulanırken, din ve burjuvazinin kuralları gibi toplumun yaygın değerleri nedeniyle iki sevgilinin biraraya gelememesinin öyküsü anlatılır. çürümüş ve tutucu bir toplumun karşı olduğu güç altın çağ'da aşk'tır. bunuel kurulu düzenin nasıl işlediğini uzlaşmasız bir bakışla izler. filmin başında burjuvazinin aptallığını ve gösterişçiliğini, tören için girinmiş bir takım "önemli" adamların ıssız deniz kıyısında belediye sarayına gidermiş gibi büyük bir ciddiyetle yürümelerini karşıtlıkla anlatır. toplumun baskısı, iki sevgilinin sevişmek isterken polislerin engel olup erkeği yaka paça götürmesiyle gösterilir. l'âge d'or'da gerçeküstü görüntüler gerçekçi bir yapıya eklenir. filmin baş kadın kahramanı yatağın üstünde birden bir inek bulur. kadın yatakta ineği bulduğunda, gördüğümüz dünyanın gerçekliklerinden kuşkulanmaya başlarız. bir başka düzeyse ise inek, kadının anne olma isteğini simgeler. bunuel bu görüntüleri hem izleyicideki gerçeklik duygusunu sarsmak hem de birbirine bağlı simgeler dizisi meydana getirmek için kullanır. burjuvazinin yozlaşması ise filmdeki davet bölümünde, köşkteki konukların anlamsız ve ebleh yüzleri, sonu gelmeyen geyik muhabbetleri ve kibarlık gösterileriyle belirtilir. ya da burjuvazinin kendi değerlerini yüceltmek eski değerleri nasıl yıktığı, yeni değerler olarak kendini ifade etmesine karşın aslında ne kadar kuralcı olduğunu gösterir. kendi içindeki olaylara tepki gösterip, dışındakilere ne kadar kayıtsız kaldığı kusursuzca anlatılır. davette mutfakta çıkan yangında tutuşan hizmetçiyle kimse ilgilenmez, salonun ortasından bir at arabası geçer, kimse dönüp bakmaz. tüm bu olanlar onların dünyasının dışındadır. oysa kendilerinden biri oğlunu tabancayla vurduğunda paniklerler, adam vurma nedenini açıklar: "sigaramı aldı, hak etti" der. diğerleri onu onaylarlar. burjuvazi kendi dokunulmazlığını böylece sağlanış olur.

(thelepermessiah - 28 Ağustos 2009 12:33)

afedersiniz, turan dursun gibi bir film bu.

(wereyda - 10 Mart 2010 14:48)

sanatsal yönden tavan yapmış bir filmdir.

--- spoiler ---

filmde en anlaşılır sahnelerden biri, burjuva kesimin bulunduğu salonda atlı köylünün geçmesiyken, en anlaşılmayan sahnesi, kızın odasındaki ineği usul usul dışarı çıkarmasıydı. meğersem bu hadise, kızın anne olma isteğini sembolize ediyormuş. bilemedim.

--- spoiler ---

(the silent enigma - 20 Ekim 2011 05:03)

ispanya iç savaşı sonrasında 1939'da franco iktidarı ele geçirince, salvador dali'nin faşist yönetimi desteklediğini açıklamasıyla marksistlerle arası açılmadan önceki dönemlerde; dali'nin, luis bunuel'le birlikte yazdığı içerisinde müthiş imgeler barındıran dönemin burjuvazisini eleştiren sürrealist film.

(kendine ateist - 9 Şubat 2012 20:08)

sürreal sinemanın citizen kane' i diyebiliriz.

(xcays - 22 Mart 2012 01:38)

gösterildiği dönemde dali'nin prestijini kaybettiren filmdir.
dali ve bunuel filme birlikte başlar fakat bir süre sonra bunuel dali'yi dışlar. çalışmalara dali'nin katılmasını engeller. filmin gösterildiği sinema sağcılar tarafından basılır, orada bulunan dali'nin tabloları dağıtılır, olayların sonucunda dali'ye verilen birçok resim siparişi iptal edilir. bu durum da iki kafadarın arasını hiç düzelmeyecek şekilde bozar.

(begimay - 25 Temmuz 2013 00:49)

filmin kurgusunu da yapan luis bunuel ayrıca müziğine de katkıda bulunmuştur.

(hanging rock - 1 Temmuz 2014 16:13)

buñuel'in dali ile calistigi ikinci ve son filmidir. bu film, diger filmlerinin bir habercisi niteligindedir. burjuvazi icinde yasanmasi imkansiz olaylarin (adamin yasli bir kadini tokatlamasi,vs) yasanmasi goze carpmaktadir. iki asigin bir turlu bulusamamasi filmin genel temasi olmasina ragmen filmin sonunda siddetli bir sade gondermesi vardir ki, saloyu izleyenler bunu gayet iyi farkedeceklerdir kanimca. zaten buñuel genel olarak sadeden ne kadar etkilendigini hic bir zaman saklamamistir ama kendisini siddet yanlisi ve sapkin olarak niteleyenelere de kendisinin oyle olmadigini sadece fetishlik ile ilgili cizgiyi belirttigini soylemistir.

(kudra - 25 Mayıs 2005 13:17)

toplumsal eleştirisini, daha en başından iki akrebin savaştığı, kazanan akrebin de bir fare tarafından yendiği sahne ile yapan bunuel filmi. daha sonrasında baş karakterimizin önce kendisinden "küçük" hayvanları tekmelemesi ve ezmesi, sonra "kör" adamı iterek yere düşürmesi, "yaşlı" bir kadını tokatlaması gibi toplumsal ahlak kurallarına uymayan davranışlar göstermesi filmin en önemli özelliği. kafasına taş konulmuş heykel gibi kafasına taş koyup dolaşan adam, kurallara boyun eğen, tek düzeleşmiş bireyleri temsil ediyor. yerde gördüğü kemana tekme atarak ilerleyen adam ise zıtlığı ve düzene karşı çıkışın temsili.

(anahita - 15 Temmuz 2005 02:59)

politik bir film olarak özünde sosyolojik olaylara göndermeler yapmasının yanısıra bireyin içinde kalmış saklı duyguları da abartılı şekilde ortaya koyan psikoanalitik bir filmdir ya da sürreal takıldığı için zaten öyle olması lazımdır lakin insan kendine psikoterapi uygulanmış gibi hisseder film sonunda (evet mutfakta patates soyuyordum ve dışarda şimşekler çakıyordu ve ben korktum).un chien andalou'daki piyano içi eşek burda yerini yatak üstü öküze^* bırakmıştır.kanlı canlıdır burdaki lakin boynundaki çıngırağın sesi bitmek bilmez.filmde anormal öfke tepkileri vardır ki kimi zaman dumur eder kimi zaman gülmekten öldürür.

--- spoiler ---
filmin sonundaki sade göndermesinde cisıs kırayst malum mekandaki akil almaz orgy olayindan sag kurtulan dört kisiden biridir.tam şatodan çıkmış "şükür babacım bunu da atlattık sağlimen" diye dua ederken içerden kurtulmayı başarmış bir olasi sapıklık objesi kızcağız atar kendini dışarı.cisıs görev tamamlama bilinciyle kanlar içindeki kızı tekrar içeri sokar,bir çığlık duyulur ve cisıs bu sefer sakalsız bıyıksız olarak dışarı çıkar.filmin sonunda üstünde kafa derileri asılı olan (cisısın kurbanı olan kızlar mı artık) bir haç gözükür eğlenceli bir fon müziği eşliğinde ve fin.
--- spoiler ---

(atomunu yesile kaptirmis alelade bi ot - 6 Haziran 2006 21:38)