geçenlerde arkadaşım, ışıl özgentürk tarafından kaleme alınmış 1980 kenan evren türkiyesini anlatan bir yazı yollamıştı mailime. ağlayarak okumuştum yazılan işkence sahnelerini. ilk kez duymuyordum oysa. ama ben zaten elli kere izlediğim adile naşitli, münir özkullu aile filmlerine de ağlarım her kezinde. yazıyı okumamın ertesi günü konusunu da bilmediğim bu filmi taktım dvd ye. pazardı, güneş te vardı, kahvem de, umudum da insanlığa dair. bir de karşımdak duvara astığım dünya haritasında güney amerikaya bakınca ısınan içim. dondum film bitince. ışıl özgentürk'ün aktardıkları geldi yeniden aklıma, canım sıkıldı, güneş karardı, haritanın sıcak yanı buza kesti... cehaletten değil. insan beyninin işleyişinden. öyle ki, yeni bir mutluluk evvelki mutsuzlukların üzerini örtüyor, yeni bir duygu eskiyi temize çekiyor. öyle işte! unutmamak lazım, arada eskiyi yoklamak, geçmişi kollamak. yoklanmalı ki eli kanlı adamlar hayatını sanata adamış naif ressam sanılmasın, yoklanmalı ki dünya tatlısı asker ömer'e dediğim "dede" sözcüğü bu kanlı adamlarla beraber anılıp kirlenmesin!

(iyisaatteolsunlar - 28 Mart 2007 16:17)

çok önemli bir ayrıntı marco bechis taragından yakalanmış. takdir edilesi;

--- spoiler ---

maria garajdan çıktığında ilk yaptığı şey salıncağa binmek. çünkü insanlar insanlık dışı uygulamaya, işkenceye maruz kaldığında sığınacakları tek yer çocukluğudur.

--- spoiler ---

(saryade - 5 Nisan 2008 04:12)

gerçek hayatta da el turco adında bir memur vardır bu olimpo toplama kampında. rivayet olunur ki infaz memurlarının en gaddarı, en acımasızı, insanlık vecibelerinden nasibini almamışıdır. musevilerden, şilililerden ve engellilerden nefret eder. dokunulmazlığının da verdiği güçle imza koyduğu vahşetlerden aldığı haz, çevresinde böbürlenmek, sözüm ona hava atmak için sebeptir. yıllar sonra bir televizyon programında "yaptıklarınızdan pişman mısınız?" şeklindeki soruya ise şu şekilde yanıt vemiştir el turco : o dönemim şartları yeniden oluştuğu takdirde yine yapmak için çekinmezdim.

(laptu - 11 Temmuz 2008 22:08)

özgürlüğü gökyüzü ile okyanus arasında yaşayanların filmi.

(puskinskaya - 7 Ocak 2009 10:18)

arjantinin genis ve huzurlu caddelerinin helikopterle tepeden cekimleri ve sonra yerin dibinde gecen ve bitmek bilmeyen iskence sahneleri. isin kotusu en basindan sonuna kadar gercekte yasanmis olaylari izlediginizi biliyorsunuz. filmin sonunda bueones aires'te yapılan son gezinti ve ucak sahnesinin etkisinden kurtulmam en az on günümü aldi. insanin ruhi dengesini derinden sarsan filmlerden birisidir kendisi. insanda arjantine gidip askeri dearbeyi duzenleyenelere karsi gerilla olma istegi yaratabilir. filmin belkide en ilginc yani ana hikayeden bagimsiz olarak filmin basinda ve sonunda gordugumuz terorist saldiriya filmin sonunda ne kadar sempati duyup ne kadar destekledigimizdir. bu da yonetmenin senaristin basarisidir.

(insidious - 7 Eylül 2002 23:24)

arjantin sineması için söylediklerimin hepsini tek tek geri alıyorum. garage olimpo o kadar sarsıcı, o kadar sahici ki arjantin sinemasını tek başına kurtarmaya yetti benim için. şimdi ne söylesem eksik kalacak, ne kadar yazıp çizsem öfkem azalmayacak. hele ki finali ile çok feci bir yumruk yerleştiriyor boğaza. çünkü hepsi gerçek, hepsi okuduğumuz, dinlediğimiz şeyler, hepsi burada veya orada hep aynı şekilde yaşandı ve hepsi hala bir yerlerde yaşanmaya devam ediyor. yalnız şöyle pozitif bir şey kaldı filmden yadigar. unutmasınlar bir gün yataklarının altında öyle bir hediye bekliyor olabilir hepsini.

(coffee and cigarettes - 29 Ekim 2009 23:16)

en estetik, fonetik harikası film adı

(sober - 28 Mayıs 2000 21:03)

şu anda tv 8'de yayınlanmakta olan film. tavsiye olunur.

--- spoiler ---

"gerçek hapishaneyi insanların ruhlarına inşa eden işkencecilerin ve kendilerine olan saygıları için hayatta kalma mücadelesi veren insanların hikayesini konu almaktadır."

--- spoiler ---

(the authority 9 - 1 Ağustos 2011 01:02)

soguk bir havada izleyip tum metallerle temas sahnelerinde urperdigim film. cok uzun bir zaman corba icememistim.

(emile ajar - 30 Nisan 2004 22:19)

fernando solanas'ın el sur'uyla arka arkaya izlenmesi etkisini katlar,çok sert bir filmdir,kimi zaman çok rahatsız edici de olabilir ama hepsi gerçektir,çok daha fazlası da yaşanmıştır.plaza del mayo annelerine buruk bir selamdır,arjantin'in yağma döneminden önce nasıl inim inim inletildiğinin resmidir,'97 dakikalık acıdır.

(abendrot - 24 Temmuz 2006 22:23)