is there love in space albumunden, kafayi cilalayan; kafayi, govdeden ayiran bir joe satriani parcasi.

the souls of distortion albumun ateslemesini saglarken, searching ise piston vazifesi gorur; ben de krank miliyim oh bebek! mi bemolden inlet.

(olmayanaergi - 10 Haziran 2004 12:30)

az önce izlediğim, bence son zamanlarda çıkmış en iyi gerilim/polisiye/gizem (mystery) türü filmlerden biri. sonu türe ilgisi olmayan kişilerce sürpriz olacaktır ancak tür ile ilgili kişiler tarafından çok da tahmin edilemez değil.

oyunculuklar iyi. müzik kullanımı başarılı ve seyirciyi diken üstünde tutuyor. senaryo da zekice yazılmış. film boyunca ufak tefek ipuçları ve çıkmazlar serpiştirerek seyircinin odağını kaybetmesinin ve sıkılmasının önüne geçmişler. baba kızını aramak için uğraşırken siz de koltuğunuzda olayları sorguluyorsunuz. şahsen bu tarz seyirciyi düşünmeye iten filmleri çok seviyorum.

fırsatı olan herkesin izlemesini tavsiye ederim. filme naçizane puanım da 8/10.

(mridul - 3 Eylül 2018 08:20)

1 saat 42 dakikalık filmi, 1 dakika 42 saniye uzunluğundaymış gibi bir solukta izleyebileceğiniz gerilim, gizem türü bir film.

hayatımda bir filmi baştan sona bu denli dikkatim dağılmadan izlemediğimi hatırlamıyorum. tamam bi şaheser değil ama izleyenin dikkatini ve merakını diri tutan onlarca yeni gelişme oluyor.

david kim adlı baba karakterini canlandıran john cho'nun endişeli ve yer yer kızgın olduğu zamanlarda yüzündeki mimiklerle, oyunculuğun susarak da ne denli başarılı yapılabileceğini gösteriyor.

--- spoiler ---
* kızın kaybolduğun haberi medyaya yansımadan önce ilgisiz kalan okul arkadaşlarının, olay basına yansıyınca ilgi toplayabilmek için sosyal medya hesaplarından "en iyi arkadaşı bendim, onun adına endişeleniyorum" tarzı açıklamaları, insanların kaybolan bir çocuğun üzerinden bile prim yapabileceklerini gösteriyor. benzer şekilde reddit'te suçlunun büyük ihtimal baba olduğuna peşin peşin hüküm getirip, babayı suçlayan sosyal medya goygoycuları türüyor.

* sadece bilgisayar ve televizyondaki görüntülerin ekrana yansıtılmasıyla baştan sonra bir hikayeyi yansıtmayı başarıyla becermişler. özellikle windows xp'den bu yana windows sürümlerinin bazılarını görüp, hatırlamak oldukça keyifliydi.

* dedektifin eski mahkuma itiraf videosu çektirip, öldürdükten sonra videoyu internette yayınlarken kullandığı bilgisayarın ip'sinden olayın tuhaflığı anlaşılıp, bunun intihar süsü verilmiş bir cinayet olduğu kolaylıkla anlaşılabilirdi. abd polisinin bu kadar üstün körü iş yapması düşünülemez.

benim aklıma takılan kısım şu, neden kızın cesedi bulunmadan kilisede cenaze töreni düzenleniyor?

--- spoiler ---

(kimsin sen kim - 29 Eylül 2018 13:40)

gayet gerçek olabilecek bir hikayenin işlendiği film. çok spoiler vermek istemiyorum fakat internet denen bok çukurunun nelere sebep verebileceğini görüyoruz, iyi ve kötü olarak. ikinci diyeceğim şey ise çocuğunuzu asla başı boş bırakmayın!
not: çocuk bekleyen ana!

(mlz bn cnm - 30 Eylül 2018 00:27)

bu filme overrated diyeni hayatınızdan çıkarabilirsiniz. hiçbir şey eksilmez

(morkukuletaliprenses - 7 Ekim 2018 15:13)

çok değil 80'lerin sonunda bile millete bunu distopya olarak izletebilirdiniz. yönetmen, dönüştüğümüz boktan şeyi en ince ayrıntısına kadar, zerre abartı olmadan müthiş anlatmış. gone girl'ü izledikten sonra bu konsepte daha iyi bir film çekilemez diyordum. kaldı ki bu filmde verilen sosyal mesaj ile gone girl'de ki kıyaslanamaz bile.

(slums star - 13 Ekim 2018 02:22)

justin bieber bölümünde sağlam bir kahkaha atmama sebep olan, türünün başarılı filmlerinden.

(caperoner - 14 Ekim 2018 00:27)

aile, çevre ve internet kavramlarının birbirleriyle ilişkilendirilerek işlendiği, kesinlikle izlenilmesi gereken bir film. konusuna bakınca ve ilk dakikalarını izleyince sıradan bulacağınız bir yapıtken akıcı ilerlediği ve gereksiz sahneler barındırmadığı için sizi ekrana kilitliyor. finali de eklenince hiç de sıradan olmadığını anlıyorsunuz. "ne izlesem" diye düşünüp izleyecek bir şey bulamıyorsanız size bu kaliteli filmi öneririm.

(mihajlovic - 14 Kasım 2018 16:09)

çok uzun zamandır izlediğim en ters köşe filmdi.

her şey bilgisayar ekranlarındaki facetime konuşmalarından, mesajlaşmalardan, kameralardan veriliyor izleyiciye. buna rağmen, senaryo o kadar güçlü ki en başta alışılmadık geldiği için biraz sıksa da bir yandan içinizde bir yerlerde sürekli gerilimin yükseleceğini hissediyorsunuz ki bu yönden oyunculukları kutlamak isterim, özellikle (bkz: john cho).

-spoiler-

burdaki önemli nokta annenin ölümünden sonra bu olayın hatırlanmasının kızını daha kötüye götüreceğini düşünen baba idi ama biliriz ki, örtmeye çalıştıkça kaçar, siz kaçtıkça büyür bu baskılanan düşünceler. trajik olan bu kayıp, baba hiçbir şey olmamış gibi davrandıkça kızın kafasında daha da içinden çıkılmaz bir hale gelmiş olacak ki unutmanın yollarını arıyor(unutmakla alakalı aramalar yapıyor, ot kullanmaya başlıyor, aynı şeyleri yaşamış insanlar bulmak iyi geliyor, zaten vick'in oğlu da bunu kullanıyor) : oysa unutmanın en kolay yolu, hatırlamaktır. beynimiz ancak o işle ilgili yapacaklarımızı yaptığımız zaman ipin ucunu bırakır ve unutur. (bkz: zeigarnik etkisi)david nasıl kendisi unutamadıysa, büyük ihtimalle kızıyla olan iletişiminde de kızın annesine uzanan konulardan kör topal kaçıyordu. ("mom would be too" bile yazamadı, siz düşünün ötesini :( )

-spoiler-

bir diğer önemli nokta ise; aile bağlarınızı sanal bir alemden yürütmeye başladığınızda, beklenen oluyor ve ilişkinizin bir kısmı dijitalleşmeye başlıyor ve duygusal zekanın yöntemlerinden mahrum kalıyor. whatsapp'tan konuştuğunuzda gereksizce bir kavga çıkarmak, yanlış anlamak o kadar kolay ki... bir emoji atmazsanız eksik kalacak cümleler, görüldü yapılırsa karşıdaki insanın hissedecekleri ?… liste uzar gider. çünkü bizim beyinlerimiz beden dilini ve ses tonunu mükemmel çözen bir bilgisayar ve wp size bu verileri sağlayamayacak kadar basit yapılı bir kanal.
size "sanki ona inanmamışsın gibi söyle bu cümleyi" desem, biraz düşünür ve yüz mimiklerinizle ve ses tonunuzla "birine inanmadığınızı", kurduğunuz cümle "tam tersini" ifade etse bile hissettirebilirsiniz, di mi? adı ironi olup çok kullandığımız bir ifade sanatı olsa dahi bu, duygusal zekanın nasıl karmaşık ve insan hayatında diğer zeka türlerinden nasıl üstün olduğunu anlayabiliriz.
en basitinden bu zeka türünün gelişmiş olması demek: insan gözlemlerinin daha kolay anlamladırılabilmesi ve kullanılabilmesi (hemen manipülasyonu getirmeyin aklınıza) veya kendi davranışlarımızın nedenlerini belirleyip kafanızda kendinizle ilgili olan karakter portresini çizmenizi ve duruşunuzu, insanlarla olan iletişiminizi daha sağlıklı ve daha kolay kurmanızı sağlar.

edit: zeigarnik etkisi bakınızı..

(elikasavestheprince - 21 Kasım 2018 21:47)

filmle ilgili olumsuz yorumlar benim için önem atfedilecek şeyler değil. önemsiz olduğundan değil. filmin sonunda ister kızın, amcası tarafından öldürülmüş olduğu ortaya çıksın, ister kız intihar etmiş olsun, ister aslında bir tuzluk olsun hiç fark etmez; filmin alt metinleri filmin kendisinden çok daha iyi çünkü.

filmin bilgisayar ekranında geçmesi teknik olarak değil; hayatımızın çok büyük bir kısmını bilgisayar karşısında geçirdiğimiz gerçeği yüzünden rahatsız etti. dertlerimizi, sevinçlerimi, aşklarımızı, kısacası her şeyimizi internet üzerinden yapıyor, bundan rahatsız olmuyor, aksine olmazsa ne yapardık diye düşünüyoruz. her şeyin bu kadar gizli olduğunu düşünürken aslında her şeyin aleni olması çok rahatsız ediyor. ama maalesef ki "yaşadığım yüzyıl, gözüme her şeyi kırıp büken bir gözlük yerleştirmiş, gerçeği göremediğimi seziyorum, ama allah kahretsin seviyorum da gördüklerimi!"

kızın kaybolduğu ortaya çıktıktan sonra tüm "özel" bilgilerinin yakınlarına ifşa olması çok rahatsız edici gerçekten. tabii ki kızı bulmak için o bilgisayarın altının üstüne getirilmesi gerekiyordu, ama alakasız bilgilerin ortaya çıkması mahremiyetin engellemesi demek aslında. ölümden like sağlamaya çalışanlar, trollük yapanlar, sanki ailesi haberleri izlemiyormuş gibi kalp kırıcı konuşmaların hepsi şu an yaşadığımız, gördüğümüz hatta yaptığımız şeylerin aynısı.

bir süre önce müge anlı'da bir hikaye vardı. evet, müge anlı'yı fırsatımın olduğu her zaman izliyorum, türkiye'nin o mahalle ve köy güzellemesinin ne kadar yalan olduğunu gösteren, tam bir türkiye portresi çizen program. programların birinde bir süredir haber alınmayan 2-3 arkadaşın hikayesi anlatılıyordu. kayıplar. öldürüldüklerinden şüphe edildiği için herkes bir şeyler anlatmaya çalışıyor. bakın bu durum asla olay çözmeye yardımcı olma durumu değil. tamamen türk milletinin dedikodu olayında konuşan taraf olmaya bayılmasından kaynaklanıyor. türk milleti olay yerinde olmaya bayılıyor. o olayda da herkes her şeyi anlattı. her şeyi. uyuşturucu kullandıkları mı kalmadı, evli kadınlarla sevgili oldukları mı kalmadı. ahlakçı olma fırsatı eline geçen her ahlaksız gibi, o gençleri tanıyan herkes konuştu. gençlerin bir göl kıyısında arabanın içinde içtikleri, sarhoş olup sızınca arabanın göle doğru gittiğini fark etmedikleri ortaya çıktı. çok talihsiz bir kaza; ama eminim ki arkalarından en yakınlarının bile çirkinleştiklerini görselerdi öldükleri için mutlu olurlardı.

bu fim, olaylı bir şekilde ölme fikrinin beni çok rahatsız ettiğini bir kere daha gösterdi.

(yoruichi - 29 Kasım 2018 23:55)