gerçeküstü öğeler ve japanistik komedi sahneleriyle arada bi yarabilen film. iddialı olmasa da keyif verici

(hikaye mesture - 25 Ocak 2008 05:41)

katsuhito ishiiadli genc nesil japon yonetmenin debut filmi. kisaca filmin konusu zamaninda calistigi yakuzalardan yuklu derecede para calmis olan samehada’nin(tadanobu asano) mafya’dan kacarken amcasi tarafindan taciz edilen ve siki kontrolde hapis tutulan toshiko’yla yollarinin kesismesi. anlamadigimiz bir cabuklukla ve ilk goruste ask oldugunu tahmin ettigim bir etkilesimle samehada ve toshiko birbirlerine asik olurlar ya da pek belli etmeseler de filmin gidisatindan oyle bir yorum yapilabilir. ikili beraber kacmaya baslarlar gecmislerinden ve daha baska da bir sey olmaz gercekten. pek bir konusu yok yani. ya da bir olaylar butunlugu yok.

filmde giris gelisme sonuc halinde bir konu olmamasini aslinda elestirmiyorum. lakin cogu godard filminde de cogu zaman bir konu ve olaylar butunlugunun olmadigini goruruz ama en azindan bir karakter analizi, hayattan kopma, spontane diyaloglar zinciri ve ozdeslesmesi kolay ve sevimli karakterler vardir bizi filmlerine bagliyan. bu filmde karakterler birbirinden kopuk, her seyden once seyirciden kopuk. diyaloglar sanki kisa sahne sovu gibi alakasiz alakasiz oraya buraya serpistirilmis. genel bir butunluk saglanamamis. en azindan 15 tane ana karakterin oldugu bir filmde boyle basit bir konu ve gelistirilmemis senaryo ve karakterler esliginde film ancak stil ve tarziyla degisik bir seyir sagliyabildi bana.

ishii’nin daha onceki reklam backgroundundan olsa gerek filmde konu ve karakter gelisiminden cok stil ve designa onem vermis sanki. filmin surukleyici bir konusu olmadigindan olsa gerek uc izleyiste ancak bitirebildim bir bucuk saatlik, minicik filmi. cunku her izledigimde bir noktada uykuya dalmisim farketmeden. bunun nedeni sanirim filmin bir aksiyon filmi olmasina ragmen alisilagelmemis dusuk bir tempoda ve garip ve cogu zaman itici olabilen bir soguklukta olmasi. hemen hemen butun karakterler itici, soguk ve ozdeslesmesi zor tipler. tadanobu asano’ya olan hayranligim bile onun samehada karakterini sevmeme yetmedi ne yazik ki. butun bunlarin golgesinde de olsa filmin designi oldukca iyi yapilmis. mekanlar, kostumler cok iyi secilmis. renkler, kamera acilari, cekimler ve mise-en-scene de filmin genelinde etkileyiciydi diyebilirim. ama film design ve stilinin etkileyiciliginin otesinde bir sey vermiyor ne yazik ki seyirciye. bir miike’yi, kitano’yu, tsukamoto’yu aratiyor.

(ningyo - 23 Ocak 2005 07:47)