robert altman, zaten persona'nın en büyük esin kaynağı olduğunu ifade etmiş daha önce. ancak her haliyle film, persona'dan oldukça farklı. ilk olarak, filmin erkeklere bakış açısını erkek düşmanlığına kadar götürebilecek ilginç semboller var filmde, özellikle sonunda. sonra altman suyu çok ilginç bir şekilde kullanıyor ki bu hem açılış sahnesinde var, sonra da filmin ortalarındaki sekanslarda mevcut. ayrıca kameranın önünde dalgalanan suyu fetüsün bir metaforu olarak düşünebiliriz.

filmde karakterler ve onların toplumla ilişkisi de çok ilginç. altman öyle karakterler yaratmış ki -özellikle millie- seyirciye hiç bir şekilde katharsis şansı vermiyor, üstelik sinir de bozuyor. millie'nin toplum tarafından dışlanması ve kendisinin bunun farkında olup olmadığının neredeyse belli olmaması onu hikayede ayrı bir yere koyuyor. ancak bu tercih hikayede bütünlüğü sağlamadığı gibi neye hizmet ettiği de pek anlaşılmıyor. yine de ortasındaki kırılma filmi o kadar ilginç hale getiriyor ki burada mulholland dr'ın akla gelmemesi mümkün değil. dahası sarışın esmer kontrastı gibi benzerlikler de akla gelince david lynch'in bu filmden etkilenmememiş olmasına imkan yok gibi.
ayrıca ikinci yarıdan itibaren pinky'nin giydiği elbiselerdeki pembe tonunun koyulaşması, millie'nin sarılara bürünmesi; filmle ilgili küçük detaylar olsa da anlatımı kuvvetlendiren bu tercihler altman'ın estetik anlayışının titizliğini ortaya koyuyor.
filmde açıklanayamayan daha bir çok metafor mevcut, özellikle sonuyla hikayede bir ahenk bulmak güç; ancak yine de deneysel yanları ve farklı tarzıyla robert altman'ın keşfedilmesi elzem filmlerinden.

(shocktheworld - 25 Eylül 2008 23:36)

robert altman 'ın görece az bilinen, fakat kanımca en başarılı işlerinden biri. ustanın, kadınları, onların gözünden bakarak anlatmayı denediği filmi, yer yer gerçeküstücü, alaycı ve son derece orjinal bir iş...

http://hayatimizsinema.blogspot.com/…1977.html#more

(diamant - 21 Nisan 2011 01:48)

temelde çok sıkıcı olabilecek türden bir kurgunun, boğmadan aktarıldığı bir film. robert altman ile tanışmak için başvurulması gereken filmerden de birisi.

(beitar jerusalem - 26 Nisan 2011 04:02)

the long goodbye 'da bizi erkeklerin dünyasında yaşatan altman bu sefer korkutucu bir sekilde bize bizi anlatıyor. 3 women imgelerle ve rüyalarla büyüleyen görsel bir şölen...

(gingersnap - 28 Kasım 2011 15:59)

bu filmi, persona ile ilişkilendirmek mümkün, zira altman’ ın 3 women’ ı, persona’ daki gibi, kimlik değişiminin jung’ cu okumasına fena halde müsait. fakat, bergman sinemasının hollywood auteur’ leri üzerindeki etkisi bir yana, 3 women pek de bergmanvari bir film değil.

altman, hollywood’ un en netameli iki kadın oyuncusunu, güney kalifornia’ da, netameli bir mekanda bir araya getiriyor 3 women’ da, ve altman’ ın mekan kullanımı, bergman’ ın mekan kullanımına, ilk bakışta, oldukça benziyor. bergman’ da da, altman’ da da mekan bir tecrit alanıdır. fakat, bergman sinemasında mekan-sasom i en spegel, persona, tystnaden, viskningar och rop gibi filmlerde mesela- asla asıl yaşanılan/yerleşilen yer değildir. aile bireyleri ya da -persona’ da olduğu gibi- ikililer bu mekanlarda (ada, ev, yabancı bir ülke…) geçici olarak bir araya gelir ve ayrılırlar. 3 women’ da ise erkek egemen dünyaya göre düzenlenmiş olan mekan, filmin sonunda, üç kadın tarafından zaptedilir ve yeniden düzenlenir. (millie’ nin dairesini hatırlayalım. millie dairenin dekorasyonuna ne kadar önem verdiğini söyler rose’ a.) willie’ nin grotesk duvar resimleri bu erkek egemen mekanı kadın gözüyle gösterir. altman’ ın üç kadını da bu mekana uyum sağlamaya çalışır. (willie, edgar ve karnındaki bebek ile, rose millie ile, millie ise onu dışlayan arkadaşlarıyla.) altman, sık sık edgar ve willie’ nin barını, barın arkasındaki arazide atış yapan erkekleri gösterir. eski bir dublör olan edgar, bir kovboy gibi giyinir, rose ve millie’ ye kovboy numaraları yapar. robert philip kolker, filmin konusunun “kaba” olan olduğunu söyler. edgar, kolker’ e göre, bir maço erkek parodisidir. amerikan sinemasında kabalık ve maço erkek parodisi deyince akla hemen quentin tarantino geliyor. john fried ve pat dowell ucuz roman: quentin tarantino’ nun ucuz romanına iki bakış adlı çalışmasında şöyle yazarlar: “tarantino, amerikan erkek kahramanlığı ve eril cinsellik kolajı yoluyla türler ve zamanlar arasında gezinir. film, patrondan boksöre değin eril sinemasal arketiplerin özellikleriyle ve biçemleriyle dalga geçer. ancak parodi, iki uçlu bir kılıçtır. göstermeye çalıştığı ‘ölçütü’ aynı zamanda korur ve güçlendirir.” tarantino, amerikan sinemasındaki eril söylemi sonuna kadar kullanır. altman, 3 women’ da edgar’ ın kadınlar tarafından “silah” ile vurulduğunu ima eder. (kolker) 3 women’ da dış dünyayla iletişim kurmaya teşne olan tek kadın, sosyal bir hayatı olduğuna kendini ve rose’ u inandıran, millie’ dir. rose, hastaneden çıktıktan sonra millie’ nin yerine geçer. filmin sonuna kadar neredeyse hiç konuşmayan willie, persona’ daki, sessizliğe gömülmüş bir tiyatro oyuncusu olan elizabet’ i hatırlatabilir. (willie ölü bir erkek çocuk doğuracaktır, elizabeth ise ölmesini dilediği bir erkek çocuk doğurmuştur. willie de, elizabeth de sanatçıdır. ) altman’ da reklam tabelalarından, millie’ nin dairesinin dekorasyonuna, willie’ nin duvar resimlerinden, rose’ un annesinin hediyesine kadar erkek egemen kültür mekana sinmiştir. karakterler, bu mekanda tecrit edilirler ve gerçek dışı bir dünyaya itilirler. bergman’ da ise karakterler tecrit edilmiş bir mekanda bir araya gelirler ve gerçekle yüzleştikten sonra ayrılırlar. 3 women’ da ise kimlik sorunu aşılır ve edgar’ ın ölümüyle, üç kadın bir araya gelir ve mekana hakim olurlar.

(uyuyan adam - 22 Mart 2012 10:24)

ilginç bir film.

---spoiler---
3 kadın karakterin tek bir kadını temsil ettiği düşünülebilir. eril figürün pasif şekilde reddi, filmin sonunda aktif hale getirilmiş gibi; flu bir şekilde de olsa. yönetmenin diğer filmlerini merak ettirdi.

---spoiler---

(burokrasi - 8 Eylül 2013 21:26)

öncelikle filmin oldukça durgun olduğunu söylemeliyim. aksiyon filmi değil neticede ancak bir dram filminden en azından etkilenebileceğimiz esas vuruşları ben alamadım bünyemde.

--- spoiler ---

edgar denilen puştun 3 kadının hayatını nasıl etkileyebileceği, pinky rolündeki kızın kenafir bakışlarından hep bir cinlik beklentisi ancak bu hareketlerinin toplumdan dışlandığı neticesinde şekillenmesi ve akabinde ise pinky'nin hastane çıkışı milli'ye uyguladığı psikolojik baskı ve millie'yi alt etmesi, kadın dünyası ve rekabetine dair gözlemler.
--- spoiler ---

(cahil prof - 2 Ekim 2014 00:42)

film ayrica ingmar bergman in personasindan izler tasir. ayni personada oldugu gibi ana karakterlerden sissy spacek ve shelley duvall kaza ve dogum sahnelerinin yol actigi tramvalarla yer degistirirler. ayrica personada kullanilan kisiliklerin yer degistirmesine tetikleyici olan mektup, 3 women da o kadar kuvvetli olmasa da gunluktur.

(ride - 11 Kasım 2004 02:14)