yönetmeni robert guédiguian olan, deniz kıyısındaki ev adıyla bizde de vizyona girecek fransız filmi.

(emenes - 13 Temmuz 2018 00:08)

geçen sene filmekimi'nde izleyip çok beğendiğim film. ayrıca bugün ülkemizde "deniz kıyısındaki ev" adı ile vizyona girdi.

film güney fransa'da bir sahil kasabasında geçiyor. (buranın tam adına o kadar ihtiyacım var ki !)

belki biraz spoiler;

"babalarının felç olması ile aile evine dönen kardeşlerin diyalogları üzerinden hikaye ilerliyor. hikayenin kilit noktası ise, 20 yıl önce ailede yaşanan travmatik bir olay. 20 yıl sonra bir araya gelen kardeşlerin yaşadığı iç hesaplaşma sahnelerine tanık oluyoruz. sonra ailelerine mülteciler dahil oluyor... "

kesinlikle izleyiniz.

(onemiyok - 13 Temmuz 2018 20:53)

"uzun süredir görüşmeyen eski arkadaşların bir araya gelmesi amerikan bağımsız sinemasında nadir işlenen bir konu değildir. hatta sundance'te prömiyerini yapmış çok sayıda filmde benzeri bir hesaplaşmanın işlenmiş olduğunu düşünebilirsiniz. fransız yapımı la villa'nın yenilikçi tarafı ise, merkezindeki insanların 40'larının ilk yıllarında değil; 50'lerinin sonunda, 60'larının başında olması. 'yeni bir yol çizmek için bir başlangıç yapmak' teması yerine; günahıyla sevabıyla geçmişini ve bugününü kabul etmek, belki affetmek üzerine kurulu olması."

yabancı bir eleştirmen bu film hakkında aşağı yukarı bunları yazmış. aktarırken oluşan birtakım boşlukları da ben doldurmuş olabilirim.

güney fransa'daki küçük bir sahil kasabasının güzel görüntüleri eşliğinde, pek sakin ilerleyen fakat yer yer gözleri doldurup boğazları düğümleyebilen, nostalji duygusunun ön planda olduğu bir "aile bağları" filmi la villa. başrollerden birinde oval bir balkon var; maurice ve martin'in baş yapıtı...

- tam da şu anda ne düşündüğünü tahmin edebiliyorum. dünyanın çok büyük olduğunu düşünüyorsun. karşındaki adamın, hayatını balıkçı ağlarını onararak geçirmekle, nasıl yetinebildiğini...

(blind watermelon - 21 Temmuz 2018 20:46)

sinemaya büyük umutlarla gidip izledim, hayal kırıklığı ile ayrıldım. konusu çekiciydi, fransız filmi dedim, oo süperdir dedim ama bayağı memnuniyetsiz ayrıldım salondan.
açıkçası, içim şişti. dersiz topsuz, dağınık, sıkıcı film.

(feministim ben - 12 Ağustos 2018 13:25)

çocukluk evleri terkedilir mi?

üç kardeşin, babalarının felç geçirmesi sebebiyle, tüm masum anılarının ve büyük pişmanlıklarının onları karşılayacağı çocukluk evlerine dönmesiyle başlayan hatırlama, yüzleşme, hesaplaşma, kabullenme süreçlerini konu eden film.

konu kişisel ya da ilişkilerdeki hesaplaşmalar olunca, yol, yolculuk ve çocukluk evleri muhakkak ilişiyor filmlere.
çünkü ne zaman kendimizle hesaplaşsak gitmez miyiz çocukluğumuza, aramaz mıyız nedenler orada? bulmak istemez miyiz bazen kılıflar? veyahut kaçımız hiç yüklemedik ilişkilerdeki başarısızlıklarımızı anne-baba sorunlarına?

film ayrıca; aşk, göçmen sorunu, komunizm ümitsizliği gibi başlıklarla da tadında bir demet sunuyor. ben filmekiminde haneke'nin happy end'i ile arka arkaya izledim bu filmi. şunu söyleyebilirim ki la villa'nin yalınlığından sonra happy end'in metaforları üstüme üstüme geldi. iki filmde de işlenen göçmen sorunundan beni daha çok etkileyen kesinlikle la villa idi. eğer ki ilişkilere ve hayata dair gercek bir şeyler izlemek istiyorsanız bu filmi muhakkak izleyiniz. bilin ki, görüntülerden sonra insanda güney fransa'ya, hiç olmazsa ege'ye falan yerleşme ihtiyacı yaratabiliyor.

(mutfak tezgahindaki radyo - 17 Ağustos 2018 13:21)

izledikçe giderek "saran" harika bir film. haneke'den izler var ama çok yumuşak.
mültecilerle ilgili kısmın bilhassa finaldeki alt metninde, yaşlı avrupa'ya bir mesaj var.

(bkz: calanque de méjean)

(fij - 23 Kasım 2018 00:22)