agzindan pürosunu eksik etmeyen, sanki yataga dahi purosuyla giriyormus izlenimi yaratan straub ve esi hayatimda izledigim -ibrahim tatliseks affetsin- en absürd filmlere imza atmislardir.
brechtçi olduklari dogrudur ancak ben izledigim kadari ile marksist yönlerini pek çözemedim, yani bahsetmeseler anlamayacaktim(hos bahsedildiginde de pek anlayamadim), neyse onu benim essekligime verelim gitsin.
oldukça deneysel isler çikaran, sanki günümüz holivud egemenligine karsi bir tavir almis gibi duran bu ikili(marksistlikleri belki burada yatiyordur) benim nezdimde göze çirkin, kulaga eziyet eserler vermistir. misal bahsi geçen geschichtsunterricht gibi bir de antigone'lari vardir. orjinal metni oyuncular nefes almaksizin okur, arabalar geçer, vesaire vesaire... ne dekor sindirilir, ne denilen anlasilir. yabancilasma da bir yere kadar ama... "yönetmenin de istedigi buydu zaten"ler bu gibi durumlarda basimi daha da agritiyor.
sevmeme hakki diyor ve son veriyorum bu entariye.

(spleen - 27 Mart 2004 06:28)

su ana kadar unlu bir yonetmene rastladınız mı diye bir soru sorulsa bana, cevabım jean marie straub olur. kendisi yerel kültür merkezinin önünde agzında ceyrek purosu, kahverengi pardesusu, kir saclari ve siskin gobegiyle volta atıyordu tam ben gecerkene. sanat adamı oldugu belliydi cunku arada bir durup gok yuzune bakıyor, sonra egiliyor yere bakıyor, bir seyler mırıldanıyordu. yaklaşıp "merhaba geçen gün okulda sizin filminizi izledim ama affedersiniz bi mok anlamadım" diyemedim cunku ne konusacak ne de tartışacak bir hali vardı, rahatsız etmesem daha iyiydi.
kendisini sehri dinleyen ender insanlardan biri olarak goruyorum. her ne kadar musa'yı dandik kıyafetler ve tenorvari bir almancayla konusturdugu tarz filmlerini yeterince kitsch veya uçuk bulsam da, karşı duruşa geçmiş, değişik tavır alan biri olarak takdir ediyorum. ne de olsa buyugumuz ve ayrıca bir celebrity.

(joe 90 - 28 Mart 2004 01:53)

(bkz: chronik der anna magdalena bach)

(243 10 43 - 19 Mart 2005 02:51)