"ben amerika'nın kırık kalbiyim" diyen zenci yazar.zencilerin boyunduruk altında yaşamaktan kurtulması uğrunda sesini yükselten blues şairi..

karaların yeri neresi
bu atlıkarıncada;
binmek istiyorum,söyleyin bana
güneyde bir kasabada
beyazlarla karalar
oturamaz yan yana
güneyde trenlerde
zenci vagonu ayrı,
otobüste yerimiz en arkada
ama atlıkarıncada
yok ki arka sıra
hangi ata bineyim
benim derim kara

(tabularasa - 31 Ağustos 2002 12:09)

harlem renaissance'in en basta gelen isimlerinden biridir.

(tramell - 31 Ağustos 2002 12:11)

young sailor şiirini çevirmem istense aynen şöyle çevirirdim:

toy kaptan

bileğinde gücü ve yüzünde biteviye neşesi,
bir cebinde bugünü diğerinde mukadderatı.
bu toy mu toy ama kudretli denizci
hep hazırdır engin denizlere demir almaya,
hep hazırdır, çünkü bilir ki herkes kendinden mesuldür
ve her koyun kendi bacağından asılır.

para ne içindir diye sorsan
çarçur etmeye, der.
peki ya rakı?
içmeyeee der, ilgisiz.
peki ya kadın?
sevmeye der kuşkusuz.
ya bugün?
coşmaya der, gamsız.
peki ya bu engin deniz?
sel olup taşmaya, der şüphesiz.
peki ya bu dağlar?
uzanıp 2 tek atmaya der.
peki ya sonrası? yok sonrası monrası.

evet aynen böyle çevirirdim. değişik bir şairmiş kendileri.

(essthessya - 14 Aralık 2009 00:40)

vaktiyle ; 'hayallerinize sıkıca tutunun çünkü hayaller öldüğünde hayat kanadı kırık bir kuş gibi artık uçamaz. hayatta, gerçekten istediğiniz takdirde gitmek istediğiniz yer nerede olursa olsun oraya gitmenin bir yolu olduğunu öğrendim' kelamlarını sarf etmiş ırmaklar kadar derin ruhu olan kimse.

(bkz: seni siyahlığın için seviyorum)

(johnwayne - 19 Eylül 2011 03:21)

döneminin mccarthy'cilerince mimlenmiş ve bir dönem marksizmin kuzey amerikan edebiyatında sözcülüğünü üstlenmiş (1902-1967) yılları arasında yaşamış zenci demiyeyim;siyah tenli; büyük şiirlere adını kazıtmış şair..
amacı pamuk tarlalarında, fabrikalarda, gettolarda, yeraltı dünyasında yaşama uğraşı veren siyah insanı beyaz kağıtta işlemekti.bu siyah insanın kuşkusuz önce rengi değil "insanlığı" işlenecektir. ya da şöyle de diyebiliriz; siyah edebiyatçının evrensele giden yolu siyah insanın özelinden geçecektir.okurun bir başka "halktan" iletilen insanlık mesajına ilgi duyan bir beyaaz ya da kendi ruh güzelliğini arayan bir siyah olmasının birinci dereceden bir önemi yoktur.
hughes; konusu,dili,biçimi,toplumsal ve tarihsel bakışıyla, yapıtlarını bu birikime yaslandırarak kurdu ve yükselti. sonuçta ortaya çıkanlar, amerikan edebiyatının genel çizgilerinden öylesine uzaktı ki, eleştirmenler işi hugh'u ozandan saymamaya kadar götürebildiler..
o eleştirmenlere katılmasam da, hugh; teze savunulan antitez çığlığı misalleriyle daha da duyulur oldu. ve yapıtlarının belki de en önemli başarısı, kendinden sonra gelen genç kuşak zenci edebiyatçılara nasıl "zenci" olabileceklerinin yolunu göstermiş olmaktadır; zenci insanını bütün kirliliği ve gizli güzelliğiyle yansıtmayı, ama öncelikle aydınlatmayı -siyah ya da beyaz, seslerine kulak kabartan herkesi aydınlatmayı- amaçlamaktadır..

kısaca hayatını özetledikten sonra, aklımda kalan bir şiiri; ki ilk okuduğumda da çok etkilenmiştim; hala da hatırımda..

"gel,
geceyi birlikte aranalım,
şarkılar söyleyerek.

seni seviyorum.

bak, mehtap
harlemin çatılarına gerili
parıldamakta
gecenin göğü masmavi
yıldızlarsa altın bir çiğin
koca samlaları şimdi.

aşağılarda
bir sokak orkestrası çalmakta.

seni seviyorum.

gel
geceyi birlikte aranalım
şarkılar söyleyerek"

(symphonic - 29 Aralık 2011 12:36)

harlem

what happens to a dream deferred?
does it dry up
like a raisin in the sun?
or fester like a sore-
and then run?
does it stink like rotten meat?
or crust and sugar over-
like a syrupy sweet?

maybe it just sags
like a heavy load.

or does it explode?

diyerek olayi bitiren, her siirinde kaybedilmis umutlarin sesini duyabileceginiz sair. ozellikle bu siiri malcolm x ve savunduklariyla cok ozlestirilir. o bu siiri 1951 yilinda yazmis ve tukenmis umut 1965 yazinda los angeles'da the watts isyani ile patlamistir. o yaz baslayan isyanlar 1967'e kadar surmus ve bircok buyuksehri yakip yikmistir.

(jerusalem - 15 Mayıs 2003 20:09)

"winter moon"

how thin and sharp is the moon tonight!
how thin and sharp and ghostly white
is the slim curved crook of the moon tonight!

(luin 41 - 30 Mayıs 2003 11:44)

köşeyi dönüp de
karşılaştığınızda kendinizle,
anlarsınız döndüğünüzü
var olan tüm köşeleri.

(hans voralberg - 21 Eylül 2013 15:20)

"ben de" adlı şiirin yazarıdır.

ben de amerika'yı överim.

ben esmer kardeşiniz.
misafirler geldiği zaman
mutfağa gönderiyorlar yemekte beni.
ama ben buna gülüyorum
karnımı doyuruyorum güzelce
büyüyüp kuvvetleniyorum.

yarın
masanın başına geçip oturacağım
misafirler geldiği zaman
kimse cesaret edip de
"hadi sen mutfakta ye"
diyemeyecek.

bir hoş görüverecekler yanlarında beni
utanacaklar da...

ben de amerika'yım.

bu şiir aslında walt whitman'ın "amerika'ya övgüyü dinliyorum" şiirine doğrudan bir göndermedir çünkü whitman şiirinde amerika'yı oluşturan farklı seslerin ihtişamlı ahenksizliğine değinmiş. hughes ise burada bir sesin unutulduğunu düşündüğünden whitman'ın övgüsünün eksik olduğunu düşünür. whitman'ın şiirine buradan ulaşabiilirsiniz.

ayrca hughes'ın şiirinde cesur bir başkaldırış vardır. mutfakta yeme ayrımcılığının ve eşit olmayan fırsatları -her ne kadar reddedilse de- amerikan masa benzetmesini kullanarak aslında yaptıklanların nasıl inkar edildiğini tarif eder.

belki şarkılarından belki de dizelerindeki dilinden herhangi bir öfke ya da küskünlük yoktur. tam tersine kararlı ve güçlü tutumuyla aşağılanmalarla, adam yerine konulmayan tutumlarla dalga geçer.

bir de ekstradan bu var elimizde.

(bakin bakin ne anlatcam - 21 Aralık 2013 22:15)

zenci

ben bir zenciyim
gecenin karanlıkları kadar siyahım
afrika'nın derinlikleri kadar siyah

ben esirim
cesar eşiğini temiz tutmamı söyledi
washington'un çizmelerini ben sildim.

ben bir işçiydim
benim elimin altında yükseldi o piramitler
woolworth binasının harcını ben yaptım.

ben şarkıcı idim
cazı çıkaran ben
afrika'dan georgia'ya kadar türküler yaktım.

ben kurban edildim
kongo'da ellerimi kesti belçikalılar
texas'da gene beni linç ediyorlar.

ben bir zenciyim
gecenin karanlıkları kadar siyahım
afrika'nın derinlikleri kadar.

cev: mehmetcan koksal

(gabbiano - 11 Ağustos 2005 01:23)