ulaşılabilecek karamsarlık limitini anathema sentenced ve opeth sanan yeni neslin bu konuda bir kere daha düşünmesine sebep olacak efsane albüm.

(spacetimereality - 15 Eylül 2002 19:13)

uzaylılar gelse, müzik nedir diye sorsa, onlara bu şarkıyı dinletirim. budur.

(zyklus - 6 Ağustos 2009 00:40)

muzik tarihinin en mukemmel sarkisi gibi iddiali bir entry girmeme sebep olacak kadar mukemmel sarki.

(tongucyumruk - 25 Haziran 2003 00:22)

aslinda bu $arki sozleriyle ve dalgali muzigiyle hayatin ta kendisidir bence. her zaman hayata dair sorulan sorular ve hayatin sonu $arkinin karamsar giri$i ile ba$larken, flamenko kismi apacik bir ogut, genclige bir flashback, hayatin eglencesine ve guzelligine atiftir. son kismi ise ilk kisima gore daha kararlidir sozlerin tonu ile. giri$teki ofke kendini kacinilmazligin kar$isinda dimdik durabilme arzusuna ve bunun gururuna birakmi$tir.
(stephen rider $oyle demi$ti yanilmiyorsam: "queen'in cemberini tamamlayip ba$a dondugu $arkidir innuendo.")

(flagg - 3 Eylül 2003 01:56)

freddie mercury ölmeyip, 92 yazında bunu webley'de söyleseydi sanırım tarihin en büyük görsel ve işitsel olayı olurdu.

(sekwashere - 30 Mart 2013 23:01)

"magnum opus". "masterpiece". "başyapıt".

yalnızca queen diskografisi dahilinde değil, yalnızca müzik tarihi içinde de değil, video klibiyle görsel sanatlar aleminde dahi bir magnum opus, bir masterpiece, bir başyapıttır "innuendo".

ayrıca ne vakit rotamı kaybettiğimi, kendim olmaktan çıktığımı ve başı boş kaldığımı hissetmeye başlasam, kurtuluşu, refahı, huzuru "innuendo"da bulurum. şarkı "şarkı" değil, "psikolog" mübarek...

sözlerini de çevireyim tam olsun;

~~
güneş gökte asılı ve çöl kumlarla kaplıyken,
dalgalar denizde çarpışıp karayla buluşurken,
havada bir rüzgar ve yıldızlar ve bir gökkuşağı varken;
dağlar yerle bir olana dek,

ah evet, sürdüreceğiz denemeyi,
doğru yolda yürümeyi...
ah, sürdüreceğiz denemeyi, evet,
yalnızca vakit geçirmeyi...

ırklara, renklere ve mezheplere göre yaşamaya devam ederken biz,
kör delilik ve saf açgözlülükle yönetilirken biz,
hayatlarımız törelerce, hurafelerce ve sahte dinlerce yönlendirildi,
hem de binlerce yıldır; binlerce, binlerce yıldır...

ah evet, sürdüreceğiz denemeyi,
biz doğru yolda yürüyeceğiz!
ah, sürdüreceğiz denemeyi, evet,
zamanın sonuna dek...
zamanın sonuna...

hüzün sayesinde, görkemimiz sayesinde hep...
kinayelerimden lütfen alınma.

istediğin kişi olabilirsin;
olmak istediğin kişi her nasılsa kendini ona çevir yalnızca.
özgür ol yürüdüğün yolda, özgür ol, özgür ol!
teslim ol egona ve özgür ol, özgür ol varoluşunda!

eğer göğün altında bir tanrı ya da adalet namına bir şey varsa,
eğer yaşamanın ya da ölmenin bir anlamı, bir sebebi varsa,
eğer sormadan duramadığımız sorularımıza bir yanıt varsa,
göster kendini! - yok et korkularımızı! - çıkar at maskeni!

ah evet, sürdüreceğiz denemeyi,
hey, yürü doğru yolda!
evet, gülümsemeyi sürdüreceğiz, evet,
ve olacak her ne olacaksa!
sürdüreceğiz denemeyi,
sürdüreceğiz yalnızca,
zamanın sonuna dek...
zamanın sonuna dek...
zamanın sonuna!
~~^***

(siyah giysili adam - 21 Kasım 2013 19:11)

queen'in ve freddie mercury'nin giderayak çıkartıp masaya koymasıdır.

(sycrone one - 4 Ağustos 2014 12:48)

93'te henüz ilkokula gidiyorken tanıştığım ve dolayısıyla kendimi fazlasıyla şanslı hissetmeme sebep olan ve belki de o gün ben farkında olmadan müzik zevkimi yontan şekillendiren efsanevi queen grubunun efsanevi albümü ve albüme adını veren, takdir sıfatlarının, övgü sözcüklerinin betimlemekte son derece yetersiz kaldığı parçası.

o gün hala capcanlıdır. ablamın kasetlerini kurcalarken elime geçirdiğim, sebebini bilmesem de kapağından ve album artdan fazlasıyla etkilendiğim bu kasedi köhne bir (sözde stereo) walkmende dinlemiştim. şarkı başladığı an takılıp kaldım. nasıl bir girişti o. nasıl kasvetli bir hava vardı. nasıl da alıp uzaklara uzaklara götürmüştü.

klasik gitarlarla flamenko başladığında "ulan güzelim kasetin üstüne coşkun sabah çekmişler" (ne alaka?) diye içimden geçirdiğimi hatırlıyorum. aynı parçanın devam ettiğini farkettiğimdeyse şaşkınlık ve hayranlık içinde uçuşa geçmiştim. ertesi gün boyunca özellikle okulda beynimde yankılanan melodilerle dolandım durdum. be free.. be free.. öff ulan öff

(perverting virtue - 8 Ekim 2004 20:40)

haluk levent tarafından parçalara bölünüp üç kaset çıkartılabilecek kadar zengin bir şarkı, şaheserin sözlükteki karşılığı.

(kofilin - 23 Kasım 2004 16:25)

unutulmayacak bir yaşam deneyimi. iyi ki buralarda bu fiziksel kainatı deneyimliyorum diye insanı mutlu eden şahaser.

1985'de ortaokulda we will rock you/we are the champions'u ilk dinleyişte başlayan büyük bir tutkunun zirve noktalarından. 85'de başlayan bu yolculuk a night at the opera, a day at the races, news of the world üçlemesiyle derinleşirken bicycle race ve the game ile çeşitleniyordu. flash gordon synthesizer kullanımı abartıldığı için mesafeli yaklaşılan bir albümdü, hot space ve the works ise pek yaklaşılmayan albümler. tam o sırada çıkan a kind of magic, highlander efsanesi sayesinde fanatikliği perçinleyen bir kaynak olmuştu. öyle ki o dönem christopher lambert, "bizimkilerle" aynı klipte oynadığı için en sevilen aktör olmuştu bile.

89 özel bir seneydi, queen, 3 sene aradan sonra bir albüm çıkaracaktı. heyecanla albüm beklendi, yurt dışından kuzenler aracılığıyla bir şekilde getirtildi... ama sonuç tam bir hüsrandı! bu deneyim tarihe the miracle faciası olarak geçti.

sonra üniversiteye başlandı, müzik zevki daha da rafineleşme yoluna girdi. queen i, ii ve sheer heart attack keşfedildi. özellikle sheer heart attack'in derinliği ve progressive tanımına girebilecek nitelikte parçaları (ey yeni nesil, stone cold crazy bir metallica parçası değildir!) karşısında şaşkına dönüldü. the miracle faciası için daha bir dövünüldü, üzünüldü vs. vs.

aradan 2 sene daha geçti. 1991 yılının soğuk bir şubat gecesi albüm yine yurt dışı bağlantılarıyla bir şekilde getirilmiş ve müzik setinin karşısına geçilmişti (anlayın işte, nerde o zaman amazon.com falan). plak titreyen ellerle emektar pioneer pikaba kondu ve dönmeye başladı. bir yandan da iki sene önceki miracle faciası hatırlanıyor ve soğuk terler dökülüyordu.

ilk notalar plaktan yayılmaya başlandığında kafatasının arka tarafından kaliteli müziğin göstergesi olan ürpermeler başlamıştı bile (bkz: #8853765). innuendo, muhteşem girişiyle daha ilk notadan "bu albüm farklı, haberiniz olsun" mesajını vermişti. parça şahane ilerledi, sözler çok güzeldi, melodi inanılmaz sağlamdı, freddie tam formundaydı. sonra parça bitti. albümü heyecanla dinleyen queen fanatiği arkadaşlar birbirlerine dönüp oeeeh demek üzerelerdi ki... parça bir daha başladı! ama ne başlangıç! sonradan tanışılacak ve daha da öte bir fanatik haline gelinecek başka bir usta, steve howe idi bu güzelliği yapan. sonra parça a night at the opera ayarına yükseldi "surrender your ego, be free" derken babalar.

parça bittiğinde oturdukları koltukta ağızları bir karış açık boşluğa bakar bir durumda uzun süre durdu dinleyenler. ardından gelen i'm going slightly mad müthiş melodisi ve freddie'nin tanıdık vokal oyunlarıyla ayrı bir güzellikti ama innuendo'nun yankılanması daha bitmemişti ki zihinlerde. albümün geri kalanına tam anlamıyla geçebilmek uzun sürdü. these are the days of our lives, headlong, all gods people ve nihayetinde show must go on gibi güzelliklerle tanışıldı. ve innuendo, "yaşarken tanık olunan en müthiş albümler" listesine bir numaradan giriş yaptı. zirvedeki yerine sadece 10 sene sonra magnification (yes) ulaşabildi.

made in heaven? hayır, bu hikayenin kahramanı olan queen fanatikleri o albümü hiç dinlemedi. innuendo'nun kutsallığına bir saygısızlık kabul ettiler ve göz ardı ettiler o albümü...

(feritciva - 7 Haziran 2006 14:39)