quantic dream' in ps 3' e teknoloji demosu olarak hazırladığı kara karakteri çok beğenilmişti ve o konseptin oyuna dönüştürülmesine yönelik yoğun istek vardı. qd bu istekleri karşılıksız bırakmayıp yapmış yine yapacağını. ilk trailer'ı gayet ilgi çekici duruyor:

https://www.youtube.com/watch?v=ll2gw7hmxu4

bu da bilmeyenler için bahsettiğim kara videosu: https://www.youtube.com/watch?v=gojo1u-fav4

(ritu vs asas - 27 Ekim 2015 21:59)

jennifer lawrence'a benzettikleri karakterin direk olarak oyuncu valorie curry'den (bkz: the following) modellendiğini ve sesini aldığını bilmeyen suserları (bilmemek değil, öğrenmemek şeydi. neydi?) bizlere gösteren en yeni yepisyeni quantic dream şaheseridir.

yazık ki playstation exclusive'dir.

edit: bak anlayabilmen için belli bir eşiğin altındaki birine anlatır gibi tekrar anlatıyorum evlat; söz konusu karakter esinlenme değil birebir valorie curry üzerinden modellenmiştir. hatta ve hatta valorie curry'nin the following'de endamını sergilediği vakitlerdeki kısa saçlı halinden modellenmiştir. bununla da kalınmamış, karakterin seslendirmesini de yine valorie curry yapmıştır. tıpkı quantum break'de jack joyce karakterinin modellendiği ve seslendirmesini yapan, ilginçtir ki yine bir the following oyuncusu olan shawn ashmore gibi.

senin için faydalı bir link.

http://www.bakirkoyruhsinir.gov.tr/

(unicornknight - 1 Mart 2018 19:10)

yaklaşık 4-5 saatlik bir oyun deneyiminden sonra oyun hakkında konuşmam gerekirse ben oyuna ba-yıl-dım. ne kadar muhteşem bir atmosfer ve hikaye yaratmışsınız abiler siz. bu nedir böyle yahu!

fakat benim genelde oyunlardan en büyük beklentilerimden bir tanesi bana muhteşem hikayeler anlatması ve bunu yaparken beni hikayedeki karakter veya karakterler ile özdeşleştirebilmesi. işte o zaman o muhteşem hikayeyi yaşayan ben olduğum için oyundan aldığım zevk maksimum oluyor. zaten bu sebeplerden asla bir multiplayer oyuna ısınamamışımdır bugüne kadar. netekim bu oyunda anlattığım konuda hayli başarılı.

oyunun oynanışı quick-time event olaylara dayalı ve pek yapacak birşey yok diye eleştirenler olabilir lakin bu adamların tarzı bu. sana harika bir interaktif hikaye sunuyorlar. olağanüstü oynanış mekanikleri yarattık gibi bir iddaaları yok zaten.

son olarak alice sen muhteşem bir detaysın. senin için dünyayı yakarım ben. ilerde şöyle bir kız çocuğum olsa başka birşey istemem herhalde. yarabbim bu ne tatlılık, bu nasıl bir masumiyet? eğer oyunun sonunda mutlu mesut olmuyor ise bu yavrum fransa biletimi alıp quantic dream stüdyolarımı basarım!

(serefsizim aklima gelmisti - 29 Mayıs 2018 23:08)

bana bu yaz ps4 aldıracak oyun.
internetten ilk 30 dakikasını izledim.
genelde böyle oyuncuyu oynuyormuş hissettirmeye çalışan fakat aslında bir şey yaptırmayan oyunları sevmem (yok fırça hareketini taklit ediyorsun, adamı kucağından düşürmemeye çalışyorsun vs) ama bu oyunun oynanışa göre hikayesi değiştiği için film alternatif sonları olan film tadında olduğunu düşünüyorum.

(chnanthemoca - 1 Haziran 2018 11:38)

çok net ahlaki bir soruyu ortaya koyar. turing test'i geçmeyi başarmış bir bilgisayar, birey olarak sayılmalı mı yoksa insanoğlunun her türlü tavrını çekmeye mahkum mu?

(rumkidumki - 1 Haziran 2018 11:56)

david cage ve quentic dream siz haksızsınız ve size laflar hazırladım. madem bu kadar efsane işler ortaya çıkarabilecek potansiyeliniz var neden bize beyond two souls gibi bir film izlettiniz? oyun demeye dilim varmıyor bile.

heavy rain ve beyond two souls'u çıktıkları tarihlerde hızla tüketen biri olarak rahatlıkla söyleyebilirim ki bu oyun david cage ve şirketinin ustalık eseri. masterpiece. atmosfer 8/10. senaryo 9/10.

atmosferi ve senaryoyu överken oyunun bu yönlerini inanılmaz pozitif etkileyen, ustalık işi bir soundtrack listesine sahip olduğunu es geçmemek lazım. soundtrack 10/10.

şöyle bırakalım tüm listeyi.
temel 19 parça dışında her karakterin listesini farklı composerların bestelediğini de belirtelim.

kara: philip sheppard
connor: nima fakhrara
markus: john paesano

listedeki favori parçalarımı sahneleriyle beraber paylaşacağım, bitirmeyenler veya oynamak isteyenler için spoiler olacaktır.

kara main theme. alice'ı, todd'un elinden kurtardıktan sonra alice ile el ele tutuşup evden kaçmaya başladığımız sahne. bu sahneyi daha da dokunaklı kılan en büyük detaydı belki de bu parça.

something you've never seen before. markus'un, carl'ın stüdyosunda tuvale hayal ettiklerini çizmeye başladığı an, benim seçimlerim ortaya etkileyici bir tablo çıkarmıştı. müzikle birlikte enfes bir uyum sağladılar.

time to take action. markus ve north birlikte binanın tepesine doğru tırmanmaya başladıklarında bu parçanın operatic kısmı başlamıştı ve sekansı müthiş etkileyici bir hale getirdi. karakterlerimiz yukarı doğru çıkarken binadaki dev billboardun "rise" sloganlı bir reklamı gösteriyor olması da manidar tabii.

can we still trust our machines. markus, north ve josh'un binanın çatısından atlayıp havada süzülürken kamuoyunun androidler hakkındaki soru işaretlerini tartışmaya başlaması, yine etkileyiciydi. ben direkt olarak bu bölümden çok etkilenmişim sanırım.

we are people. markus'un protesto yürüyüşü. sokaktaki diğer androidler de yürüşüye katılırken ki kamera açıları ve arkada çalan bu violin based - vocal duet etkileyici şarkı.

now. connor'un güvercinlerle kafayı bozmuş deviantı kovalama sahnesi. sahne zaten zekice düşünülüp tasarlanmış, bu parçayla birlikte enfes bir chasing sekansına dönüştü.

(bizyediktegeldik - 3 Haziran 2018 03:33)

.wall of text
.no spoilers

iddia edebilirim ki son yıllarda yayınlanmış en iyi hikaye odaklı çoktan seçmeli oyun, interaktif film veya pek çok başka oyuncunun tanımlamaları ile yürüyüş simülatörü. henüz the walking dead the final season'ın ilk bölümünü oynayamadığım için, daha iyisi iddia edilene kadar benim için en iyisi bu.

yaratılıp işlenilen evren, günümüz dünyasını az buçuk takip eden ve hayal dünyasında yaşamayan insanlar için fazlasıyla gerçekçi bir temaya sahip. elbette dramatik bir perdeleme sergilemek istedikleri için bilim kurgudan ziyade fantastik ögelere de yer verilmiş vaziyette. hatta oynayan ve izleyenler, bu androidlerin tasarımında çalışmış bir arkadaş ile ana karakterlerimizden birinin arasında geçen diyalog üzerinden neden fantastik ögeler bulunduğuna ilişkin bağlantı kurabilirler. gayet doğal, gayet olağan; hatta zaruri bile diyebiliriz çünkü bilim kurgular genel hatlarıyla fantastik nesnelerin etkilerine tepki olarak işlenirler ve bu sayede hikayecilik ile nasıl etkileşime gireceklerse kendilerini biçimlendirirler. bu güzeldir, bu yüzden pek çok bilim kurgu filmi ve dizisini seversiniz, "driving force" dedikleri bir nesneye sahip oldukları için. bu bağlamda oturup muhasebesini edebiliriz ki, androidlerin norm haline geldikleri bir gelecekte insanların androidler çevresinde gelişen ve değişen dünyaları, bugünden farksız yanlara ve sorunlara sahip olabileceği gibi, bugün hayal edilemeyecek karmaşıklıkta işleyecektir. zaten detroit: become human'ın da konusu bundan ibarettir.

oyunun önemli bir kısmını etik ve ahlaki seçimler arasında kalarak geçirmek zorunda kalıyorsunuz. bu, ne quantic dream'in ne de oyun türünün işlemediği bir yaklaşım değil. ancak bugüne kadar "nesne" olarak hitap edilen varlıkların nesne olmaktan çıkıp özne haline gelmeleri konusunda ahlaki seçimler yapmaya kalkışmamıştık; en azından ben bu türde öyle bir oyun oynamadım. bu çerçevenin kendisi, quantic dream'in kaç sene önce olduğunu hatırlamadığım bir teknoloji demosunu yayınlaması ile ortaya çıkmıştı, ismi de kara idi. elbette kara, bir karakter olarak, detroit'in protagonistlerinden birisi. diğer ikisi ise markus ve connor. her birinin yan karakterleri ve o karakterle ilişkileri farklı, her birinin sonu ayrı ancak birbirinden bağımsız değil. bu harika bir tasarım şeması. çünkü bir oyun fiyatına birden fazla karakterin hikayelerini, birbirilerinden bağımsız kılmadan izleyip deneyimleyebiliyoruz. tabi aynı karakterin ensesine daha uzun süre bakmak mümkün kılınabilirdi, ancak atmosferi değiştiren şey karakterler ve ilişkileri olduğu için bu yoldan gitmemiş olmaları daha akıllıca olmuş. bu yaklaşım da ustaca işlenmiş durumda ki bir karakteri diğerine tercih etmeye yeltenme eğilimi göstermiyor oynadığına şahit olduğum kimse. - ana karakterlerden bahsediyorum, elbette.

sanıyorum birkaç hafta önce -emin değilim- oynadığım the walking dead the final season demosu ile birlikte bu oyun türünün aksiyonlaştığını deneyimliyoruz. bu teknolojiye the wolf among us'ta sahip olsaydık çok ilginç şeylerle karşılaşabilirdik, özellikle bloody mary ile kavgalarımız esnasında. önemli değil, muhtemelen önümüzdeki birkaç yıl içinde ikinci bir oyuna ilişkin haberleri duymaya başlayacağız. önemli olan şu: detroit, agresif bir sosyokültürel yapılanmadan çekinmiyor ve aksiyon sahneleri barındırıyor. aksiyondan kastım ise sadece silahlı çatışmalar veya yakın dövüş sahneleri değil, detroit muhtemelen hayatımda gördüğüm en heyecanlı kovalama sahnelerinden birine sahip ve kovalama esnasındaki seçimlerin, adrenalinden ödün vermeden gerçekleştirilmesini bekliyor. gayet olağan bir sahne işleme biçimi ancak bu türde her zaman rastgelmediğimiz bir vaziyet - hatta life is strange bile bu başarıma sahip değildir ki yavaş işleyişi de buna yardım etmez. zaten harika seslendirme, çizim, müzikleri ve hikayesi olmasa ortalama bir oyun olurdu. detroit öyle değil, detroit tam anlamıyla bir son teknoloji ürünü ve her "pacing" için uygun.

detroit'in, playstation dışında hiçbir platformda hiçbir zaman yayınlanmayacak olması hariç belirgin bir problemi yok. bölüm sonlarında yapılan seçimlere ilişkin bir ağaç şemasının sunulması, yeniden oynanabilirliği artırmakta, karakterlerin kullanıcının seçimlerine tepkilerinin arayüze aktarılması ise hikaye ve karakter ilişkileri tabanlı bu oyunlar için kolaylık sağlamakta. türün doğası gereği "instance" dışında bir dünyanın bulunmuyor olması, son kullanıcının yanılgılarının aksine aslında tasarımla uğraşan meslektaşlarıma çok iş düşürmüştür, çizim yapan arkadaşlarımızla birlikte. çünkü bu ve benzeri yapılarda, hele hele oyuncuya belirli sınırlar dahilinde olsa dahi bir serbest oyun alanı sunuyorsanız iyi makyaj yapmak zorundasınız ki o instance dışında bir dünya olduğu hissini kapabilsinler. buna inanıp inanmamaları önemli değil, o an için bu atmosferi sağladığınız müddetçe oyuncu başka bir şey düşünmez ve oyun sınırlarını zorlarken dahi açık arama çabası boşa çıkar; bir evren yaratmış olursunuz, hem de iki blok bir mahalleden.

öne çıkarılması gerekilen bir diğer husus ise seçim ilüzyonudur. seçim ilüzyonu, sadece detroit'in veya bu türün bir getirisi değildir. örnek üzerinden açıklamam gerekirse world of warcraft baştan aşağı bir seçim ilüzyonları bütünüdür, ancak popüler olmasının önemli nedenlerinden birisi aslında seçim ilüzyonlarına gelmeden önce çokça seçim sunması ve roleplaying topluluklarına sahip oluşuyla birlikte yine seçim ilüzyonları çevresinde ufak çaplı seçim şanslarına ortam sağlamasıdır. öte yandan guild wars 2, yine seçim şansınız varmış gibi davranan bir oyundur. guild wars 2'yi world of warcraft'tan ayıran şey ise seçim şansı sanrısını oynanış biçimi haline getirmiş olmasıdır. yakın zamanda warcraft'ın da aynı oynanış biçimini (zone level scaling) işlediğini gördünüz zannediyorum, takip etmedim, uğraşıyorlardı üzerinden en son. guild wars 2 ise bunu 2012'de yapmıştı bile. "event system" dedikleri bölgeye ve zamana bağlı olayların önce guild wars 2'de sonra warcraft'ta açığa çıkması da aynı nedene bağlanabilir; seçim ilüzyonunu maskelemek. başarılı da olmaktadır her iki oyunda da. peki detroit'te seçim ilüzyonu yok mu? var. kesinlikle var. ancak bu gerçeğin makyajını, birbirinden çok farklı olaylara gebe olan seçimler ile gerçekleştiriyor. benzer seçenekler, benzer olay örgüsü, kesinlikle karışamadığınız durumlar ancak seçime bağlı olarak farklı ve birbirinden fazla bağımsız; birbirini etkileyecek olaylara varmak mümkün kılınıyor. bunun nedeni de iyi bir yatırım olmasından, gayet cömert finanse edildiğinden geçmektedir. zaten bu sayede iyi bir kurgu ile piyasaya sürülmüştür.

şu ana kadar aklıma gelen her yönüyle detroit'in mekanikleri ve dizgelerine ilişkin düşüncelerimi paylaştım. bu uzun yazı bir "alın!" mesajı değil, ilgili ürünün içeriğinde ne bulacağınıza dair, deneyime dayalı bir bilgilendirme girisidir. detroit'in hikayesine ilişkin detayları ise bilimum içerikten almak, oyunu izleyerek öğrenmek veya oyunu oynarak edinmek mümkün.

ayrıca bunca yazıyı okumuş veya yazıyı tarayıp ilgilendiği kısımlarından bilgi edinmiş ve şu paragrafa kadar ulaşmış herkese teşekkür ediyorum. umarım benim eğlendiğim kadar eğlendirir bu oyun sizleri. bana kalırsa alıp oynamak yerine film olarak da izleyebilirsiniz. zaten muhtemelen interaktif sinemanın geleceği buradan parlayacak, aynen bu biçimde. böyle iyi yatırım yapılmış, iyi işlenmiş projeler varlıklarını sürdürdükçe; ayrıca ray tracing gibi teknolojiler çoğaldıkça da bu sektörde çok güzel bir gelecek güneş gibi yükseliyor ufukta. hatta ray tracing'in neden bu oyun türünün ve interaktif sinemanın geleceği olduğunu merak ediyorsanız mutlaka konuya ilişkin videolar izleyin, bilgilenin.

(arcticfur ve elem - 24 Ağustos 2018 00:08)

hakkinda en iyi yorum hanimdan geldi; “yaptiklarimdan pisman degilim, aklim hala yapmadiklarimda”

(baboli - 15 Ekim 2018 00:14)

hayatında ilk defa geçen hafta interaktif film izlemiş netflix'ci kekolar: "black mirror bandersnatch çogacayip ağğbi!" falan diye ortalarda dolaşırlarken aslında gelmiş geçmiş en iyi interaktif film budur.

şimdilik türünün en iyisidir.

(forrestgump - 5 Ocak 2019 19:11)

"yapımcısının bile desteği kestiği sıradan bir oyun"

yapımcısı 7 ay önce çıkışını yapan oyuna nasıl bir destek versin arkadaşım? dlc olmayacağı zaten belliydi. nasıl bir destek bekliyorsun?

en sevdiğim 5 ps4 oyunundan biri.

(amcayanickinigostermeyencocuk - 5 Ocak 2019 20:06)