kendilerini rock grubu zanneden bazı yeni yetme gruplara ve hayranlarına döve döve dinletilmesi farz olan albüm.
zamana nasıl bu kadar kafa tutulur?

(24th fret - 31 Ocak 2007 00:26)

"ben müzikten azcık da olsa anlıyorum" diyebilen herkesin yemiş yutmuş olması gereken 3-5 albümden bi tanesi...

rahat kafayı bulandırır, bulanık kafayı porçöz gibi açar..... skseler bıktırmaz kendini dinletmekten...

olaki estranged'de bu albüme konsaydı, yemin billah odanın dört bir yanını bunun cdleri, plakları, kasetleriyle doldurur, türbe diye gezdirirdim insanları....

(spark - 25 Temmuz 2007 23:18)

çıkışının üzerinden yirmi yıl geçmiş, az buz değil. şarkılar da eksik kalmış bunca zaman. bir rakınrol klasiği playlisti için, buyrun buradan yakın;

1. welcome to the jungle
2. it's so easy
3. nightrain
4. out ta get me
5. mr brownstone
6. paradise city
7. my michelle
8. think about you
9. sweet child o mine
10. you re crazy
11. anything goes
12. rocket queen

aha bu da yasaklanmış oricinıl kapağı; http://upload.wikimedia.org/…titefordestruction.jpg

(alpinsamuray - 18 Eylül 2007 15:54)

gelmiş geçmiş en baba albümlerden biri ama anlamadığım olay sweet child o mine single olarak çıkana kadar bu albüm nasıl patlama yapamadı arkadaş ? 6 ay gibi bir süre sıradan bir satış gerçekleştirmiş. sanki albümdeki tek iyi şarkı sweet child lan ! welcome to the jungle ile başlıyor albüm bir kere. o şarkıyı ilk kez dinleyen bütün sülalesine aldırır albümü.

ayrıca elimde piyasadan toplatılan sansürsüz kapaklı plağı mevcut, 200 dolara satarım. hıyarın biri eskiciye vermiş ondan almıştım, amına koyim nimet lan o plak !

(youth gone wild - 2 Ağustos 2011 17:56)

kapagindaki hac ustundeki kurukafalari slash cizmistir. axl rose cok begenip dovme yaptirmistir. orjinal kapak yasaklaninca da kapak bu dovme olmustur.

(aq - 4 Ağustos 2011 06:49)

axl'ın that metal show'da anlattığına göre, sansürlenen kapak da aslında en başta istedikleri kapak değilmiş.

appetite için ilk akıllarına gelen kapak, challenger uzay mekiğinin patlama sahnesiymiş! (ve tabii ki firma yetkilileri tarafından engellenmiş)

vay hayvanlar demek istiyorum.^*

(spacetimereality - 12 Kasım 2011 12:35)

alemlerin krali bir albumdur. her bir sarkisi ayri guzeldir.

(iskenderkebap ii - 21 Temmuz 2013 20:00)

tanrının yeryüzünde pekçok rock müzisyeni kılığında arzı endam eylediği 70leri bir kenara koyup da liste yaparsak, en iyi rock albümleri arasında başı çekecek kadar kusursuz bir başyapıttır appetite for destruction.

besteler, sözler, vokaller ve soloların ötesinde, başka türlü bir büyüsü vardır. bunun sebebi de, belki rock tarihinin (bu kez 70ler de dahil) en iyi çalınmış albümü olmasıdır.

evet slash o yaşında akılalmaz işler yapmıştır, evet axl (son 40 yıldır eline mikrofon almış diğer hiç kimse gibi) bir daha hiç ulaşamayacağı plantvari bir noktadadır filan ama; bunun yanında izzy stradlin, duff mckagan ve steven adler'den oluşan bir eşsiz ritm grubu vardır ki bu albümün, işte sözünü ettiğim büyü tam da onlardan kaynaklanır.

bu albümün fonunda dinlediğimiz; 50lerin ikinci yarısında hardbop tarihini yazan jazz albümlerinin pekçoğunda yer alan wynton kelly trio'dan beri (wynton kelly, paul chambers, philly joe jones) biraraya gelmiş en muazzam ritim grubur. vokallere ve sololara sadece eşlik etmezler, adeta onların altına kaşmir birer halı sererler.

yazık ki artık appetite for destruction gibi bir albümün yapılmasını mümkün kılan tüm imkanlar ortadan kalktı. artık bırakın bu kadar iyi müzisyenlerin biraraya gelmesini, son 20 küsur yılda tek bir vasatüstü rock müzisyeni yetiştirememiş bir yeryüzünün parçasıyız bizler.

(protospher - 12 Kasım 2013 12:06)

kanımca tüm zamanların yalnızca en iyi rock değil, genel olarak en iyi albümü. tabii ki tamamen subjektif bir değerlendirme.

(spacetimereality - 31 Mayıs 2004 02:56)

yasaklanmış kapağına bakarak destruction kelimesi ile bu beş adamın aslında ne demek istediğini çok daha rahat anlarız.
gelmiş geçmiş en iyi hard'n heavy albümü müdür değil midir diye tartışılır ama kanımca en seksapel rock albümüdür bu albüm. sözlerinde de bir yıkıcılık yoktur. albüm axl ve diğerlerinin aradıkları kendileri gibi serseri ve ateşli bir kadına adanmış sözlerle doludur (think about you, my michelle, rocket queen etc ). garip bir biçimde de sonraki albümleri gnr lies ise kaybedilen o sevgiliye yazılmış şarkılar içerir (used to love her, one in a millon etc)

87'de çıkmıştır ama 80'lerin havası yoktur. kanımca 90'lar ve sonrası hard rock ve alternative rock müziğinin kurallarının konduğu, defacto'larının belirlendiği bir öncü albümdür. bütün parçaları iyidir ve bu nedenle birçoğu hak ettiği liste başarılarına diğerlerinin gölgesinde kaldığı için erişememiştir.
sözün kısası çok sağlam bir albümdür bu gnr albümü.

(cheweyo - 7 Kasım 2014 21:50)