dunya sanat network'unde kendini sanatci diye establish etmis bir anna nichol smith, bir banu alkan'dir kendisi.

(elf - 10 Şubat 2007 15:02)

1963'te londra'da dogan, gunumuzde de londra'da yasayan/calisan ingiliz sanatci. 1986-1988 arasi maidstone college of art, 1987-1989 arasi royal college of art'da egitim gormustur.
30larini yasayan bir sanatci olmasina ragmen 1995'te kurulan "tracey emin foundation" sayesinde kendine ait bir muzeye^* sahip olmasi; 90larin basinda krize girerek tum tuallerini yakmasi ve arkadaslarindan "yaratma potansiyeli"ne 10ar pound yatirim yapmalarini `istemesi:50 kisi bu yatirimi yapip karsiliginda eminden mektuplar almislar`; eserlerinde kaynak/konu/nesne olarak kendi hayatini kullanmasi emin'in ilginc ozellikleridir.
tabii ki bizim aklimiza gelen seyleri (bizden once) yapip zengin oldugu icin kendisinden igreniyor, kendisini zengin eden charles saatchi'yi de hem kiniyor hem de "anyone who wants to buy art?" sorusuyla cezbetmeye calisiyoruz. evet biz de zengin olmak istiyoruz. portfolio'muzda boyanmis paskalya yumurtalari var -veya olacak.

bari tracey emin'in bazi eserlerini de siralayalim:
my major retrospective, enstalasyon, 1994
exploration of the soul, kitap, 1994
why i never became a dancer, video, 1995
everyone i have ever slept with (1963-1995), enstalasyon, 1995
the exorcism of the last painting i ever made, performans, 1996

ps. entry boyunca bazen basvurdugum kaynak: "i need art like i need god: a user's guide to art & shopping", yazan bbg cheja, tate gallery publishing, 1997.

(ebben - 15 Mart 2002 00:24)

bu ay londra'daki royal academy'de açılacak yazlık sergi için küratörlüğe de soyunmuş üstün insan. kendisine nefes kesen neon işlerinden biriyle selam yolluyoruz:

'people like you
need to
fuck people like
me'.

(invincible defeat - 7 Haziran 2008 21:23)

strangeland isimli otobiyografik eserinde anlattığı üzre babasının kastamonundaki köyünü ziyaret etmek için bu şehre gitmeleriyle başlarına nasıl bir strange landde yaşadığımızı bendenize bir kez daha hatırlatan bir olay gelir.. istasyona ayak basan baba eminle kızı bir polis tarafından "one minute.. şöyle buyurmaz mısınız?" denilerek emniyete davet edilir.. emniyette neden orada olduklarını anlamadan bir süre bekletilen baba kız sonra duvarları atatürk resimleriyle dolu bir odaya alınır.. sorunun ne olduğunu merak eden ikiliye emniyet amiri baba eminin giydiği rus kalpağına benzer şeyin atatürk devrimlerine uygun olmadığını anlatarak bir güzel nasihat verir ve sonunda iyi günler diler.. hakikaten de dep dep dep kastamoni kastamoni..

(recalcitrant - 4 Temmuz 2010 21:37)

kate moss'un istediği düğün hediyeleri arasında pahada en kıymetli olanını yapan kişi. lady gaga almış, vermiş zira. ^{* *}

(cekambiyarim - 3 Temmuz 2011 22:51)

http://www.vice.com/…k-of-pretending-i-dont-get-art

(andrew - 2 Mayıs 2012 11:42)

efendim bir eserini kendime göre kavırladım, şimdiden saatçi arkadaşımdan özür dilerim.

http://www.sezyum.com/…plash/sezyum_emin_maybed.jpg

(sezyum - 4 Ekim 2004 20:43)

babasi kibris turku olan ve ingiltere`deki margate sehrinde dogan bir sanatci...

(londra - 8 Ekim 2004 21:34)

1999 turner prize ödülünü kapmış olan uyanık sanatçı. onunkisi de marjinal bir bakış açısı. otobiyografik eserlerinde kendini olduğu gibi yansıtmayı tercih etmiştir. bir sanatçının kendini anlatmak için kullandığı renkler, semboller gibi dolaylı yollardan kaçmış, araç olarak kendi hayatını kullanmıştır. o buna “confessional art” demiş ve sanat olup olmadığı tartışmalara yol açmış.

tracey kendi de kabul ettiği üzere egoist bir yapıya sahip. sanatı bir günah çıkarma aracı olarak görmesi ne kadar doğru tartışılır. ama aynı şekilde sanatı bazı kalıplara sokarak sınırlandırmak da yanlış. 13 yaşında yaşadığı tecavüz onun tüm hayatını ve dolayısıyla sanatını etkilemiştir. bu durum cinselliğinde takıntılara yol açmış olmalı. “benim sanatımı sevmeyen adamla sevişmem” demesi bunu destekler gibi.

“bir gün hiç göğsüm yokken ertesi gün dünyanın en büyük memeleri benimdi.” bu sözü onun dişiliğini güç olarak kullandığının bir göstergesi. margate’deki erkeklerin yarısıyla yatması, saplantısının bir dışavurumudur. bu bana “dolares claiborne”’un “bazen bir kadının kaltak olmaktan başka silahı kalmaz” sözünü hatırlattı.

belki de beyaz çarşaflı o “my bed” ile aslında masumiyetini mi göstermek istemiştir.

(anahita - 17 Aralık 2004 23:26)

yaptığı bir tür duygu pornografisidir.
sergilediği kendi malzemesidir.
ha kendini kolay sevdirmez. zaten sevdirmeye yönelmez. sanatı, tacize kayar daha ziyade. önce kendini...
ama sanatta ve hayatta geçerli düsturlardan birine de yaslanmasına izin verilebilir: "kendi bilir"

(kaktus - 27 Haziran 2006 18:15)