--- spoiler ---
vicomte de valmont’un kötü ününü bildiği ve hatta dostları tarafından uyarıldığı halde aşkına yenik düşen madame de tourvel bir sahnede sevdiği adamı başka kadın ile birlikte görür, kadın odadan çıkarken güler. duyduklarının gerçekliğine inanır hemen, kadını tanımaktadır, onun kötü ününden de haberdardır. kıskanır, bir daha seni görmek istemiyorum der sevgilisine feryatla ama onun bir iki mantıklı kelimesinden sonra gene hemen inanıp ayağa kalkar oturmakta olan adamın başını avuçlar, af diler. o sahnede john malkovich öyle bir bakar ki düşünürsün kimse onu daha önce kıskanmamış, sevmemiş, kalbinin üzerine geçirdiği zırhı bir kez dahi delememiş. doğru kadını bulsaymış daha önce belki şimdi bu adam olmayacakmış.

üzen bir filmdir.

valmont’un öldüğü sahne de içinizi burkar, pisi pisine dersin, hak etmemiştin o kadar, öldürtmeseydin kendini, kurtarsaydın sevgilini. sonra mutlu aşk yoktur der ölümünün onurunu sindirirsin.
--- spoiler ---

ayrıca bu filmdeki rolüyle glenn close’a oscar vermeyen jüri jüri midir diye de düşünmeden edemezsin.

(angenoir - 25 Ocak 2008 16:55)

141. mektup :
herşeyden bıkılır meleğim bir doğa yasasıdır bu suç bende değil
onun için bende bitmek bilmeyen şu dört ay boyunca uğraştığım bir maceradan bugün artık bıktımsa suç bende değil
sende ne kadar namus varsa bende de tam o kadar aşk vardı, az da sayılmaz doğrusu. biri bitince ötekininde bitivermesine şaşmamak gerek suç bende değil.
bunun sonucu olarak bir zamandan beri seni başka bir kadınla aldattım,ama bir bakıma senin o amansız sevecenliğin zorluyordu beni buna suç bende değil
bu gün çıldırasıya sevdiğim bir kadın seni illede başımdan atmamı istiyor suç bende değil
evet anlıyorum senin:^sözünde durmuyorsun^diye bağırman için güzel bir fırsat olacak bu. ama kadınlara inadı veren doğa erkeklere sadece sabır vermişse suç. bende değil
dinle sözümü: ben nasıl kendime başka bir sevgili buldumsa sende kendine başka bir aşık seç. iyi bir öğüttür bu, çok iyidir hem. ama sen kötüdür dersen suç bende değil
allahaısmarladık , meleğim, zevkle aldım seni, şimdi de üzülmeden bırakıyorum: belki yine dönerim sana. dünyanın gidişi böyle suç bende değil

(tilkifiki - 10 Temmuz 2008 00:58)

tam anlamıyla bir oyunculuk gösterisi. özellikle de john malkovich, dönemin fucker kontunu öyle bir canlandırmıştır ki, konta bakarken onun john malkovich olduğu akıllara bile gelmez. şimdi, "ne demek istiyorsun sen?" diye soracak olursanız derdimi şöyle izah etmeye çalışayım: glenn close ve michelle pfeiffer da rollerinin hakkını vermişlerdir ama yine de ordadırlar, izleyicinin aklından onların glenn close ve michelle pfeiffer oldukları çıkmaz. ama filmde malkovich yoktur, buhar olup gitmiştir adeta, kont valmoth, john malkovich diye birinin var olduğunu bile hissettirmez. öyle etkileyici ve gerçektir.

(fairy tale - 2 Ağustos 2002 17:31)

cecile de volanges , vicomte de valmont'la gecirdigi ilk gecenin ardindan marquise de mertueil'e cok utandigini soylediginde marquise'in cevabi filmdeki/kitaptaki durusunu ozetler: "shame is like the pain, you only feel it once"

(beter kocek - 30 Ocak 2009 00:52)

ne yazık ki bu filmi cruel intentions, cruel intentions 2 ve cruel intentions 3'ü izledikten sonra izledim.
duygularımı nasıl anlatsam bilemiyorum ama...
şöyle..
george clooney sanıp üç kere abdullah gül ile yatmak gibi..

(gokkusagi - 17 Temmuz 2010 23:07)

ah ayrica uma thurmanin genc, diri ve harika gögüslerini cömertce sergiledigi bir sahneye de sahiptir bu film.
(bkz: metalci karilar veriyomus)

(aged - 29 Aralık 2002 01:19)

choderlos de laclos tarafından mektuplar halinde, yanılmıyorsam 18.yy'da yazilan ve büyük olaylar kopartak kitap. merteuil {glenn close} ve valmont{malkovich} saraydaki karizmalari üstün olan, istediklerini elde eden kahramanlarımızdır, birgün merteuil, valmont'tan cecile de volanges'ı {uma thurman} baştan çıkarmasını ister, olaylar gelişir... cruel intentions uyarlamasi da güzeldir kanimca...

(portakal - 23 Mart 2001 21:55)

madame de merteuil'in filmin bir yerinde sarfettiği şöyle bir cümle vardır:

- kimse, bir tenor boğazını temizledi diye onu alkışlamaz! ^*

(aksa - 30 Ağustos 2004 19:35)

ask ve intikama dair bir basyapit. bir sürü ünlü oyuncu arzi endam eder film boyunca ama tabi ki filmi sirtlayan glenn close ve john malkovich tir. bu ikisi arasindaki diyaloglar tekrar tekrar izlenmelidir. ask ve bastan çikarma hakkinda bu kadar sert ve dürüst replikler kolay bulunmaz çünkü. özellikle madame de merteuil'in valmont'a madame de tourvel'den nasil ayrilacagini tarif ettigi sahne ^* öldürücüdür. ikisi de adeta oyunculuk dersi verir filmde. cruel intensions 'i ve bir ara cine5 'te yayinlanan 4 bölümlük catherine deneuve-rupert everett 'li modern versiyonunu izledim ama hiçbirinde bu filmdeki tad yok. valmont nasildir bilemeyecegim.ama ben ki colin firth denen insanin hastasiyim yine de bu rolde john malkovich 'ten baskasini düsünemiyorum.

edit: artik valmont ’u da izlemis biri olarak diyorum ki dangerous liaisons’ un yeri apayri. her ne kadar basrolde saçlarina ak düsememis tas colin firth ’ü izlerken agzimiz açik kalsa da, annette bening ’in güzelligine hayran olunsa da hiçbirsey önceki filmin yerini tutmaz bence. sanki bu filmdeki karakterler daha yumusak, merhametli gibi. diyaloglar glenn close ve john malkovich arasindaki o tutkulu, nefret dolu konusmalari mumla aratiyor.

(empas kumpas - 23 Şubat 2005 09:21)

filmin glenn close'un makyaj yaptigi sahne ile basladigini ve aristokrat sinif arasinda maskesi dustukten sonra, makyajini sildigi sahne ile bittigini ayrica not dusmek lazimdir.

(tharkun - 22 Ekim 2005 01:47)