yeni stereolab albumu.

(elf - 20 Mart 2006 14:56)

grubun (the groop) 2005/2006 başlarında çıkardığı ve sınırlı sayıda basılan 4 adet single'ın toplandığı bu albümde artık ''klasikleşen' stereolab sentezi, yani indie, [eskiye göre çok daha az farkedilir olsa da] krautrock, electro-pop, ambient ve lounge müziğinin aynı potada eritildiği eklektik bir karışım ile (gene) karşı karşıyayız. tim gane'in müzikal dehası ile laetitia sadier'in chanteuselüğünün bir tutam da pop baharatı ile tatlandırıldığı (ama asla popüler kısırlık içinde yer almadan) grubun mary hansen'ın ölümünden sonra yayınladığı 2. albümde bir kişi fireyle devam eden topluluğun yeni arayışlar içinde olduğu göze (kulağa) çarpıyor.
albümde "to the end" veya "french disko" gibi hit olmaya aday bir parça bulunmasa da deneysel elektronik tınıların en hafif easy listening kılığı içinde saklanmış olmaları dinleyiciyi albümü tekrar tekrar dinlemeye ve incelemeye itiyor, özellikle albümün başında ve sonunda yer alan 2 parçalık 'kyberneticka babicka' esere bir bütünlük ve aynı zamanda bir uzay filmi soundtrack'i havası katıyor.
bahsedilen grup stereolab olunca, kendilerini tekrarlasalar dahi haklarında olumsuz bir söz söylemek mümkün olmuyor. neredeyse 15 yıllık geçmişlerinin en geniş ufuklu çalışması olmasa, hatta kimi anlarda eski albümlerini fazlasıyla andırsa da sonuçta insanın artık istese de kötü bir iş çıkaramayacakmış gibi düşünmesine sebebiyet veren bir oluşumun bu son albümü hakkında "aynısından biraz daha" demek yerinde bir yorum olur, tabii mal iyi olunca fazlası da göz çıkarmıyor. hayranları şimdiden bütünüyle yeni parçalardan oluşacak bir sonraki 'gerçek' stereolab albümünü beklemeye başladı bile.

(winjer - 13 Nisan 2006 15:09)

müziğin profesörleri stereolab, yine seslerden elle tutulur, gözle görülür ve evet kulakla dinlenilir bir şey yapmış. 1991' de londra' da kurulan ekibin onuncu albümü fab four suture geçtiğimiz günlerde yayınlandı, tanıtım turnesinde babylon' da biz müzikseverlere harikulade bir performans sunan müzik ordusunun, askerlerinin on parmağında on marifet. aynı anda hem trompet çalıp, klavyesiyle ince dokunuşlar yapan mı dersiniz, konser sahnesine büyük bir bavulla gelen, grubun tek bayan üyesinin çantasından çıkardığı garip aletlerle müziğe katkıda bulunması mı dersiniz. hele ki son 15 dakikada doğaçlama yaptıkları 'gürültü' gerçekten bu müzikal şölene son noktayı gayetten de iyi koymuştu. dedik ya müzik laboratuvarında deney yapan profesörler bunlar diye, işte bu albümde de, kullanılmayan müzik aleti yok. sürekli bir synth eşliğinde ilerleyen şarkılar, akıcı melodiler ve (genelde)fransızca bir vokal. post-rock' ın öncülerinden, deneysel müziğin önderlerinden. öne çıkanlar ise; 'eye of the volcano', 'plastic mile', 'vodiak', 'widow weirdo'.

(poseydon - 25 Nisan 2006 23:41)