woolf'un kendini o dönemin öteki yazarlarından net çizgilerle ayıran biçemini geliştirdiği ve aslında konusu olmayan sekiz çocuklu bir ailenin hayatından kesitlerin bilinçakışı ile anlatılmaya çalışıldığı, asıl meselesi kanımca zaman, zamanın getirdiği değişiklikler ve yitip giden şeyler olan roman. çevirisi naciye akseki öncül tarafından yapılmıştır. hoştur.

artık tüm mumlar yanmıştı, masanın her iki yanındaki yüzler mum ışığı altında birbirine daha yaklaşmış ve alacakaranlıktakinin tersine şimdi bir masa çevresinde bir topluluk oluşturmuşlardı, çünkü gece camların ardında kalmıştı; bu camlar dış dünyayı olduğu gibi yansıtmadıktan başka, garip bir biçimde dalgalandırıyordu da; burada odanın içinde sanki bir düzen ve kuru toprak, dışarıda ise herşeyin su içinde gibi dalgalanıp sonra kaybolduğu gerçek bir yansıma vadı.

(earendil - 28 Eylül 2008 05:05)

romanı sonlandırıp, ramsaylerin dünyasından çıktığımda, soluk alıp verişimin hızlandığını, kalbimin düzensiz ritimlerle attığını fark etmemle birlikte, woolf'un indimdeki etkisine yine yeniden şaşırmama sebebiyet veren şaheser.

biliyorum lily, her daim portremi yapıyormuşsun gibi başımı dik tutmalıyım ve evet, şimdi "deniz kıyıdan daha önemli. " ne de olsa "gölgelerin düştüğü o tedirgin su birikintilerinde düşler sürüp gidiyor." heyecanlıyım tabii, "o küçük küçük olaylar tıpkı bir dalga gibi toparlanak bir bütün olacak; yükselip yükselip beni de hızla kıyaya çarpacak." nedenlerden, geçtim. "içinden yaşamın çıkıp gittiği bir şey olsa da" hayattan asla.

100. entryimi de kutluyorum bak?

(shat - 24 Temmuz 2009 15:34)

(bkz: bilinç akışı)
(bkz: stream of consciousness)
(bkz: virginia woolf)

(ironick - 20 Kasım 2002 14:14)

virginia woolf'un anlamasi zor, dili agir, ve bir o kadar da yarmis romani. bilinc akisi teknigiyle yazmistir bir kismini. uc boluma ayrilir roman ve er kisinin hayatinin uc kismini anlatir.

(hemingway - 2 Aralık 2002 23:45)

“yeryüzünün kış konukları”nın bekleyişini anlatan roman.

insan bir ana sayısız izlenim sığdırır. anlar biriktikçe izlenimler de birikir. bu izlenimleri olduğu gibi korumak, başkalarıyla paylaşmak vardır sırada. çünkü her izlenimin insanda uyandırdığı şeyler bağımsız bir iradeye sahiplerdir adeta ve başkaları tarafından bilinmek isterler. bilinçli ya da bilinçsiz olarak pek çok anını yaratıcısını aramakla geçiren insan, yaratıcının izine rastlayamayınca, içinde uyananı yatıştırmak için tanrıcılık oynamaya heves eder. böylece sözcükler yaratılır. ne var ki sözcükler, bu sayısız izlenimin uyandırdıklarını aktarmada yetersizdir ve çıkmaz sokaklara saplanır. işte deniz feneri’nin karakterlerinin her biri insanın bu trajedisini, tanrı tarafından cevapsız bırakılmayı ve tanrısal olanı kendi yaratılarıyla açığa vuramamayı yaşıyor. lily briscoe izlenimleri olanca karmaşasıyla aktarabilmek için uygun zamanı beklerken, geçip gidiyor zaman. insan yaşantısının izleri değişip silinirken mekan değişmeden kalıyor, acımasızca. zamanın bir türlü gelemeden geçtiğini hissederken, fırlatılıp atıldığı bu dünyada göğüne kavuşmayı bekleyemeyen sabırsız yeryüzü ruhunu anlamaya en çok deniz feneri’yle yaklaşıyoruz belki de. belki.

(liz lemon - 12 Ocak 2012 00:19)

belki de hayatimda okudugum en iyi kitap. icinde ekleyecek ya da cikaracak tek bir nokta bile yok. okurken lirik bir rüyada akintiyla bir olup gidiyormus gibi hissediyor insan. önemi olan her soruyu soruyor kitap.

ıliskilerde uygun mesafe nedir? diger insanlarla bag kurulabilir mi? yakinlik nedir? kendimizi kaybetmeden yakin olmayi nasil basaririz? ınsanlari birlestiren sey nedir? birlik, bir yanilgi mi yoksa gercekten ulasilabilir mi? sevgi iki insanin bir olmasini saglayabilir mi?

"how did one judge people, think of them? how did one add up this and that and conclude that it was liking one felt or disliking? and to these meanings, what meaning attached after all?"

"how then, did one know one thing or another thing about people, sealed as they were?"

"this is not what we want, there is nothing more tedious, puerile and inhumane than love, yet it is also beatiful and necessary. well then, well then?"

gercek hayatta oldugu gibi kitapta da herkes kendi dünyasinda yasiyor. mrs. ramsay'in görevi insanlari biraraya getirmek, dünyalari birlestirmek.

peki, birlik diye bir sey var mi?

evet ve hayir. gercek statik degil. anlari yakalamak icin calismak gerekiyor.

"no, the other was also lighthouse. for nothing was simply one thing. the other was lighthouse too."

(hophophoba - 28 Ekim 2013 22:44)

--- spoiler ---

feminen bir romandır. kocasına bağlı ve gelenekçi mrs. ramsey değil; hiç evlenmeyen, evlenmeyi de düşünmeyen, resim yaparak mutlu olan bir başka kadın, lily briscoe kazanandır. kitabın sonunda, son çizgiyi başarıyla çekip resmi tamamlaması, lily'nin mrs. ramsey'e göre kadın olarak hayatı yenmesinin sembolik olarak aktarımıdır. mrs. ramsey kocasının baskılarına boyun eğmekte ve erkeklerin üstün olduğuna inandığı bir dünyada geleneklere bağlı olarak yaşarken, lily hayatın tek sahibinin erkekler olmadığını, kadınlık uğraşıları dışında kadınların başka bir dünyasının da olduğunu elinde resim fırçası yapmaya uğraştığı resmin önünde woolf'un muhteşem kalemiyle anlatılır. lily diğer kadınlar gibi değil, kafasında resmi("o ağacı ortaya almak gerekir"), kendi dünyasına vakit ayırabilen biridir ve koca bulmaktan, evlenmekten başka şeyler de düşünen bir kadının simgeleşmiş halidir.

--- spoiler ---

bu arada, işte woolf'a ilham veren hebrides adaları godrevy'deki o fener:

http://en.wikipedia.org/…file:godrevylighthouse.jpg
https://www.google.com.tr/….co.uk%252f%3b1751%3b931
http://en.wikipedia.org/…ki/file:godrevy_sunset.png
https://www.google.com.tr/…_19855.htm%3b1600%3b1200

(adladin - 31 Ekim 2013 00:33)

grup psikolojisini^* doğrudan ve gergin bi şekilde yansıtması açısından bana başında o düğün sahnesindeki toplaşmayla melancholia yada yine o upuzun masada tüm aile üyelerinin buluştuğu festeni hatırlattı durdu. yani genel olarak gözünüzde canlandırdığınızda veya dışarıdan bakıldığında herşey normalmiş gibi görünüyor ama tüm karakterlerin içinde fırtınalar kopuyor aslında ve yazar aracılığıyla hepsini tek tek sayfalarca irdelemek durumunda kalıyorsunuz, dolayısıyla okuması epey yorucu olan kitap.
son olarak, o deniz fenerine ya gidilecek ya gidilecek!

(remixtherobot - 29 Mayıs 2014 01:41)

bu kitaptan sinavlarda gelebilecek sorular agirlikli olarak karakterler uzerinden soruluyormu$, ba$ka ayrintilara cok da takilmamak lazimmis^*.

(charm - 7 Haziran 2004 18:55)

--- spoiler ---
başlıca karakterler mrs. ramsay ve lily'dir. karakterler hep gariptir, ya da öyle değildirler ama size öyle gelir. okurken öyle garip bir his kaplar ki içinizi, anlatması zor. hep melankolik bir hava vardır roman boyunca. karakterler konuşmazlar genelde, biz sadece onların kafalarından geçenleri biliriz. varoluçuluğun edebiyattaki en güzel örneğidir.
--- spoiler ---

okunmalı ama öylesine, okumuş olmak için değil, bizzat woolf'un okuyucularından istediği gibi ders çalışır gibi, altını çizerek, özenerek okunmalı.

(chomsky - 18 Aralık 2004 17:08)