the fame monster'ı saymazsak 4. solo lady gaga albümü. ve gaga'nın bugüne kadarki en farklı işi. albümü dinlerken dikkatimi çeken ilk şeylerden biri bariz gitar kullanımı oldu, ikincisi ise diğer albümlere göre balladların sayıca fazlalığının yanı sıra oldukça sade ve güzel olmaları. ki lady gaga denince bu zamana kadar akla gelen ilk kelimelerden biri sadelik değildir sanıyorum. ama joanne döneminde; kapak fotoğraflarından tutun video kliplere (klibe), imaj çalışmasına; hatta bar turnesine kadar sadelik ön plana çıkarılıyor. bu yüzden "eski" gaga diyebileceğimiz the fame ve the fame monster gaga'sından müzik olarak ayrıldığı kadar imaj olarak da ayrılıyor "yeni" gaga.

tabi ki albümde eski gaga'dan izler de yok değil. buna örnek verilebilecek şarkılardan en kör göze parmak olanı dancin' in circles. the fame monster'a konulsa sırıtmazmış hani, ordaki şarkıların kardeşi gibi. eski gaga'yı bekleyenleri sevindirecek bir şarkı. john wayne; bu yeni sound ile eskinin bir sentezi gibi. bir nevi eski albümlerle joanne arasında bir köprü görevi görüyor. diamond heart ise, perfect illusion yerine ilk single olarak yayınlanabilirmiş gayet. hem albümden ne umulması gerektiği hakkında fikir veren bir şarkı hem de perfect illusion gibi insanı yormuyor.

million reasons'ı promo amaçlı yayınlandığı zaman beğenmiştim; hala da severek dinliyorum. gaga'nın en iyi balladı budur bana kalırsa. joanne nakarat öncesi verse'leriyle kaybetse de nakaratta bunu fazlasıyla telafi ederek kendine kalburüstü şarkılar arasında bir yer edinmeyi başarıyor. sinner's prayer albümün bir başka tepe noktası.

hey girl'de ise florence welch'in gölgesinde kalmış lady gaga maalesef. ikilinin vokalleri arasında bir uyum sağlanamamış. come to mama'nın girişindeki (sahte?) aksan rahatsız edici geldi bana. bu iki şarkıyı çok beğendiğimi söyleyemesem de sonrasında gelen angel down sağlam bir kapanış olmuş

özet geç piç: mükemmel diyemesem de artpop'tan sonra bana oldukça iyi gelen albüm. en azından cepten yemeyip yeni bir şeyler denemiş ve olgun bir iş çıkarmış ortaya gaga. bu bile benim gözümde artpop'tan yukarı koymaya yeter albümü. bazı kusurları var tabiki; ama en azından dancin' in circles, million reasons, john wayne gibi şarkılar için bir şansı hak ediyor bence. liste başarıları, satış vb. açısından şimdilik geleceği pek parlak görünmese de kötü bir albüm değil joanne.

(stripped - 18 Ekim 2016 21:49)

dancin' in circles, john wayne, million reasons ve come to mama şarkıları dışında pek beğenmediğim albüm. evet ortada sakin ve olgun bir sound olsa da albüm sıkıcılıktan kurtulamamış maalesef. bu albümdeki şarkıları gaga'nın farklı albümlerine dağıtma şansımız olsaydı eğer her şarkı diğerlerinin arasından sıyrılırdı ama bu albümde arka arkaya benzer tarzlarda şarkılar dinlediğimiz için biraz sıkıcı olmuş.

perfect illusion'dan sonra o kadar bok atmıştım ki albüm beklediğimden daha güzel çıktı. lady gaga sade olacağım derken kendisini sıradan bir albüm yaparken bulmuş. bence albümün de ilk single perfect illusion'ın da en büyük handikapları bu, gaga gibi farklı birinden beklenmeyecek kadar sade ve sıradan çalışmalar. yine de albümdeki 3-4 şarkının hatrına dinlenilir.

(brooklyn carter - 21 Ekim 2016 23:56)

öncelikle albüm lady gaga nın önceki albümlerine göre oldukça zayıf ve iddiasız.

diamond heart, joanne, john wayne, dancin'in circles, sinner's prayer ve angel down (work tape) dinlenebilir niteliktedir. albümün bob dylan ın nobel edebiyat ödülü almasından sonra yayınlanması akıllıca olmuş. amerikan etnik müziği ve contry havasıyla tam bir amerikan yıldızı kıvamındadır. amerikan kültürünün güneyi olan meksika ve kuzeyi olan alaskanın tüm ruhunu bu albümde hissedebiliyoruz. ve tabi ki amerika nın metropol ruhunu hissettmekte cabası. albüm bu konuda başarılı olmuştur. bob dylan olayından sonra böyle bir tesadüfün gerçekleşmesi lady gaga nın algılarının açık olduğunu göstermektedir. bu yüzden lady gaga nın sanatsal bakış açısını seviyorum. diğer ünlüler gibi sıradanlıktan uzak.

albüm 90lar sonu ritimleri içermektedir aynı zamanda, bunu özellikle dancin'in circles de hissetmek mümkündür. bizim şu indie müzik dediğimiz olay var kadıköy ve karaköy arasında toz kaldıran mini grupların girişini ise sinner's prayer in girişinde hissedebilirsiniz. tam bir contry ama aynı zamanda indie tadını alabiliyorsunuz, akustik tavan.

bir de şu pembe şapka olayına gelelim. gaga farklı tarzlar ve tavırlar sergiliyor son 1 senedir. ve american horror story den bilecek olursak diziden itibaren başlayan birşeydi bu, eminim o dizi çekimleri etkiledi lady gaga'yı. ve özel hayatı, erkek arkadaşı vs. bir de son çıkardığı jazz albümü. pembe şapka olayı pek hoşuma gitmedi tam sia filan mı oluyor dedim derken yan taraftan madonna diyenler oldu. bence bu da yanlış birşey. bunu gaga nın arınması olarak adlandırıyorum ve bunu angel down ile kapatıyor zaten.

albümü en başından tekrar tekrar dinlemek gerekli bence. beğenmiyorum ama bir tadı, havası yok dersem yalan söylemiş olurum. sadece lady gaga yı farklı bir konumda görüyoruz o kadar. asıl olanın, gerçek bir albüm bu olmamalıydı demek yerinde olurdu.

malum zayn malik bile kaliteli bir albüm çalışması yaptı. lady gaga son bir kaç senedir yalnızlaştırıldı. kadın tek başına yaptı bu albümü. tüm enstrümanlar, notalar kendisine aitmiş. bad romance de ki gibi çıkış bekleyemeyiz zaten fakat daha erken bir atılım oldu bu süreç, gaga için. david bowie derken fazla kaptırdı kendini. biraz stoplaması lazımdı kendini bu ise çevresinden edindiği destek ile sağlanacaktı. o destek gelmeyince böyle hızlı bir hareket oldu.

umarım albüm istediği gibi sonuçlanır.

ne diyelim hayırlı uğurlu olsun. bizlerede şans getirsin bu joanne çalışması.

pembe şapka yumuşatsın gönüllerimizi (bokunu çıkarmadan)

angel down-work tape

(anomimfotografci - 23 Ekim 2016 14:36)

sanki uzun zamandır toplumumuzun ruhu sancıyormuş da kutsal bir kitabın gönderilmesini bekliyormuşuz; dinlemeye başladığınız anda müriti olmuş ve manevi tokluğa ulaşmışsınız gibi bir etki yaratan, adeta bir ilah olan gaganın kutsal ve yeni albümüdür.
muazzam başarılı, olağanın üstünde kaliteli bir yapım. shuffle tanrısı bile nexte bastıkça en az sevilen şarkıları çalarak sizi mutsuz edemeyecek çünkü birini diğerinden ayırmak günah sayılacaktır.

tanımıma uygun olarak favorimi buraya bırakacağım : sinner's prayer
hepimiz için gelsin.

(karamelatte - 24 Ekim 2016 00:14)

albümü sızdığı günden bu yana dinliyorum. lady gaga son 10 yılın bize kazandırdığı en büyük yıldızlardan biri ve bugüne kadar ki tüm albümü benden geçer not almış bir müzisyen. kaldıki sahip olduğu yeteneğini ve sanatsal duruşunu da göz önünde bulundurduğumda bu kadına kalkıpta direkt olarak eleştirilerde bulunmak yerine albümü iyice dinleyip, hazmedip öyle yorumlamak istedim.

öncelikle herkesin söylediği gibi albüm kesinlikle bir gaga albümü olamayacak kadar farklı. tonny bennet ile yaptığı jazz albümünden bu yana zaten yeşil ışık yakmıştı müzik tarzının değişeceğine dair. artpop her ne kadar pek çok insan ve kriter tarafından itin götüne de sokulsa bence gayet iyi bir albüm. evet, esntruman açısından yoksun bir albüm ancak yine de birçok insanın işinden çok daha başarılıydı. albüm dönemi yaşadığı talihsizlikler, şirketinin maddi anlamda gaga'nın arkasında durmaması, r.kelly'nin mahkeme olayları derken kadın bir süre sonra sadece turnesine odaklandı. turnede birkaç ayağında bilet satışının yeterli seviyede gerçekleşmemesi dolayısıyla turne de hayal kırıklığı ile sonuçlandı.

derken jazz albümü çıktı, ardından dizi oyunculuğu vs derken gaga ve ekibi, artpop döneminde ki avangartlığın fazla olduğunu ve bir tür durulma dönemine girmesi gerektiğini düşünmüşler ki bugün önümüze sunulan bu albümü dinliyoruz. ancak burada objektif olarak yorum yapacak olursak albüm tarz ve çizdiği müzikal profil anlamında oldukça başarılı olabilecekken tam anlamıyla lady gaga'nın yeteneğine ve müzikal gücüne yakışan bir albüm olmamış kesinlikle. lady gaga'yı bugün bu kadar seven, dinleyen ve hayranlık duyan herkes onun sıradışılığı ve avangart kimliğine karşı duydukları ilgi ve meraktan dolayısıyla kendisine karşı sevgi beslediler. yani kalkıpta bu albümü beğenmeyen insanların yadırganması dünyanın en saçma şeylerinden biri olabilir. bu yüzden tüm yorumlarımı objektif bir perspektiften yapmaya çalışıyorum.

albüm entruman zenginliğinden ölüp bitiyor. gitarlar, piyanolar, orta tempo vokal derken tam bir amerikan country albümü olmuş. ancak lady gaga, bu albümün mutfağına öyle büyük isimleri aldı ki, üzerine bir de kendi müzikal kimliğini düşündüğümüzde beklentiler inanılmaz bir hal almıştı bizlerde. bir kere şarkıların asla patlama noktaları yok, hepsi neredeyse aynı tempo ve güce sahipler. hani şu şarkı biraz sıyrılıyor diyebileceğim bir şarkı yok. perfect illusion ise hal beni kendine aşık edebilmiş değil. sadelik ve durulma olayı çok daha iyi işlenebilirdi. bir de ben bu tarz kişiselleştirilmiş işleri müzisyenlerin 30'lu yaşlarında, olgunluk dönemlerinde yapmalarını daha doğru buluyorum. henüz 5. albümü çıkartan bir insanın gideceği ve alacağı çook yol var önünde. bir o kadar da yaşayacağı binlerce deneyimi. 5. albüm için çok erken geldi bana bu kafalar. misal madonna'nın ray of light'ı yaptığı gibi olgunluk döneminin zirvesinde hazırlamış olsaydı bu işi, ortaya çıkan sıkıcılıktan çok daha farklı bir sonuç verirdi.

favorilerime geleceksek ; ayo kesinlikle en birinci favorim, çok leziz. hem vokal hem sound anlamında on numara iş. ardından john wayne, diamond heart, come to mama ve sinner's prayer. ayo ikinci single olacakken son dakika golü atarak million reasons'ı single yapmışlar. sanırım gaga'nın taylor kinney'den ayrılması kadının müzikal kariyerini de oldukça derinden etkilemeye devam ediyor.

dediğim gibi, albüm müzikal anlamda doyurucu elbet ancak gaga söz konusu olunca müzik tarzı ayırt etmeden, her türlü işi en iyi şekilde yapabileceğini düşünüyorum ancak joanne benim için tam tatmin edici bir albüm değil. hatta sıkıcı bile diyebilirim. satış anlamında da flop olacaktır muhtemelen ama müzik onun kendini ifade ediş şekliyse ve hayatının bu evresinde, bu müziği yapmak istiyorsa yapsın. bir sonra ki albüm lady gaga'nın asıl kimliğini tekrar göğüsleyeceği albüm olacaktır diye düşünüyorum.

(white skin black soul - 29 Ekim 2016 16:41)

amerika ve tayvan gibi bir iki ülke dışında satış rakamları epey kötü giden albüm. üstelik lady gaga'nın kişisel tarihindeki en kötü liste rakamlarını alıyor özellikle ingiltere dahil, doğu ve batı avrupa'nın tamamında. bunun pop müzik dinleyicileri açısından epey korkutucu olduğunu düşünüyorum; son dönemin en güçlü star'larından birinin göz göre göre eriyip gittiğini görmek. üstelik albüm öyle rahat grafik yakalayabileceği bir dönemde, 0 rakip ve dikkate değer bir promo'yla çıktı ki ciddi anlamda sonuç beni epey şaşırttı.

albümle ilgili sözlükte yapılan eleştirilerin büyük kısmına katılıyorum. ek olarak bence temel sorunlardan biri lady gaga'nın bir söz yazarı ve producer olarak kendini fazla ciddiye alması. pop sanatçılarının konsept albüm oluşturma çabasını doğru buluyorum. lady gaga'nın kısa sayılabilecek albümde ölümden, politikaya kadar dikkate değer konulara eğilmesi de saygı duyulacak bir durum.^* ama politik olacağım diye şarkıya girip gayet hoş bir melodinin üstüne, "nerde bu millet, nerde bu devlet" gibi sözler içeren angel down'ı yaparsan bunu deli saçması, hatta bildiğin varoş bulurum.

joanne, lady gaga hariç üzerinde çalışan kimsenin herhangi bir motivasyonunun olmadığı bir albüm olmuş, ayrıca gaga artpop'tan beri üzerinde olan aşırı gergin havayı sürdürüyor gördüğüm kadarıyla. patolojik ruh hali beraberinde yüzü gülmeyen, sevimsiz bir albüm ortaya çıkarmış tüm çabalara rağmen.

10 üzerinden 6, kanaatle 4 :(

(satanist yiyen kedi - 30 Ekim 2016 17:14)

lady gaga'yla ilgili butun basliklara gidip "bitti gitti flop oldu gaga yok artik" diyenler hic mi bise takip etmiyolar ben anlamiyorum. daha dun aksam carsaf carsaf ilk haftasinda 201.000 satarak 2016 yilinin ilk haftasinda en cok satan 4. albumu oldugu aciklandi -ki "otoriteler" bu satisin once 140.000 sonra 180.000 olacagini on gormustu-.

http://www.billboard.com/…illboard-200-chart-joanne

isi gucu surekli gaga'ya bok atmak olan sozum ona eksi sozluk muzik otoritelerine "get a life" demek istiyorum musaadenizle. yildim yemnederim. yetheerr!!11

(ftias - 31 Ekim 2016 12:13)

(bkz: leave joanne alone)

şu albümle ilgili bişeyler yazan yazarların hepsini tanıyorum, hepsi 94859485 farklı konuda sürekli yazı yazıyorlar, bu albüm başlığına da gelip görüşlerini belirtmişler.

ama bunların her birine "gagaya bok atıyosunuz üffffffffff" diye cevap yetiştiren, milletin nick altına gidip "gaga'yı sevmeyen yazar" falan yazan (bunu yazınca noluyosa?) biri var, bu arkadaşın başka bir konuda elle tutulur bir şey yazdığını görmedik şimdilik. yıllardır da böyle. her eleştiriye cevap verir, gider milletin nick altından sataşır, ama insanların "lady gaga'yı eleştirmekten başka işi olmamasından" şikayetçi. abi bu insanlar sendeki vakte sahip olmak için nelerini verirler lan. yılmış. e iyi olmuş bence, ekşi sözlük'te lady gaga'nın bir şarkısına olmamış diyenlere cevap yetiştirerek bir ömür geçmezdi çünkü.

(our boys didint du dort - 1 Kasım 2016 09:36)

albümü baya bir dinledikten sonra pozitif-negatif yönleriyle bana hissettirdikleri şunlar oldu;

- albüm, lady gaga'nın özellikle fame monster'dan sonra geçmişte üzerinde taşıdığı fazla yapaylıkla "sanatsal fırtınalar" ve eşsiz çalışmalar yaratamadığını, dünyada müziğin altını üstüne getirmediğini farkedişinin imzası. ve artık kendi içine dönüşüne vesile olan, kesinlikle geçmişte yaptıklarına göre çok daha olgun bir albüm.

- lady gaga sesinin gerçek sınırlarını gösteriyor albümde. ne kadar güçlü bir sesi olduğunu, ne kadar farklı yorumlarda başarılı olduğunu ve ne kadar içten söylediğini herkese göstermek istemiş ve başarmış. bir yandan geçmişe göre sesinin bariz daha havalı, daha yorgun olduğunu ve şarkı söylerken asık suratlı bir şekilde söylediğini dinlerken hissedebiliyorsunuz. bu yorgunluk hissi neden kaynaklanıyor bilmiyorum ama çok güçlü bir ses ortaya koyarken bir enerji düşüklüğünü de yoğun şekilde yaşaması ilginç bir çelişki. belki kendini özellikle aşırı ciddi bir moda aldı, bilemiyoruz tabii. ama sesinin ilk dönemlere göre pürüzsüzlüğünü kaybettiğini duyabiliyoruz. sesi yaşından daha yaşlı gaga'nın. sigara ve alkolün etkisi de olabilir. lanet gidesice yıllar bebeğim..

- albümde çok güzel düzenlemeler mevcut, o tadında country ve jazz havaları, enstürman soloları baya iyi olmuş. kesinlikle başarılı. üst üste 47288 şarkıyla kafamıza demirle vuran bir albüm değil çok şükür. buram buram akustikler mevcut. çok da iyi olmuş, çok da güzel olmuş. fakat müzikal açıdan hiçbir yenilik ve farklılık taşımıyorlar. hatta şarkıları dinlerken "ben bunu bir yerde dinledim" hissini baştan sona yaşıyorsunuz. bu anlamda gaga bestecilik ve tarz konusundaki sıkıntısını maalesef atamamış görünüyor. ama şarkıların güzel yanı gerçekten söyleme hissi uyandırması. bu sıcaklıklık ve "bir yerden biliyorum" hissi şarkılara yakınlık duymanızı sağlıyor.

- sadelik bebeğim. born this way'deki gibi ne bulursan içine at albümü değil. tasarımdan şarkıların bütünlüğüne kadar her şeyiyle daha doğal, konsept bir albüm aslında. arada bazen ilgisiz pop düzenlemeleri olsa da yine de o bütünlüğü çok bozmamış. albüm dediğimiz şey aslında bütün olmalı zaten yoksa albüm olmaz. her albümün bir teması bir anlayışı olmalı. yoksa ne anlamı var bilmem kaç tane alakasız şarkıyı bir araya getirmişsin. tek tek dinler geçersin.

- albümde ingiliz havaları.. pek severim, çok severim. gaga bu işi de kıvırsa da bu tür hareketlerle kendi olmaktan uzaklaştığını düşünüyorum. yani aradan bir florence geliyor güzel de olmuş şarkılar ama gaga bu değil bilmiyorum. duyduğumda çok samimi gelmiyor. bazen gaga birileri gibi şarkı söylemeye, birileri gibi beste yapmaya çalıştığında itici olabiliyor.

- sadelik okey ama fazlalık hala var. gaga'nın her albümünde olduğu gibi fazla şarkı var bu albümde. gerek yok ama yapıyor işte ne edersin ne yaparsın.

sonuç olarak müzikal açıdan minik bir adım, dünya müziğine hiçbir yenilik katmayan bir albüm ama gaga için kesinlikle çok daha doğru, büyük bir adım. git gide daha çok kendi yaratıcılığına dönen bir şarkıcı olacağının mesajını vermiş herkese. hayırlısı.

(the queene - 14 Kasım 2016 21:06)

piyano versiyonu yayınlanmış olan şarkı.

açıkçası ben bu versiyonunu albümdeki country versiyondan daha çok sevdim. piyano, şarkıya bambaşka bir hava katmış.

büyük ihtimalle şarkıyı iki gün sonra grammy'de söyleyecek. bu gaga'nın grammy'deki üst üste dördüncü performansı olacak ama bu yıl geçen üç yılın aksine solo performans sergileyecek sanırım.

bu şarkıyla muhtemelen joanne dönemine veda ediyor. kendisi geçtiğimiz ekim ayından beri stüdyodaydı, şubatta da turnesi bitiyor. artık iyice yeni albümüne odaklanacaktır. joanne albümüne joanne şarkısıyla veda etmek istemesi gayet anlaşılabilir bir durum ama keşke bu döneme veda etmeden önce dancin' in circles'ı single yapsaydı.

joanne benim için lady gaga'nın en kötü pop albümü, buna rağmen perfect illusion, million reasons, a-yo ve dancin' in circles gibi gayet iyi şarkılar var. bir sonraki albümünün nasıl bir sound etrafında şekilleneceğini bilmiyorum ama umarım joanne gibi olmaz. kabul etmek gerekir ki bu country/soft rock gaga'da çok iyi durmadı. country onun olayı değil.

bir sonraki albüm en azından artpop gibi gelse tadından yenmez. birçok kişinin aksine artpop benim gerçekten beğendiğim bir albümdü ve gayet iyi bir çalışmaydı. gaga'nın beş yıl içinde uzun soluklu bir ara vermeden dört albüm çıkarması, katy perry ile kıyaslanması ve insanların yayınladığı her albümün the fame gibi olmasını beklemesi artpop'un dibine kibrit suyu döktü.

şunu eklemek isterim ki yayınlanacak olan albümde yine the fame'i bekleyenler hiçbir yere varamaz. revival'da the slim shady lp'yi arayan eminem fanları gibi ortada kalırlar.

benim the fame ya da the fame monster gibi beklentim yok ama en azından artpop ayarında bir şeyle gelse şahane olur.

(complainst - 26 Ocak 2018 16:02)