[...]
anlatarak bitiriyorum hayatımı
bilmiyorum başka nasıl bitirilir bir hayat
bir çiçek çizdim bu akşam avcuma
ismini herşey koydum^*
[...]

[...]
beni anneme götürsün bindiğim bütün taksiler.^*
[...]

[...]
seni sevince pazara çıktım sevinçten
enginar aldım “süper enginarlar” diye bağıran adamdan
oturup ağladım sonra, şaşırdın.
bu “süper” oluşta canımı acıtan bir şeyler vardı.
canımın acısıydın.^*
[...]

(bkz: şimdiden bir hatırasın)
(bkz: calikusu nun z raporu)

(tirtillarkelebekolur - 13 Haziran 2007 02:48)

uluslararası şiir festivali'ne aşağıdaki tarihlerde katılacak olan şair:

12 mayıs 2010 emirgan beyaz köşk saat 14.00
13 mayıs 2010 yerebatan sarnıcı saat 20.00

ayrıntılı bilgi için:

http://www.istanbulsiirfestivali.org/tr/index.asp

edit: özgeçmişi sansürlendiği için kendisi festivalden çekilmiştir. aşağıdaki metin kendi kaleminden:

"uluslararası şiir festivali 2010 özgeçmiş sansürü festival broşürü için benden özgeçmiş istendiğinde, göndermiş olduğum özgeçmiş metninin son cümlesi “şu sıralar cadılık, büyü çeşitleri gibi konularla ilgileniyor ve bir “efsun kitabı” düşlüyor.”şeklindeydi. tanıtım broşürünü gördüğümde tarafımca yaz...ılan özgeçmişimden, benden izin almadan bu cümlenin çıkarıldığını farkettim. editöre bunun sebebini mail yollayarak sordum, herhangi bir cevap alamadım. bu cümleyi her kim özgeçmişimden hangi sebeple çıkarmış olursa olsun, şunu bilmesini istiyorum. ben cadıları sevmeyenleri sevmiyorum. cadılardan korkanlardan da korkmuyorum. özgeçmişime uygulanan bu sansürü şiirime uygulanmış kabul ediyorum. cadı avcıları her çağda olmuştur. bugün de vardır. ve maalesef artmaktadır. bir şiir festivali kitapçığında dahi cadılığa tahammülü olmayanlara bildirmek isterim. yazmaya çalıştığım kitap bir “efsun kitabı” olacak, cadı avcılarına yönelik büyü girişimlerim sürecek. benden bir hanımefendi olmamı bekleyenler ve hanım hanımcık bir özgeçmiş yazmamı dileyenler özgeçmişimi (hangi sebeple olursa olsun) kesip biçenler biliyorum ki bazı haddini bilmez beyefendilerdir. onlar muhtemelen şiiri ılık bahar yağmurları ile karşılaştırıp, bir tür oyun hamuru gibi istedikleri gibi yoğurabileceklerini zannedenlerdir. bu beyefendilerin bilmesini istediğim bir husus vardır. şiir onların zannettiğinden çok daha sert ve çetin bir şeydir. şiir onların caiz bulmadığı pek çok şeyi barındırır. şiirin tahammül edemediği onların tahammülsüzlüğü ve sansürüdür. denilebilir ki “ne olmuş canım bir cümleyi çıkardılarsa, sen de aklı başında bir özgeçmiş yazsaydın.’’ böyle söyleyenler şair değildir ve hiç olmayacaklardır. hiç olmamışlardır. aklım başımda olsaydı şiir yazmazdım. aklım başımda olsaydı her devirde nasıl beceriyorsam muhalif olmanın bir yolunu bulmazdım. aklı başında olanlar, aklı başında olmayan bir cadının özgeçmişini istedikleri gibi kesip biçebileceklerini sanmışlar ve bir cümleyi çıkarmışlardır. çıkardıkları cümle kendilerince muhtemelen caiz bulunmamış olabilir, belki bir şiir festivalinin “saygınlığına ve ağırlığına” yakıştırılmamış olabilir ki şiir hiç de onların istediği bir ağırlığı taşımayacak ve onların istediği biçimde saygın olmayacaktır. şiir, gerçek şiir okurlarının ve gerçek şairlerin anlayabileceği başka tür bir ağırlık ve saygınlığı yaşatmıştır. o halde sormak gerekir, bir şiir festivalinin açılış davetiyesine, resmi (formal) kılık kıyafetle teşrif buyrulmasını isteyenler de aynı “saygın” kişiler midir? bu kılık kıyafet yönetmeliği beni fena halde daraltıyor ve devlet memurları festivali ruhumu sıkıyor. özgeçmişimin makaslandığı festival kitapçığını gördüğümde incindim. önemsememeye çalıştım. neticede ben bir cadı olarak türlü ağır üzüntüleri şiir denen büyü ile başımdan savmıştım. aldırmamaya karar vermiştim. sonra gece yarısı üstüme büyük siyah bir pelerinin atıldığını gördüm rüyamda, uyandım. birden bire bu sansür beni çok sinirlendirdi. şöyle ki özgeçmişimden avukat olduğuma dair bölüm çıkarılsa hiç kızmazdım da, cadı olduğumu söyleyen kısım çıkarılınca art niyetli buldum. üstelik özgeçmişten ismi füsun olan bir kızımın olduğuna dair bir bölüm de çıkarılmıştı. demek insanın kızının isminin füsun olması da caiz değildi. bazılarının söylediği gibi hakikaten “ülkemiz normalleşiyor” ve başta şairleri normalleştirmek en mantıklısı, şairlerin özgeçmişlerinden caiz olmayan, örf adet ve din diyanete mugayir bölümlerin çıkarılması ve açılışta resmi kıyafet talepleri hep bu normalleşmenin belirtileri. öyle ki yakında bir cadı avı da başlayabilir, önce kendini cadı ilan edenler avlanır ve sonra bazıları cadı ilan edilerek avlanır. belki füruğ bizde de yasaklanır. belki bazı cümleleri özgeçmişimden çıkaranlar böyle bir tepki ile karşılaşacaklarını da öngörmemişlerdir. aman şimdi tepki çekmeyelim demişlerdir, festivalimizin “saygınlığı ve ağırlığına” cadı ve büyü gölgesi düşmesin demişlerdir. nasıl olsa bir cümle o kadar da önemli değil demişlerdir. işte o çıkarılan bir cümle bizi daha da cadılaştıran cümledir. festivalde şiir okumayacağım. ve bir cadı olarak beni fazlaca sinirlendirdiğinizi belirtmekle yetineceğim. eğer bana dense idi ki, özgeçmişinizden cadılıkla ilgili bölümü çıkaracağız izniniz var mı? hayır derdim. izin vermiyorum. maalesef bu da yapılmadı. bu “ağır ve saygın” festivali ve özgeçmişimi makaslayan beyefendileri ayıplıyorum. sizin festivaliniz varsa bizim de büyülerimiz ve kedilerimiz var. en muzır neşriyat duygularımla. hoşça kalın. didem madak

(aptallarin pin kodu - 11 Mayıs 2010 16:33)

ruhunun dallarından ah'lar dökülen şair. bi tanesi şöyledir mesela:

mutfağa gidip domates çorbası pişirdim
çoktandır öksüz olan mutfakta
buğulandı ve ağladı camlar
gözyaşlarını kuruladım perdenin ucuyla
çoktandır öksüz olan dünyaya baktım
allah babasıyla baş başa kalmış insanlara
poşetin tamamını beş bardak suya boşaltınca
sanki biraz rahatladım
kazanlar dolusu çorba kaynatsam sanki
artık kimse mutsuz olmayacaktı
ah dedim sonra
ah!

bir şairin kadın olduğunu belli ederek şiir yazmasından daha tatlı ne olabilir. annesinin terliklerde bıraktığı boşluğu okşayan bir şairse hele. nefis.

(kordelya - 28 Şubat 2011 19:53)

"anlatarak bitiriyorum hayatımı
bilmiyorum başka nasıl bitirilir bir hayat
bir çiçek çizdim bu akşam avcuma
ismini her şey koydum" diyerek gitti dünyadan. beynim ve kalbim zonkluyor.

(sinemsal - 24 Temmuz 2011 00:49)

çalıkuşu'nun z raporu sunmuştur son olarak hayata.

"hayatıma bir ölüm yazacağım
bir ölüm, pek de inandırıcı olmayan"

(visibilia ex invisibilibus - 24 Temmuz 2011 01:08)

''sevdiğim bütün kadın şairler
erkenden gidiyorlar
sanki bir şeyler dercesine
ima edercesine
belki de
acılarım bitsin diye
bilmeden
arkalarında bir acı yığını bırakarak
gözüm kaldı
süpürgen öksüz
dizeler sensiz
en güzel şiirin
annesiz.''

(sivil palyaco - 26 Temmuz 2011 15:25)

'ama yazgısını yaldızlı çokomel kağıtları gibi, tırnaklarıyla düzeltemiyor insan' der bir şiirinde

(benim dengemi bozmayiniz - 25 Haziran 2012 00:11)

"ben sevinince;

annem gibi
rengarenk receller dizerim
kalbimin raflarina."

ah hayir, bu kadar guzel olmamaliydi.

(dis perisi - 26 Kasım 2014 22:30)

derler ki ;"birine altı çizili kitaplarınızı vermek/yaralarınızı emanet etmektir bir bakıma." ne güzel demiş. beni tanıyanlar bilir bu kadına tutkumu. bilmeyenler sizde öğrenmiş oldunuz, tanıştığımıza memnun oldum. gün içinde insan mırıldanır mı kendi kendine dizeleri. mırıldanıyormuş. kitap alışverişi yaptığım bir dostum var haftada bir o verir ben veririm acılar hayaller kitaplardan taşır. altı çizili kendimi bulduğum satırları uzatırken bir bakıma içini açıyorsun, sonra onun okuyup altını çizilmiş halde verdiği kitaplar gelir elime tek bir merakla bakıyorum, kesişim kümesinde neler var diye kesişimde bazen bir şey çıkmasa da iyi bir birleşim kümemiz var bence. neyse bu hafta ona didem madak kitabını verdim nedense buraya kesişim kümemizin dizelerini yazmak istedim. neden bilmem içimi dökmek istedim, kimsenin okumayacağını bilerek ama kendime not kalsın istedim.

"raylar uzanırdı içimde kilometrelerce
bir kara yılan gibi,
bilemezdim menzil neresi?"

"kalbimi kalın kitabının arasında kuruttum
onu orada
beş parmaklı bir çınar yaprağı gibi unuttum."

"yapıştırsam da parçalarını hayatımın
su sızdırıyordu çatlaklarından."

"neden hep aynı yerdeyiz,
hayattan söz edilirdi,
zor denirdi,
ve ardından susulurdu mutlaka."

"bir gecekonduda oturuyor kalbim oysa
yağmur yağdıkça
bir gecekondunun damı gibi içine doğru ağlıyor"

"ben sevgilisi çile olan bir gelindim pollyanna
gel derdim gel, kim olursan ol yine gel...
çiçekli bir düğün davetiyesi gibi otururdum balkonda"

"bıçağın ucuyla kazımak aşkı fazla kızardığında.
söyleyin ateşe,
ruhunu üflemesin benden gayrısına."

"ya siz,
nasıl bilirdiniz çocukluğunuzu ey cemaat?
nasıldı
öldürdüğünüz birinin cenaze namazını kılmak?"

"bir zamanlar kendimi
bulunmaz hint kumaşı sanmıştım.
kaç metredir benim yokluğum?
benden daha çok var sanmıştım.
benim yokluğumdan dünyaya
bir elbise çıkar sanmıştım.
dünyanın çıplaklığına bakmaya utanmadan
sonunda ben de alıştım.
ah...dedim sonra,
ah!"

"acıdan sızlarken burnumuzun direği
morarmış çarşaflarımızı bayrak diye asardık
dokunsalar dağılırdı iyi pişmiş kurabiyeler gibi kalbimiz
kıtırdı ve çıtırdı"

"beklemek üzerine felsefe kitabıydık
her şeyi bekliyoruz diyorduk
hayattan ne beklediğimizi soranlar"

"sanırım lekelerin ülkesine gelin gidecektim
zamanın başı bacaklarımın arasından çıkmıştı"

"bol rüzgarlı bir balkonum olacaktı, dalgalanacaktım"

"kardeşim sevgilime mektup yazdı
bir yıldız gibi kayıp gitmesinden korkuyorum diye
yıldızımın sivri uçlarını törpülüyordum ben o sıra
kullanılmayan tabut kapaklarıyla."

"gece açılıp gündüz kapanan bir parantezdim
sözler vardı içimde işe yaramayan
sözlerle konuştum karanlıkla...
önce söz yoktu kalbimin en doğusunda
sözler...
bir yağlı urgandı acıyı boğmaya yarayan"

"yarısı yenmiş aklımın,
kalan yarısı çileden çıkmış
habire tekkeye odun taşıyordu
ölür şimdi diyerek. ölür zannederek"

"bıçağın ucundaydı insanların hafızası
‘insan unutandır
ve insan unutulmaya mahkum olandır.’
tanrı şöyle derdi o zaman:
ah! "

"bazen ah diyorum durmadan,
şimdi ben ahlatın başında,
otuz iki yaşımda.
ahlar ağacı gibi.
rengarenk çaputlar bağladım yıllarca dallarıma"

"sözleri tekrarlayarak yok eden çocuk gibiyim.
acı çekmeyi öğrendiğimde ismimi de öğrendim."

"sözlerin arasındaki boşlukta
acı çekmemeyi öğrendim"

"bir gün gelecek hiç ağlamayacaksın
yüzün çatlayacak susuzluktan, şeytanın çatlamayacak
bilecek ve söylemeyeceksin"

"belki buluşurduk, telli duvaklı bir şiirde buluşurduk."

"insan çıtır ekmeği ısırdığında,
kırıklar dolar kucağına,
işte orası umudun tarlasıdır.
ve orada başaklar ağırlaştığında,
sayısız ah dökülür toprağa."

"kalbimin doğusu,
her resme güneş çizen bir çocuktu.
gam yükünün kervanları yürürdü dudaklarımda
kavruk ve çatlaktı dudaklarımın toprakları
ölümün ötesinde bir köy vardı
orda, uzakta, kalbimin en doğusunda
şimdi bana yalnızca
dertli türkülere duyduğum karşılıksız aşk kaldı"

"yarın karlar erirse
yüzüm geçit verirse gülümserim birilerine"

"uzaklara gittim
uzaklar sana gelmez, sen uzaklara gidersin
uzaklar seni ister, bak uzaklar da aşktan anlar bayım!"

"yüzü dövmeli kadınların yüzünde yüzümü aradım.
ülkem olmayan ülkemi
kayboluşumu aradım."

"bal gibi acının ikametgah senedini verebilirdi bana
elemin nüfus suretini pekala mühürletebilirdim.
elemin kimliğine emelin resmini yapıştırabilirdik.
geriye artık içimden kaçmak kalırdı sahte pasaportla."

"öldüğünü kimseye söylemedim
oysa inanmıştık aşkın bedelsiz kamulaştırdığı hayatımıza
evimizin ortasından geçen baharat yoluna,
tarçın koklar, salep olurduk"

"neden her aşk
bir kadının cenazesini kaldırır mutlaka. "

"sıkıntılardan bir ev kurdum yıllar sonra.
güzel günlerimiz oldu.
ne parantez açmak isterdim ne bir virgül koymak.
onlara ne söylemeliyim.
bir şey söylemem gerekir mi?
insanlar aradığında gelmezler, aramadığında keşke beni çağırsaydın derler."

"kınızın manayı fazla yoruyor
sizin bu kızınız var ya kendini yangın kovası sanıyor
siz orda uyuyun hala" ^*

"geçmişim acıyor şimdi, yalnız benim değil
benim ülkemin geçmişi de acıyor mesela.
bilirdim oysa ilk badem ağaçları çiçek açar baharda.
bilirdim çiçek satan çingene kızlarını
onlar bütün şimdileri, bütün zamanlara
bir gül parasına satardı.
oğlan kıza bir gül alsa
bilirdim odur en kırmızı zaman.
adına aşk diyorlardı
kalbimin doğusunda bir yalan dünya vardı."

"vasiyetimdir:
dalgınlığınıza gelmek istiyorum
ve kaybolmak o dalgınlıkta."

"bir göl vardı evimizin karşısında,
mavi gözleri olan,
kara yağız bir şehirde yaşamışım meğer yıllarca."

"ah benim nergis kokulu cehaletim...
ruj lekeleri bıraktın bardaklarda
anlatmak isterdin kendini durmadan
bir bardağa bile olsa.
ne diyecektin, ne söyleyecektin
şairlerin şahı olsan,
bir ah’dan başka.
ah benim nergis kokulu cehaletim
bana yıllarca, bunca sözü boşa söylettin.
ah!"

"limanı olanın aşkı olmaz ki bayım!"

"saydım, insanın doksan dokuz tane yalnızlığı vardı.
aşk diyorsunuz ya
ben istemenin allahını bilirim bayım!"

"beni anla.
geçti ömrüm iklimden iklime
yuva yaptım kaç paket cigaranın bacasında
yorgunum, kahvem çamur gibi
batmaya da razıyım, artık beni anla
yeter ki sen beni"

"kalbim ucu kararmış bir tahta kaşık gibiydi bayım.
kendimin ucunu kenar mahallelere taşıdım.
aşk diyorsunuz ya,
işte orda durun bayım
ıslak unutulmuş bir taş bezi gibi kalakaldım
kendimin ucunda
öyle ıslak,
öyle kötü kokan,
yırtık ve perişan."

"bilirim kim dokunsa şiire
eline bir kıymık saplanacak."

"hayatım bir mutsuzluk inşaatıydı pollyanna
çimento, demir. çamur..
duvarlarımı şiir ve türkü söyleyerek sıvardım.
en üst kattan düşerdim her gün
esmer bir işçi gibi dilini bilmediğim bir dünyaya
hayatım bir mutluluk inşaatıydı pollyanna
sana ve mutluluğa yazılmış mektuplarıma
cevap beklediğim zamanlarda. "

"sonu uçmak olan çığlığa.
kime ne anlatarak bitirsem hayatımı?
ölümüme de bir şiir yamar nasıl olsa birileri artık. "

"kardeşim, biriciğim
bazı yaralar yararlıdır buna inan,
bazı yaraların ortasında küçücük bir el,
sanki geçmişine çiçek uzatır,
bazı yaralardan sızan kanla,
tüm geleceğin yıkanır.
bazı yaralar...
sayıyorum,sayıyorum
hiç bitmiyor güller
sensiz hiç bitmiyor zaman.
belki saymayı mutsuzlar bulmuştur.
mutsuzlar hep sayar.
bizler mihsabıyız hayatın,
tam on gün oldu,
gamzelerinden su içmiyor kuşlar.
kardeşim,biriciğim
hadi çık o karanlık odadan."

"hayata söyleyin bundan sonra gitsin
anlamını masallarda arasın "

(janazirav - 18 Ocak 2015 00:31)

didem madak kızı füsun'a demiş ki ;
''“canım kızım,
cehaletimden şair oldum.
annesizlikten.
sen sakın şair olma!”

hic tanimamisim bu zamana dek, haberim olmamis. belki de ayni yerlerden gecmisiz bilmeden, bugun aglatti beni bu sozleriyle, guzel siirleriyle. oturup her seyi unutup bu guzel anneden mahrum buyuyen fusun'a agladim.

(macbeth36 - 26 Mayıs 2015 18:58)