springsteen/strummer/ragan geleneğinden gelen jersey'li muhteşem punk rock grubu. gibson’ın les paul’u piyasaya sürmesi ve fender’in bassman amfilerini çıkartmasıyla güneşi değişen 1959 yılına gönderme yapan “the ’59 sound” ve brian fallon’ın mahallesinde ki plakçı da çalışan elemanın diretmesiyle keşfettiği the clash kelimesizliği etrafında dönen “sink or swim”in ardından (kronoloji bir sürtük, akşam yemeğinde elektrik yiyen tek gözlü bir evsizdir yukarı da ki anlatım da). kişisel tarihimin en önemli albümlerinden “american slang” i çıkartarak hükümsüz nevri döndürmüşlerdir. uncut dergisinin editörü allan jones’un “küresel ısınma haberleri gündemimize ekşidiği günden bu yana yapılmış en iyi rock albümlerinden biri.” dediği mucize çekirdeği; saçları dökük bir tesadüf ve tarifsiz bir tutku barındırır içinde. fallon albüm çıkmadan aylar önce biçemi: “tom waits ve ilk dönem clapton’ın vokaliyle akan london calling dönemi clash’in, social distortion tarafından çalınıp, diana rose back vokalleriyle harmanlanmış hali.” şeklinde açıklamış olsa da, karaya vuran 34 dakikalık bir gençlik ateşi; bireyselliğin ve zamansızlığın kutsanışıdır. 27 haziran 2009’da hyde park’ta verdikleri konser de kendilerine eşlik eden springsteen sayesinde (jersey kardeşliği) ingiltere’de sağlam bir dinleyici kitlesine ulaşmış olan grup, bu saatten sonra gezegende ki en kötü albümü yapsa bile başımın tacı - ruhumun alev almış nikâh masasıdır.

(bad astronaut - 4 Nisan 2008 18:51)

sink or swim ve the '59 sound adında iki albümü bulunan amerikalı punk rock grubu. şimdilerde ise american slang adındaki üçüncü albümü kapıda ve 2 ay sonra bu albümü çıkaracaklar.

great expectations ve the '59 sound dinlenesi şarkılarından.

(huseyin sevki topuz - 24 Nisan 2010 17:50)

(bkz: we did it when we were young)

(oylum - 22 Temmuz 2010 15:44)

dinlerken çalanın bruce springsteen olmadığından emin olmak için sürekli winamp'dan kontrol etme isteği uyandırıyor. tarzları bir yana vokal cidden aynı.

(rintdionysus - 7 Ocak 2012 02:37)

bu sene çıkan handwritten albümleriyle her zamanki gibi çıktığı senenin en iyi işlerinden birini ortaya koymuş new jersey'li grup. brian fallon hakettiğinden çok daha az değer görüyor ya şu piyasada, haksızlığın daniskası.

(master oforion - 8 Eylül 2012 11:01)

2000'lerden sonra çıkmış en kaliteli gruplardan biri,grubun 2.albumu olan the 59 sound tam anlamıyla bir başyapıt.
ayrıca (bkz: here's looking at you kid)

(godsfavorite - 14 Ekim 2012 18:16)

barcelona seyahatimi konserlerine denk getirebildiğim, sahnede fırtına gibi esen grup. bazılarının da dediği gibi; "springsteen'den sonra jersey sahiline vuran en müthiş şey."

tarifi veriyorum: springsteen'in coşkusu, bob dylan'ın bilgeliği ve tom waits'in romantizminin, günümüz punk-folk rock sounduyla en doğru oranlarda harmanlaşmış şekli.

nick hornby şöyle buyuruyor kendileri için albüm kartonetlerinde:
dinlediğiniz müziğin, daha önce dinlediğiniz hiçbirşeye benzemediğini söylemek aptallık olurdu. the gaslight anthem ile ilgili söylenebilecek en güzel şey, buna benzer brişeyleri ilk clash albümünde, born to run'da veya ilk tom petty and the heartbreakers albümünde veya belki de little richard kayıtlarında duymuş olmanız. işte beni de kendilerine bağlayan şey bu oldu. ayrıca bu adamlar kitap okumayı da seven rockçılar. rock tarihindeki herhangi biriyle şarkı sözlerinde başa baş yarışabilirler."

(soy un perdedor - 30 Kasım 2012 20:15)

uzun süredir dinlemiyordum bugun aklıma geldi akşam üstü 5 gibi açtım. hala çalıyor spotify'de. çok kral adamlar. the 59 sound kendi listemde en iyi 3 albüm arasına girdi.

(blowjoe - 14 Kasım 2013 23:59)

yeni albümün ilk 5 şarkısını bitirmiş efsane new jersey'li grup.

(blowjoe - 1 Haziran 2014 17:55)

yeni albümleri get hurt 19 ağustos'da raflarda.

jersey boys back!

(blowjoe - 20 Haziran 2014 12:46)

yakında çıkacak albümlerinden ilk singleları bugün itibariye ortama düştü. bildiğimiz gaslight anthem, yine güzel. rollin' and tumblin' tadına burdan bakabilirsiniz.

(horyanli - 24 Haziran 2014 21:14)

yeni albümleri get hurt'ten çıkan ilk single rollin' and tumblin' ile kendine has havalarına biraz daha rock n roll sosu eklemiş gibi gözüken grup. vokaller değil ama gitar işçiliği london calling-combat rock dönemi the clash'i hatırlattı bana bir nebze. yine güzel yine iyi.

bir de brian fallon'a hatırlatılması lazım, the horrible crowes'u da fazla boşlamasın.

(master oforion - 25 Haziran 2014 01:41)

get hurt ile ortalığın amınakoyacak grup. son 1 hafta.

(blowjoe - 5 Ağustos 2014 01:03)

kaynak: akşam gazetesi

kaan kavuşan
kaan.kavusan@aksam.com.tr

springsteen’den sonra jersey kıyılarına vuran en iyi şey

brıan fallon’un springsteen’e benzetilen karakterli sesi; soğuk bir kış gününde buğulanmış camlara yazılan ‘pearl jam’ yazısı kadar güçlü ve mağrur. alex levine’ın tok bas sesleri hangi tempoda olursa olsun bir tom petty minimalizmi ve güveni içeriyor. adaşı alex rosamilla’nın enerjik olmayı da uysal olmayı da aynı oranda beceren gitarı, zamandaş olsalar kurt kobain’in mp3 çalarında ona iyi bir yol arkadaşı olabilirdi. benny horowitz’in uyumlu davulu ve arada bir şarkılara eşlik eden tamburuysa gün geceye ulaştığı zaman, gaz ışığında hep beraber eşlik edilecek marş-şarkıların okunmasına sebep olabilecek kadar etkili. the gaslight anthem’ın takipçilerine yaydığı hissiyat bu işte.
ünlü edebiyatçı ve müzik eleştirmeni nick hornby onlar için şöyle diyor; “dinlediğiniz müziğin, daha önce dinlediğiniz hiçbir şeye benzemediğini söylemek aptallık olur. the gaslight anthem ile ilgili söylenebilecek en güzel şey, buna benzer bir şeyleri ilk the clash albümünde, springsteen’in born to run’ında veya ilk tom petty and the heartbreakers albümünde ve hatta belki de little richard kaydında duymuş olmanız. işte beni kendilerine bağlayan şey bu oldu. ayrıca bu adamlar kitap okumayı da seven rockçılar. şarkı sözü konusunda rock tarihindeki herhangi biriyle başa baş yarışabilirler.”
hornby’nin dediği gibi grubun müzikal yolculuğu, bir ağacın kökleri gibi çeşitli yönlere uzanıyor. hot water music ve the misfits gibi punk gruplarının izinden giden ‘sink or swim’le başladılar yolculuklarına. bu anlamda fallon ve arkadaşları ingiliz punk tarzının aksine basgitar yerine, elektrogitara güvenen amerikan bir punk rock’la girmiş oldular müzik hayatlarına. fakat ingiliz punk’ın da bir kenarda beklediğini; the clash’ın solisti joe strummer’a adanan ‘ı’da called you woody, joe’ parçasıyla müjdelemişlerdi. kasetçisinin ısrarına dayanamayıp the clash’ı dinleyince hayatı değişen bir
müzisyen bir için oldukça makul bir
saygı duruşuydu bu elbette.
ikinci albüm ‘the 59 sound’ ise punk etkisinin yanı sıra, ciddi bir springsteen tarzını içeriyordu. blues ve folk tonları, gibson gitarın les paul modelini, fender’in bassman anfilerini çıkarmasıyla değişen tona atıfta bulunuyor ve punk ağacının köklerine yapışıyordu. allmusic.com’da yapılan bir yorumda şöyle deniyordu bu albüm için; “the 59 sound’da fallon genç bir springsteen özentisi gibi gelebilir kulağınıza. yine de bu işi gayet iyi becerdiğini söylemek gerek.”

“ben de çocuklarım da dinliyor"

albüm, fallon’un kaderini idolüne kilitleyen albüm oldu. 2009 yılında hyde park’ta çıktıkları konserde springsteen’le aynı sahnedeydiler. aynı yıl gerçekleşen glastonbury festivali’ndeyse halef ve selef kucaklaştı, springsteen grubun ‘the 59 sound’ adlı şarkısında onlara eşlik etti, fallon ise springsteen’in ‘no surrender’ parçasına… o andan sonra anthem’in albüm satışları ikiye katlandı. kıtanın öbür yakası da bu tutkulu ve genç sesi bağrına bastı. bu eşlik etmeler belli ki prodüktörlerin de onları karşılaştırma isteğiyle sürmeye devam ediyor. springsteen ise “çocuklarım da ben de onları dinliyoruz” diye açık destek çekini yazmış durumda fallon ve arkadaşlarına.
springsteen’in new jersey’deki mahallesinden çıkan bu çocuklar, şehrin tüm bu kaynaklarıyla besleniyor aslında. grubun müziğini sadece ona indirgemek haksızlık olur. the gaslight anthem birilerini taklit eden bir grup değil, aksine new jersey’nin derin müzikal kanının her damlasından yararlanan, yaşayan ve devinen bir organizma. yen bir şey yapmanın yollarından birinin, orijinal sentezler bulmak olduğunu bilen adamlar bunlar.
amerika’da müziğin bir başkenti olsaydı burası new jersey olurdu...
frank sinatra fenomenin yanı sıra, birçok caz sanatçısı new jersey’nin havasını soludu. anthem’i ilgilendiren rock türüne geldiğimizde bruce springsteen’i bir ermişçesine kucaklayan bir şehirden bahsediyoruz. bon jovi gibi bir pop rock ikonu çıkarmış şehir…
üçüncü albüm ‘american slang’ ile birlikte punk sesi yavaşça kısılsa da ‘gaz lambası’ndaki ışığı kaybolmadı, sadece ışık daha kendine has bir hâl almaya başladı. fallon da “bu, daha fazla kendimiz olduğumuz albüm” diyordu. handwritten’la kendileri olmaya devam ettiler. too much blood ve biloxi parish gibi iki tarihi parça çıktı o albümden. şimdiyse 10 gün önce çıkan son albümleri get hurt’le ortalığı yakıyorlar. albüm çıkmadan önce fallon, ilham aldıkları yeri belirtirken, grunge’la paslaşıyor ve “bu albümün ilham kaynağı pearl jam’ın no code albümü” diyordu.
son sözde, hornby’nin de dediği gibi the gaslight anthem hep bir yerlerden ilham alıyor ve kaynağını söylemekten çekinmiyor. anthem’in sevenlerini tavlayan olayı da galiba bu tanıdıklık hissi.

sağlam şarkılar…
albümün açılış parçası stay vicious, fallon’un pearl jam referanslarını oldukça haklı çıkaran bir grunge parçası. albümün tamamı brian fallon’un karısıyla ayrılmasından doğan sözlerle acılı bir hâl almış aslında. yine de asla sömürü dans şarkılarıyla karıştırmamak lazım. genel tona baktığımızdaysa pearl jam’dan daha ziyade –öne çıkan parçalar sayesinde- bir tom petty sesine yaklaşıyor. albüme adını veren ‘get hurt’ ve ‘stray paper’ müzikal olarak sağlam şarkılar. ‘helter skeleton’ ve ‘1,000 years’ albümün mod değiştirici neşeli şarkıları. fellon’nu verdiği röportajlarda söylediği başka bir şey, grubun ses tonunun değişeceğiydi. bu güzelim şahsın çok karakteristik sesinden midir bilinmez, ben bu değişimin çok bariz olduğunu düşünmüyorum. zaten iyi olan bir şeyi değiştirmeye ne gerek var ki!

(ragle gumm - 27 Ağustos 2014 02:56)

kendilerinin american slang çıktığından beri büyük hayranıyım ve yaptıkları herhangi bir işi sevmemezlik edemiyorum resmen. ne the horrible crowes projesi ne de the gaslight anthem'ın şu ana kadar çıkardığı herhangi bir albüm, tek kötü iş yok kanımca. son albüm get hurt'e de uzun süre endişeli yaklaştım, stay vicious pek iştahımı açmamıştı açıkçası ama albümü dinledikçe yanıldığımı hissettim. gavurun deyimiyle tam bir "grower" ve şu an hastası olmuş durumdayım. brian fallon elinden geldiğince daha fazla projeyle meşgul olup daha fazla müzik yapmalı kesinlikle.

(master oforion - 28 Ekim 2014 21:47)

punk soundunu,springsteen'in jersey sounduyla birleştirmiş,içine ara ara western,cowpunk ezgileri katmış aşmış grup.handwritten albümüyle inceden bir hayal kırıklığı yaratmış olsalar da get hurt albümüyle gönülleri tekrardan kazanmışlardır.

(godsfavorite - 31 Ocak 2015 00:27)

the 59 sound albümleri kutsalım.

(blowjoe - 1 Mayıs 2015 23:38)