bir şeylere tutunamama ve geçmişe saplanıp kalma üzerine çok gerçek bir film. bazen bazı şeylerin bir sebebi olmadığına, herşey yolunda gibi gözükürken nedensiz ayrılıkların olabileceğine işaret ediyor tüm konuşmalar. fakat tüm bunların sebebine ışık tutamamış olsa da, en azından yalnız degiliz duygusunu bize yaşattı. başarılı.

(lucidrea - 24 Şubat 2007 15:10)

cok az beklentiye cok sey veren filmlerden. hikaye guzel, insanlar guzel, anlatim ekstra guzel ve incelikli, ayrica bayiltmak sozkonusu olmadigi gibi gulduruyor da. ortak noktalari insanin aklina ister istemez tape'i getiriyor ama bu onun aksine gayet izlenesi ve boguculuktan zerre nasibini almamis bir film. tek mekanda ufacik kast aksiyon azligi ve 1,5 saat suruyor! diye elestiren insanlara inat 5,5 saat olsa yine izlenir.

(holden caulfield - 24 Şubat 2007 15:17)

(bkz: before sunset)
(bkz: brian de palma)

(whatdreamsmaycome - 23 Mart 2007 23:54)

- bensiz ne yaptın?
- kılık değiştirdim.

repliğiyle anlatılmak isteneni en iyi şekilde ifade etmiş filmdir.

(selen - 21 Temmuz 2007 18:54)

filmdeki müzikler:

le plus beau du quartier (carla bruni)
j'en connais (carla bruni)
l'excessive (carla bruni)
ripchord (rilo kiley)

(cipiro - 30 Temmuz 2007 22:32)

imdbde memorable quotes kısmında sadece üç replik olması inanılmaz. film sadece konuşmadan ibaret ve bence hepsi de memorable.

(cipiro - 30 Temmuz 2007 22:42)

!f istanbul'da,üst kattan izlememin ve etrafımda kimsenin olmamasının verdiği rahatlıkla, neredeyse 1,5 saat boyunca zırıl zırıl ağladığım film. hayatımda izlerken ağladığım 2-3 filmden biridir herhalde. sanırım bunun sebebi de olağanüstü bir film olması değil çok mütevazı bir film olması. sadece konuşma üzerine kurulu filmin diyalogları o kadar gerçek ki, arkanızda kocaman bir sevgi bırakmışsanız ve uzun zaman geçmişse, hikaye sizin hikayeniz olabiliyor, her kelimeyi hissediyorsunuz. uzun zaman sonra yeniden karşılaşma, geçmişi anma, bir gece geçirme, ve bütün eski kırgınlıkları gecede bırakarak yeni hayatlara doğru yol alma üzerine bir film kısacası, bu kadar basit.
ondan sonra zaman geçer, geleceğiniz olduğunu düşünerek izlediğiniz gerçek olur, hemen ardından yine izlersiniz. daha fazla yaşanmışlığın yansımasını görürsünüz, kendinizi daha kötü hissedersiniz. sonunun iki ayrı taksi içinde, iki ayrı yolda biteceğini bile bile, anlık mutluluklara karşı koyamamanın vican azabını çekersiniz. kısacası içinde geçmişinden bir parça bile bulan biri için çok kişisel bir film olabilir, bir başkası için ise hiç bir şey ifade etmeyebilir. ama çok gerçektir, gücü de gerçeklikten; yara izlerinden, şişmanlamaktan, kısalmış saçlardan, çok uzaklara seyahat edecek kalbi kırık kadınlardan gelmektedir zaten...
"mutluluk iyi bir şey. ama çok fena acıtıyor."

(abendrot - 2 Eylül 2007 23:21)

--- spoiler ---
"onu sevdim. ama bazen birbirini gerçekten seven insanların ilginç bir yetenekleri vardır: birbirlerini mutsuz etmek için... şimdi mutluyum. ama bazen mutsuzluğu özlüyorum. bu romantik olabilirdi."

"bana katlanırsın. çünkü seni sevdiğimi bilirsin."

"zaman istediğin yere doğru ilerlemiyor. her şeyin değişebileceğini düşünmüştüm. ama şimdi herşey çok bitmiş gibi duruyor."

"herkesin unuttuğu üzücü bir hikaye. ben bile unuttum. unutmasam burada olmazdım."
--- spoiler ---

(abendrot - 3 Eylül 2007 00:53)

2005 yapımı başrollerinde aaron eckhart ve helena bonham carter 'ın oynadığı, komedi - drama tarzında bir film

(one angryman - 7 Haziran 2006 13:58)

bir adam, bir kadın ve diyalog tarzında 1,5 saat süren bir film. professione reporter temposunda geldi bana seyrederken. konuşuyorlar, konuşuyorlar, atraksiyon olsun diye araya bir iki parça atıp gene konuşuyor ve konuşuyorlar...

hiperaktif bir gününüzde sizi bayıltmak, aptallaştırma adına seyredilesi.

(encre - 28 Haziran 2006 04:19)