filmde zatoichi'nin kılıç tekniği ve hızı ne kadar gerçeküstüyse ronin hattori gensei'nin tekniği de o kadar gerçekçi. adamın olduğu bütün sahneler birer kenjutsu şöleni.

--- spoiler ---
kötü adamların yanında olmasına rağmen bunu hasta karısını tedavi ettirebilmek için yapıyor oluşu, bir gün gene devlet dairesinde bir samuraylık işi hayal edişi (karısıyla diyaloglarından anladığım kadarıyla), zatoichi'nin fantastik kılıç tekniğinin aksine ortodoks ve temiz bir tekniği oluşu gensei'ye daha çok sempati duyulmasını sağlıyor açıkçası.
--- spoiler ---

(alpinsamuray - 29 Nisan 2008 09:07)

--- spoiler ---

özellikle müzik ile senkronize bir şekilde yapılan çapa işlemi ile birlikte kardeşlerin küçük hallerinin yaptığı dans ile şimdiki hallerinin yaptığı dansın sırayla verilmesi sahnelerinin izlenmeye değer olduğu filmdir.

--- spoiler ---

(a little mercy - 5 Kasım 2008 14:31)

bu tarz filmlerde standart sahnelerden olan bir adama 30 kişinin sırayla saldırması hususunda özeleştiri barındıran bir yapımdır.

http://www.youtube.com/watch?v=tl4rocidvdo

(gilbertus albans - 16 Mart 2010 13:44)

filmin birkaç yerinde, ya müzisyen ya da dansçılar tarafından icra edilen hareketlerle soundtrack'in uyumu ağızları açık bırakıyor, mesela filmin başlarındaki tarlanın çapalanması sahnesi.

(blu - 1 Ağustos 2010 06:28)

roboute guilliman'in da belirttigi gibi asil olay entry'lerin cogunda kendine yer bulan tek bir film degil; 1962'den 1989'a kadar devam eden filmler serisidir.

bu filmlerden ogrendiklerimden bazilari "zato" kelimesinin japonca argoda "kor," ve "ichi"nin ise "en dusuk seviyeden masaj ustasi" demek oldugu. zatoichi'nin en buyuk numarasi bir nevi edo donemi robin hood'u olusudur. kalacak bir evi yoktur ve surekli seyahat eder. dusmanlarinin cogu kor olusundan dolayi kendisini hafife alarak hakkin rahmetine kavusurlar, ancak birkac bolum sonra unu tum japonya'ya yayilacaktir.

bu film serisi boyunca babaannesi, hocasi; kardesi, ve muhtemel babasi ile tanisiriz. elbette bircok kadin da girer ichi'nin hayatina... gelelim "bir kor bunu gercekten yapabilir mi" sorunsalina: ichi 5-6 yasindan beri kordur, ve maceralarindan birinde dogustan kor olan bir kesisle karsilasir. ichi adami 10 metre mesafeden "hisseder," ama adam onu 25-30 metreden. bu detay da bu "yetenegin" gelistirilebilecegine dair bir goz kirpisidir sanirim senaristin.

ilk bolumden baslayip son bolume kadar izlenesi, sonra ilk bolume tekrar goz atarak shintaro katsu'nun nasil yaslanmis oldugu ile soke olunasidir, huzunlenilesidir...^*

(made in siberia - 10 Ağustos 2013 11:54)

filmin çıkışında "ay ben dolls gibi bir şey bekliyodum" tarzı yorumları pek çok duyduğumuz film.
(bkz: hadi canım)
(bkz: çok beklersin)

(gustavo - 10 Ekim 2004 23:47)

tarlada toprak çapalayan, yağmurun çamur denizine çevirdiği tarlada dans eden ve daha sonra çiftçi teyzenin yanan evini yeniden inşa edilmesine yardım eden işçilerin ritmik müziğinin yanısıra kapanış dansı tam bir woody allen müzikali^* havasında.

teyzesinin bahçesinde sopayla kılıç egzersizleri yaparken kendisiyle eğlenen çocukları dövüş sanatı konusunda yetiştirmeye (!) soyununca çocukların kafasında bir sopa kırmadığı kalan kumarbazı da eklemeden geçemeyeceğim:

-her taraftan saldırın. [üç sopayı da aynı anda kafasına yiyince] hepiniz aynı anda değil! tekrar deneyelim… güvenlik için hareketleri planlayalım.

geyşa erkek kardeş, kendini samuray sanan komşu çocuğu, çiftçi teyzenin kumarbaz yeğeni, daha iyi bir savaşçı olabilmek için kör taklidi yapan ve sonunda gerçekten görme duyusunu yitiren ichi vd. queer theoryincelemesi için biçilmiş kaftan değildir de nedir.

(beatific - 8 Şubat 2005 00:19)

japonlar yapınca "japon yapmış abi" dediğimiz filmdir kendisi. kör dövüşçünün hikayesi. hatırlıyorum cüneyt^* abimizin de bu temadan beslenen bir filmi vardı. yanlış hatırlamıyorsam o filmde cüneyt abi -şaşıracaksınız ama- yağız bir komseri oynuyordu. bir gün görevdeyken bir bomba mı ne patlıyor, kör oluyordu. ondan sonra cüneyt abimiz kırlarda felan antreman yapıyor, kuşun böceğin sesini dinleyip bir nevi meditasyon seansları sonucunda kendine süper bir şekil yapıyordu. böyle kör kör gidip mafyayla savaşıyor, onları tekmil karete hareketleri marifetiyle dayak kötek manyağı yapıyordu. biz de seyredip; "hade len, cüneyt abi de ne uçmuş ama bu filmde. ne uyduruk film lan bu" falan diyorduk.

şimdi bu filmi seyredince o film aklıma geldi. cüneyt abi yapınca uyduruk, japonlar yapınca fantastik, süper oluyor. "hakkını mı yedik cüneyt abi biz senin" diye düşünesim gelmişti bir an, ama sonra cüneyt abinin kör adam rolunü "körüm ama gururluyum" modunda kasıla kasıla yapması, kafasını titrete titrete yumruk atışları, birbirinden saçma replikleri aklıma gelince hemen vazgeçtim. demek ki neymiş; bir filmde samimiyet en önemli unsurmuş. "kör dövüşçü" rolünü bile diğer bin filmindeki "döven kahraman" pozlarıyla oynayınca bize hiç bir inandırıcılık, samimiyet duygusu aşılıyamıyormuşsun.

işte o yüzden cüneyt abinin filmi aklımıza bile gelmiyor ya da geliyorsa bile anca kendine güldürüyor. yoksa kör bir adamın önüne geleni kesip doğradığını nerede görsek "hade len" deriz belki. ama zatoichi samimiyet sahibi bir film. işte o samiyet bizi durduruyor.

hakkaten "japon yapmış abi", güzel olmuş.

(karmikpalamut - 8 Haziran 2005 23:31)

bu film bana frithjof schoun'un bir sözünü hatırlatıyor.

mealen: "budha hiç kılıç kullanmadı ama kullansaydı bir zen kılıç ustası gibi kullanırdı."

filmin sonunda zatoichi usta'nın körlük görmek ve görmemek üzerine söylediği bir cümlelik sözü bile filmi efsane yapmaya yeter.

(kaidesini bozan istisna - 10 Mayıs 2018 01:12)

zatoichi'nin ortalığı dağıttığı sahnelerden sonra takeshi abimizin yüzündeki acı ve acıma dolu "ulan yine kestirdiler kendilerini" ifadesi takdire şayandır.

(zunta - 16 Aralık 2005 21:14)