2012 yapımı aleksey balabanov 'un yönettiği rus filmi.

aleksey balabanov'un bulunabilen bütün filmlerini izlemeye karar verdikten bir süre sonra 2007'ye kadar olan filmlerinin beş para etmez olduğunu anlamam uzun sürmedi. özellikle 2006 yapımı mne ne bolno 'dan ciddi anlamda nefret etttim ama bilhassa 1990'larda çektiği filmleri izlemek daha büyük ıstırap oldu benim için. 1990 yapımı hakkında hiç bir bilgi olmayan from the history of aerostatics in russia isimli filmi ve brat 2 haricinde izlemediğim filmi kalmamış oldu dün akşam itibariyle.

gelelim bu filme. adam öldürme makinası haline gelmiş bir modern çağ haydutu, ne olduğu belirsiz bir arkadaşı, kendi halinde ihtiyar bir müzisyen gerçek mutluluğu bulmak üzere yola çıkarlar. yolda zavallı annesinin sağlık sorunlarını halletmek için zoraki hayat kadınlığı yapan üniversite (felsefe) mezunu bir kadın ve her şeyi bilen 'yavşak' genç bir kahini de arabaya aldıktan sonra işler iyice şenlenir. radyoaktif açıdan kirlenmiş bir bölgede kalan kilisenin hemen yanındaki kuleye çıkabilirlerse gerçek mutluluğu bulacaklarına inanıyorlardır, ama buna inanan aslında çok fazla kişi vardır, kuleye yaklaştıkça yol boyunca her adımda rastladıkları cesetler bunun kanıtı olacaktır. yolculuk boyunca kendi hayatlarıyla hesaplaşır çoğunluğu. peki mutluluğa ulaşacak olan hangileridir? yolda aldıkları yavşak kahin onlara bazı kehanetlerde bulunur ama söyledikleri doğru çıkacak mıdır peki?

şurası kesin ki filmi herkesin sevmeyeceği kesin. zaten olumsuz yorumlar epeyce mevcut. ancak ben iki açıdan sevdim. ilk nedeni 4 yıl önce sokak sokak dolaştığım saint peterburg'u bir kez daha dolaşmış oldum, zira film boyunca uzun uzadıya geniş kamera açıları ile çekilmiş sokakları geziyoruz bu tuhaf ekiple beraber. hafızama çok derin şekilde kazınmış sokakları hatırladım bir kez daha, yeniden gitmeyi çok istediğim kent ile özlememi giderdim. diğer neden ise karakterlerin kişisel hesaplaşmalarının güzel işlenmiş olmasıydı. genel izleyiciye sıkıcı gelecek olan şey filmin sonlarına dek kayda değer bir şey olmaması. bu ekibin bir araya gelmesi ve yola çıkması zaten bir saate yakın sürüyor, o arada gerçek zaman modunda ilerleyen film normal filmlerde atlanan bir sürü detay aşamayı da içeriyor. ama yönetmen belli ki filmi nakış gibi işlemek istemiş, bu sürecin içerisine de kişisel hesaplaşmaları yedirmeye çalışmış. diğer rahatsız edebilecek bir unsur da filme baskın şekilde gömülmüş şarkılar. kimi zaman sohbet sahnelerinde bile kesilmiyor bu şarkı faslı, bunun nedenini anlamak zor. bol bol romantik rusça şarkılar dinlemek zorunda kalıyoruz. ve genellikle de hiç olmadık anlarda kesiliyor bu müzik. müzik kullanımında ciddi bir sıkıntı olduğu muhakkak.

süresi gayet makul (1 saat 19 dakika) gayet tuhaf bir rus filmi izlemek isteyenler için.

(gunduz avlanan jaguar - 11 Haziran 2014 09:50)