2004 yapimi claire denis filmi.

(amphibian - 4 Eylül 2004 23:12)

ilk kez claire denis izleyen bir insan için oldukça şok edici bir gelişmedir l'intrus. zira bu çılgın bayan filminde alışılmadık o kadar çok nen ve alışılmadık o kadar çok nen kullanır ki(işte böylesine alışılmadık), seyirci takip edecek öykü, duyumsayacak belirli bir duygu, kavram ya da olgu bulamayarak boşlukta kalır. hatta bu yüzden film hakkında yorum bile yapamaz duruma gelir. hatta buyrun deneyelim:
l'intrus'nun merkezinde bir insan yoktur. ya da merkezi yoktur. ama var da gibidir. bu bir adamdır. adam yaşlanmış olmasına rağmen dinç, sportif ve görünüşte sert birisidir. kadınlara karşı halen hazla doludur. yüzer, bisiklet kullanır, iki köpek sahibidir. öte yandan yaşadığı çevrede bulunan insanlar da yaşamaktadır. ve bu son tümce ancak böyle bir filmin içeriği içerisinde sanki ayrık/olağandışı bir durummuş gibi kullanılabilir. yaşamanın altı çizilmelidir. çünkü adamımız değişmek istemektedir. birini öldürür. bunu soğukkanlılıkla yapar. kimsa anlamaz. ayrıca adamımız yeni bir kalp istemektedir. fiziksel anlamdadır bu ama diğer şekilde de anlamak isteyen anlayabilir. ve bu kalbe para sayar. sonra yeni kalbiyle dünyayı dolaşmaya başlar. yaşar. yaşamaya devam eder. sonra bir amaç edinir. oğluna gemi alır. oğlundan kabul görmeyince onu bulmaya gider çünkü onu yıllar önce tahiti'de bir aileye vermiştir. aslında mccormick herbineni yazmak istemektedir ama filmi izleyecekler için bok etmek istemez. o yüzden daha genel nenlere değinir: filmde yaşamak, amaç edinmek, geçmişten kurtulamamak ve kurtulabilmek, şehvet, tensellik, ölümün acısının bayağılığı(!), sıradanlık ve seçkinlik gibi bir çok konuda çok sert tavırlara sahip çekimler var. çekimler diyorum çünkü diyalog inanılmaz derecede az. şahsen gitarı daha kötü kullanamazdı dedirten müziklere sahip ama yine de ihtişamlı...bıy bıy ve bıy bıy...
işte, anlatmayı deneyince yazarı böyle kupa papazı rıfkı efendi yapan bir film işte. "görün karar verin" tümcesine hazırlamak için bu kadar kastım. öldürün hakkımı yemeyin.

(mccormick - 11 Nisan 2005 00:38)

hakkında fikir sahibi olabilmek için bir koca haftadır düşünce pişirdiğim filmdir. yönetmenini eskiden beri bilirim, böyle bir kadın değildi bu claire dennis. başı sonu belli standart bir öyküyü ele alıp, küçük parçalara bölüp, gelişi güzel birleştirir. çünkü, "bütün parçalardan oluşur mu, parçaları birleştirsen bütüne varır mısın?" oyununu oynamamızı istemiştir. oynadık. gördük ki, herkesin vardığı bütün başka bir öyküyü işaret etmektedir.

filmi henüz izlememiş olanlar buradan sonrasını lütfen okumayınız.

--- spoiler ---
filmin ana karakteri, cami yıkılmış, mihrabım diyerek dönenip duran bir adamıdır. gezmediği yer kalmamıştır. faili meçhul işlere bulaşmış da tecrit hayatı yaşar gibidir az biraz da sunulan görüntü. başı kıçına denk bir hayat sürmektedir. sınırsız, sorumsuz yaşar gider. bir gün, kalbi tık dediğinde konulan teşhis naklildir. tesadüf bu ya, adamın mesken ettiği yerde durmadan insanlar kaybolmaktadır. kaçakçılar, gariban mülteciler gırla gitmektedir o illerde. ve bunların da kimsesizleri aniden kaybolmaktadır. sanki organ mafyası iş başındadır ya da amcam çıbanın başıdır. teşhis tamamdır ve sıra genç bir kalp ve "canlı donör"den nakil yapılan ülke bulmaya kalmıştır. her ikisi de hemencecik bulunur cennet dünyamda. fazla aramaya gerek yoktur. kalbin sahibi de sınırda görevli güzel bir genç kızla evlilik yapmış, iki çocuklu gariban bir genç delikanlıdır. oğlan zaten hastadır. fiziksel bir hastalığı yoksa da bana göre kesin ruhu hastadır. (bu aşamada bu oğlanın aslında adamın kayıp oğlu olduğunu düşünenler de bulunmaktadır.) ama kalbi sağlamdır. teklifi kabul eder ve kalbini satar. çoluğun çocuğun yaşam garantisi baabından. neyse efendim, ameliyat risklidir, ucunda ölüm var diye ameliyata girmeden vasiyetini yazar, hesaplarını kapatır. peydahlayıp, terkettiği oğluna da bir gemi sipariş eder. nakil gerçekleşir. fakat amcam yeni bir kalbin bile ruhunu yenileyemediğini anlar. pişmanlık ve geçmiş hesaplaşmaları içinde yuvarlanmaktadır. madem tahtalı köy'e gideceğim üstelik geminin siparişi de bitti, bari gemiyi kendim teslim edeyim , hem de ılıman iklimde nekahat dönemimi atlatırım diyerek oğlunun yaşadığı ve ilk gençliğini geçirdiği ülkeye gider. aslında o kadar da umursuz değildir. yıllardır oğlana para yollamaktadır ama oğlan paralara dokunmamaktadır. oğlu ortaya çıkmaz. oğlanı bulamazlar. oğlanın faili meçhuldür. (bence sörfçü delikanlı oğluydu ama, kimseyi inandıramıyorum.) elinde kalan, kalbine para ödediği genç delikanlının cesedidir. onu alıp, geri döner yaşadığı yere. hayatını sürdürme çabasındadır ama vicdanı kabuslar yaşatmaktadır. üstelik kalp yeni sahibini kabullenmemektedir bir türlü. sonra ne mi olur... filmin en başında olanlar çoktan olmuştur zaten.
--- spoiler ---

(ranini - 11 Nisan 2005 19:34)