1965 yılında elio petriin yönettiği marcello mastroianni ve ursula andress'in başrollerinde olduğu disütopya filmi.

gelecek yıllarda savaşları ve şiddeti önlemek için insanların kurallı bir şiddet oyununa izin verilir.
oyunun reklamında bu oyun1940 yılında olsaydı hitler'de katılır böylelikle savaş olmazdı denen bir sahne var mesela

oyuna katılan kişi 5 kez av 5 kez avcı olur. ölümle biten bu oyunun sonunda 10 kez başarıya ulaşan dekatloncu olur ve 1 milyon dolar ödül kazanır.

av ve avcıları isviçre'de bir bilgisayar eşleştirir. av oyunu başladığı her iki tarafa da bildirilir ama av'ın tüm bilgileri avcıya iletilirken tersi olmaz. yani av kendisinin kimin öldürmek istediğini bilemez.

konu böyle ama seyirliği klasik bir italyan kalabalık bir komedisi izler gibi. mizah, renkli, piero piccioni'ye ait o yılların klüp müzikleri tarzı film müziği inanaılmaz hareketli akan ve hiç de karamsar olmayan bir film ortaya koyuyor.

genelde disütopya filmlerine ağır abi tadında sistem eleştirisi katan eleştiri yapmak ister insan,
"bakın x sahnesinde kapitalizmin bilmem hangi özelliği deşifre edilmektedir."
"y sahnesinde kahramanımızın bilmem ne hareketi insanlığın geleceği için karamsar bir tablo inşa etmektedir"

yok malesef içerik olarak "disütopya" filmi neşeli roma sokaklarında bir kovalamaca, hafif aşk, eş, metres, sevgili karmaşasına dönüşmüş. ayrıca dönem filmlerinin vazgeçilmez öğeleri yine mevcut eti budu yerinde ama güzel hatunların kıvrak dansları, dişiliği yine ön planda olmasa da planda.

yani tutup bu öldürmece oyunuyla ilgili bir felsefi alt yapı, diyalog, çaktırmadan seyirciye yedirme yöntemleri ararsanız malesef yok. hatta italyan'ların evlilik konusundaki takıntıları hakkında daha felsefik göndermeler var.

sonuç olarak, disütopya izleyeceğim diye oturmayın başına ama yine de kesinlikle izlenmesi gereken keyifli bir film.

edit: ekşisözlük acaba ne demiş bu film için diye baktım, karıştırdım, ingilizce (the 10th victim) adına baktım ama yok kızı yok film. dilerim papatya olmam

bir edit daha: bu film sayesinde keşfettiğim piero piccioni mutlaka ayrıca edinilmeli. tarzı çok tanıdık gelecek ama bu tarzın sahibinin olduğunu öğrenmek ayrı bir heyecan. soundtracktaki spiral waltz filme kendi başına bir hareket katıyor.

(haslama cay - 29 Ocak 2014 10:29)

av - avcı türünün güzel örneklerindendir. felsefi ağırlığı olan bir distopya değildir. fazla beklentiyle izlenmediği sürece gayet iyi filmidir. marcello mastroianni için yine izlenir.

(ornithorhynchus anatinus - 31 Ağustos 2014 12:04)

atmosferi, prodüksiyon tasarımı yılına göre muhteşem olan bir distopya filmi. o kadar distopya izledim, bunun nasıl gözden kaçırmışım. yalnız söylendiği gibi fazla mesaj kaygısı içermeyen bir distopya.

(komunist vaiz - 30 Eylül 2018 17:03)