bana "ne kadar çok boş film izlemişim. ne kadar zevksizmişim de bu güne kadar beklemişim." dedirten müthiş film.

(chak 666 - 10 Ocak 2008 17:26)

oturdum en az bir dokuzuncu kez yeniden izledim bu şaheseri.

pablo neuda'yı seviyorum.
mario ruoppolo'yu seviyorum.
beatrice russo'yu seviyorum.

ve belli aralıklarla görmezsem özlüyorum onları.

mario:pablo neruda... kadınların tarafından sevilen şair pablo neruda'mı?
posta şefi: insanlar tarafından sevilen şair!!!!
mario: insanlar tarafından ama ayrıca kadınlar tarafından.

posta şefi: adım giorgino ve bana efendim demelisin çünkü senin şefinim. ama bunu istemiyorum çünkü ben de komünistim.

(saryade - 21 Mart 2008 01:10)

massimo troisi'nin basrolunu oynadigi ve filmin cekimleri yuzunden tedavisini aksatip filmin tamamlanmasindan hemen sonra oldugu, muhtesem muziklere ve manzara goruntulerine sahip film.

(thick - 28 Ocak 2003 11:58)

"bütün dünya, bu deniz, gökyüzü, bulutlar aslında başka bir dünyanın metaforu mudur?"

(lilly marlene - 27 Mart 2003 15:10)

şiir gibi bir film.. bittiğinde şair olası geliyor insanın ama olmaktan da bir o kadar ürküyor.. pablo neruda'nın dans ettiği sahnede çalan şu sarkı pek güzeldir..

--- spoiler ---
pablo neruda'ya olan sevgisinden ogluna pablito ismini vermek ister mario.. beatrice ise itiraz eder.. aradan seneler geçer ve pablito diyen bir kadın sesi duyulur. ah mario yaptırdın demek istediğini diye gülümsemiştim o an.. birkaç dakika sonra ise mario'nun ölümünü ve ona göndermek için hazırladığı kaseti öğrendiğimde bir yumruk oturmuştu boğazıma.. geçmedi hiç..
--- spoiler ---

(deli bir melek - 5 Eylül 2012 09:00)

ufak bi yerde yetişmiş, dünyası, bakış açısı, algısı nispeten daha ufak kalmış bir adamla, dalında en dolu, dünyayı iyi bilen, algısı müthiş bir adamın bile aynı paydada: insan olmanın yoruculuğunda, aşık olmanın benzerliğinde ve nihayetinde bir metaforda buluşabileceğini bize hatırlatan güzel film. ayrıca mario ruoppolo yaratılan en saf, güzel karakterlerden biri. başarılı oyunculuğuyla bu karaktere hayat veren massimo troisi yi saygıyla anmak gerek.

(dunyali marvin - 4 Nisan 2013 21:33)

şilili şair pablo nerudanın mario ruoppolonun yaşadıyı adaya gelmesi ve marionun nerudaya gelen mektupları şaire ulaştırmakla görevlendirilmesi zamanla nerudayla gelişen dostluğu,şiir ve beatrice russoya olan aşkı ve akabinde olanlar...ayrıca mario rolünde ki,çekimler sırasında ameliyatını erteleten massimo troisi çekimler bittikten birgün sonra kalp krizi geçirerek yaşama veda etti...

(stinkfist - 3 Nisan 2001 13:49)

doğal oyunculuklarıyla hikâyeye gerçeklik katan film. naif, sıradan bir insanın yüreğinin-dünyasının nasıl kıymetli bir cevher olabileceğini gösterir. don pablo'su, kendisine sekreterinin mektubu aracılığıyla bir selam bile göndermezken mario, derin sadakatini, don pablo'ya olan sevgisi ve inancını bir an bile kaybetmedi.
ihanet dolu yaşamları gördükçe, oturur bu cevahir yüreğin iyiliği ve sadakati karşısında tatlı tatlı ağlarsınız. dün akşam bir kere daha izlerken bana bu oldu.

neruda'nın yazdığı şiiri sevgilisine kendisi yazmış gibi veren mario'ya pablo, bu benim şiirim. kendi şiirini yazmalısın dediğinde mario, çok anlamlı bir söz söyler: "şiir yazana değil, ona ihtiyacı olana aittir."

(tavus - 21 Şubat 2014 14:19)

italyan sinemasının güzide eseri. içinde pablo neruda var, şiirle ilgilenmeye başlayan bir adam var; bol bol manzara var. izlemeye değer.

--- spoiler ---

bir iki şiir okuduktan, komünizm hakkında daha fazla fikre sahip olduktan sonra; diğer insanları cahil diye nitelendiren köylü bir adam var bu filmde. konuşmak, okumak ufku açıyor işte. sığamıyorsun sonra sana sunulan kabuğa...

mario aşık olduğu kadına neruda'nın şiirini okudu. neruda da şiirini çaldığını söyleyince işte o cevap geldi: "şiir, onu yazana değil, ona ihtiyacı olana aittir." bu sözü yıllardır biliyordum da bu filmden geldiğini bilmiyordum. bilsem çoktan izlerdim.

ruhsuzluğa ait yorumumsa; neruda cidden atletle mi yüzüyormuş?

--- spoiler ---

bir şiir alıntısıyla da kapatayım entry'yi:

"al ekmeği benden
istersen havayı da;
ama gülüşünden mahrum etme beni."^*

(imjustkillingtime - 2 Mart 2015 01:27)

1994 italya yapımı enfes bir film.

filmde şilili şair pablo neruda'nın yaşamından hayâli bir kesitin anlatılmaktadır. şaiiri cinema paradiso'nun alfredo'su philippe noiret canlandırmaktadır.

filmin senaristlerinden ve filmde postacıyı canlandıran başrol oyuncularından massimo troisi bu filmi tamamlayabilmek için önemli bir kalp ameliyatını ertelemiş. nitekim film tamamlandıktan kısa bir süre sonra^* kalp krizi geçirerek hayata veda etmiş.

il postino, "en iyi film", "en iyi yönetmen", "en iyi senaryo", "en iyi erkek oyuncu" dallarında oscar'a aday gösterilmiş, "en iyi orijinal şarkı" dalında bu ödülü almış.

filmdeki hayali olaylar 1950'li yıllarda italya'da pablo neruda'ın buraya sürgüne gönderilmesi üzerine kurgulanmıştır. gerçek hayatta neruda 1952 yılında italya'nın capri adasında italyan tarihçi edwin cerio'nun villasında bir süre yaşamış, filme bu da esin kaynağı olmuştur, filmin çekimleri ise sicilya'da salina adasında yapılmış.

(nickinin arasina saklanan korkak - 8 Şubat 2017 13:07)