tüm sinirinizi alt üst eder. ne proje kalır ortada, ne sunum. sinirleriniz gerilir. bir de nasıl bir kediyse, 5+1 sistem yutmuş gibi dolby digital hırlıyor yahu! camı açıp bakıyorum ortalıklarda kedi yok. sabahlamam gereken şu geceyi buldu hırlayacak. bak ya yine hırladı.

(deckard - 4 Ocak 2009 03:16)

azmış kedi dir efendim.mart çoktan geçmiş, kış gelmiştir.ancak bu zavallı kedi henüz çiftleşememiş, milli olamamıştır^*.

aç, üşümüş, hasta bir kedi olması da ihtimaller dahilindedir.

(never sleep never die - 4 Ocak 2009 03:24)

psikopatlığı, balkonu olan bir evi bırakın, evi bile olmamasından kayanklanan kedidir. dışarısı soğuk bir yer, kedi ise güzel bir hayvandır.

(viji - 4 Ocak 2009 03:38)

öncelikle, böyle bir başlık gördüğüm için sizleri öpüyorum sayın delegeler. şunu da bilmenizi istiyorum, gece 3 te balkonun altinda hirlayan psikopat kedi korkunç bir şeydir. nereden mi biliyorum? çünkü bu kedi bizim kedimizdi sayın gençlik kolları başkanları. kafayı gözü yarıp, kan revan içinde, küfelik enişte gibi kapıya dayanır, mahalleyi ayağa kaldırana kadar da gitmezdi. gözleri kan çanağı, kafası kocaman ve yusyuvarlak, bacakları ancak bir kısa kemıl uzunluğundaydı. korkuyorduk ama hop diye balkona atlayıp balkon kapısına kafa atmaya başladığında kapıyı açmaktan ve onu eve almaktan başka bir şey gelmiyordu elimizden. eve giriyor, bir iki nara daha attıktan sonra yemek aranıyor, biz elimiz ayağımıza dolaşarak kendisine sofra kuruyor ve huzurundan ayrılıyorduk. bir süre evde yokmuş gibi yapmayı denedik. sokağın başından naralarını duyduğumuzda ışıkları, televizyonu ve perdeleri kapatıp saklandık. ama olmadı sayın parlamenter düzen sevenler, kurtuluş bizden çok uzaktı. sonunda taşındık o evden, evet.

(ruprect - 12 Mart 2009 11:23)

bunun bir benzeri ya da daha da psikopatlarına sahip olduğum kedilerdir.

bana göre biri evde, dolayısyla evcil; diğeri de bahçede takılan ve vahşi olmak üzere iki tane kedim var. ıkisi de kız; ama ben böyle manyak kızlar görmedim.

evcil olan ikide bir beni yatağa çağırır. dışarı çıkacağım, üzerimi giyiniyorum ve beni yatacağım zannedip mırıldanarak yatakta bekliyor. ne zaman yatsam illa ki karnımın üstünde veya bacaklarımın üzerinde yatar. camın önüne bir allahın kulu kediyi çıkarmıyor; ama nedense mutfak penceresine hiç karışmıyor, oraya çıkan kedi çıkıyor hatta penceremin önünde çiftleşiyor manyaklar. bizimki ise mutfak penceresini umursamıyor, o pencereden diğer kedileri de beslediğimin farkında ve saygı duyuyor sanırım ya da kedime göre mutfak benim yani annesinin bölgesi ve karışmıyor.

diğer vahşi kedim ise tam bir psikopat. her gün mama koyuyorum, camın önüne; ama günün her saati pencerenin önünde oturuyor. bir de görseniz öyle de güzel bir şey. devamlı pencerenin önünde ve başka, daha güzel mamalar vermeye ikna ediyor beni. ne yapıyorum? yarım pişmiş piliç alıp küçük parçalara ayırıp veriyorum. tavuk karaciğeri haşlayıp, yine küçük parçalara ayırıp veriyorum; ama mesela tülü açıp kendisine bir gülümsemek istesem önce tıslıyor, sonra benim yerime camı tokatlıyor. işte bu böyle bir süre devam etti. sonunda mahallede en güzel mamaları çıkaran çatlak kafalı insan olarak kediler arasında şöhret oldum. yani mahallenin lüks restaurantı haline geldim. penceremin önünde, evin çevresi boyunca on - on beş kedi toplanıyor. tavukçunun oraya kadar ulaşmış şöhretim, tavukçunun orada takılan kedi azmanı siyah kedi bile geliyor. bahçemde gürültülü bir biçimde seks yapıyorlar, çocuklarını bahçemde doğuruyorlar, penceremin önünde hırlıyorlar, erkek kediler arka toplarını gösterip bir şeyler fışkırtarak benim kızımı taciz ediyorlar. geçen gece oturuyorum, sabahın ikisi - üçü civarı. tesadüf bu ya digitürk'te neverlake diye bir korku filmi izliyorum. cam tıklatılıyor. resmen cama tıklatıldı. biraz kuşkulanıp irkildim, ne yalan söyleyeyim şimdi. ben tam koltuktan kalkarken birkaç kere daha tıklatıldı cama. usulca cama yürüdüm, perdenin ucunu araladım ki benim vahşi kızla göz göze geldik. tanrım! manyak kedi mama için cama vurmayı da öğrenmiş. küçük orospu, gidip kışın ortasında hamile kalıyor, yağmurlu havalarda ağaç altlarına doğuruyor, sonra bebekleri için anneanne formatında ben koşturuyorum. gidip kapalı kedi tuvaletinden bozma bebek - kedi evi falan yapıyorum. neyse. mahallenin bütün kedileri toplanınca bizimkine daha az mama düşüyor tabii. haksız değil, o gün mama verememiştim. neyse benim prenses hazretlerinin mamasından verdim. camı tıkatmayı bıraktı.

her şey iyi güzel de bu kediler şimdilik evin dışında; ama düşünün ki pencerelerde sineklik olmasa içeri girip kendi evleri gibi takılacaklar. bu gidişle asıl korkum şu ki 40-50 kedi sahibi, tamamen kedileşmiş psikopat bir yaşlı bir kadına dönüşeceğim. bize yakın bir yerde var öyle bir yaşlı kadın. her akşam tekerlekli pazar arabasıyla dolaşan. arabanın içinde ne mi var? kedi ciğeri. peşinde on beş - yirmi kediyi sürükleyerek, yürüdükçe sağa sola mama bırakıyor. bana göre deli falan kesinlikle değil de herkes ona deli gözüyle bakıyor.

(beautiful judgement - 21 Aralık 2015 23:51)