ismini "nişani" isimli bir sohrab sepehri şiirinin başında ve sonunda geçen "arkadaşın evi nerede?" cümlesinden alan 1987 yapımı abbas kiyarüstemi filmi.

bazı ahlaki değerlerin önemini fazla üstüne basmadan vurgulayan, bu yönüyle insani ve naif bir hassasiyeti bünyesinde barındıran film ayrıca, bir cümle ile özetlenebilecek son derece basit bir konunun nasıl başarılı şekilde bir uzun metraj film haline dönüştürülebileceğini bize göstermesiyle de önem arz eder.

(yunus - 10 Aralık 2007 16:33)

köker üçlemesi‘nin 1987 yılında çekilen ilk minimal filmi. serinin ilk filmi “arkadaşımın evi nerede?” dışındaki diğer iki film ise, zendegi va digar hich (1991) (ve yaşam sürüyor) ve zire darakhatan zeyton (zeytin ağaçları altında) (1994) …

“dostun evi nerede?” diye sordu atlı şafak vakti
gökyüzü durakladı
yolcu, verdi kumların karanlığına dudağındaki ışığı
parmağıyla gösterdi akkavağı ve dedi:
ağaca gelmeden
bir bahçe yolu var, daha yeşil tanrı’nın düşünden
aşk orada sadakat kanatları kadar mavi.
gidersin sokağa yolun sonuna kadar; büluğ baş
gösterir arkadan
sonra saparsın yalnızlık çiçeği tarafına
güle iki adım kala
durursun yer mitolojisinin ebedi fıskıyesinin dibinde
ve şeffaf bir koku sarar seni
fezanın akışkan samimiyetinden bir hışırtı duyarsın
bir çocuk görürsün
çıkmış yüksek çama, yavru alıyor nur yuvasından
ve sorarsın ona:
“dostun evi nerede?”

(zarp - 16 Temmuz 2011 23:58)

ne kadar zaman oldu izleyeli hatırlamıyorum ancak bıraktığı his o kadar sade ve kalıcı ki hep aklımda ahmet'in telaşı. arkadaş olmanın, birine kıymet vermenin ne kadar yüce şeyler olduğunu öyle basit, öyle naif bir şekilde anlatıyor ki film tekrar o ilkokul sıralarına dönmek istiyorsunuz. ahmet'in peşine takılıp evde annenizden, okulda öğretmeninizden yiyeceğiniz azarı, sitemi biraz olsun unutup sadece arkadaşınızın evini bulmak istiyorsunuz. aniden onun evine çıkıvermek, yol boyunca kutsal bir hazine gibi sakladığınız, başına bir iş gelmesin diye didindiğiniz defteri sahibine ulaştırmak istiyorsunuz. tertemiz bir film, hiç kötülük var olmamış gibi...

--- spoiler ---

bir de bir "çiçek" var ki sonunda aklıma her gelişinde gözlerim doluveriyor. insanlıkta hala umut var diyorum.
--- spoiler ---

(lovely rita - 12 Ağustos 2011 00:30)

tum gerilimin aslinda bir ilkokul odev kontrolu uzerine oldugunu dusununce filmin ne kadar basarili oldugu daha iyi anlasiliyor. guzel kurgu, guzel anlatim ve artik sasirtmayan iran sinemasi.

(nicomedian - 18 Mayıs 2012 05:01)

yola çıkmanın, varılacak menzile ulaşılmasa bile o yolda çabalamayı anlatan abbas kiyarustemi filmi.

--- spoiler ---
ahmet'in azmi ve fedakârlığı oldukça manidardır, özellikle bir şeylerden kolay vazgeçebilen biriyseniz, ahmet'in gözlerinden öğreneceğiniz çok şey var demektir. arkadaşına ulaşmak için yoluna çıkan bütün engellere rağmen amacından hiçbir zaman şaşmaz, taviz vermez hatta yemeğini bile yemez. filmin son sahnesinde ahmet ödevi yapmaktan -çünkü arkadaşının ödevini de yapmıştır- kararan eliyle parmak kaldırıp içeri girme sahnesi vardır ki o çiçekle tamamlanır filmin son karesi ve fotoğraf gibi aklınızın bir köşesine yerleşir.
--- spoiler ---

(remembrance - 25 Ağustos 2012 15:04)

en belirgin özelliği minimal öykü anlatımı olan iran sineması'nın en başarılı örneklerinden biri.film zaman ve mekan konusunda o kadar gerçekçidir ki izlerken insana,beyaz ekranın varlığını unutturabiliyor.ahmed'in arkadaşının evini ararken rastladığı yaşlı adamla dakikalar süren diyaloğu,annesinin bahçede çamaşır yıkarken kameranın önünü ara ara kapatan ipe sarılı çarşafın devinimi en yalın,en gerçekci sahnelerden.
bu film iran sinemasının tüm tipik özelliklerini barındıran, en duru filmlerinden biridir.izlenmeli.

(the tenth game - 14 Ağustos 2013 22:09)

doğu toplumlarının çocuklara bakışını da irdeleyen filmdir bir bakıma. arkadaşının defterini yanlışlıkla aldığını fark eden ahmet, defteri bir an önce sahibine ulaştırmak istiyor, ama derdini ne annesine ne de köy kahvesinde ahkâm kesen dedesine net anlatabiliyor. tamam, çocukcağız biraz mıymıy konuşuyor, sesi neredeyse hiç çıkmıyor, çoğu dediği anlaşılmıyor ama; muhatap alınmayışı, görmezden gelinişi, sorularına ve gayretine önem verilmeyişi film boyunca izleyeni hem üzüyor hem de sinir ediyor.

küçük ahmet'in erdemli çabasına karşılık dedesinin "çocukları topluma faydalı yetiştirmenin yolu düzenli dayaktan geçer." minvâlindeki zırvaları ise insanı gerçekten çileden çıkarıyor.

film, küçücük bir çocuğun kocaman yüreğiyle katettiği yollar boyunca vicdan dersi veriyor.

(martin jacques mystere - 16 Aralık 2013 19:53)

iran sinemasından mükemmel bir örnek.

--- spoiler ---

en çok, o defterden bir yaprak koparmakta ısrar eden herife ayar oldum hee.
- "çocuk sana bir soru soruyor lan, otobüsün doğurduğu!!!"
--- spoiler ---

(zemin yesil 12 yildiz 3 ok sari - 29 Eylül 2015 21:31)

"film çekmek istiyorum ama param yok yeaaa." diye sızlananlara sabah akşam izlettirilmesi gereken film.

(halitkin - 16 Ekim 2015 01:46)

filmi izlerken ister istemez sekiz yaşındaki ahmed'in ayakkabıları içine giriyor, köyün dar ve taştan sokaklarında arkadaşınızı bulmak, yanlışlıkla çantanıza karışan defteri ona geri verebilmek için koşturuyorsunuz. size yardımcı olmayı kabul eden ama durmadan konuşan, köyü terkedip kente göçen komşularından şikayet eden, eve gecikmenize neden olacak yaşlı adama hem kızıyor, hem üzülüyorsunuz. sizi dinlemeyen, anlamayan büyüklerinize kafa tutuyorsunuz. ve hatırlıyorsunuz, evde yetiştiremediğiniz ödevi dersten önceki arada yapmaya uğraşırken, ''örtmeniiiimm, damon ödevini okulda yaptııııı'' diye sizi ele veren ilkokul arkadaşınızı. ahmed'i daha çok seviyorsunuz. koş ahmed koş fişi onun için gelsin.

(damon - 8 Aralık 2005 04:06)