cashback'in yönetmeni sean ellis'in yeni filmi.
film filmekimi'nde gösterilecek.
imdb sayfası

(bernie rhodenbarr - 13 Eylül 2013 18:36)

manila'nın^* büyümesinden dolayı manila ile birbirine eklemlenen başka illere bağlı çevre şehirlerin manila ile ilgili oluşturduğu metropol alanı. bu şehirlerin bir kısmı için:

(bkz: quezon city)
(bkz: makati)

(d max - 13 Eylül 2013 18:53)

ingiltere'nin oscar adayı metro manila'da güçlü bir reji var. ancak hikâye, (benim için) sıfır sürprizle yürüdü ve final yaptı. elbette izlenmeli..

(ranini - 28 Eylül 2013 23:22)

"metro manila: yabancı gözlerle fakirlik

çalıştığı ipek fabrikası kapatıldıktan sonra çiftçilik yapmaya başlayan oscar (jake macapagal) karısına ve iki çocuğuna artık bakamayacak duruma gelir. çareyi “metro”pol manila’ya gitmekte bulur. yol bilmeden, kalacak yer veya işi olmadan ceplerinde yalnızca birkaç kuruşla vardıkları bu megakentin ise onlara iyi davranmaya pek niyeti yoktur…

aslında ortada oldukça tanıdık bir manzara mevcut. taşı toprağı altın istanbul her gün benzer hikâyelere sahip insanları kendine çekip bağrında boğuyor. olayın tanıdıklığı sadece istanbul ve/veya megakentlere göç mevzusunda saklı değil. manzaranın aşinalığının asıl sebebi filipinlerde geçen filmin, çaresizlik temelinde ele aldığı bu konudan hareket ederken seçtiği dinamikler, kullandığı anlatım tekniklerinin fazlasıyla yeşilçamvari olması.

bunu daha iyi anlatabilmek için filmin konusunu en azından etiketlendirerek biraz daha detaylandırmak gerekiyor. işini kaybetmiş adam, sefalet, göç, eğitimsizlik, işsizlik, öngörüsüzlük, neredeyse tüm insanlara (film boyu) katıksız inanç, kötü yola düşmek, plansızlık ve aşırı plancılık. 80’lerin sonunda ve 90’ların başında çekilmiş filmleri gözünüzün önüne getirin. köyünde aç kalan adam büyük şehre gelir. burada iş bulmaya çabalar; iş bulur ama sürekli tokatlanır (dolandırılır). karısı önce olaydan bağımsızdır, sonrasında dayanamaz ve iş arar. bulduğu iş onu “kötü yola” sürükler.

hikâye tanıdık olmasına tanıdık ama ortada yabancı bir nokta mevcut. yabancı bir eve/şehre/ülkeye gittiğinizde her şey size farklı gelir. her türden “eksantrik” şeye sanki orada ilk defa oluyormuşçasına yaklaşırsınız. aşinalık dediğimiz şeyde ise bu türden mevzulara dönüp bakmazsınız bile. örneğin hayatında ilk defa kenar mahalle görmüş birisine bu çok enteresan gelebilir, lakin hayatı oralarda geçmiş birisine sıradan gelecektir. film boyu birçok karede (özellikle başlarında) insanı rahatsız eden merakla gösterilen “manzaralar” mevcut. bu gösterim biçimini, biraz daha farklı şekil olsa bile, slumdog millionare filminde de görmüştüm ve hiç hoşlanmamıştım. filmin sırf bu yanına bakarak bile “yabancı” birisi tarafından çekildiğini anlayabilirsiniz. içsel ve yerel bir hikâyeyi anlatırken, dışarıdan bakışın ötesine geçememek çok büyük bir engel. diğer yanda aslında yedirilmiş olsa; örneğin bir çocuk misali, cama yapışarak her gördüğü farklılığa hayret edilse (ki birkaç yerde böyle bir deneme mevcut) nispeten kabul edilebilir olabilirdi.

“hayatın olağan akışı” denilen bir tabir vardır; hukukta çokça “hayatın olağan akışına aykırı” biçiminde kullanılır. bu filmde bazı şeyler gerçekten olağan akışa aykırı. örneğin tüm diğer güvenlik görevlilerinin gayet yüksek sayılabilecek standartlarda yaşamalarına yetecek maaşı alacak elemanımızın bunu kavrayamaması ve buna uygun davranmaması (karısının çalışmaya devam etmesi? para kazanıyor mu halihazırda hiç anlaşılmıyor). olağan akış demişken filmlerin olağan akışına da uymayan yanları mevcut: filmin açılış sekansında gösterilen sahneyle alakasız ilerleyen yarım saat gibi. bu filmin bütünlük açısından sakat olmasına neden oluyor. şaşırtmacalara ve yapılan keskin değişimlere değinmeye bile gerek yok. bilinmezlik katmak istenilen yerin en anlaşılmaz yerleri olduğu da ayrı bir gerçek. filmde bolca yer edinen ağrıyan diş gibi. o diş çekiliyor… eee?

sundance film festivali büyük ödül adayı, izleyici ödülü sahibi filmin filipinler’de geçiyor olması bile başlıca çekiciydi aslında benim için. filmekimi 2013 sayesinde berbat bir altyazı ile (kurmaca film’e teşekkürlerimi iletiyorum) kötü bir salonda izlediğimden bakış açım biraz değişmiş olabilir. zira kötü yönde söylediğim her şeyin ötesinde iyi yapılmış birkaç hamlesi de mevcut. bu yine de neticeye bakıldığında filmin hiçbir orijinalliği olmadığı gerçeğini değiştirmiyor. daha önce defalarca izlediğimiz, çok fakirdiler ve başka şansları yoktu öyküsünü allayıp pullamak onu farklı bir hikâye yapmıyor. üstelik fakirdiler, eee, şey, sadece fakirdiler iştenin ötesine geçilemiyorsa…

filmin bu sene ingiltere’nin oscar aday adayı olması bana nedense seneler evvel güneşi gördüm’ün ülkemiz tarafından aday gösterilmesini anımsattı. demek ki sadece ülkemiz sineması değil, başka sinemalarda da akıl tutulması yaşanabiliyormuş…"

yazinin tamami ve gorseller icin: http://www.bakiniz.com/…-yabanci-gozlerle-fakirlik/

(entrapmen - 2 Ekim 2013 21:01)

sıkmadan ilerleyen dokunaklı bir öykü. gerçi filmekiminde girmek istediğim çok başka filmler vardı, buna yokluktan girdim denebilir ama pişman etmedi. bir de türkiyede geçen versiyonu deseler :

(bkz: güneşi gördüm)

çok alakalı sayılmaz ama ben bayağı benzettim

(hippi jojoba - 5 Ekim 2013 19:50)

eskişehir film festivali'nde izlediğim ilk yeşilçam filmi oldu. evet, bildiğin yeşilçam filmi metro manila. sadece istanbul yerine manila yer oluyor. öykü, bizim 70'lerde tükettiğimiz öykülerin birebir aynısı. fakir memleketinde para kazanamayan, iki çocuğu ve eşine bakmak zorunda kalan saf, iyi ve çalışkan bir adamın "bir umut"la ülkenin metropolü manila'ya göç etmesi ama burada tutunamamasını anlatıyor film. güneydoğu'dan kopup taşı, toprağı altın istanbul'a yerleşenleri hatırlatıyor hemen. sıfır orijinallikle başlıyor, devam ediyor ve bitiyor. sürükleyici değil desem yalan olur ama vasatı da aşamadığı kesin. insan tabi şaşırıyor başka bir ülkeden senin 70'lerde işleyip bitirdiğin filmlerinin aynısının karşına gelmesine ve hatta bu filmin öve öve bitirilmemesine. biz artık bu filmlerle dalga geçiyoruz halbuki. bu filmleri 2014 yılında tv kanallarımızda yayınlandığında oturup ciddiyetle izleyen kalmış mıdır? kaldıysa hemen koruma altına alalım bu arkadaşları. kadının "kötü yol"a düşmesi ise en az 500 filmimizde işlenmiştir. burada da öyle oluyor. tabi yanıtlanmayan sorular, realiteye uygun olmayan öyküler/olaylarla dolduğunu da belirteyim. mesela elemanımız maaşını almak üzere olmasına rağmen neden patronunun evinde kalmayı kabul ediyor? üstelik patronunun kaldığı evden anlaşıldığı üzere gayet de iyi bir para alacak elemanımız. barlarda çalışan eşi de para almıyor mu yani? bu para mevzusuna iyi değinilmemiş. öte yandan filmi ana öyküyle hiç alakası olmayan bir sahneyle başlatmak da doğru bir karar değildi. manila'nın zengin ve fakir bölgelerine atılan turistik bakış da (zira yönetmen oranın yabancısı) rahatsız ediciydi hakikaten.

özetle vasat bir film metro manila. fakirliği anlatan daha iyi filmler var. aklıma ilk gelen film alejandro gonzalez inarritu'nun biutiful'ı.

(sherlock holmes 90 - 3 Mayıs 2014 09:15)

değme yeşilçam filmini donunda sallar. sırf hikaye kurgusu ve nefis son sözleri için bile seyretmeye değer. ne anlattığına değil de, neyi nasıl anlattığına bakmak lazım. ki aslında anlattığı şey de gayet kayda değer bir mevzu. siz bu dertleri perdede görmekten bıkmış olabilirsiniz ama siz bıkınca onlar yok olmuyorlar, insanlık var olduğu sürece de yok olmayacaklar.

bir cashback değil belki ama neredeyse yeşilçam'ın tamamından daha özgün bir iş, gönül rahatlığı ile başına oturabilirsiniz.

(kahmut - 31 Temmuz 2014 17:20)

2013 sundance film festivalinin en iyi seyirci ödülünü almış film. bir insan metro manila'yı izlemeden bence bizim durumumuz kötü dememeli. gerçekçilikten uzak değil, tamamen toplumsal gerçekçi bir film olmuş.

ağlatacak, kahredecek derecede bir film değil lakin film gerçekten çok vurucu olmuş. metro manila'daki farklı hayatları çok iyi bir şekilde göstermişler, insan izledikçe haline şükrediyor.

neredeyse her tarafından pislik akan, hayatta kalmak için her şeyin yapıldığı, insanların pislik içinde yaşadığı bir şehir olan metro manila'ya para kazanmak için gelmiş olan ailemizin hazin öyküsü anlatılıyor filmde. işin en tezat yanı da, köyden indim şehre mantığı ile baktığımızda köyün daha mantıklı geliyor olması. geldikleri köy, para kazanmak için geldikleri metro manila'dan daha huzurlu, daha temiz ve daha insancıl. köy daha temiz, daha doğal ve daha mantıklı metro manila yanında.

çarpıcı bir film olmuş bence. insana varlığını ve durumunu sorgulatıyor resmen. halimize şükretmemiz gerekirken mızmızlanan bizler, metro manila'ya bir baksınlar bence.

(kopuksenaryoo - 2 Eylül 2014 19:04)

akıllara levent kırca'nın taşı toprağı altın şehir filmini getiren film.
--- spoiler ---
o filmde de ökkeş köyden istanbul'a göç ediyor karısı kötü yola düşüyor kendisi ve çocukları perişan oluyordu.
--- spoiler ---

köyden kente göçü ve etkilerini ve ayrıca fakirliği anlatıyor. insan'nın ruhunu oldukça derinden etkiliyor. ruh haliniz iyiyse izleyin kötüyse daha da kötü durumu düşebilirsiniz.

filmin eksik noktası olaylar arası geçişlerde kopukluk olması. bazen flashforward, bazen flashback, bazen de alakasız şekilde başka bir konudan girip o anı gösteriyorlar. size gösterilen karenin ne olduğunu anlamanız için biraz düşünmeniz gerekiyor. bir kaç saniye de olsa noluyoruz lan diyebiliyorsunuz.
kısacası izlenilesi bir filmdir.

(right click - 22 Ekim 2014 15:06)

bizde ki örnekleri düşününce sönük film. (bizim dramatik yapıyı köpürtmedeki başarımızdan söz ediyorum. yoksa iyi filmler yaptığımızdan değil. ) özellikle kurgusu ve oyunculukları yerlerde. uzun uzun yazmak isterdim ama öyle bir film değil. bizde ki dramları düşününce bu filmin dozu, etkisi bizim dizilere bile yanaşamaz (yine söyleyeyim iyi bir şey olduğundan değil, biz ajitasyonun bokunu çıkarıyoruz. o sebepten bizim ortalama izleyici de etki yaratmaz bu film ) zira yönetmende dramatik tonajda kararsız kalmış. izleyin ya da izlemeyin demem. keyif sizin.

(kulotsuzcorap - 22 Ekim 2014 15:14)

--- spoiler ---

alışkın olduğumuz köyden kente göç ve sefalet konusu ile harmanlanmış festival filmi. film sürerken on u bizimkilerden ayıran şey başroldeki kadının az daha orospu oluyor olması ve adamın bunu az daha kabul ediyor olması. açız öyleyse çocukları bırakım kulübe gidip elin adamlarına soyunup dökünüp para kazanı m diyen bir anne, bunu da kısa süreliğine de olsa kolayca kabullenen bir eş. filmin en güzel yanı sizi sonunda bekleyen sürpriz, kötü bitiyormuş gibi yapıp yüzünüzü güldürüyor.
--- spoiler ---

(final approach point - 26 Mart 2015 21:29)