taze bir trajediyi kabullenmeye çalışırken aynı zamanda londra'daki yaşamla da baş etmeye çalışan genç bir kadını konu alan 6 bölümlük yeni bir ingiliz dizisi.

konusu komedi olarak geçiyor; ama bence değil. oldukça iç acıtıcı sahneler ve diyaloglar var. bir anda yerinizde çivilenip kalıyorsunuz. ortalama 25-27 dakikalık bölümlerle bize, biz kadınları (bazen de erkekleri) anlatıyor. her şey yolundaymış gibi davranmaya çalışan, hiçbir şey yokmuş gibi devam eden kadınları. bölüm boyunca izleyiciyle iletişim halinde olması bilinen bir yöntem; ancak o kadar samimi bir şekilde bunu yapmışlar ki, sadece sizinle iletişim halinde sanıyorsunuz. sanki her şey aranızda bir küçük sırmış gibi.

ilk 4 bölüm gayet iyiydi, 6 bölüm olacakmış. umarım sezonlar halinde çizgisini bozmadan devam eder.

imdb

(bkz: ukteydim doldum)

aziz varlik uktesi imiş
notu da şöyleymiş : http://www.bbc.co.uk/programmes/p040tlqx

(mjorate - 16 Ağustos 2016 11:11)

ingiliz komedileri kadar dramlarının da ayrı bir değerlendirmeye sokulması gerektiğini gösteren dizilerden biri. emsalleri arasında izlediğim en gerçek iş diyebilirim. aslında tavsiye edebileceğim bir dizi değil ama sefil bir yaşamın sefil boyutlarını ve nedenlerini izlemeyi sevenler için iyi dizi. 20-25 dakikalık zaten 6 bölümden hop bitiyor.

--- spoiler ---

ablamızın ciddi bir tutturamamışlığı var. dizi ilerledikçe bizle kontağa geçtiği o akıllı, siklemez tavırlar yavaş yavaş erimeye başlıyor. kendisine ısınmaya başlanılan an da o anlar zaten.

boo'nun ölümünü aşamamışlık vicdan sınıfına giren bir sorun olduğunun net bir habercisiydi. o yüzden yediği bok itibariyle beni şaşırtmadı. ancak travmatik meselelerin insan hayatında ne gibi etkiler yaratabileceği konusunda güzel bir yansıma izleniyor. tam bir fucked up vaziyeti.

esas, kendini disappointing man olarak ifade eden adam vardı. fleabagle birlikte şu freak terapidelerken sigaralarını yakmış bu hayatta ne istediğini açıklıyordu. tam olarak ne istediği kısmı. oldukça basit, istemek eyleminin kullanılması bile komik kaçacak kadar düz bir hayata özlemini anlatıyordu. o kısım benim için çok başka bir andı hakketen. insan hayatında neleri özlüyor...

"let's never ask anyone for anything. they don't get it." diyordu bir yerde ölü arkadaş. dizinin yalnızlığı biraz da buradan geliyor.

hayırlısı.

--- spoiler ---

(nick dusunurken yazarligi kacirdim - 24 Eylül 2016 20:18)

(bkz: sadece ağlamak istiyorum, her daim)

--- derin spoiler ---

istediklerimi onlara söyleyemem. eve gitmek istiyorum. eşimi kucaklamak istiyorum. çocuklarımı, kızımı kollamak istiyorum. unutmak istiyorum. özür dilemek istiyorum. herkesten. tiyatroya gitmek istiyorum. bardakları bulaşık makinesinden çıkarıp onları dolaba dizmek istiyorum ve sonraki sabah, eşimi onlardan birşey içerken görmek istiyorum. onu iyi hissettirmek istiyorum.
--- spoiler ---

(dengelisiz - 13 Aralık 2016 23:23)

bir oturusta bitirilesi mini dizi. yalniz baslangicina, ana karakterin yani fleabag'in kafasi karisik ve dogal hallerine kapilip da komedi sanilmasin. sizleri gayet fucked up bir kadin bekliyor. lakin hem bu kadar kusurlu ve hem de dogal bir kadin olmasi da hikayenin insani yakalamasina yol aciyor. tabi bi de fleabag'in arada kameraya donup, yaptigi icten konusmalar var! enfes ki ne enfes. basroldeki fleabag'i phoebe waller-bridge hem oynamis, hem de senaryoyu yazmis.

--- spoiler ---

- people make mistakes.
+ that's why they put rubbers on the end of pencils.

--- spoiler ---

(eloise vera - 11 Ocak 2017 01:48)

--- spoiler ---

dizinin özellikle son bölümünde başroldeki kadına, yani fleabag'e "ulen git işte ne duruyon, vur la şuna bi tane 'ne biçim vaftiz anasın' de, 'ne biçim babasın sen kalıbına tükürdüğüm' de" deyip duruyorsun ama kadın aslında birçoğumuz gibi, 'nezaket kuralları' içinde hapsolduğu için hareket edemiyor. her ne kadar açık sözlü gibi dursa da, 'rahat' olduğu izlenimini verse de toplumsal hiyerarşinin içinde gizli olduğu nezaket kuralları; ablasının ya da üvey anasının yüzüne karşı haykırmasını önlüyor. dizinin gerçekçiliği buradan geliyor, aynı anda absürt ve gerçekçi bir dizi olarak niteliğini buradan alıyor.

kurguyu da beğendim. bazı sözler yarısında kesiliyor diğer sahneye geçerken mesela, bu şekilde bir ritim tutturuluyor ve bu serbestlik dizinin süresinin kısa tutulmasını da sağlıyor. aynı zamanda karakterin dördüncü duvarı yıkması da, bazı şeyler açıklamak için gereksiz diyalog yazılmasını önlüyor ve bu monolog kullanımı dizinin sade olmasını sağlayan etmenlerden biri oluyor (etmen ne kadar garip bir sözcük bu arada ya)...

--- spoiler ---

(cag disi bir uyumsuzluk delisi - 20 Eylül 2018 10:21)

son bölümüyle yüreğimi dağlamış, en yakın arkadaşımdan ayrılmışım gibi hissettiren, göz dolduran müthiş dizidir. hala sağda solda "ay balon biraz yaa" diyenler görüyorum, duyuyorum. sizin zaten yolunuzun bu kadar büyük bir şeyle kesişmiş olması mucize.

(bir ses geldi bir yerden - 8 Nisan 2019 18:41)

--- spoiler ---

ben mi tanrı mı?
--- spoiler ---

ne kadar havalı bir sorudur.

(ulalume - 11 Nisan 2019 05:11)

bir gecede hüpletmelik ama dönüp dönüp düşünmelik dizi...

tam aklımda 30'ların hepsini yaşamadan 60'lara atlama hayali varken gelen diyalog:

--- spoiler ---

two women at a bar:

- how old are you?
- 58, how old are you?
- 33
-oww, don't worry it does get better!

--- spoiler ---

(gringa - 17 Mayıs 2019 16:31)

izlediğiniz bir dizinin sonunda dizi karakterine el salladığınız oldu mu hiç?ben salladım ve bir kaç adım attıktan sonra o da el salladı gerçekten.bilmiyordum tabiki bunu yapacağını:)işte bu kadar insana yakın bir dizi.izleyin.

(mazomazo - 22 Ağustos 2019 01:27)

çok güzel dizi, bir sürü repliği buraya taşımak isterdim. şimdilik sadece s2xe3’te best woman in business seçilen belinda friers’ın fleabag’le barda otururken yaptığı konuşmayı taşıyorum:

"kadınlar içlerinde acıyla birlikte doğuyorlar. bu bizim fiziksel kaderimiz. adet sancıları, acıyan memeler, çocuk doğurmak falan. ve hayatımız boyunca bunları içimizde taşıyoruz.
erkeklerse taşımıyor. arayıp bulmak zorunda kalıyorlar. bütün şeytani ve iyi şeyleri icat ediyorlar ve bu şeyler hakkında suçluluk hissediyorlar ki biz bunu kendi başımıza da başarabiliyoruz. ve sonra savaşlar başlatıyorlar. ve bir şeyler hissedip savaşmıyor ve rugby oynarken de birbirlerine dokunuyorlar.
bizse her şeyi içimizde yaşıyoruz. yıllar, yıllar, yıllar süren bir acı döngümüz var.
ve sonra kendinle barışık yaşamaya çalıştığında ne oluyor?
koduğumun menopoz dönemi geliyor bu dünyadaki en muhteşem şey!
evet bütün pelvik kısımların dökülüyor ve son derece seksi oluyorsun, kimseyi umursamıyorsun ve özgür kalıyorsun.
artık bir köle değilsin, parçaları olan bir makine değilsin. sadece bir iş kadınısın."

(janis baby - 26 Ağustos 2019 10:58)