herbert ross imzalı neil simon oyunu uyarlaması film. oyun olduğu ve dahi neil simon'a ait olduğu tatmin edici diyaloglardan gayet belli olmaktadır. görüşüm odur ki alan alda ile jane fonda arasında başlayan bu leziz film sinemaya gitmeyen bir paralel montaj eksikliğinden müzdariptir. çok tutarlı bir dramın ardından richard pryor ve bill cosby'nin abuk komedyası (ki saygılar aslında) filmin bulamaca dönmesine sebep olmaktadır. aynı dram yine çok tatmin edici bir biçimde michael caine ve maggie smith'in oynadığı çiftin hikayesinde de baş göstermekte, lakin birbiriyle hiç bağlantılandırılmayan hikayelerin içinde bütün bu güzellik kaybolmaktadır. 5-6 tane ayrı hikayeden oluşsa itirazım olmayacak, ama daha sonra alan alda ve fonda'nın rol aldığı hikayeye yine en sonda tekrar dönülmekte, biz onun varlığını unutmuşken izleyiciyi yeniden adapte olmaya zorlamaktadır. hikayelerin neden aynı filmin içinde olduğunu anlamak katiyen mümkün değil. 5 takım çıkacak kaliteli kumaşı bok etmişler, aferin.

not: maggie smith filmde oskarı alamayan bir aktrisi oynamıştır. bu rolüyle ise oskarı almıştır. vay amına koyiim denmez de ne denir.

(frank n furter - 9 Eylül 2006 22:32)

bu filmde en çok oscarlara laf sokdukları kısma bayıldım..özellikle bir oscar adayının gözünden anlatılması daha orjinal olmuş..filmin en sofistike tarafı buydu bölümdü zaten..
çok kafa karıştırıcı,yoran bir kurgusu var ama şimdi gördüğümüz yaşlı başlı oyuncuların gençlik hallerini izlemek, bill cosby'e eskisi gibi gülmek, eski trt-sineması nostaljisini hissetmek ve güzel vakit geçirmek için ideal bir film..

filmden en çok aklımda kalan ise alan alda'nın karizmasının hep varolduğu ve olacağıdır...bill cosby'ide özlemişim..

(akheron - 9 Eylül 2006 22:58)

yıldızlar topluluğu bir kadro, yer yer güzel '70'ler amerika'sı görüntüleri ama malesef çorba edilmiş bir film. yine de izlemeye değer.

(saladze - 5 Ağustos 2013 13:35)