menteşe, priz gibi zımbırtılardan yaptığım robotu (daha çok sikime benziyordu) mahallede omzumda gezdirtecek kadar etkilemiş çizgi filmdir.

(egawen - 26 Aralık 2006 01:57)

bu güzel çizgi dizinin son bölümünde yanlış hatırlamıyorsam jumaru'yu yöneten cocuğun kumandasını bozuyorlardı ve caanım robotumuz öldüresiye dayak yiyordu rakibinden. eleman ağlaya ağlaya bağırıyordu robotuna ve o sırada bir türlü çalıştırmayı beceremediği bilekliği çalışıyor ve sahibine tepki veriyordu robot. ağzını yüzünü kırıyordu rakibin. heyecandan robota bağırdığımı bilirim be hey gidinin...

(atrin - 7 Temmuz 2007 04:42)

zamaninda trt 1 de gosterilen, ortalama bir yemek masasi buyuklugunde bir ringde action man boyutlarinda robotlarin dovusturuldugu, japon yapımı cizgi dizi.
dizinin ana karakterinin robotunun ismi jumaru idi ve zamanina gore cizimleri epey kaliteliydi.

(rom - 16 Ekim 2002 23:53)

(bkz: real steel)

(minca - 13 Aralık 2010 06:06)

izledikten sonra mandallarla yaptığımız robotları dövüştürüp oynadığımız hatırlayanı az efsane çizgi film

(sarajevok - 5 Ocak 2012 02:17)

jumaru'nun zırhı, uzay mekiklerinin dışında kullanılan seramik bir malzemeden imal edildiğinden robota sağlamlık, ısıya dayanıklılık ve hafiflik kazandırır. hasatasıyız; gene yaparız.

(quasm - 19 Nisan 2003 18:46)

90'ların efsane çizgi filmi.
izlerken aldığım zevk çoğu animenin çok ama çok ötesindeydi.

--- spoiler ---
bizde jumaru olarak bilinen bu çizgi filmdeki asıl robot ve onun sahibi çocuk birbirlerine o kadar bağlıydı ki, bir süre sonra çocuk ve robot arasında hisleri ileten bir cihaz üretilmişti. robot dövüşte acı çekiyorsa, onu kontrol eden çocuk da aynen acı çekiyordu.

--- spoiler ---

(betatron - 31 Mart 2012 15:26)

kaçırmadan izlerdim bunu, hey gidi günler hey, ilkokuldaydım. jumarunun sahibiyle güler, ağlardım. kazandığındaki sevincim hala aklımın bi köşesinde. unuttuğum bi şey aslında: mutluluk. neyse övüleceği kadar övülmüş bu harika çizgi film, güzel sayılabilecek bi anım var az buçuk bununla alakalı, onu anlatayım bari napayım.

teyzemle annemin telefon konuşmasına mı ne şahit olmuştum sanırım, teyzem robot almış. mutfak robotu diyodu annem. ben de düşünmeye başladım tabi, ulan ne süper şeydir diyorum kendi kendime. robot olarak tek örnek jumaru var çünkü kafamda. teyzemlere de hemen gitmemiştik sanırım. mutfak robotunu görebilmek için birkaç gün beklemek ölüm gibi gelmişti. yalnız anneme de soramıyodum çekiniyodum sanırım, kesin yanlış anlamışımdır ben diyorum. kafam kesmiyo jumaru gibi bi şeyin evde olabileceğine ama bi yandan da inanıyorum işte. neyse kafada hayaller kurduğumu hatırlıyorum, ne yapıyodur acaba robot diye. sofrayı kuruyodur, meyve soyuyodur falan filan, konuşuyo mudur acaba diye de düşünüyodum. derken büyük gün geldi tabi eninde sonunda, mutfak robotunu bi gördüm. hayal kırıklığı yaşamışımdır muhakkak belki ağlamışımdır da hatırlamıyorum ama, aklıma geldikçe çocukluğun ne kadar güzel ve ne kadar boktan bi şey olduğunu düşünüyorum. hangisi ağır basıyo dersen, güzelliği tabi ki.

(dpchmdr - 23 Aralık 2012 01:50)

sanırım bi 20 sene sonra içimde beliren "lan olm gözlerinin arasına inen bi maskesi olan minik robotlu bi çizgifilm vardı, şapkalı piçin biri bilgisayardan oynatıyodu bunu" yorumuyla beni arayışlara sürükleyen; sonra da kendisini google'da biraz arayarak bulduğum çocukluğumun yapıtaşlarından biri.

yap-bozlarla o robotun kafasındaki maskeden az yapmadım.

yalnız hafıza nasıl bir şey şan? 20 sene sonra ilk kez gördüm o görüntüleri ve resmen annemin bana akşamları yaptığı süt doğramasının tadını aldım izlerken. hayret etmemek elde değil. gizem üstüne gizem amına koyayım. iyi günler.

(tukenmez kelam - 20 Ocak 2015 13:53)

robotlardan birinin adi da ikarus kanadiydi.

(duff mckagan - 3 Eylül 2006 07:15)