paolo genovese imzalı 2016 yılı david di donatello ödüllerinde 'en iyi film' ödülünü almış italyan filmi. neredeyse tek mekanda geçiyor, yani tiyatro oyunu olsa çok rahat uyarlanır. evli çiftler ve sevgilisini evde bırakmış bir adamdan oluşan bir arkadaş topluluğu bir evde yemek için toplanırlar. içlerinden birisinin muzurluğu ile bir oyuna başlarlar, buna göre masadaki herkes telefonunu ortaya koyacak ve mesaj, arama her ne gelirse oradakilerle paylaşacaktır. evlilik, orta yaş krizi, çocuk sahibi olma, cinsel kimlik ve daha birçok mevzu gündeme gelir ve hayatlar tepetaklar olur. ya da öyle midir acaba? aslında film kurnaz sonuyla seyirciye sağlam bir tokat atar ki filmin, orta sınıfın ikiyüzlülüğüne dair mesajı daha vurgulu bir şekilde kendini belli eder. isminden de anlaşılabileceği üzere^* o masada bir araya gelen arkadaşlar ve eşler birbirlerine birbirlerine aslında tamamen yabancıdırlar.

(whatdreamsmaycome - 28 Aralık 2016 23:11)

underrated kelimesinin direkt kullanılabileceği çok iyi film. çok iyi oyunculuklar, izleyiciyi sürekli filmin içinde tutan diyaloglar ve her ne kadar gerçekleşeceğini bekleseniz de size hiç beklemediğiniz yerden vuran sürprizler... son derece güzel ve akıcı bir film.

(sehzade - 8 Ocak 2017 19:20)

ucakta izledigim filmleri genelde abartiyorum ama bu film gercekten yilin en iyi avrupa filmlerinden sanirim. herseyden once cok gercek. insan film boyunca acaba ben o masada oturan biri olsaydim ne olurdu diye dusunmeden edemiyor. oyunculardan siritan da yok. guzel bir noktaya parmak basip insani dusunduren bir hikaye. notum on uzerinden yedi nokta dokuz.

(tskitishvili - 20 Şubat 2017 07:24)

tek mekan filmlerini sevenler için kesinlikle kaçırılmaması gereken bir film; bence enfes bir film. çok tanıdık olan ama yine de kendini defalarca seyrettirebilecek olan bir hikaye; kadınlar, erkekler, dostlar ve sırlar üzerine. bunun bir benzerini fransızlar da yaptılar mesela. onlar da çok güzel yaptılar. onun için de lütfen: (bkz: le prenom)

ayrıca filmle aynı ismi taşıyan ve kapanışta çalan şarkı da bence gayet perfetti bir şarkıydı. onun için de lütfen: perfetti sconosciuti

(fuckleberry linn - 25 Mayıs 2017 02:28)

yönetmeni paolo genovese'nin diğer filmlerini de izleme heyecanı uyandıran, 2016 model italyan filmi.

sabit bir mekanda dost meclisinde geçen film teknoloji, evlilik, yabancılaşma, sırlar, ilişkiler, çocuk eğitimi, cinsel tercihler, arkadaşlık vb. bir çok konuda tarantino gevezeliği tadında beyin fırtınası yaptırıyor. film tarz olarak hemen akla the man from earth filmini getiriyor: tek mekan, bol konuşma, az bütçe ve sorgulatan meseleler...

çocukluktan beri sıkı dost olan dört erkek, eşleriyle birlikte akşam yemeği için bir araya gelirler. erkeklerden biri yalnız gelmiştir. çok samimi ve teklifsiz bir ortamda yemekler yenirken kadınlardan birinin önerisiyle bir oyun oynanmaya karar verilir. buna göre bütün telefonlar masaya konacak ve gelen aramalar, mesajlar, mailler herkesin göreceği ve duyacağı şekilde karşılanacaktır. sohbet koyulaştıkça birer birer gelen aramalar ve mesajlar ciddi sorgulamaların ve hesaplaşmaların yaşanacağı, evliliklerin masaya yatırılacağı bir harp ortamının doğmasına neden olacaktır.

--- çok ağır spoiler ---

en az içeriği kadar çarpıcı olan finalini anlamak için iki kez izlemem gerekti. ilk etapta ev sahibi çifte, diğerleri tarafından evliliklerini rayına oturtmak amaçlı bir oyun oynandı gibi algılansa da ikinci izlemede aslında ev sahibi kadın tarafından teklif edilen telefonları masalara koyma oyununun kabul edilmediğini ve izlediğimiz hadiselerin hiçbirinin gerçekleşmediğini anlıyoruz. yani yemek normal şekilde yenildi, muhabbetler edildi, laflar sokuldu ve dağılındı. herkesin sırrı ve özeli kaldığı yerden devam etti.
bunu nereden anlıyoruz?
ev sahibi adamın üzerine şarap dökülmüş ve mavi olan gömleğini değiştirip beyaz gömlek giymişti. fakat finalde herkes dağıldıktan sonra karısıyla akşamı değerlendirirken üzerinde mavi gömlek olduğunu görüyoruz. ayrıca kabul ettiğini gördüğümüz adamın karısı tarafından neden kabul etmedin diye sorgulanması, gizlediği birşey olmakla itham edilmesi bunu gösteriyor.
diğer eşlerde de hiçbir şey olmamış havası bunu doğruluyor. biri arabaya bier binmez marika'sıyla şehvet dolu mesajlarına devam ederken, diğerinde kadın eve gider gitmez iç çamaşırını giyerken kocası yalnız kaldığı ilk anda sevgilisiyle mesajlara başlıyor vs.
yani tüm izlediğimiz, hepimizin kara kutuları haline gelen ''telefonlar kamuya açık hale gelseydi ne olurdu?'' sorusunun cevabını kurgulamaktan ibaret. film boyunca sırların deşifresi, gerçekliğin ortaya dökülmesi, teknolojinin ardına saklanmış hayatların açığa çıkması durumunda neler olurdu? sorusunun cevabı irdeleniyor. tükenmiş ama ayaktaymış gibi gözüken evlilikler, sıkı dostmuş gibi gözüken riyakâr ilişkiler, ikincil yaşamlar tüm gerçekliğiyle orta yere seriliyor. fakat en sonunda tüm çiftler ironik bir şekilde birbirlerine sarılarak, paralel ilişkilerinin gizliliğinin verdiği güvenle mutlu mesut evlerine dağılıyor.
--- spoiler ---
merkezine ?evlilik müessesini alarak ilişkiler bağlamında pek çok konuyu tartışan, 2016'nın en sağlam filmlerinden olan böylesi bir filmin ekşide bu kadar az ilgi görmesinin şaşırtıcı olduğunu belirtmeden geçmeyelim.

(abidinhobo - 29 Mayıs 2017 23:11)

italyanca vurgulayarak okuyoruz: perfeeettti!
harika bir film. tek mekanda geçmesi ve bolca ve zekice diyaloglarla hiç sıkmadan izlettirmesi gerçekten büyük başarı.
bir kaç yerde de sesli kahkaha attım...

acayip şpoylır... izlemediyseniz sakın ola ki okumayın.

--- spoiler ---

twistten anlıyoruz ki telefonlar masaya konulmamış ve filmin ana teması gerçekleşmemiş.
bunu şunun için yazdım; bu oyunu kabul etmeyen ev sahibi rocco, aralarında sırrı/sırları olmayan en masum kişi.
en olgun ve karizma da diyebilirim. özellikle kızı ile telefonda (speaker) konuşması taktire şayandı,
en etkileyici kısım ise peppe'nin eşcinsel olduğunu itiraf etmesinin hemen ardından yaptığı konuşma ve hemen ardından telefonları değiştiği arkadaşı lele'nin konuşması.

işte vurucu kısımları:

peppe’nin eşcinsel olanın kendisi olduğunu söylemesinin ardından:
rocco:
- neden bize daha önce söylemedin?

peppe:
- neden mi daha önce söylemedim?
çünkü önceden bilmiyordum… fark ettiğim zaman da...

lele lafını böler:
- nedenini ben size söyleyeyim.
çünkü ben iki saatliğine ibne oldum, o da yetti de arttı bile.
hepimiz açık fikirli insanlarız değil mi?
hepimiz ibne bir arkadaşımız olsun isteriz.
artık bizim de var. görünen o ki, gayet iyi karşıladık.

…

rocco:
- hiç değilse artık lucio'yla^* tanıştırabilirsin bizi.

peppe:
- hiç sanmıyorum rocco.
çünkü bu gece kendini ifşa eden sizler oldunuz, ben değil.
hayır...
onu sizinle tanıştırmayacağım.
sizin şakalarınızdan korktuğum için değil. onları yeterince dinledim.
sizin ona atacağınız ilk tuhaf bakışta incineceğini bildiğim için.
ve ben onun incinmesini istemiyorum. onu korumak istiyorum.
çünkü birini sevdiğiniz zaman, onu her şeyden korursunuz.

--- spoiler ---

bunu beğenen bunu da beğendi: carnage (2011)

edit: isim ve konuşmayı ekledim.

(hattorihanzoo - 9 Haziran 2017 00:20)

--- spoiler ---

sonumuzun barbie ile ken gibi olmasını istemiyorum. sen baştan aşağı plastik, bense taşaksız.
--- spoiler ---

(sinezof - 23 Haziran 2017 06:00)

gerçekçi ve düşündürücü bir film.

--- spoiler ---

rocco gibi bir adam bile aldatılıyor.

--- spoiler ---

(enchantress - 20 Temmuz 2017 03:09)

tek mekanda geçen, diyaloglar üzerine kurulu film. 7 arkadaş bir akşam yemeğinde buluşurlar. cep telefonlarının bir kara kutu olduğu konuşulur ve içlerinden biri bunun üzerine bir oyun teklif eder. herkes cep telefonunu masanın üzerine bırakacak ve her gelen aramayı, mesajı vs diğerleri ile paylaşacaktır. olaylar bundan sonra gelişir. masa etrafında oturan herkesin diğerleri ile paylaşmadığı sırları bir bir ifşa olmaya başlar.

filmde rocco karakterini ve olgunluğunu sevdim. kızına yaklaşımı süperdi.

--- spoiler ---

filmde rocco'nun terapiste gittiği ortaya çıkar. konuya ilişkin eşi işe diyalog şu şekildedir:
rocco: ama önemli bir şey öğrendim
eşi: neymiş o?
rocco: alttan almayı
eşi: yani?
rocco: her tartışmayı bir üstünlük savaşına çevirmemeyi. boyun eğmenin bir zayıflık göstergesi olduğuna inanmıyorum. tam tersine, erdemli bir davranış olduğunu düşünüyorum. benim gördüğüm, taraflardan birinin geriye bir adım atmayı becerebildiği çiftler kalıcı çiftler oluyor. o geri adım aslında ileri doğru bir adım.
--- spoiler ---

güzel film... sonunu da dikkat alırsak benim puanım 8/10

(bir nickim olsun yeter - 22 Temmuz 2017 23:41)

bir yerlerden serra yılmaz fırt diye çıkar mı acaba diyerek, pür dikkat izlediğim italyan filmi. italyan filmi, full italyanca doğal olarak ve yemek masasında geçiyor neredeyse tamamı. nasıl serra yılmaz olmaz aklım almıyor.

--- spoiler ---

cosimo denen yavşağa gıcık oldum. karınla arkadaşının evine yemeğe geliyorsun. arkadaşının karısıyla ilişkin var ve telefon oyunuyla öğreniyoruz ki başka bir kadınla da ilişkisi var, onu da hamile bırakmış. yuh ulan, bu nasıl gönlü bol bir hayat. her türlü kazanan cosimo aslında, oyun oynansa da oynanmasa da.
--- spoiler ---

edit: serra filmde görünmedi ama hemen türk versiyonunu çekmek için kolları sıvamış.. özgün olunca tırtoluğunuz ortaya çıkıyor tabi.

(fuchs3471 - 14 Eylül 2017 06:05)