1976 yilinda cikan, rush'un 4. studyo albumu, kadroda geddy lee, alex lifeson ve ustad neil peart, trio'nun en onemli albumlerinden biridir. yakla$ik 21 dakikalik epik 2112 overture, a passage to bangkok, twilight zone, lessons, tears ve something for nothing ile a farewell to kings'e bir girizgah niteligindedir^*. me$hur kizil pentagram'in ilk belirdigi albumdur, konsept olarak gelecekte kurulmu$ baskici ve totaliter bir toplum ve muzigin uretime katkisi olmadigi icin yasaklandigi bir zamani anlatir.
ciyak ciyak bir geddy lee olsa da, gitar agirlikli album, her rush fan'i icin olmazsa olmazlardandir.

ayrica bu entry de benim 2112. entry'm olmu$ (silinenler olursa degi$ecektir elbet), bunu hatirlatan lady melyche'ye te$ekkuru borc biliyorum...

(lord aragorn - 4 Mart 2002 00:28)

benim için bir fahrenheit 451 , efendime söyleyeyim, bir brave new world neyse, bu eser de odur. tam bir distopik şahaser bu parça, edebiyat ve sinemada örneklerini gördüğümüz hadiseye musiki cenahından yaklaşıp akılları alıyor.

yıl iki bin bilmemkaç, galaksiyi yakıp yıkmış devasa bir savaşın ardından tüm gezegenler, syrinx tapınağı rahipleri tarafından yönetilen "güneş sistemi federasyonu'nun kızıl yıldızı" altında bir araya geliyorlar. bu rahipler federasyona bağlı kitleler üzerinde tam bir tahakküme sahip; okunacak materyallerin neler olabileceğine, insanların neleri dinleyebileceğine dahi onlar karar veriyor. bu noktada parça, entarimin başında değindiğim iki romanla oldukça benzeşiyor, hatırlarsanız fahrenheit 451'de itfaiyeciler artık kitapları yakmakla görevlidir ve huxley'nin cesur yeni dünyasında hükümet, yönettiği güruhlar üzerinde tam kontrole haizdir.

parçayla birlikte dakikalar aktıkça hikaye de ilerliyor. kahramanımızla tanışıyoruz, şelalenin ardındaki bir mağarada eski bir gitar buluyor, ne olduğunu anlamaya çalışıyor, sonra onunla kendi müziğini yapabildiğini fark ediyor ve üzerinde vakit harcadıkça gelişiyor. bence parçanın en güzel kısmı bu bölüm, alex lifeson'un akustik gitarıyla önce çok basit birkaç melodi çalışı ve ardından çaldıklarının gittikçe daha kompleks hale gelişi hikayede yansıtılmak isteneni olabilecek en iyi şekilde veriyor dinleyiciye.

daha sonra kahramanımız yaptığı bu buluşu rahiplere göstermeye karar veriyor; fakat rahipler enstrümanı bir başka işe yaramaz oyuncak olarak nitelendiriyor ve yok ediyorlar. hayal kırıklığına kapılan kahramanımız da gitarı bulduğu mağaraya geliyor ve burada uyurken, elder race'in, yani bir zamanlar dünya'da yaşamış insanların sanılanın aksine yok olmadığını, uzun zaman önce dünya'yı terk edip bir başka gezegende muhteşem bir uygarlık kurduklarını görüyor düşünde. rüyasındaki bu mükemmel dünyada yetenekli eller özgürce yaratıyorlar arzuladıklarını. ayrıca bu yaşlı ırkın gittikçe güçlendiğini ve geri dönüp syrinx tapınağı'nı yok edeceklerini görüyor.

rüyasından uyandığında ise daha da umutsuzluğa kapılıyor; zira düşünde gördüğü bir dünyanın asla var olamayacağını fark ediyor. var olan düzende insanların potansiyellerinin farkında olmaksızın bomboş yaşamlar sürdürmekten kurtulamayacağını anlıyor ve bu depresyon hali içinde intihar ediyor. şarkının bu bölümde büründüğü dramatik hal ise bilhassa dikkate değer, gerek geddy lee'nin vokalleri, gerekse de lifeson'un solosu tek kelimeyle muhteşem.

hikayenin tam olarak nasıl sonlandığı bir muamma. parçanın son bölümünde "attention, all planets of the solar federation: we have assumed control" sözleri tekrarlanıyor. kahramanımızın, önceki bölümlerde, rüyasında elder race'in geri gelişini ve yönetimi tekrar ele alışını gördüğünü göz önünde bulundurunca muhtemelen bu kehanetin gerçekleştiği sonucuna varabiliriz sanıyorum.

(dodo the bird - 14 Kasım 2008 01:25)

sanat eseri.

(spacetimereality - 16 Kasım 2002 00:49)

neil peart'ın 2112 ve moving pictures'ı anlatan classic albums belgeselinde anlattığına göre, şarkının sonunda, kahramanımızın rüyasında gördüğü topluluk solar federation'u alt ediyor, "we have assumed control" kısmını da dolayısıyla onlar söylüyor.

birebir kendisinden alıntılayacak olursak: "that's the good guys. that's the cavalry, coming in at the end. so it actually, to me, had a happy ending."

(resistance is futile - 7 Kasım 2010 13:48)

destansı şarkıdır efendim. gözlerini kapattığınızda tüm hikâyeyi izleme şansınız olur ve evet dünyayı gitar kurtaracak!

edit: şarkının adının 2112 olması bence manidardır. kendileri mayalara bir yüz yıllık nah çekmişlerdir.

(haziranda olmek zor - 3 Şubat 2011 22:33)

bu şarkıyı yıllardır dinliyorum. her seferinde kendime neden 21 dakika 12 saniye sürmüyor diye soruyorum, cevap bulamıyorum. baştaki synth kısmını uzat, sona biraz ekleme yap, 34 saniye eksik var çok da değil yani.

bir bu, bir de seventh son of a seventh son'ın yedi şarkı olmaması. bir bildikleri vardır kesin diyorum ama iki albümde de albümün adı gollük pas resmen, dokunsalar gol olacakmış, ama istememişler. enteresan.

(resistance is futile - 31 Ocak 2012 23:33)

21 aralik 1976'da dogan rush-severler icin harika bir dogumgunu hediyesi. ayrica nefis ve bitmek bilmez bir parcadir kendisi.

(ssg - 20 Ekim 2003 11:33)

klasik olarak nitelendirilebilecek bir rush şahaseri. hem hikayesi, hem de müziği mükemmel. dönem dönem en sevdiğim şarkı oluyor, arada dinlemeyi unutup kendime kızıyorum, hatırladıktan sonra yine en sevdiğim şarkı oluyor. şarkı demeye bile utanıyorum aslında, çünkü şarkı tabiri çok hafif kaçıyor 2112 için. çevirisine de haziran 2013'de başlayıp ocak 2014'de bitirmiş olsam da aradan geçen süre tamamen benim tembelliğimden kaynaklıyor. her cümlesi her notası insanın içinde patlamalara neden oluyor. insanların yaptığı insanüstü bir şarkı.

bu da benim çeviri denemem; (şarkının linkini de iliştireyim, belki daha çok kişinin keşfetmesini sağlar; http://www.youtube.com/watch?v=azm1_jty1sq)

"gözlerim açık yatıyorum ve megadon'un kasvetli karanlığına bakıyorum. şehir ve gökyüzü birleşip sürüp giden grilikte bir deniz, tek bir düzlem hâline geliyorlar. ikiz aylar çelik gibi gökyüzünde yollarını çizerken sadece iki soluk küre gibiler. eskiden burada oldukça iyi bir hayatım olduğunu düşünürdüm. her gün kendimi makineye takardım, akşamları da tapınakvizyonu izlerdim ya da tapınak gazetesini okurdum.

arkadaşım jon buranın dış gezegenlerdeki atmosferik kubbelerden daha güzel olduğunu söylerdi. 2062'de hayatta kalan gezegenler solar federasyonunun kırmızı yıldızı altında birleştiğinden beri barış içinde yaşıyorduk. bizim kadar şanslı olmayanlar da bize birkaç yeni ay vermişlerdi.

bana ne söylendiyse inandım. hayatımın iyi bir hayat olduğunu düşündüm, mutluyum sandım. sonra da tüm bunları değiştiren bir şey buldum..."

[i. uvertür]

ve dünya alçakgönüllü olana kalacak.

[ii. syrinx tapınakları]

"...tapınağın devasa gri duvarları tüm federasyon şehirlerinin kalbinden yükseliyor. hayatın her kesiminin içerden düzenlendiğini ve yönetildiğini düşündükçe bu duvarlar beni hep huşu içinde bırakmıştır. kitaplarımız, müziğimiz, işimiz ve oyunumuz rahiplerin yardımsever bilgelikleri tarafından idare ediliyor."

biz her şeyle ilgilendik
duyduğunuz sözlerle, söylediğiniz şarkılarla
gözlerinizi renklendiren resimlerle
hepimiz birimiz ve birimiz hepimiz için
beraber çalışıyoruz, oğullarımız
hiçbir zaman nasıl veya neden olduğunu merak etmek zorunda değilsiniz

biz syrinx tapınağının rahipleriyiz
büyük bilgisayarlarımız kutsal salonları dolduruyor
biz syrinx tapınağının rahipleriyiz
hayatın tüm meyveleri bizim duvarlarımızın içindedir

yaptığımız şu dünyaya bakın
eşitlik bizim tek sermayemizdir
haydi siz de insanların kardeşliğine katılın
ne kadar güzel ve mutlu bir dünya
bayraklar açılsın!
kırmızı yıldızı gururla yukarda tutun!

biz syrinx tapınağının rahipleriyiz
büyük bilgisayarlarımız kutsal salonları dolduruyor
biz syrinx tapınağının rahipleriyiz
hayatın tüm meyveleri bizim duvarlarımızın içindedir

[iii. keşif]

"...sevdiğim şelalenin arkasında mağaranın altında o küçük odada saklıydı, onu orada buldum. yılların tozunu bir kenara attım ve elime alarak saygılı bir şekilde tuttum. ne olabileceği hakkında hiçbir fikrim yoktu, ama çok güzeldi..."

"...ellerimi tellerin üstünde tutmayı öğrendim ve kulaklarını farklı sesleri çıkarabilmek için çevirdim. diğer elimle tellere vurduğumda, ilk harmonik seslerimi ürettim ve bir süre sonra kendi müziğimi buldum! tapınakların müziğinden nasıl da farklıydı! rahiplere bunu söylemek için sabırsızlanıyorum!"

bu garip alet de ne?
ona dokunduğumda ses çıkarıyor.
titreyen telleri var ve müzik sağlıyor
bulduğum bu şey de ne olabilir?

baksana, nasıl üzgün bir kalp gibi şarkı söylüyor
ve mutlu bir şekilde acısını bağırıyor
sesi bir dağ gibi kendine yükseklerde yer buluyor
veya notaları yağmur gibi usulca düşüyor

bu yeni harikayı paylaşmak için sabırsızlanıyorum
insanlar onun ışığını görecekler
hepsi kendi müziklerini yapacaklar
rahipler bu gece için benim ismimi yüceltecekler

[iv. sunum]

"...çalmam bittikten sonra oluşan ani sessizlikte kafamı kaldırdım ve nemrut suratlı, ifadesiz yüzlere baktım. rahip brown ayağa kalktı ve uykulu sesi sessiz tapınak salonunda yankılandı..."

"...minnettar bir neşe görmeyi beklerken, reddedilişimin sözlerini işitiyordum! övgü yerine, kasvetli bir red. rahip brown değerli enstrümanımı ayaklarının altında parçalarken şok ve korku içinde izledim..."

biliyorum çok alışıldık değil
sizin karşınıza bu şekilde gelmek
ama kadim bir mucize buldum
sizin de bilmeniz gerekir diye düşündüm
müziğimi dinleyin
ve ne yapabileceğini duyun
hayatın kendisi kadar güçlü bir şey var müziğimde
biliyorum, size de ulaşacaktır

evet, biliyoruz, yeni bir şey değil
sadece vakit kaybı
kadimlerin yaptıklarına ihtiyacımız yok
dünya bu şekilde gayet iyi
sadece insanoğlunun eskilerden gelen ırkını
bitirecek başka bir oyuncak
bu saçma hevesini unut
plana uymuyor

söylediklerinize inanamıyorum
bunlar doğru olamaz
dünyamız bu güzelliği kullanabilirdi
ne yapabileceğimizi hayal edin!
müziğimi dinleyin
ve ne yapabileceğini duyun
hayatın kendisi kadar güçlü bir şey var müziğimde
biliyorum, size de ulaşacaktır

bizim daha fazla sinirimizi bozma!
yapacak işlerimiz var
normal hayatını düşün
orada ne faydası olacak ki sana?
sadece insanoğlunun eskilerden gelen ırkını
bitirecek başka bir oyuncak
bu saçma hevesini unut
plana uymuyor!

[v. kahin: rüya]

"...galiba sadece bir rüyaydı, ama şimdi bile gerçek gibi geliyor. merdivenin zirvesinde duran kahinin beni çağıran elini açıkça görebiliyorum..."

"...birer heykel gibi şekillendirilmiş şehirlerin inanılmaz güzelliğini görebiliyorum, insanoğlunun saf ruhunu bu dünyada yaşayan hayatlarda ve yapılan işlerde görebiliyorum. tamamen farklı bir yaşam şekli, federasyon tarafından uzun zaman önce yok edilmiş bir yaşam şekli, gördüğüm için hem şaşkınlıktan dolayı hem de idrak ettiğim için aklım başımdan gitmişti. tüm bunların kaybıyla hayatın ne kadar anlamsız bir hale geldiğini artık anlamıştım..."

sessiz sokaklardan yürüyerek eve gittim
ve kesintili bir uykuya daldım
gecenin ötesindeki diyarlara kaçtım
rüya, bana ışığı gösteremez misin?

dönen bir merdivenin tepesinde duruyorum
bir kahin beni orada karşılıyor
ışık yılı uzaklıktaki yerlere götürüyor
astral gecelerden ve galaktik günlerden geçiyoruz
yetenekli ellerin eserlerini görüyorum
o zerafet, bu garip ve harika yer
insanoğlunun elini yükselirken görüyorum
aç bir akıl ve açık gözlerle

gezegeni uzun zaman önce terk ettiler
eski ırk hala öğreniyor ve büyüyor
güçleri büyüyor ve amaçları kuvvetleniyor
yakında ait oldukları evi tekrar ele geçirecekler
tapınakları yıkmak için eve gelecekler
değişmek için eve gelecekler!

[vi. monolog]

"...mağarayı günlerdir terk etmiyorum, bu çaresizliğimde tek sığınağım oldu. şimdi beni rahatlatmak için sadece şelalenin müziği var. artık federasyonun kontrolü altında yaşayamam, ama gidecek başka hiçbir yer yok. tek umudum ölümümle birlikte rüyamdaki dünyaya geçmem ve böylece huzurlu olmam."

uykuyu hala gözlerimde hissediyorum
rüya hala kafamda geziniyor
iç geçiriyorum ve üzgün bir şekilde gülümsüyorum
ve yatakta bir süre uzanıyorum
keşke geçip gitseydi
tüm rüyalarım gibi kaybolup gitmeseydi

gördüğüme benzer bir dünyada
hayatın nasıl olabileceğini düşünsene!
artık devam edebileceğimi düşünmüyorum
bu soğuk ve boş hayatı yaşamaya devam edemem

moralim (ruhum) çaresizliğin en derin sularında geziyor
bana hayat veren kanım taşıyor...

[vii. büyük final]

solar federasyonunun tüm gezegenlerinin dikkatine
solar federasyonunun tüm gezegenlerinin dikkatine
solar federasyonunun tüm gezegenlerinin dikkatine
artık kontrol bizde
artık kontrol bizde
artık kontrol bizde

şarkıyı dinleyip ya da en azından sözleri okuyup buraya geldiğinize göre gazlı yorumlarıma başlayabilirim. hayatın özeti değil mi direkt yahu? uvertür kısmındaki söz "ve dünya alçakgönüllü olana kalacak (and the meek shall inherit the earth)" incil'den bir alıntı. dağdaki vaaz (sermon on the mount) bölümünün üçüncü kıtası. şuradan okuyabilirsiniz; (bkz: #19806358) okuyup geldiyseniz ana karakterimizin, mağaraya giden, gitar çalarak müziği keşfeden ana karakterimizin, özelliklerini tasvir ettiğini görmüşsünüzdür. tapınak rahipleri de ana karakterin tam olarak zıttı. dünya alçakgönüllü olana kalacak, çünkü alçakgönüllü kendisiyle yüzleşecek, iyiliğinin ya da iyi yönlerinin yanında kötülük olduğunu da keşfedecek. ana karakterin mağaraya gitmesinin nedensiz olduğunu düşünmüyorum, hiçbir şeyin nedensiz değildir zaten değil mi? dini kitaplarda peygamberler de hep kendilerini keşfetmek için mağaralara gitmemişler mi ve sonra mağaradan çıkıp insanlara keşfettiklerini anlatmamışlar mı? dini kitaplardaki her şeye körlemesine inanmayıp onların sembolik bir anlatım olduğunu anlamışsınızdır zaten. mağara yalnız kalmak için gidilen bir yer, yalnız kalmak kişinin kendisiyle yüzleşmesini sağlayabilecek tek unsur, daha doğrusu yalnız kalmak ve aynaya bakmak belki, bu hikayede ayna büyük ihtimalle şelalenin suları. kişi kendisini görmek istemezse yalnız kalmaya da korkar, o yüzden ikisi birbirine oldukça bağlı. rahipler de o nedenle hep rahip"ler" ve ana karakterimiz hep tek başına.

burası da gitarı en iyi anlatan sözler sanırım;

baksana, nasıl üzgün bir kalp gibi şarkı söylüyor
ve mutlu bir şekilde acısını bağırıyor
sesi bir dağ gibi kendine yükseklerde yer buluyor
veya notaları yağmur gibi usulca düşüyor

gitar ya da müzik ana karakterin kendisini keşfetmesini sağlıyor. bu müzik olmayabilirdi, bir kağıt parçasındaki bir şiir de olabilirdi, kısa bir yazı da olabilirdi, resim de olabilirdi, ama onu uyandırmak için bunlardan biri mutlaka şarttı. uyanmak için bir sanat eseri görmek zorundaydı, çünkü sanat eserleri bizim ortak bilincimizin eserleridir ve o ortak bilincin ya da ortak ruhun sesini duymak için de öncelikle onları dinlememiz gerekir. "müziğimi dinleyin ve ne yapabileceğini duyun." rahipler müziği küçümsemiyorlar, aksine onun ne kadar tehlikeli olduğunun farkındalar. oyuncak diyorlar ama, insanoğlunu bilindiği şekliyle yok edip daha ileriye taşıyacak kadar tehlikeli bir oyuncak olduğunu da kabul ediyorlar ve planları insanların ilerlemesi değil, geriye gitmesi de değil. rahipler zamanın akışına karşı koymaya çalışıyorlar, zaman ve insanoğlu yerinde saysın istiyorlar. zamanın akışı kimleri yok edip geçmiş, onları mı yok edemeyecek?

sonunda anakarakterimiz ölüyor. burada onun için üzülmeyin, çünkü yaşadığı ölüm fiziksel ölümün çok daha ötesinde. şamanik yolculuk üzerine atölyeler düzenleyen psikoterapist sandra ingerman ölüm hakkında şöyle söylüyor; "yaşamlarımız boyunca pek çok ölüm deneyimliyoruz. inisiyasyonlar ve değişimler içeren geçirdiğimiz küçük ölümler var ve sonra da fiziksel bedenlerimizden aşkın gerçekliğine geçiş yaptığımız büyük ölüm var." benim az önce söylediğim ortak bilinç, tek ruh kavramları da bu aşkla ilgili ve bu gerçeğe uyanmak, yani aşkın gerçekliğine geçiş yapmak da ölüm olarak nitelendiriliyor, dolayısıyla karakter de büyük finalden önce böyle bir ölüm deneyimliyor. sonra da kendi dünyasını kurtarıyor. güneş federasyonunun kontrolünü ele geçiriyor. darısı diğer dünyaların başına.

(pazkaztaz - 5 Ocak 2014 13:43)

sanırım dünyanın en tiz vokal açılışına sahip albüm\şarkı vs. dır kendisi. vokal her girdiğinde beni bi gülme alıyo eheh! :) --- tespit bana ait değil bu arada. hak yemeyeyim eheh.

(malganis - 5 Ocak 2014 13:50)

sözlerini de yazayım tam olsun.

i. overture

and the meek shall inherit the earth...

ii. temples of syrinx

we've taken care of everything
the words you hear, the songs you sing
the pictures that give pleasure to your eyes.
it's one for all and all for one
we work together, common sons
never need to wonder how or why.

we are the priests of the temples of syrinx
our great computers fill the hallowed halls.
we are the priests, of the temples of syrinx
all the gifts of life are held within our walls.

look around at this world we've made
equality our stock in trade
come and join the brotherhood of man
oh, what a nice, contented world
let the banners be unfurled
hold the red star proudly high in hand.

we are the priests of the temples of syrinx
our great computers fill the hallowed halls.
we are the priests, of the temples of syrinx
all the gifts of life are held within our walls.

iii. discovery

what can this strange device be?
when i touch it, it gives forth a sound
it's got wires that vibrate and give music
what can this thing be that i found?

see how it sings like a sad heart
and joyously screams out its pain
sounds that build high like a mountain
or notes that fall gently like rain.

i can't wait to share this new wonder
the people will all see its light
let them all make their own music
the priests praise my name on this night.

iv. presentation

i know it's most unusual
to come before you so
but i've found an ancient miracle
i thought that you should know
listen to my music
and hear what it can do
there's something here as strong as life
i know that it will reach you.

yes, we know, it's nothing new
it's just a waste of time
we have no need for ancient ways
the world is doing fine
another toy will help destroy
the elder race of man
forget about your silly whim
it doesn't fit the plan.

i can't believe you're saying
these things just can't be true
our world could use this beauty
just think what we might do.
listen to my music
and hear what it can do
there's something here as strong as life
i know that it will reach you.

don't annoy us further!
we have our work to do.
just think about the average
what use have they for you?
another toy will help destroy
the elder race of man
forget about your silly whim
it doesn't fit the plan!

v. oracle: the dream

i wandered home though the silent streets
and fell into a fitful sleep
escape to realms beyond the night
dream can't you show me the light?

i stand atop a spiral stair
an oracle confronts me there
he leads me on light years away
through astral nights, galactic days
i see the works of gifted hands
that grace this strange and wondrous land
i see the hand of man arise
with hungry mind and open eyes

they left the planet long ago
the elder race still learn and grow
their power grows with purpose strong
to claim the home where they belong
home to tear the temples down...
home to change!

vi. soliloquy

the sleep is still in my eyes
the dream is still in my head
i heave a sigh and sadly smile
and lie a while in bed
i wish that it might come to pass
not fade like all my dreams...

just think of what my life might be
in a world like i have seen!
i don't think i can carry on
carry on this cold and empty life

my spirits are low in the depths of despair
my lifeblood...
...spills over...

vii. the grand finale

attention all planets of the solar federation
attention all planets of the solar federation
attention all planets of the solar federation
we have assumed control.
we have assumed control.
we have assumed control.

(chilar - 4 Ocak 2006 22:30)