--- spoiler 3 ---

az önce 3. bölümü bitirdim ve daha önce hiç yaşamadığım bir deneyim yaşadım. bölüm sheldon cooper'ın annesi rolünden tanıdığımız laurie metcalf'ın bir hikaye anlatması ile başlıyor. bir beş altı dk. geçiyor hikaye biter başka sahnelere geçer herhalde diyorum. dakikayı kontrol ediyorum. ancak laurie öyle harika anlatıyor ve basit de olsa hikayenin içine öyle giriyorum ki, dakikayı ikinci kontrol edişimde 42.dk'da olduğumu fark ediyorum. kocaman bir hassiktir ile bitiriyorum sonra bölümü. resmen zaman kavramını yitirmişim. türkiye'de sinemalarda film arası olmasa interstellar'da da bunu yaşayacaktım. ilk yarı geldiğinde noldu lan demiştim orda da çünkü. filme öyle girmiştim. filme ara girmese aynen bu horace and pete bölümündeki deneyimi yaşayacaktım.

bu bölüm aynı zamanda horace'ın geçmişiyle ilgili güzel bir bölümdü. louis'nin tek bölümde bir karakterin geçmişini anlatma cesaretini göstermesi de diziyi neden tamamen kendisinin üstlendiğinin bir sonucu. kafasına göre takılıyor adam. reyting derdi yok, para derdi yok. sanatını icra etmek istiyor.

bölüm sonunda uncle pete'in gelip uncle pete'lik yapması da süper eğlenceliydi. ayrıca horace'ın eşini aldattıktan sonraki duyguları da şahane komikti.

bundan önceki iki bölümde de yine keskin konulara, tabulara cesurca dalan louis bu sefer de klasik evlilik anlayışına, katolikliğe, ahlağa vs girişiyor. ve bundan başarıyla çıkıyor.

ve tüm bu hayat hengamesine rağmen horace'ın çocukları hakkındaki endişesi, kendi hayatıyla artık barışık olduğu gerçeğinden sonra çok gerçekçi ve duygusal geliyor. oğlunun iyi olduğunu öğrendikten sonra duygulanması vs. hayata dair pişmanlıklarını, şu anki yalnızlığını falan aşmış, kendiyle barışabilmiş, kendini affedebilmiş. hayatı olduğu gibi yaşıyor, aheste aheste.

gerçek hayatta da boşanması zaten koymayan bir adam. zaten louis'yi sevmemin en önemli yanı da hayatı yavaşça, sakince, kabul ederek yaşıyor olması. şu an her ne kadar hali sıhhati yerinde olsa da, bunları kaybetse dahi nasıl davranacağını anlatıyor size her gösterisinde, şovunda.

geniş bir review de şu, dursun burada:

http://www.avclub.com/…iage-divorce-and-self-232212

--- spoiler ---

(e a p - 15 Şubat 2016 01:55)

zizek'in "son dönem amerikan dizileri artık sinema filmlerinde olmayan bir psikolojik karmaşıklığa sahip. sinemayı efektler, blockbuster’lar ( gişe patlaması yapan filmler ) işgal etmiş vaziyette. bir dizide inanılmaz ince şeyler var. hegel gibi söylersek, dünyanın ruhu sinemadan dizilere kaydı." lafzını kanıtlayan bir dizi

(komisario palmu - 18 Mart 2016 13:56)

önemli not: 10. bölümü bitirdikten sonra kapatmayın bırakın video kendisi bitsin. bırakın bitsin. evet bitsin... öhhhömm- evet,

--- oha spoiler s01e10 oha ---

tourette sendromlu manyak tricia, dokuzuncu bölümde kahkahalarımızla kestiğimiz hikayesini anlatırken pete'in öldüğünü hiç söylememişti ve daha o anda şüphelenmiştim. neyse deyip geçtik.

son, yani final (10.) bölümünde ise pete'in polis arkadaşı bara gelip özetle ''hiçbir yerde bulamadık, öldü o, gitti.'' deyince ''aha pete kesin darmaduman halde geri gelecek.'' dedim. sonra hakikaten de darmaduman, psikopat bir halde geldi ve hüzünlere gark eden final bölümü tam bir şokla sonlandı... pete eeöö... neyse spoiler'a bile yazılmayacak kadar manyak olaylar işte biliyorsunuz, izlediniz. kimsenin gözü çarpmasın diyeceğim de diziyi izleyen mi var sanki. hahaha.

ben, pete gelip normalleşir, iyileşir, sonra şu bar ahalisinin hallerini, sohbetlerini, tespitlerini birkaç sezon daha keyifle izleriz diye düşünüyordum ama pete bambaşka geldi. kapıdan girdiğinde kocaman bir gülümsemenin sardığı suratım kısa sürede dondu, kaskatı kesildi.

bölüm sonunda yaptıkları kapanışta louie diyor ki ''uh, that's a wrap on horace and pete everybody.''

yani maalesef çekimler sonlandı, dizi bitti sayın seyirciler. goone! dead! kib, bye.
ben siteden 1., 8., 9., 10. bölümlerini satın almıştım ve kalanları da alacaktım. sanırım masrafları karşılayamadılar. ya da belki de hepsi buydu. bu kadar yazılmıştı. sonuç olarak güzeldi, buscemi'yi izlemek çok keyifliydi. çoklu kamerayla çekim yaptıkları için gerçekten de canlı (ya da tiyatro) gibiydi. fakat bitti. teşekkürler diyoruz ve bu defteri kapatıyoruz. belki ''ahanda bitti'' dışında bir açıklama gelir louie'den. yok ya kesin gelir.

fakat ben bunu louie (dizi olan) için bir umut olarak görüyorum. louie hakkında ''ne yapacağımı bilmiyorum'' diyen c.k. belki de bu bitişle louie'ye yoğunlaşabilir, yeni sezon bu yıl içinde gelebilir. comedians in cars getting coffee'de (bu da efsane bir şov. bayılıyorum) seinfeld'e maksimum 7-8 demişti. daha beşteyiz di mi c.k.? devamı gelecek diye umuyoruz.

--- oha spoiler s01e10 oha ---

neyse, sözlükten ciddi şekilde soğuduğum için iki aydır yazmıyordum. bu final üstüne dayanamadım yazdım. şimdi yine gidiyorum. çok salak var, sinirleniyorum. fuck you.

(kisa bisey olsun istemistim - 2 Nisan 2016 23:20)

adam bildiğin hamlet gibi bişey izletti ve gitti ayaküstü.

(bkz: tragedy of the sweaty-fat-ginger-nigger-cunt)

(martin edilen - 3 Nisan 2016 12:24)

ilk bölümünü şimdi izlediğim muhteşem şey. dizi demeye dilim varmıyor, zira biçimsel olarak da apayrı bir yerde duruyor.

4 boyutlu bir tiyatro gibi; oyuncular zaten muhteşem. steve buscemi her zamanki gibi müthiş, uncle pete karakteri ise efsane.

konu da -yine ilk bölüm itibariyle- sanki karamazov kardeşler'in günceli gibi. ağır. babalar, oğullar, kardeşler; çözünük hayatlar, başarısız insanlar.

bar geyiklerinde geçen süper diyaloglar...

çok, çok acayip. çok.

edit: böyle bir şey yok. son on beş yılda yapılmış en güzel şeylerden birisi. hiç bitmesin isteyeceğiniz bir şey. diyalogların gücü. edebiyatın özü gibi.

finaldeki flashback, flashback kullanımı konusunda ders olmalı. her şeyi, bütün hikayeyi tak diye yerine oturttu. tetriste, uzun süre boyunca 4'lü çubuğu bekleyip, sonra bir anda bütün ekranı temizlemek gibi bir his yarattı..

bardaki her bir karakter ayrı ayrı dizilere konu olabilir, o kadar derinlikli. favorim ise kesinlikle tom. çok az süre aldı gerçi.

baştan sona müthiş bir deneyim.

(sutsuz kahve - 28 Mayıs 2016 14:32)

dizi hakkında louis c.k. ve marc maron arasında geçen yaklaşık 1.5 saatlik bir söyleşiyi, marc maron'un "wtf with marc maron" radyo programının 700. bölümünde dinleyebilirsiniz. spotify'da podcastleri var, itunes'da da büyük ihtimalle vardır kontrol etmedim, entry'nin altına düz indirme linki de koyuyorum.

söyleşide louis ck, her rol için oyuncuları nasıl ve nerden bulduğunu, senaryo'yu nasıl şekillendirdiğini, louieşovunu neden ve nasıl bitirdiğini falan ne varsa anlatıyor.

--- spoiler ---

3. veya 4. bölümde sanırım, uncle pete ile ufak pete arasında, "going down on a woman" temalı bir konuşma geçiyor. bu konuşmanın senaryosunu louis ck, uncle pete rolü için aklındaki ilk isim olan joe pesci'den almış. rol için pesci'nin evine giden louis ck, pesci'den red cevabını aldıktan sonra pesci ile "uncle pete" karakteri hakkında konuşurken pesci bu kısmın eklenmesini tavsiye etmiş. louis c.k. de senaryoya eklemiş. oldukça güzel bir sahne. (uncle pete'e kesinlikle katılmıyorum)

--- spoiler ---

louis c.k. "uncle pete" rolü için jack nicholson ile de görüşmüş, aldığı cevap podcast'de var, yanlış hatırlamıyorsam jack senaryoyu okuyup beğendiğini fakat rolde oynamayacağını söyledikten sonra şöyle demiş, "bugün ne yaptım biliyor musun louie? bir kitap aldım, bahçemdeki ağacın altına oturdum, akşama kadar kitap okudum ve sonra eve geldim."

neyse, podcasti dinlemek isteyenler linkten indirip dinleyebilirler.

http://www.wtfpod.com/…julia-louis-dreyfus-louis-ck

ha unutmadan tanım: yapılmış hiç bir diziye benzemeyen, benzersiz bir dizi.

(nucboy - 13 Temmuz 2016 03:09)

horace & pete, size üstteki entrynin suseri gibi konuşan heriflerle aynı barda olma imkanını sunmaz..

bu yüzden güzeldir. izleyin derim.

"malum mülküm sırtımda..."

(ruyamavisi - 6 Ağustos 2016 15:32)

kurt rolünde ismail saymaz'ın oynadığı dizi.

(mongol - 2 Kasım 2016 03:11)

sadece üçüncü bölümü bile storytelling dersi olan bir başyapıt. baştan sona her bölümün her bir diyaloğu michelin yıldızlı birer lokma lezzetinde, ama o üçüncü bölüm yok mu... bu adam bize nasıl cgi'ın, üçboyutlu sinemanın, debdebenin egemen olduğu ikibinli yıllarda 45 dakika boyunca hiç kıpırdamadan aynı masada oturan iki kişinin diyaloğunu soluksuz izletebilir, aklım hayalim durdu. o bölüm felsefe, psikoloji, tiyatro, sinema bölümlerinde ders olarak okutulur.

oyunculuklara girmiyorum bile. bambaşka.

(saridari - 28 Ocak 2017 22:18)

koskoca woody allen, hayatı boyunca hayran olduğu ingmar bergman gibi bir film çekmeye çalıştı. arada çok iyi filmler çıkarttıysa da bergman'ın derinliğine, çarpıcılığına ve stiline bir türlü ulaşamadı ve esas odağını komedi alanında tuttu. dikkatli bakmazsak komedyen deyip geçebileceğimiz louis ck ise bu dizinin 3. bölümüyle bunu başarmış görünüyor. sabit kamera, iki oyuncu ve izleyiciyi karmakarışık hisler içinde bırakan o uzun monolog, hesaplaşma, ahlaki yargılar ve erotizm. bergman'dan sonra böyle bir senaryoyu yazıp çekebilecek biri dünyada kalmadı sanıyordum. vaynasını! woody allen izlediyse içi cız etmiştir.

(kontra - 12 Mayıs 2017 00:06)