kafadan not: daha önce trek askimin neden deprestigini star trek enterprise basligina yazmistim. bu konuda taa üniversiteden en yakin arkadasimla muhabbet ederken convention'a gitme karari aldik ve sosyeteye rezil olmamak icin tos'tan, tas'tan baslayarak ne var ne yok bastan izledik, bir dolu kitap okuduk.beni de sasirtan bir sekilde eskiden cok begendigim bir cok isi hic takdir etmedim ya da tam tersi. bunlar iste o sürecten kalanlar.
......

gene roddenberry'nin oglu rod roddenberry'nin anlaticiligini üstlendigi, yapimi 10 yil sürmüs scott colthorp'un yönettigi 2011 tarihli belgesel.

tam adiyla eugene wesley "rod" roddenberry jr.'un 17 yasindayken kaybettigi babasinin cenaze töreninde okunan bir fan mektubunda anlatilan babasiyla, kendi tanidigi ya da her zaman mesafeli olan iliskilerinden dolayi tanimadigi babasi arasindaki farki farketmesiyle bu belgeseli ortaya cikaracak arama süreci basliyor.

belgeselde, annesi majel barrett roddenberry'in aldatmalarla bicimlenen evliliginden, beraber calistigi rick berman'dan, d.c. fontana'ya nasil bir takim arkadasi olduguna, hollywood'dan afaroz edilmesine, ikinci bir sans verilmesine yardimci olan bjo trimple'e, rakibi olarak görülen george lucas'la baba ogul iliskileri üzerine filozofi yapmaya , j. j. abrams'la babasinin vasiyetini tartismaya, ölümünden sonra franchise'in nasil sekillendigine kadar ilginc söylesilere, roddenberry'nin özel yasamina ait filmlere kadar her trekkie'nin ilgisini cekecek materiyal kullanilmis.

benim icin ilginc olanlarsa:

-hani muhabbeti vardir ya, iste tng'deki wesley crusher, william riker ve jean-luc picard figürleri roddenberry'nin kendi üc yasam dönemini temsilen yazilmis diye, hah iste o dogrulaniyor. hatta millet wesley'e gicik oldugundan bir convention'da dizide öldürülmesini teklif edince roddenbery delleniyor ve "bu benim sovum, begenmiyorsaniz izlemeyin" diye sittir cekiyor. wesley'i oynayan will weathon bunu anlatip, bir babanin ogluna sahip ciktigi gibi kendine sahip cikildigini söyledikten sonra rod'un söylesiyi degerlendirirken kiskandigini söylemesi.

-babasinin aldatmalarini filan konu etmesine ragmen, bu konuda en cok bilinen nichelle nichols'u defalarca ekrana getirdigi halde bu konuya hic girmemesi.

- en sonunda özellikle babasini ve vizyonunu anladigini, verdigi umudu, insanliga güvenini, günün birinde insanligin aclik, acgözlülük, savas, para, din gibi kavramlari arkasinda birakacagina inancini anlatmasi, hatta bu yüzden bunu temsil etmedigine inandigi earth final conflictteki teknik danismanligini birakmasi. cünkü ona göre roddenberry'nin mesaji, ögrenmeye merak, insan aklininin sinirlarini genisletmeye ve farkli türlerle önyargisiz karsilasma dair ve sovun sadece patlamaya, entrikaya filan dönmesi bunlarla ilgisi yok.
bence burada komik olan, bundan 6 yil sonra gelinen noktada, roddenberry'nin umutlu, crew arasinda sürekli cekisme olmasina dahi izin vermeyen aydinlik yarinlarini acikca reddeden (en azindan ilk sezonuyla durum bu) star trek discovery'e yapimci yönetmen ^* olmasi ve star trek'in sadece scifi degil insana dair derin anlatimlari mümkün kilan dahice bir platform oldugu tespitini yapan seth macfarlane'nin the orville'le roddenberry'nin vizyonunu takip eden bir yerlerden baslayan bir seriye imzasini atmasi. simdilik benim izlenimim de trekkielerin the orville'i daha fazla benimsedikleri yönünde.

son söz niyetine: star trek'i tanimayip, tanimak isteyenler icin 1.5 saatlik iyi bir yatirim. trekkielerinse zaten izlemis olmasi sart.

(sekundant - 17 Mart 2018 16:11)